یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

لطفا ما را با خودتان قاطی نکنید! - غزال طبری

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
نظرات جدیدتر
    از : Ett

عنوان : چرا؟؟
شما چرا انقدر لحنتون بی ادبانه است؟ اینه کار حرفه ای کردن؟؟ چرا شخصی کردین این مسئله رو و مقاله رو دارین میکنین تو چشم آقای نبوی؟؟ ببینم از وضعیت ایران خبر دارین؟ از نظرات ایرانی ها خبر دارین؟ که چقدر دلشون میخواد یکی پیدا شه کمکشون کنه از این وضعیت خارج شن؟ چرا انقدر شعار میدی خانوم جان!
۴۱۲۰٣ - تاریخ انتشار : ۱۵ آبان ۱٣۹۰       

    از : اردشیر زارعی قنواتی

عنوان : خروس های بی محل و جنبش اعتراضی ایران
خانم غزال طبری با سلام
نوشته شما جواب نسبتا خوبی بود به کسانی که این روزهای هوا برشان داشته است که گویا با دخالت خارجی تحت عنوان "دخالت بشردوستانه" می توان به دمکراسی رسید. این چنین افرادی یا عموما اشخاص مایوس یا فرصت طلبان سیاسی می باشند که به هر بهایی می خواهند سری توی سرها در بیاورند. تجارب تاریخی یک قرن اخیر نشان می دهد که بین دمکراسی اجتماعی در غرب با سیاست خارجی امپریالیستی دولت های غربی یک تفاوت آشکار وجود دارد. متاسفانه تازه از راه رسیدگان به مرز دمکراسی یا خواسته یا ناخواسته این مرزبندی عینی را نادیده می گیرند و مخاطبان خود را به سمت گمراهی سوق می دهند. دخالت غرب و به خصوص آمریکا در حوزه خارجی همواره یا مبنای اهداف ژئوپلتیک داشته است یا اینکه اهداف استعماری را مد نظر قرار داده است. افغانستان عراق و لیبی هم اکنون تصویر روشن و آشکار از نتیجه این ماجراجویی های امپریالیستی است که قربانی اول آن ملت های این کشورها بوده اند. در تاریخ تحولات اجتماعی ایران معمولا آنان که دیرتر می رسند تندتر می تازند و به گمان خویش صاحب صلاحیت برای هر اظهار نظر و اقدامی می باشند. خوشبختانه نه تنها جنبش چپ هیچ سنخیتی با دخالت های بشردوستانه از نوع لیبی برای ایران ندارد که حتی بسیاری از فعالان سالم در طیف جنبش سبز و اکثریت قریب به اتفاق ایرانیان نیز با این درخواست های مشمئز کننده بیگانه هستند. جالب در این است که تمام کسانی که در آرزوی دخالت خارجی در امور داخلی می باشند همان کسانی هستند که در طی تمام این سال ها مخالفان و دشمنان شماره یک انقلاب و مبارزه شفاف با دیکتاتوری و نقض عدالت اجتماعی بوده اند.
۴۱۱٨٨ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣۹۰       

    از : مرادی

عنوان : بر نبوی حرجی نیست
آفرین و هزار آفرین بر شما. برای اطلاع شما، علی افشاری هم با تلاش تمام مثلا جنبه تئوریک و تاریخی دخالت «بشردوستانه» را تشریح کرده است. خودشان را می زنند به کوچه علی راست! آیا از همکاری سرویس های امنیتی غرب شامل انگلیس را با لیبی در همین سال های اخیر بی خبرند؟ چه کسی متهمان ترور را به لیبی فرستاد که شکنجه شوند؟ آیا اینقدر از دلیل و منطق بی بهره اند که سکوت همان مداخله گران «بشردوست» را در جنایت های متحدانشان نمی بینند؟ چه کسی باید خواستار مداخله بشردوستانه بشود؟ آیا مکانیزمی برای این درخواست وجود دارد که اکثریت قابل توجه سرکوب شوندگان را شامل شود؟ درست است که جنایتکارانی مثل قذافی و خامنه ای و اسد و امثال اینها راه ناتو را صاف می کنند. اما آیا همین کافیست که ناتو برای ما تصمیم بگیرد که کی و در کجا مداخله کند؟ آیا جنایت کاری چون قذافی را باید مورد تجاوز قرار داد و بدون محاکمه در خیابان کشت؟ این هم جزو حقوق بشر آقای افشاری و مجتبی واحدی است؟ البته بر ابراهیم نبوی و علی افشاری و امثال آنها حرجی نیست. بنیاد درست فکری ندارند و هنوز توهم بازگشت سریع و تکیه زدن بر پستی ـ مثلا دربانی در وزارت فرهنگ و ارشاد! یا آموزش عالی ـ را از دست نداده اند. بسیاری از اینها «نمک گیر» هم هستند و بالاخره باید جبران مافات کنند. راستی کسی امروزه از چلبی خبری دارد!!؟

از آنها بگذریم زیرا هیچ گاه پرنسیب درست و حسابی نداشته اند. تا چند وقت پیش با قدرت بوده اند و حالا با تیپا بیرونشان کرده اند. حماقت از جمهوری اسلامی است که نمی فهمد مشکل اینها دمکراسی و آزادی نیست و می شد با کمی گسترده کردن سفره اینها را هم به شرکا افزود. تاسف از به اصطلاح چپ ها و برخی چپ های سابق است که با این ها مسابقه رسیدن به درگاه معبود گذاشته اند.
اما، به دوستی که ایرادش از نوشته شما حمله نکردن به رژیم است، باید بگویم که نیازی به این نیست. اول، در هر نوشته یا گفتاری نباید تمام مواضع در باره تمام مسایل بیاید. دوم، ضدیت با رژیم و جنایت های آن کاملا و به روشنی در در بافت نوشته تنیده است.
۴۱۱٨۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣۹۰       

    از : ....

عنوان : .........
تمام مطلب در مورد ابراهیم نبوی درست است. تنها چیزی که در این فرد در ۳۰ سال اخیر تغییر نکرده، فرصت طلبی و چپ‌ستیزی هیستریک است. اما انتقادی هم به این نوشته وارد است. هیچ اشاره‌ای به نقش حکومت جنایتکار در انحطاط همه جانبه کشور ندارد. اتفاقا یک شیوه شناخته رژیم، مخالفت با هرگونه فشار بین‌المللی به حکومت فاسد در پوشش ظاهری چپ است. این رژیم حتی بخشی از نیروهای ترقیخواه جهان را فریب داده و آنها را به دفاع از حاکمیت خامنه‌ای کشانده است. عدم مرزبندی واضح با مواضع تبلیغی رژیم ضد مردمی، ضعف آشکار این نوشته است.
۴۱۱۷۴ - تاریخ انتشار : ۱۴ آبان ۱٣۹۰       

    از : هاتف رحمانی

عنوان : دستتان درد نکند
خانم طبری سلام
افسوس که نمی شود در این دنیای مجازی بر دستتان بوسه زد. درود گرم مرا بپذیریذ
۴۱۱۶۷ - تاریخ انتشار : ۱٣ آبان ۱٣۹۰       

    از : خسرو صدری

عنوان : به ریسمان قدرت ها واگر شد ابرقدرت ها معتصم شوید،تا رستگار شوید!
به نظر من سرچشمه رشد این "ویروس"های خطرناک درمحافل سیاسی، چه در داخل کشور و چه در خارج ، قدرت ها هستند که برای پیش بردن اهداف خود، پول خرج کرده، مجری پروژه استخدام می کنند. طبیعتا کسانی که در گذشته استعداد خاصی در این زمینه از خود نشان داده اند، امروز هم به همان راه می روند و این مساله بیشتر به سرشت افراد مربوط می شود تا جهانبینی ظاهریشان .
کسانی که با صداقت انقلابی که هیچ سنخیتی با روحیه سیاسی کاری ندارد، به عرصه مبارزات اجتماعی وارد شدند، اگر در شرایط یاس آور کنونی جهان، هنوز با همان روحیه به مسائل بنگرند، خوب باید درد این همه پلشتی را هم تحمل کنند. متاسفانه هیچ کاری هم برای تغییراساسی این وضعیت نمی توان کرد. دور و برما پراست از این افراد و گرایشات و بلندگوهای بزرگ هم آوای مسموم آنان را پخش می کند.
۴۱۱۶۶ - تاریخ انتشار : ۱٣ آبان ۱٣۹۰       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱۶)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست