عنوان : چرا و چگونه؟
چرا آقای کریمی کوچکترین عنایتی به منشورهای هواداران اکثریّت و گرایش سیاسی-اقتصادی رادیکال نشان نمی دهند؟

ندیدن طیف کمونیست ها و سوسیالیست های مشارکتی آیا مانعی در راه پروژهء اتحاد بزرگ "چپ" نیست؟

چگونه هنگامی که با نادیده گرفتن "سوسیالیست های مارکسی" حتی به اتحاد چپ نمی توان دست یافت، سئوال از نگارنده این است که اگر دچار توهم نباشیم، با چه کسی و چگونه می توان "وحدت" کرد؟

بواقع اینکه آقای وثیق هر دو پایش را بر زمین محکم کرده و با تکیه بر واقعیات "وحدت" چنین اندیشه و کرداری را نامکمن دانسته است، ایشان با "توهم" فاصله گرفته است!

آنچه مسلم است کسانی دچار توهمند که خود و همفکران خود را می بینند و ازدیدن دیگر فعالین "چپ" عاجزند و این "توهم" را می پراکنند که گوئی در "چپ"؛ از حزب مشارکت تا پنتاگون؛ می توان وحدت ایجاد کرد!

ایجاد چنین جبهه ای به فرض امکان عملی شدن آن هیچ کاربرد سیاسی-طبقاتی-برنامه ای نخواهد داشت. آنچه مسلم است ایجاد اتحادی بر پایهء برنامه ای با مختصات چپ ایران ممکن است و بایستی در دستور کار "چپ" ایران قرار گیرد.
۶٨٨٨۰ - تاریخ انتشار : ٣۱ خرداد ۱٣۹۴       

عنوان : می با دیگران خوری، با ما تلو تلو
پروژه وحدت چپ دمکرات یا آنگونه که دوستان به مزاح میگویند پروژه بهزاد و پرویز آنگونه که شما فرموده اید " پروژه وحدت چپ، رویکردی بوده است در پاسخ به الزامات حرکت دمکراتیک و چپ ایران و نیازی برخاسته از دل واقعیت های اجتماعی و سیاسی جاری." برخاسته از پراتیک مبارزات جاری در جامعه ایران نبوده و نیست. به یک دلیل ساده و آنهم اعلام رسمی این موضوع از طرف کنگره سازمان اکثریت مبنی بر اینکه سازمان در ایران حضور ندارد و بند ناف سازمان با پایگاه اجتماعی یش در داخل مرزهای جغرافیای ایران بریده است. در ثانی گزارشات رسیده از داخل بیانگر چیز دیگریست که وثوق به آن را میتوان از دوستمان آقای خلیق جویا شد.
حال بایست دید چرا علمدار این پروژه که در کوچه بن بست گیر کرده است میگوید: " این رویکرد (پروژه وحدت چپ دمکرات) به پشتوانه تلاش های بسیار به نتایجی هم رسیده است ولو هنوز نه چندان زیاد و نه کاملاً پایدار." باز به یک دلیل ساده؛ او میخواهد خطای اراده گرایانه خویش که ناشی از نشاندن ذهن در جایگاه عین بوده است را بپوشاند و نگوید چون من و همفکرانم از گردش سازمان به راست (به عقیده آنان) در هراس گشتیم سعی نمودیم از نستالژی فدائی بنفع جریان چپ (به عقیده آنان) درون دو سازمان سود جوئیم و آنها را کنار نهیم. در نتیجه توانستیم مجوز گام نهادن در راه این پروژه را از کنگره سازمان کسب کنیم و در حالیکه خودمان پس پشت قرار مدارهایی بنام دو سازمان با هم گذارده بودیم لیک در واقعیت امر پس از چندین و چند سال خودمان را در کوچه ای بن بست یافته ایم.
رفیق عزیز پذیرفتن شکست جسارت میخواهد که فدائیان سرآمد آنند و تو از سرآمدان فدائیان.
۶٨٨۶۹ - تاریخ انتشار : ٣۰ خرداد ۱٣۹۴       

عنوان : طرحی جهت اتحاد نیروهای چپ بر اساس اشتراکات
آقای کریمی گرامی، تا آنجا که میتوانم سخن نوشتار شما را درک کنم، برداشت شما از واژه وحدت بیشتر، به اتحاد شباهت دارد تا وحدت.

مفاهیم یا مقولاتی که پایه انشعابات در جنبش چپ کشور بصورت عام، و جنبش فدائی را بصورت اخص فراهم آورده است، هنوز پابرجایند، چه اگر چنین نبود، بحثهای وحدت چنین بی حاصل به درازا نمی کشید.

از جایی که هم شما و هم بسیاری دیگر از صاحب نظران جنبش چپ به اشتراکات فراوانی اشاره دارند، چرا بجای این همه پافشاری بر بحثهای بی حاصل وحدت، طرحی جهت اتحاد نیروهای چپ بر اساس اشتراکات ریخته نشود.

همه از قبل میدانیم، که پیر شدن جنبش چپ ایران، بواسطه دوندگی های بی برنامه و مبتلا شدنش به بیماری روزمره گی است، که قشر جوان کشور را نمیتواند در مسیر اهداف خود جذب کند. و از جایی که ج.ا هم با خباثتهای رفتاری ذاتی خود، توان جذب جوانان را ندارد، جوانان کشور در غرقاب بیکاری، اسیر باندهای مافیایی مواد افیونی هستند. این همه، یعنی فلاکت به ضریب چند برابر برای کشور و آینده اش
۶٨٨۶٨ - تاریخ انتشار : ٣۰ خرداد ۱٣۹۴