یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

روبان


یوسف صدیق (گیلراد)


• کابوس های موازی
فضاهای بی زمان را درمی نوردند
و خوانش های بلند اوراد کهنه ی بی مقدار
زمان های بی فضا را می آلایند. ...

اخبار روز: www.iran-chabar.de
سه‌شنبه  ۶ مهر ۱٣۹۵ -  ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۶



کابوس های موازی
فضاهای بی زمان را درمی نوردند
و خوانش های بلند اوراد کهنه ی بی مقدار
زمان های بی فضا را می آلایند.
دریغا ....... شهیدان، قربانیان بودند
و فریبکاران،
ناخدای کشتی های بی لنگر،
همسفره ی دزدان دریایی.

ما، در خواب های متورم
بر داربست اسکلت ها تکیه داده ایم.
گویی توفان دیگری در پیش است
تا دوباره، تابوت پشت تابوت،
از کوچه های بی پنجره بگذرد
و مادران، کنج خانه های ویران
سر بر شانه های یکدیگر بگریند.

چند هزار دست و پای مصنوعی
باید ضمیمه ی حسرت ها شوند ؟
چند هزار موشک
باید وسط باورها بنشینند ؟
چند میلیون گل بوسه باید نشکفند ؟
تا ما، سال ها بعد، خسته،
از گورستان حافظه بازگردیم؛
خیره به پاییزی که روبانی سیاه
بر پیشانی درختان می ببندد ؟


یکشنبه ۴ مهر ۱۳۹۵ - - -


اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

Facebook
    Delicious delicious     Twitter twitter     دنباله donbaleh     Google google     Yahoo yahoo     بالاترین balatarin


چاپ کن

نظرات (۰)

نظر شما

اصل مطلب

بازگشت به صفحه نخست