عنوان : کجا ایستاده اید؟
جناب مسعود معمار
کاملا سوال درستی کردید، کجا ایستاده اید؟ بجای اینکه این توهم را با قیافه حق بجانب بپراکنید که گویا نسخه علاجی را که همگان در آن اتفاق نظر دارند اما عده ای معلوم الحال آنرا درک نمیکنند در چنته دارید. به این سوال پاسخ دهید که کجا ایستاده اید؟ کدام سیاست رادیکال از چنین غارت منابع کشورهای دارای حاکمین بی لیاقت که برای تحکیم موقعیت سیاسی خودشان اقدام به حراج منابع کشور میکنند به بهانه تشویق سرمایه گداری مستثیم خارجی مشوق رشد حمایت کرده که شما دومیش باشید؟
جناب معمار شما ممکن است حامی سیاستهای حاکمین فعلی سرزمین به گروگان گرفته ما باشید این حق سرکار است اما این حق را ندارید با آدرس اشتباهی و با فیگور اپوزیسیون این حمایت را پیش بگیرید.
کجا ایستاده اید؟ آیا میدانید اینجایی که ایستاده اید زمین سفتی دارد؟
۶۰۰۷۹ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : نقاط اشتراک فراگیر
‫‫‫آقای قراگوزلو، با شیوایی نوشتاری خود، نیشتر به دُمل چرکین وضعیت نابسامان کشور، در اثر سیاستگذاریهای ج.ا زده، و سرانجام مینویسد «... تضعیف مستمر توان سازمان یابی طبقه کارگر به شیوه های مختلف....»

آنچه من از نوشتار ‫‫آقای قراگوزلو درک میکنم این است که، همه میدانند چه باید کرد، اما از جایی که ج.ا جلو سازمان یابی طبقه کارگر، به ‫مثابه اجراگر برنامه ها،‫ را گرفته، جامعه از تحرک و پویایی خودش باز ایستاده است.

‫آیا واقعا چنین است، ‫آیا واقعا اپوزیسیون ج.ا و در رأس آن طبقه کارگر کشور، بر اساس تحقیقات جامعه شناختی، مطالعات اقتصادی و مطالعات سیاسی خود‫ برنامه ای مدون و قابل درک برای توده ها نگاشته، و آماده برای اجراء دارد.

‫سخن این نیست، که چرا انتقاد از ج.ا میشود، که باید هم بشود، سخن اینجاست که چرا، اپوزیسیون نمیتواند گردِ هم آمده و برنامه ای مدون پیرامون «چه باید کرد» بنویسد.

‫تعجبم از این همه، از هم گسیخته گی در اپوزیسیون ج.ا وقتی بیشتر میشود، که می بینم، ما افراد ایرانی، هر یک به صورتِ ‫انفرادی، به ایرانی برای همه ایرانیان معتقدیم،‫ و بر این عقیده ایم، شیوه ج.ا برای کشورداری استبدادی و شیوه ای است مردود و غیر قابل قبول.
راستی چرا این نقاط اشتراک فراگیر، علت گردِ هم آمدن اپوزیسیون ج.ا را برای گذاری مسالمت آمیز از ج.ا را‫ فراهم نمی آورد.
۶۰۰۷٨ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : در مرکز ثقل غارت ایستاده ایم!
آقای معمار از ضرورت سرمایه گذاری خارجی در اقتصاد ایران می نویسد و آن را با وام مسکن مقایسه می کند. قیاسی که خودشان هم می دانند که مع الفارق است اما آن چه که بدرست در مقاله قراگوزلو مورد تاکید است و من نیز به عنوان یک فعال چپ از آن دفاع می کنم ماهیت طبقاتی سرمایه گذاری خارجی است. در اینجا اشاره به دو نکته لازمه:
۱. سرمایه گذاری با وجود دولت سرمایه داری ضرورتن به سود توده مردم نیست
۲. پهن شدن سفره سرمایه امپریالیستی کشور را به دوران شاه میبرد و در بهترین شرایط میشود کره جنوبی یا اندونزی و اگر راه دور نرویم میشود ترکیه.
ممکن است آقای مسعود معمار با سیاستهای رجب طیب اردوغانی موافق باشد. اما این ربطی به چپ ندارد. دیکتاتوری پرولتاریا از کجا به این بحث پرتاب شد ؟
۶۰۰۷۴ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : روحانی ادامه احمدی نژاد!
روحانی طرح "رهبر" را که به نام "ماده ۴۴ خصوصی سازی" است ادامه می‌دهد .

هدف فروش سهام ملی‌ بسرمایه داری جهانی‌ است!
۶۰۰۶۰ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : کجا ایستاده ایم ؟
بحث خانه های کارگری غیر مستقل و جا زدن آن بعنوان تشکلهای واقعی کارگران و همچنین تلاش برای سیاه نمائی جنبش چپ مقوله ای است که باید آنرا بچالش کشید و از ایجاد تشکل ها و نهادهای مدنی مستقل دفاع کرد . نکته مهمی که کمتر بدان پرداخته میشود اینست که با سیاست آرمانگرائی و کوبیدن سیاستهای ضروری روز جامعه مثل تزریق سرمایه خارجی بر اقتصاد ویران کشور ٫ بدنبال چه هستیم ؟ آیا عدم جذب سرمایه خارجی بسود جامعه امروز است؟ آیا مخالفت با این سیاستگذاری زمینه فساد اقتصادی را برای کسانی که با تحریمها ادامه حیات سیاسی دارند ٫ هموار نمیکند ؟ یا با این مخالفت و سیاستورزی ٫ سیستم سوسیالیستی را میتوان جایگزین سیستم سرمایه داری کرد ؟ یا ما تافته جدا بافته ای هستیم نسبت به جهان و لابد توانائی آنرا داریم که بعنوان کشور در حال توسعه زودتر از جهان سوم و دوم و اول اقتصادی به سیستم سوسیالیستی ورود کنیم ؟ اگر اینطور است ٫ به پیش! به پیش! بفرمائید با هیچیک از بانکها و صاحب تکنولژی معامله ای صورت نپذیرد چون صاحبان سرمایه بسود خود کار خواهد کرد.
اما خیلی از مدافعان چپ که به کمتراز دیکتاتوری پرولتاریا هم راضی نیستند , در زندگی روزمره حاضر به سود دهی به بانکها و جذب سرمایه دیگری هستند برای رسیدن به اهداف از جمله خرید مسکن یا احداث شرکت و سرمایه گذار هم هدیه نمیدهد و برایش سودآور است. لطفأ هم کسی ماستمالی نکند که این مسئله شخصی است یا از روی اجبار ٫ جنبه اجبار و ضروریت قابل فهم و گریزناپذیر است و منافع جامعه همچون منافع شخصی قابل بررسی است . سیاستگذاری در روند زندگی جدا از روند جامعه نیست. شاید هم آقای قراگوزلو انتظار داشت در کنفرانس از پلیدی سرمایه و بعنوان تولید ارزش اضافی سخن گفته میشد و هرگونه سرمایه گذاری در اقتصاد ایران را محکوم و تهدید میکرد ؟
۶۰۰۵۴ - تاریخ انتشار : ۴ بهمن ۱٣۹۲       

عنوان : یک نکته کوچک
با تشکر میخواستم بگویم که حسن روحانی نعل به نعل از سرمایه داران دعوت کرده که بروند برای بخور بخور. البته روحانی وزیر نفتش را نیز همراه برده تا شرکتهای امپریالیستی زور برگردند.
۶۰۰۴۵ - تاریخ انتشار : ٣ بهمن ۱٣۹۲