عنوان : چه دفاعی؟
من که نفهمیدم کجای این نوشته دفاع از میراث فرهنگی پرویز شهریاری بود. برداشت من این است که اگر آقای سرکوهی چیزی را بگوید بد است اما همان محتوا را اگر کس دیگری با بیان دیگری بگوید خوب است! آقای پاکزاد هم با وجود حمله ای که به آقای سرکوهی می کند می گوید شهریاری معلم ریاضی بود و نباید به کارهای ادبی او پرداخت. ظاهرا یک فرد غیرسازمانی (که این بار سرکوهی باشد) حق ندارد از بُت ها (به بیان آقای پاکزاد: شخصیت ها) انتقاد کند. البته به به و چه چه اشکالی ندارد. همین نوع برخورد در اشاره آقای پاکزاد به بیژن جزنی دیده می شود. بالاخره آیا می شود از گذشتگان انتقاد کرد؟ چگونه؟ معلوم نیست دوستان کی می خواهند از تعصب فکری دست بردارند و به تفکر انتقادی برسند.
۴۵۶۹۱ - تاریخ انتشار : ۹ خرداد ۱٣۹۱       

عنوان : دریغ که در کشور دیکتاتور زده ی و فاقد پلورالیزم سیاسی ما ..
دوست گرامی بابک پاکزاد احساس شما را از این نوشته ی عاطفی درک می کنم که تم انسانی دارد و در این روزگار وانسفا بیش از همیشه نیرو بخش می باشد. کاش لینک بی بی سی را در پای نوشته می گذاشتی تا خوانندگان به اصل نوشته ی سرکوهی دسترسی داشته باشند.

من هم مثل تو وقتی نوشته ی سرکوهی را خواندم از خودم پرسیدم بر سرکوهی چه رفته ست ؟
واقعا سرکوهی در کجا ایستاده و پیامش چیست ؟
دوست دارم امکان گفتگو داشته باشیم و با او مثل زمانی که در اوین و قزل قلعه هم بند بودیم در باره ی نظراتش بحث کنیم.

در همین نوشته مربوط به زنده یاد پرویز شهریاری اصرار دارد خودش را «مردمی» نشان دهد. نوشته : « .. موسسات آموزشی چون دبیرستان پسرانه خوارزمی، مدرسه‍ی دخترانه مرجان و مدرسه عالی علوم اراک، که پرویز شهریاری بنا نهاد، گرچه چون همه موسسه های آموزشی بخش خصوصی بیش ترین فضای خود را در اختیار فرزندان لایه های ثروتمند و متوسط می نهادند اما به دلیل برخورداری از کادر آموزشی متخصص و شیوه های نو و علمی آموزشی، در ارتقاء کیفیت تحصیلی در ایران نقش مهمی داشتند.»
لابد سرکوهی هنوز خود را نماینده ی لایه های تهی دست جامعه می داند و از عملکرد شهریاری کاملا راضی نیست که یهمین نشان از رمانتیزم عمیقی ست که در افکارش لانه کرده و تا واقع بینی فرسنگ ها فاصله دارد.

ببینید در رژیم گذشته ، شخصیتی مانند استاد مجتهدی نیز با مدیریت دبیرستان البرز و دانشکده ی پلی تکنیک تلاش کرد تا کیفیت آموزشی را بالا نگاه دارد که بعدا دانشگاه صنعتی آریامهر را تاسیس نمود. با برخورداری از استادان جوان تکانی در تحصیلات عالی کشور وجود آورد. مطالعه ی زندگی استاد مجتهدی نیز بسیار آموزنده و سرشار از تلاش های او برای خدمت به مردم و کشور به نوع دیگری می باشد . می توان از شخصیت فرهنگی و سیاسی مجتهدی نیز مانند روش سرکوهی خرده گرفت ولی اگر در باره ی نقش معلمی و آموزشی آنها تاکید شود اختلافات سیاسی چندان اهمیتی نخواهند داشت.
دریغ که در کشور دیکتاتور زده ی و فاقد پلورالیزم سیاسی ما ، خادمان مردم با اندیشه های مختلف نتوانسنتد و نمی توانند با همکاری و احترام متقابل برای ایرانی آزاد و آباد در کنار هم کار و زندگی کنند. متاسفانه «روشنفکران» ما نیز متاثر از زهم های دیکتاتوری تا اعتقاد عملی به پلورالیزم خیلی به تراپی نیاز دارند.
۴۵۶۹۰ - تاریخ انتشار : ۹ خرداد ۱٣۹۱