عنوان : امان از دروغگوئی !
جناب عباس پهلوان، چون نویسنده در اول مطلب چنین نمی نوشت :"همین جا، جهت آسودگی خیال"عقلا" تصریح می کنیم که ما اولا قصد توجیه تئوری مبارزه و تبلیغ مسلحانه و به کارگرفتن قهر به عنوان یک استراتژی در مبارزه برای کسب آزادی و عدالت اجتماعی را نداریم؛ ثانیا فداکاری و کشته شدن در راه یک عقیده و آرمان را، دلیل درستی آن عقیده و آرمان نمی دانیم. گذشتن از زندگی و جان، به اندیشه و کردار هیچکس، حقانیت و مشروعیت نمی بخشد. اما – و این امای بزرگی است! – این سکه، روی دیگری هم دارد: در کشورهایی نظیر ایران، هیچ مبارزه اجتماعی و سیاسی در راه آزادی وعدالت، بدون ایمان و از خودگذشتگی به سرانجام نمی رسد. حکایت مبارزان راه عدالت و آزادی در سرزمین ما، همواره حکایت شکنجه، زندان، تبعید و اعدام بوده است. آنان طی قرون و اعصار، با عنوان های "مزدکی"، "زندیق"، "قرمطی"، "بابی"، "کمونیست" و "خرابکار"، تحت پیگرد و تعقیب بوده و با داغ و درفش سر و کار داشته اند."
۵۶۰٣ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣٨۷       

عنوان : توجیه اقدامات چریکی
شما که ْ عقلا ْ را بعلت مخالفت با آدم کشی و مبارزه مسلحانه به ناآگاهی، سستی و بی همتی مفتخر می کنید، مبارزه مسلحانه عده ای جوان زیر ۳۰ سال را که هنوز مفهوم زندگی کردن را نیز یاد نگرفته اند را حتماً مظهر آگاهی، پایمردی و همت والا می دانید.

خوب با این منطق, بسیجی ۱۶ ساله که داوطلبانه در جبهه روی مین میرفت برای شما نماد چه خصوصیات فوق انسانی است. یا آن پاسداری که بر اساس اعتقادات مذهبی اش با ایمان و از خودگذشتگی آدم کشی می کند دارای چه شناخت شگرفی از جامعه خویش است که بقیه افراد از آن بی بهره اند.

فراموش نکنید که این فقط ادبیات مارکسیستی نیست که قادر است تفنگ دست عده ای جوان از همه جا بیخبر بدهد . آخوندها در این کارها از بقیه خبره تر هستند.

در خاتمه اگر مبارزه مسلحانه با رژیم شاه هنوز پس از ۳۰ از وقوع انقلاب توجیه پذیر و باعث افتخار است، پس چرا رفقا در مقابل رژیم اسلامی به این افتخارات ادامه نمی دهند.
۵۵۹۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣٨۷