عنوان : در سال ۵۷ چه کردید?
(چرا در کنار جمهوری اسلامی و در مقابل مردم ایران؟ )

هموطنان فدائی همین پرسش را بسیاری از ما در ۵۷ با شما در میان گذاشتیم.

من قصد شماتت شما راندارم چراکه کمکی به ما نخواهد کرد.در سال ۵۷

اکر جریان چپ از آزادی دفاع میکرد امروز مجبور نبود به اورتکا و آن امیکوی

ونزوئلائی نامه بنویسد.اکر انها به نامه شما پاسخ دادند و نوشتند دوستان

فدائی خود شما از نظام آخوندی دفاع کردید پاسخ شما حضرت عباسی

چه خواهد بود? چه توجیه کومونیستی برای کار خود دارید?

آیا میتوانید بنویسید توده ای ها ما رافریب دادند ?آیا شما بچه نابالغ بودید?

بنظر من شما در یک دو راهی و تردید درانتخاب فلسفه آزادی ویا چپ قرار دارید.

تا زمانیکه این سر در گمی وجود دارد شما از هر گونه ادعا باید چشم پوشی کننید.
۵۴٨۹ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : مرغ یک پای امپریالیسم امریکا و لحاف ملای روسی
فعلا روسها تا پشت بام ولایت فقیه دیده بان توده ای ماسک دار گذاشته اند ژنرال آمریکایی پایش هم به ایران نخواهدرسید تا چه برسد فرشقرمز طلب کند۰ بحث امریکا و امپریالیسم امریکا حد اقل در ایران اسلامی یک بحث انحرافی برای سرپوش گذاشتن روی غارتگری روسهاست ۰
۵۴٨۷ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : من مینویسم!
شما حذف می کنید! پس شما هستید!
۵۴٨۵ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : این وظیفه ماست ، نه آنها
دولت های مورد خطاب شما،که از آن ها به عنوان "متحدان بین المللی" خود نام میبرید، هیچکدام نه تنها برخلاف نظر شما ، با " سوسیالیسم واقعا موجود در قرن بیستم"، به لحاظ ، به قول شما،اولویت نداشتن حقوق بشر ،مرزبندی نکرده اند، بلکه شکست آن را نتیجه شکست در جنگ سرد میدانند و نه عدم عنایت به حقوق بشر، آن طور که تلویحا اظهار میدارید. که در این صورت این نظام حاکم بر آمریکا بود که با "پینوشه " ها و "پهلوی" هایش میبایست فرو میریخت.

مبارزه برای آزادی و دمکراسی وظیفه نیروهای داخلی هر کشور است . و " چپ" ها میبایست این وظیفه را با حفظ فاصله از کانون های قدرت جهانی که این عرصه ها را فقط برای تضعیف مخالفان خود باز میکنند، انجام دهند. نمونه اش سکوت در مقابل جنایات اسرائیل است .
وظیفه دولت ها ولی حفظ منافع کشور خود ، چه از طریق داد و ستد و چه از طریق تشکیل بلوک های سیاسی همگرا در عرصه بین المللی است.
لحن این بیانیه مثلا آنجا که به طعنه نوشته میشود: ".. دولت هایی که میگویند مدافع منافع اقتصادی توده های وسیع میلیونی.." چون دیگر موضع گیری های اخیر سازمان اکثریت از بلاتکلیفی بین دو گرایش حکایت دارد. اگر آنگونه که سلطنت طلب ها و نئولیبرال ها میخواهند، از بام خانه ولایت فقیه به جهان نگاه کنیم ،دیر یا زود آماده پهن کردن فرش قرمز جلوی پای ژنرال های امریکایی نیز خواهیم شد.
۵۴٨۴ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : از دزد نخواهید که پاسبان خانه شما باشد
ببخشید ها

اینها خودشان ضد حقوق بشر و مجرمند۰ دیگ به دیگ میگه روت سیاه ۰
کره شمالی و روسیه را هم ضمیمه کنید برای حفظ محور ضد حقوق بشر خوب است۰
دیوار چین و روزنامه نگاران زندانی کوبایی و روسی و خبرنگاران سر به نیست شده زمان پوتین و حمله به جنبش همبستگی کاسپاروف و ۰۰۰ آیا حقوق بشر است ۰
آیا در نظام تک حزبی حقوق بشر یک جوک بیشتر است ۰
با مردم ایران شوخی نفرمائید۰
به سانسور کردن نقطه نظرات مخالف کمونیسم روسی ادامه دهید تا حقوق بشر روسی تضمین شود
۵۴۷۹ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : ساده لوحی یا سیاه کاری
دوستان محترم فدائی بدانند که رهبران هر کشوری اول منافع خود را در نظر دارندو
بعد مسائل دیکران. از نظر اخلاقی حرف شما در ست است ولی اخلاق جائی در
سیاست ندارد.انتظار شما از رهبران دیکر کشور ها اکر ابلهانه نباشد بدون شک
ساده لوحی محض است.اشکال از آن رهبران نیست .شما در فهم مسائل ملی
مردم ایران دچار کج فهمی وخطا شده اید.همین پرسش را نیز ان اندیشمند کوبائی
وغیر از ما دارد.آیا رژیم کوبا وآقای اورتکا قابل دفاع هستند
در آغاز انقلاب این پرسش اخلاقی را با شما مطرح کردند ولی متاسفانه کار به
انشعاب واقلیت واکثریت شد.دوستان گرامی فدائی یک بام ودو هوا نمیشود.
یا شما از منافع مردم خود دفاع میکنید ویامسائل جنبش جهانی کارکری وکومونیستی
برای شما ارجع هستند.از این دو یکی را باید انتخاب کردوراه سومی وجود ندارد.
۵۴۷۶ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷       

عنوان : بسیار غم‌انگیز
بسیار غم‌انگیز است که که سالها رهبران اکثریت در غرب زندگی‌ میکننند و درسی‌ پایه‌ای از دمکراسی را نتوانستند بیاموزند. این را مشابه با زندگی‌ رهبران حزب توده ایران میبینم که با توجه به سالها زندگی‌ در غرب بعد از ۱۳۵۷ به دنبال خمینی را افتاده بودند و بنده هم بیگناه یا باگناه دنبال‌رو. اصل انتظار یا باور به نوشتن به رهبران دیکتاتور و از آنها بطور غیر مستقیم یا مستقیم یاری جستن، ورشکستگی حقیرانه را به‌نمایش میگذارد که نمیخواهد باور کند که چپ مدرن بشدت از اینگونه حرکتها بیزار است و در جستجوی یافتن دوستان مشترک خود در میان باورمندن به دمکراسی و وفادار به اصول همکاری است. چپ مدرن چاره‌ای ندارد که دست همکاری با لیبرال دمکراتا و ملی‌ را خواهان شود و پیشقدم. دیگر بس است درماندگی تئوریک و هنوز درجا زدن به باور کپی شده.
۵۴۷۵ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣٨۷