عنوان : توضیحی در باره کامنت خانم عاطفه
نکته ای در کامنت خانم عاطفه است که نیاز به توضیح دارد. اینکه ایشان میگویند "مردم شیعه ی آذربایجان و کردهای شیعه ی استان کرمانشاه و شهرهای کردستانی قروه و بیجار در جنبش خودمختاری داخل نمی شوند” حد اقل در باره مردم شیعه آذربایجان صدق نمیکند. جنبش خلق مسلمان در سال ۱۳۵۸ هر چند با شعار مخالفت با اصل ولایت فقیه به میدان آمد و هر چند بعدها در مدیای ایرانی -اگر بایکوت خبری اجازه دهد- از آن صرفا به صورت حامیان آیت الله شریعتمداری نام برده میشود، در اصل یک جنبش خودمختاری به حساب میامد. حامیان این جنبش تقریبا بدون استثنا ترکها بودند و خود شریعتمداری نیز در مذاکره با نمایندگان خمینی در جریان تصرف رادیو تلویزیون و استانداری تبریز توسط هواداران خلق مسلمان، صراحتا درخواست خودمختاری در امور محلی آذربایجان را نموده بود. ممکن است برخی این درخواست را برای اعمال قدرت شخصی وی در مقابل خمینی به حساب بیاورند اما در اصل این فشار بدنه اجتماعی این جنبش بود که وی را وادار به طرح این درخواست میکرد.
۶٣۹۷۰ - تاریخ انتشار : ۱٨ مرداد ۱٣۹٣       

عنوان : تفکر نقد پذیری
جناب ساسان امجدی گرامی وقتی مطلب را آغاز کردید در همان ابتدا شروع به محاکه فرد مقابل کرده اید وبطریقی هم نتیجه محاکمه اعلام شد وغلط بودن روایتها را هم بیان نمودید ودرست بودن اقدامات طر فهای مقابل فرد مورد نظر را هم القا کردید شاید یکی از دلایل پخش نکردن مطالبت در سایت بی بی سی همین باشد راه یافتن بحث خشونتهای پس از انقلاب به رسانه های غیر از رسانه های رسمی را باید به فال نیک گرفت اگر بپذیریم جامعه ایران در حال تلاش وخلاص کردن خود از تفکرات استبدادی است با توجه به تجربیات تلخ تاریخی وباز تولید استبداد بر اساس بهانه عدم امنیت وترس از فرو پاشی کشور :: عواملی که ممکن است خواسته یا نا خواسته بباز تولید استبداد کمک کنند اگر دیدگاههای آنها مورد بحث قرار گیرد بسیار سود مند است. مبارزین آزادی خواه ایران بر اساس تجربیات می بینند وقتی مبارزات بسمت حذف مستبد می رود و حاکمیت مرکزی ضعیف می شود در بعضی از مناطق اقداماتی که انجام می گیرد خواسته یا نا خواسته در خدمت باز تولید استبداد بر این سرزمین معنی می شود در این بحثها بعضی از این بازیگران سیاسی آن مناطق با موضع گیری می توانند تکلیف سایر مبارزین ایرانی را مشخص کنند .یا باید بگویند بله نگرانی شما درست است ما اهداف خاصی را دنبال می کنیم اقدامات ما برای مبارزه با استبداد در تمام این سرزمین نیست واگر بتوانیم کمک به فروپاشی کشور می کنیم وبعدا" خودمان را جدا می کنیم ویا اینکه بگویند نگرانی شما بی مورد است اقدامات ما هم در راستای مبارزات دمکراسی خواهانه و آزادی خواهانه شما برای تمام این سرزمین بنام ایران است و نقد پذیری اقدامات خودشان را هم بپذیرند قطعا" آن مبارزان منطقه ای از حمایت نیروهای آزادی خواه جامعه ایران بر خوردار خواهند شد در همان برنامه در مقابل فرد محاکمه شده فرد دیگری بنام همن سیدی که مدتی است رسانه ای شده قرار داشت آیا در دفاع از عملکرد منطقه ای آن زمان نقد پذیری را نشان داده
۶٣۹۶۷ - تاریخ انتشار : ۱۷ مرداد ۱٣۹٣       

عنوان : افسوس
صحبت شما در مورد رندی ی آشکارای اسلامگرایان به شدت رادیکال دیروزی و اصلاح طلبان "ستمدیده ی"امروزی که بجز سر بریدن تمامی خصایل داعش را حامل بودند، صحیح و انکار ناپدیر است. به نام عدالت باید گفت که "سیاه ترین تصاویر کتاب تاریخ جمهوری اسلامی"در روزگارسلطه ی این عناصر گرفته شده است. اما به گمان اینجانب، نیروهای غیر مسلمان شرکت کننده در انقلاب نیز رندی خود را، در فرار از "مسیولیتشاشان"در افروخته تر شدن خشنوتهای آن روزگار، به گونه ایی دیگر از چشم تاریخ خوان جوان ایرانی پنهان می کنند. این نیروها که عمدتن چپ گرا بودند، با سوء استفاده از هراس اقوام سنی مذهب ایرانی از سلطه ی دستگاه مذهب شیعه بر تمامیت ایران، بخشهای نطامی سازمان های خود را به میان این اقوام بردند و تحت عنوان دفاع از حقوق ملی این اقوام به جنگ مسلحانه با حکومت مرکزی پر داختند.این سازمان ها در همان زمان در شهرهای شیعه مذهب ایران خواستار مبارزه ی صلح آمیز با حکومت مذهبی، عوام گرا و انحصارطلب مرکزی بودند.. شاید بتوان گفت عامل عمده ی تمایل مردم ترکمن صحرا و کردهای استان های کردستان و آذربایجان غربی در تقابل با حکومت اسلامی، هراس مذهبیست، تا پی گیری خواسته های خود مختاری. شاید به همین دلیل است که مردم شیعه ی آذربایجان و کردهای شیعه ی استان کرمانشاه و شهرهای کردستانی قروه و بیجار در جنبش خودمختاری داخل نمی شوند. نیروی چپ غیر مذهبی باید به عامل بشدت تاثیرگذار مذهب در جنبش های ملی واقف باشد، که مذهب جز خلل ناپذیر فرهنگ ملیست.شواهد بسیاری به ما نشان می دهد که بسیاری از کمونیستهای جنبش های ملی، مذهبی های کمونیست یا ملی گریان کمونیست اقوام استقلال طلب می باشند. از این رو شرکت "تو گویی" گریز ناپذیر سازمانهای چپ در خشونتهای مخرب قومی "در ایران در آمده از بهمن ۵۷" شاید نا صحیح و بشدت فرصت طلبانه بوده است.
۶٣۹۶۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ مرداد ۱٣۹٣