از : سیامک
عنوان : دنیای مجازی
حرفهای خانم پریسا نصرآبادی، در مورد دیکتاتوری کاسترو، مرا بیاد اظهارات شیعیان لبنان در مورد رژیم ولایت فقیه میاندازد. به باور این جماعت، مردم ایران دارای بهترین استاندارد زندگی در رژیم ولایت فقیه هستند و کمبودهای کشور نیز ناشی از تحریمهای آمریکاست. در برخوردی که با آنان داشتم، علاوه بر اتهام بی دینی، متهم به نمک نشناس بودن و قدر عافیت و نعمت ندانستن نیز میشدم!
من دوستان کوبایی زیادی دارم. باید بگویم بر اساس صحبتهای آنها و همینطور بر اساس مشاهدات بسیاری از کسانیکه به کوبا مسافرت کرده اند، اظهارات پریسا خانم کمترین تطابق را با واقعیتهای موجود دارد.
پریسا خانم در توجیه ناکارآمدی مارکسیسم لنینیسم در کوبا صحبت از "تحریم های سیاسی-اقتصادی بی پایان و دهشتناک" میکند. تا آنجا که من میدانم فقط ایالات متحدهء آمریکا کوبا را تحریم کرده. هیچیک از متحدان آمریکا، از کانادا گرفته تا ژاپن و کشورهای اروپای غربی، در این تحریم شرکت نکرده اند. پس "دهشتناک" خواندن این تحریمها دروغی بیش نیست و فقط برای توجیه بی عرضگی سوسیالیسم حاکم بر این کشور عنوان میشود. در ثانی این چگونه نظام سوسیالیستی و ضد امپریالیستی است که برای ارائهء خدمات نیازمند تجارت با "امپریالیزم جهانی" است؟ آیا این خنده دار نیست؟
مسئلهء خدمات مجانی بهداشتی در کوبا دروغی بیش نیست و این فقط ظاهر کار است. بخاطر موج فزایندهء فساد و ارتشا در نظام سوسیالیستی کوبا، مردم بدبخت این کشور باید برای کوچکترین خدمات بهداشتی به تمام پرسنل بیمارستانها پول نقد رشوه دهند. والا اگر پشت گوش خود را دیده اند آنگاه میتوانند شاهد خدمات مجانی بهداشتی نیز باشند. من به پریسا خانم توصیه میکنم که نگاهی به عکسهایی که بطور پنهانی از این به اصطلاح مراکز بهداشتی گرفته شده نگاهی بیاندازند و بعد بگویند که آیا حتی در صورت پرداخت پول دستی حاضر هستند از "مزایای" این مکانها استفاده کنند یا نه. به قول یک کوبایی این کلینیکها جایی جز لانه های مگس و سوسک نیست. آنها حتی دستشویی ها را نیز بطور مرتب تمیز نمیکنند و شما اگر با یک مرض بدانجا روید، در صورت زنده ماندن، با هزار مرض دیگر تشریف میاورید. در مورد آمارهای طول عمر نیز باید بگویم که این آمارهای دروغ را خود رژیم کاسترو میدهد. البته ناگفته نماند که برای رفقای خارجی چون شاوز و یا مایکل مور مراکز بهداشتی خوب وجود دارد تا خدای ناکرده موجب آبروریزی نشود!
بقول یک نویسندهء کوبایی، کوبا نه یک کشور کوچک بلکه یک فاحشه خانهء بزرگ است. این دیگر اظهر من الشمس است که در کمتر جایی میتوان با چنین بهای کمی از بدن نحیف زیبارویان دختر و پسر بهره مند شد. امروز بهترین شغلی که میتوان در کوبا داشت کار کردن در هتلهای مخصوص توریستهاست، چرا که این بینواها میتوانند در روز چیزی در حدود چند دلار انعام بگیرند و یا باقیماندهء غذای توریستها را برای خانواده های گرسنهء خود ببرند (این همان هتلهایی است که نظام سوسیالیستی کشور اجازهء ورود شهروندان عادی به آن جا را نمیدهد، مگر آنکه از کارکنان و مستختمان باشند و یا از عزیز دردانه های حزب حاکم).
بنا به گفتهء جوآنا کاسترو (خواهر فیدل و رائول)، برادران او جهنمی را برای مردم کشورش در آن جزیره بوجود آورده. خواهر بزرگتر آنها نیز با یک مکزیکی ازدواج کرد و بلافاصله هر دو به آمریکا مهاجرت کردند. همچنین دختر کاسترو آلینا فرناندز با گذرنامهء اسپانیایی از بهشت پدرش فرار کرد تا گوشه ای از جهنم خاندان سلطنتی کاسترو را برای جهانیان افشا کند.
براستی جای تاسف است که چپ ایرانی چنین کودکانه و احساساتی همچنان در دنیای مجازی دوران جنگ سرد زندگی میکند. براستی امیدوارم که روزی شاهد گذر چپ ایرانی از کمونیزم باشیم.
در پایان نیز از دوستان فعال در دانشجویان و دانش آموختگان لیبرال برای زحماتشان بسیار سپاسگذارم و خوشحالم که حضوری مقتدر و محبوب در بین نسل جوان کشور دارند.
۴۲۴۰٣ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : آریا مهربان
عنوان : ناسیونالیسم و نه راسیسم
به کار بردن راسیسم و نژاد پراستی ، برای اصول سه گانه کیم ایل سونگ،به نظرم مناسب نمی آید. می توان آن را نوعی ناسیونالیسم نامید ولی نه راسیسم. این راهم توجه داشته باشیم که در رویارویی با دشمن بزرگ و در یک جنگ بی رحمانه آن گونه کره شمالی از سرگذرانده بود و سایه تهدید دشمن بزرگ همیشه بالای سرش بوده است(پایگاهها و نیروی بزرگ نظامی آمریکا را در ژاپن فراموش نکنید) است،ناسیونالیسم مبتنی بر آن سه اصل، مثبت و پیشرو است. البته شخصا با هرنوع نظام جمهوری موروثی و دولت ایدئولوژیک مخالفم اما در غوغای تبلیغات عظیم ضد کمونیستی رسانه ها امپریالیستی که با جذابه های «مصرف» را دائم ذهن مخاطبان را بمباران می کنند؛ از کوبا و کاسترو و ساندینستها و نیکاراگوئه چیزی جز سرزمین وحشت و جبّاریت معرفی نخواهند کرد و لیبرال های وطنی هم از همین منابع الهام و اطلاعات می گیرند
۴۲۴۰۱ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : ناهید خیرابی
عنوان : -
درود بر شما پریسا جان .
۴۲٣۹۷ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : arash misho
عنوان : sepas
in neveshte besyar zibast.sepas az nevisandeye in magale
۴۲٣۹۵ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : حافظه تاریخ
عنوان : مغالطه تاریخی اساس و حربه ارتجاع
مقاله بسیار جالب و قابل تعمق است. بسیاری از «روشنفکران» لیبرال جوامع بظاهر آزاد براثر تحمیق افکار عمومی از جانب رسانه های عمومی که دسترسی بدانها تاثیر پذیری از طریق انترنت آسان نموده است، وبدون کوچکترین شبهه آن «اطلاعات» دست چین گشته را در شرایط امنی از حیث شغل و مقام و تامین آزادیهای فردی و… «نشخوار» مینمایند و چنان دچار بیسوادی «ثانوی» میگردند که حتی قتل و غارت دیگر ملتها را از جانب دولتهای متبوعه خودرا در راستای «ازادی» و تکامل جامعه مدنی میانگارند زیرا همه اطلاعات «کنترول» شده در خدمت قبول آن «واقعیتی» است که مورد نظر میباشد. در همین راستا، روشنفکران وطنی در جریان مبارزات اجتماعی بر علیه رژیم ضد انسانی حاکم برایران و قبول «بدیلهای» متفاوت اجتماعی برای جایگزینی سیستم «دلخواه» چنان درگیر مسایل فرعی قرار دارند که تابامروز قادر نشدند فرق مبارزه برای استقرار حاکمیت مردم در جامعه مستقل و آزاد ایران با خطرات و تهدیدهای حقیقی از جانب همان قدرتهای جهانی که لااقل در صد سال اخیر همواره در صدد ضربه زدن و قطعه قطعه کردن ایران بمرور زمان بودند و توفیق بسیار داشته اند، دریابند. و اپوزیسیون ناهمگون ایران یا این خطرات را نمی بیند و یا «نمیخواهد» ببیند زیرا از عهده تجزیه و تحلیل و قدرت مقابله با این خطر بر نمیآید. پاره ای از این «اپوزیسیون» راحت ترین را انتخاب کردند. مزورانه همراه استعمار و اشغالگر برای ضربه زدن بموجودیت ایران تحت لوای «مبارزه» با رژیم جمهوری اسلامی با فرستادن « دعوت نامه و خواهش نامه ها» مشغولند. اینها بجهت بیسوادی ثانوی دچار شخصیتی بدون هویت اجتماعی و بنیادی گشته و همانند موجودات پست زندگی انگل وار را بر شرافت و انسانیت ترجیح میدهند. مشکل اصلی روشنفکران بدور از نیاز جامعه «الگو» سازی با استفاده از راحت ترین راه برای نیل بهدف است. جهانی شدن سرمایه و در نتیجه «یکدست» شدن اطلاعات جهت تحمیق افکار عمومی، بررسیها و تحلیلهای همراه با دروغ و تزویر خواهد بود که نتایج بسیار تلخ و وحشتناکی را در پی خواهد داشت اگر فقط «نشخوار» اطلاعات دست چین و محاسبه شده بدیل گردیم.
۴۲٣۹٣ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : الف سحرآبادی
عنوان : جنگ کره
توضیحات مفیدی داده شده، اما بررسی اوضاع در کره شمالی نیازمند اشاره به دخالت نیروهای خارجی و جنگ کره و تقسیم کره به دو کشور کره شمالی و جنوبی و محاصره و دشمنی جنون آمیز آمریکا، غرب و ژاپن علیه این کشور کوچک و ضعیف است. این فشارهای جنون آمیز نقش کمی در وضعیت بوجود آمده در داخل کره شمالی نداشته و ندارد.
هم اکنون هم نه مردمی شورش کرده اند، نه دولت کسی را به گلوله بسته و نه جنایتی علیه بشریت گزارش شده است. اگر یک رهبر جوان جایگزین یک به اصطلاح «دیکتاتور» شده، پس مطابق عرف بین المللی باید امیدوار بود و تشویق کرد که دست به اصلاحات لازم در سیاست های داخلی و خارجی آن کشور بزند و با کاهش تنش ها شرایط بین المللی را به نفع آن کشور چرخش دهد.
اما باز هم جوّ جنگی گسترش می یابد و چنان فضایی ساخته می شود که این کشور به درگیری کشیده شده و نابود و ضمیمه کره جنوبی شود.
سایت های شرکت های رسانه ای را هیستری عجیبی فراگرفته که هر طور شده علیه این کشور حمله تبلیغاتی کنند و جالب اینکه هیچ دادهٔ تازه ای هم ندارند و جرم این حکومت آن است که مردمش از قحطی و خشکسالی مرده اند (بدون اشاره به تحریم های مرگبار آمریکا و متحدانش)، یا آنجا هزاران مردم به گریه و زاری مشغول اند و کلاغ های هوشمندی نیز وجود دارد که با حفظ سمت کلاغ زادگی با لباس های مشکی نوحه هم می خوانند.
من نمی دانم اگر چیزی به نام ایجاد قحطی جرم قلمداد شود و مقصر هم دولت محلی باشد، چند حکومت آفریقایی، آمریکای مرکزی، آسیایی و غیره را باید ناتو-لازم کرد؟! آیا گریه کردن مردم در مرگ رهبر «محبوب» مخصوص آن هاست؟
کاش می دیدید وقتی ملکه «محبوب» انگلیس از کانادا دیدار داشت، مردم ساده دلی در اینجا چگونه در تصاویر تلویزیونی برایش اشک می ریختند. حال آنکه زبانم لال هنوز هم بالواقع نمرده بود ...!
۴۲٣۹۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : دوستدار چپ
عنوان : دوست عزیز پریسا
در این دروغ بازار خودنمایان و سکوت پیشگی دانایان و آگاهان، از نوشته روشنگر شما بسیار استفاده بردم. امیدوارم در مقابل هیولای دروغ همواره با سلاح قلم مستدل مبارز بمانید و نور بیفکنید بر این تاریکخانه های دوست و دشمن ساخته.
پایدار بمانید
۴۲٣٨۹ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۰
|
از : کارون جوادی
عنوان : کروه شمالی بد است کوبا خوبست!
امیدوارم استنباطم از نوشته شما درست باشد. متاسفانه علی رغم اینکه بسیاری از چپ ها ادعا میکنند که اهمیت آزادی و دموکراسی را درک کرده اند هنوز به شیوه سابق از حکومت های دیکتاتوری و عقب مانده مانند کره شمالی و یا کوبا دفاع میکنند. هنوز بدون اینکه مقوله امپریالیسم را در دنیای جدید درست تعریف کنند (همراه با روشن کردن موقعیت چین و شوروی در جهان سرمایه داری!) آنها همچنان به شیوه تحلیل های سابقشان ادامه میدهند و دیکتاتوری کوبا را که خیلی بهتر از کره شمالی نیست (کاسترو برادرش را بجای خودش رئیس حکومت میکند چون به دیگران اعتمادی ندارد!) را مدل قرار میدهند. همین چندی پیش هم گروهی بنام کمیته مرکزی چریک های فدائی خلق اکثریت مرگ کیم ایل سونگ را به مردم کره شمالی تسلیت گفت. سازمان چریکهای اکثریت (کار) هم ضمن اینکه صدور این بیانیه را بنام چریکهای اکثریت دادن خظا دانست در مورد آن هیچگونه موضع محتوائی نگرفت و خواسته یا ناخواسته آن را به نوعی تائید کرد! آیا این سازمانها خواهان دموکراسی اند؟ نقش مردم در این وسط در جائی که رهبران این حکومت ها فرزند و یا برادر خود را بجای خود تعیین میکنند، چیست؟ آیا بعضی از چپ های ما واقعا عقب افتاده نیستند؟
۴۲٣٨۱ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣۹۰
|