یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

درباره عملکرد حزب حیات آزاد کردستان «پژاک» - سهیلا وحدتی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
نظرات جدیدتر
    از : یک نفر ایرانی :

عنوان : این دو کامنت را در جواب دوستی به نام ایرانی ایرانی در زیر بیانیه تحلیلی سازمان فداییان حلق ایران(اکثریت) گذاشته بودم که با اجازه اینجا نیز می گذارمشان
جواب به ایرانی ایرانی
۱ -دوست عزیز من غلط می کنم بگویم هنر نزد ایرانیان است و بس! هنر در نزد همه مردم جهان، و بخشی از آن نیز نزد مردم ایران است.
۲ - من مخالف مبارزه پ ک ک در ترکیه نیستم، یعنی توی کار انها دخالت نمی کنم زیرا آنها بر مبنای شناختی که از کشور خود دارند مبارزه می کنند و بیشک مسئولیت آن را نیز به عهده خواهند گرفت.
اما من اعتقاد دارم ایران ویژگی خود را را دارد، هم منفی ها و هم مثبت هایش با ترکیه متفاوت است، و اعتقاد دارم که پ ک ک بر مبنای شناختی که از ترکیه دارد، ایران را به آزمایشگاه خطرناک خود بدل ساخته و این، مبارزه را در کردستان ایران لطمه پذیر خواهد کرد. این نظر من است، شاید اشتباه باشد، پس اجازه بدهید که من هم نظرم را بگویم. قضاوت با دیگران و با تاریخ فردا خواهد بود. نظر من این است که مبارزه پژاک در کردستان نه فقط به بن بست می رسد بلکه به مبارزه در کلیت خود لطمه ای جبران ناپذیر در کردستان خواهد زد. این یک نظر است. بگذار گفته شود. شما دوست عزیز هم مخالف آن را بگویید تا نظر ها پخته گشته به یک مسیر زیبایی راه یابد.
آن نظر را نیز در فلان سایت نخواندم در پای مصاحبه خانم سهیلا وحدتی با آقای کاردوخ در همین سایت خواندم و شما نیز می توانید ببینیدش. نظر گذار نیز با نام سیروان ... امضا کرده.
۳ - و اما در مورد اسلحه باید خدمت شما دوست گرامی عرض کنم مگر می توان توی بیابان و کوه و صحرا زندگی کرد و وسیله ای برای دفاع نداشت. طبیعی است که باید همه برای دفاع از خود سلاح داشته باشند. اما اگر آن سلاح را به کول بگیری و بروی که آدمی را بکشی این کار دیگر دفاع نیست. آقای کاردوخ می گوید ما مبارزه مشروع می کنیم ولی همین یک سال پیش اینها ریختند و توی کرمانشاه در پادگان یا پاسگاهی عده ای سرباز و درجه دار را کشتند. من این را مبارزه نمی دانم و ضد مبارزه می شمارم. شما هم نظر تان محترم است و حق نظر دارید و این به هنر نمایی ربطی ندارد. نظر هر کسی بستگی به میزان پختگی و دانش و بینش و تجربه و و جهان بینی او دارد. من فکر می کنم که مبارزه مسلحانه درمان جامعه ما نیست. این کپی برداری خطرناک از مبارزان پ ک ک در ایران ِ سبز به بن بست خواهد رسید و فقط لطمه خواهد زد. فردا حرف آخر را می زند. مردم را باید سازمان داد، آدم کشی چاره راه نیست.
با احترام
یک نفر ایرانی
۲۵۹۴۵ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : یک نفر ایرانی :

عنوان : دفاع مشروع یعنی چه؟
معنی کلمه «مشروع» که شما هی تکرار می کنید، یعنی آنچه مطابق شرع باشد و شرع آن را روا و جایز بداند.
و معنی شرع: طریقه و روش و آیینی که خداوند برای بندگان روشن و آشکار ساخته، دین و مذهب.
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
روزگاری بسیاری از ایرانیان، حتی فارسی زبانان برای دریافت دقیق بعضی مفاهیم، به کتاب های کرد های استخوانداری همچون ابراهیم یونسی و دیگران رجوع می کردند و حالا گویی رو به سوی این نوع مبارزه آوردن فارسی دانی را نیز در بین اعضای این سازمان نمدار ساخته. روزگاری کرد های پارسی گوی برجسته، همچون ترک های پارسی گوی برجسته، کم نظیر بودند؛ اما این نوع مبارزه مثل اینکه دوری از فرهنگ سراسری ایران را هم در پی دارد و این نیز یک ضعف دیگر است که بازده این نوع مبارزه شما می باشد.
من مخالف نیستم که شما به زبان مادری خود بنویسید و بخوانید، این حق شماست؛ ولی اگر فارسی هم می نویسید باید نوشته شما دقیق باشد تا شنونده برداشتی مشخص از واژه ها و جملات شما داشته باشد.
در ضمن حزب دمکرات و دیگر گروه های کرد در کردستان ایران ریشه دارند شما نمی توانید بخاطر فلان ضعف آنها این احزاب و گروه ها را کاملاً بی فایده بشمارید و از رده خارج کنید. به نظر من بجای پشت هم را خالی کردن باید به یک اتحاد سراسری دست یافت. و این امکان پذیر نیست مگر اینکه به سود اتحاد و به ضرر خود هر گروهی تا اندازه ای عقب نشینی کند و منتظر نماند تا گروه های دیگر بیایند و خط مشی او را بپذیرند.
اگر در اشتباه هستم، لطفاً برایم در باره مشروع و ... توضیح بدهید تا روشن شوم.
و یک سئوال آیا شما اعضای خود را موظف به خواندن ادبیات به زبان فارسی هم می کنید؟
من دوست داشتم که نه افراد کم اطلاع بلکه مسئولین جواب بدهند. یعنی جواب رسمی باشد. چون در غیر این صورت باز دوستی می آید و می نویسد که اگر هواداری در فلان سایت نظری داد دلیل نمی شود............
با احترام
یک نفر ایرانی
۲۵۹۴۴ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : باید صادق بود ، وگرنه بحث ها بی نتیجه خواهد ماند. البته فراموش نکنیم که عده ای همین را می خواهند.؛ یعنی نتیجه ای گرفته نشود. پس بیایید در این دام ها نیفتیم تا روشنگر واقعی باشیم

عنوان : باید فقط حقیقت حتی اگر تلخ و ضد ما است گفته شود. تعصب و موضعگیری سمتدار نتیجه خوبی بار نمی آورد. چنانکه دیده ایم در این سی یک سال ببار نیاورده و بر عکس فاجعه فراوان آفریده
تا زمانی که ما موضعگیری های یک جانبه داریم، متأسفانه بحث های ما نتیجه خوبی نخواهد داد. این نگاهی قبیله گرایانه و در نهایت خوشبینی نگاهی خشک و حزبی است. برای راهگشایی باید همه چیز را دید. باید همه چیز را گفت و فقط و فقط باید طرف حق و حقیقت را گرفت. تا زمانی که به این نرسیم نمی توانیم راه یابی کنیم. این رمز پیروزی هر نیروی مردمی است.
۲۵۹٣۱ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : م. برزگر

عنوان : به حمید: می توان و باید این روش سیاسی را کنار گذاشت!
به حمید
دوست گرامی شما می دانید و نوشته اید « مبارزات مدنی مانند آگاهی و اتحاد و اعتصاب بهترین روش مبارزه ست و اعدام و کشتار در هر جامعه ای محکوم میشود » ولی در ادامه متاسفانه با همان منطقی که تبهکاران حاکم بر کشورمان فرزندان ما را پس از دستگیری در تظاهرات ها شکنجه می دهند ، تجاوز میکنند و دست آخر می کشند گفته اید« اما جانیان حاکم بر کشور هیچ منطقی به جز زبان زور را نمیشناسد.»تبهکاران اسلامی هم تصورشان اینست که زبان شکنجه و تجاوز و اعدام، زبانیست که مخالفین آنها را مرعوب میکند. از جایی باید این نگاه را در تاریخ مبارزات سیاسی کشورمان کنار گذاشت. جمهوری اسلامی هم برای پوشش دادن به خودش حزب اله لبنان و ... را درست میکند و یا تقویت می کند. به نظر می رسد پ ک ک هم مایل است با هموطنان کرد ما همین کار را بکند. ما ایرانیان در پیوند با همدیگر و اتخاذ روش هایی از مبارزه که وسعیترین اقشار مردم را با خود همراه کند میتوانیم بر این بی فرهنگی سیاسی غالب گردیم.
۲۵۹۲٨ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : گاهنامه هنر و مبارزه حمید محوی

عنوان : با تشکر از م برزگر
با تشکر از م برزگر به خاطر یاداوری اش در مورد فایل مصاحبه بی بی سی با رحمان حاج احمدی رئیس پژاک در بروکسل.
ولی انتقاداتی که در زیر علیه م برزگر نوشته شده، واقعا متوجه نمی شوم که کجای حرفای او تحریف آمیز است.
برعکس حرفهای مدافعین پژاک و دعاوی آنها مبنی بر مبارزه‍ی مدنی و دفاع از حقوق بشر است که نه تنها تحریف واقعیت به نظر می رسد بلکه انکار آفتاب در ظهر آسمانی بی ابر است. از این هم بیشتر یک توطئه از نوع واقعا غیر هوشمندانه است و به اندازه ای ابتدایی و انباشته از تناقض است که توطئه فورا لو می رود.

حال باید فرصت و حوصله ای باشد که گفتمان این آقای رحمان حاج احمدی رهبر پژاک در بروکسل را به دقت بررسی کنیم و تناقضات عمیقی را که البته به راحتی قابل درک است نشان دهیم.
در این مصاحبه‍ی بی بی سی، نیاز به دقت زیادی نداریم تا متوجه دستپاچگی و غافلگیر شدن رئیس پژاک در پاسخگویی به پرسش های مطروحه شویم. هر چند که او از پیش خود را برای چنین پرسش هایی آماده کرده بوده است و شاید هم که از پیش از متن پرسش ها آگاهی داشته است. ولی در مقابل دوربین که قرار می گیرد، به احتمال زیاد پی می برد که دلیل و برهان هایش سر پا نمی ایستد و در نتیجه مجبور می شود دروغ بگوید، و از ذخیره‍ی رسانه ها و سیاست جنایتکارترین کشوری که تاریخ بشریت به خود دیده یعنی ایالات متحده‍ی آمریکا+ اروپا استفاده می کند. و برای اولین بار نیست که جنایتکاران بین المللی به نام حقوق بشر حرف می زنند.

امریکایی ها یکی از ترفندهایشان، مثلا در رابطه با کوبا و برای این که در رسانه ها تبلیغ کنند که این کشور ناقض حقوق بشر است، برخی از بزهکاران را از درون زندان های کوبا می خرد و در رسانه ها آنها را به عنوان مدافع حقوق بشر معرفی می کند که در زندان کوبا شکنجه می شود. حالا طرف با اسلحه‍ی سرد آدم کشته و چندین جنایت دیگر مرتکب شده متهم و محکوم شده ولی آمریکا او را مدافع حقوق بشر معرفی می کند.

این جا هم رئیس پژاک دست آخر از همین ترفند استفاده می کند یعنی از یک طرف می گوید این اشخاص جزء پژاک نبوده اند و بعد حرفش را تغییر می دهد و می گوید ، نه اینکه رابطه نداشته اند ولی رابطه‍ی ارگانیک نداشته اند. کمی دورتر می گوید اینها طرفدار حقوق بشر هستند با پژاک رابطه نداشته اند.
این جا چند تا مسئله با هم برای ما روشن می شود. این آقا راست نمی گوید و دارد داستان سرایی می کند که احتمالا در بروکسل به جرم جنایت و عملیات تروریستی دستگیر نشود. بروکسلی ها هم این را می دانند. ولی نمایش این طوری باید ادامه کند. از طرف دیگر بمب گذاری و کشتار مرزبانان ایرانی را به عنوان فعالیت حقوق بشری معرفی می کند. تحریفی که به م برزگر نسبت دادند در واقع این جاست.
شما حساب کنید مدافع حقوق بشر بمب منفجر می کند. به مرزبانان ایران حمله می کنند و می کشند و وقتی گیر می افتند و محکوم می شوند، قاضی را به مرگ محکوم می کنند چرا که اینها منظورشان از کشتار سربازان ایرانی دفاع از حقوق بشر است.
البته شاخص هایی دیگری را که در متن های پیشین مطرح کردم، تکرار نمی کنم، و تنها به خاطر آنهایی که هنوز نظریات پیشین مرا نخوانده اند تکرار می کنم و در اینجا اضافه می کنم که از دیدگاه من آن چه بیش از همه موجب بی اعتباری و نهایتا فروپاشی این سازمان ها خواهد شد حتی مقاومت خلق های جهان در برابر ترفندهای جنایتکارانه آمریکا و اروپا نیست، بلکه همان نظریه جنسی و ساخت و ساز روابط مردان و زنان در درون سازمان و یا حزبی نظیر پژاک است.

منطق گفتمان پژاک منطق صحیحی نیست، دعاوی حقوق بشر ی و فعالیت مدنی و خصوصا موضوع دفاع از خود، یعنی اگر بخواهد به تمام ایران گسترش یابد برای آمریکا و اروپا یعنی امپراتوری ایالات متحده‍ی آمریکا بهترین موقعیت را فراهم می سازد. یعنی یک حرج و مرج و جنگ داخلی تمام عیار.
امپریالیسم جهانی تمام تلاش خود را در تمام عرصه ها به کار می بندد، اخیرا شنیدن که آقای لاجوردی یکی از اعضای «انجمن پژوهشگران ایران» در فرانسه، در لندن گویا جلسه ای برای بلوچستان برگزار می کند و برای نظام فدرالی تبلیغ می کند (این آدم البته از آمریکا حقوق می گیرد) و به پیکره‍ی تروریسم فرهنگی و دانشگاهی اپوزیسیون های ایرانیان در فرانسه تعلق دارد.
یعنی این که هدف تجزیه و تضعیف کشور و تقلیل قدرت دولت مرکزی و آبکی تر کردن استقلال ایران است. و البته به بهای خیل قربانیان بسیار و به مدد دلارهای آمریکایی.

با این یادآوری که این گونه مسائل را با قطع نظر از ادبیات اپوزیسیون لائیک باید مد نظر قرار دهیم. و به همین منوال با قطع نظر از این منطقی که می گوید جمهوری اسلامی بد است و فورا نتیجه می گیرد که «من» صد در صد خوب هستم و برای مبارزه با جمهوری اسلامی حتی حاضرم آمریکا بیاید ایران را بمباران اتمی کند.
۲۵۹۱٣ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : نابود باد ستمگر

عنوان : کسی نگفته که آنها مبارزه مدنی نکرده اند، حرف این است که آدم کشی زیر هر نامی غلط است.
چرا خودمان را به آن راه می زنیم و بعد هم دیگران را مقصر می دانیم. این راه را مجاهدین نزدیک سی سال است که دارند ادامه می دهند نتیجه چه شده؟ ده ها هزار کشته و رسیدن به بن بست کامل نتیجه آن است. چرا زور می زنید!؟ به جای زور زدن،کمی از تاریخ درس بگیرید. آنکه ناموخت از گذشت روزگار، هیچ ناموزد ز هیچ اموزگار.
۲۵٨۹٨ - تاریخ انتشار : ۱ خرداد ۱٣٨۹       

    از : رعنا رضازاده

عنوان : به آقای برزگر
آقای برزگر شما متاسفانه آگاهانه می خواهید یک واقعیت بسیار روشن را تحریف کنید. می خواهید مبارزه مدنی و دمکراتیک مردم کرد را به حساب کسانی بگذارید که زیاد به فعالیت آنان ربطی ندارد. در سالهای اخیر کمتر جریانی به اندازه پژاک فعالیت مدنی داشته. . زندانیان سیاسی و مدنی که در ارتباط با پژاک دستگیر شده اند سال گذشته بزرگترین اعتصاب غذای سراسری زندانیان سیاسی را در ایران و کردستان سازماندهی کردند. چند تا از این رفقای اعدام شده هم در آن اعتصاب شرکت داشتند.
در کردستان ترکیه هم دوستان پژاک یعنی پ ک ک و د ت پ سالهاست که یک مبارزه گسترده مدنی و دمکراتیک را سازماندهی می کننددر کردستان ترکیه مبارزه مدنی و دمکراتیک تا جایی پیش رفته که صدها انجمن و نهاد مدنی تاسیس گشته و جامعه مدنی در آنجا به حدی قوی گشته که هیچ نیروئی دیگر قادر نیست اراده مردم کرد و دمکراسی خواهان را درهم شکند.در ضمن همین مبارزه توانسته ترکیه را گام به گام به عقب نشینی وادار کند. این مبارزه هماهنگ با مبارزه دفاع مشروع جریان دارد و نیروهای گریلا در واقع ضامن گسترش این مبارزه هستند. اعتصاب عمومی در کردستان ایران هم محصول مبارزه مشترک و کار مشترک بود. همه احزاب از جمله پژاک و رسانه های مربوط به آن فراخوان دادند.
تا آنجائیکه مربوط به مسلح بودن و مسئله دفاع و سیاست مقابله به مثل هم باشد همه احزاب کرد مسلح هستند و آماده فرصت برای جنگیدن و دفاع از خود. منظور من این است که این تنها حزب پژاک نیست که مسلح هست. اگر این مسئله قابل انتقاد هست باید متوجه همه احزاب باشد نه تنها پژاک. و باید متوجه همه دنیا باشد برای اینکه همه مسلح هستند. مسئله مسلح بودن کردها هم موضوع مهمی است که جای بحث دارد.
مردم کردستان راه خود را یافته اند و این را فقط می توان در جریان یک انتخابات دمکراتیک سنجید که کدام راه را انتخاب کرده اند.
۲۵٨۷۷ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣٨۹       

    از : حامد شیروانی

عنوان : دستتان درد نکند خانم وحدتی
بالاخره کسی پیدا شد این خلاء را پر کند. ما چند سال است اسم پژاک را می شنویم ولی کمتر کسی بفکر این افتاده بود که با رهبران این حزب یه مصاحبه جانانه داشته باشه. من حقیقتا فکر نمی کردم که اینا ایدئولوژی یا برنامه و فلسفه حالیشونه. من با وجود اینکه با بخشهائی از افکارشون نمی تونم موافق باشم ولی روی هم رفته اوکی هستن و می شه گفت که رو اونا هم میشه حساب کرد. بهتره با این کومله ها و دمکرات ها هم یکی شن. کردها اگر کاری برای ایران بکنن. فقط کمتر خشونت نشون بدن. بیشتر کار سیاسی و مدنی بکنن. من از جدیتشون اما خیلی خوشم اومد.
۲۵٨۷۶ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣٨۹       

    از : حمید

عنوان : آرزوی پیروزی خلق کرد و دمکراسی برای ایران
تا نباشد چوب تر فرمان نبرد گاو و خر. آدمکشان اسلامی ولی وقیح مانند سگانی هستند که اگر فرار کنی دنبالت میکنند اما اگر سنگ برداری فرار میکنند این را مثلا در برنامه هسته ای خیلی خوب نشان داده اند. در حالت عادی شعار میدهند اما هر بار صحبت تحریم میشود اینها به غلط کردن میافتند و بیانیه تهران یا سعد آباد صادر میکنند. هر چند مبارزات مدنی مانند آگاهی و اتحاد و اعتصاب بهترین روش مبارزه ست و اعدام و کشتار در هر جامعه ای محکوم میشود اما جانیان حاکم بر کشور هیچ منطقی به جز زبان زور را نمیشناسد.
۲۵٨۷۵ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣٨۹       

    از : م برزگر

عنوان : اعدام تحت هر عنوانی محکوم است.
لغو حکم اعدام در ایران خواسته عموم آزادیخواهان ایران است.
اعدام فعالین سیاسی، اعدام مرتکبین به جنایت، اعدام قاچاقچیان و اعدام تحت هر عنوانی از جمله «دفاع مشروع» محکوم است. نه با اعدام فرزاد کمانگر – که جنایت است- دیگر می‌توان حکومت کرد و نه برای رسیدن به آزادی و آسایش کسی مجاز است به نمایندگی از مردم زحمتکش و زجردیده کردستان دست به ترور و اعدام تحت عنوان «دفاع مشروع»‌ بزند.راه آزادی طولانیست و احتیاج به کسانی دارد که همه امکانات فعالیت برای آزادی را در هر شرایطی بشناسند و خوب به کار گیرند.
مصاحبه آقای حاج احمدی «رهبر پژاک» با بی بی سی که لینکش در بخش اول مصاحبه گذاشته شده را ببینید. این مصاحبه بسیار تاسف آور است. اعتصاب مردم کردستان در چند شهر را در کنار این مصاحبه و گفتگوی آقای کاردوخ بگذارید. می بینید که مردم راه خودشان را یافته اند.
مردم کردستان با اعتصابشان نشان دادند که با اعدام مخالفند!!!
۲۵٨۶۵ - تاریخ انتشار : ٣۱ ارديبهشت ۱٣٨۹       

نظرات قدیمی تر

 
چاپ کن

نظرات (۲۵)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست