عنوان : چپهای تواب
این قلم ها نماینده ی چپهای تواب اند که دیگر کاری با امپریالیسم ندارند. معتقدند وجود امپریالیسم حرف مفتی است. به تبع آن با عوامل امپریالیسم اسراییل و کشورهای مرتجع عرب هم کاری ندارند. مخالفت شان با ج-ا نیز اینها را گیج کرده و نمی دانند با دخالت ایران که عملاً علیه تروریسم وارد کارزار شده ( به هر نیتی ) چه موصعی بگیرند، حال انکه درک این مساله بسیار آسان است. ایران و روسیه و حزب الله لبنان که بخش شیعه نشین این کشور را در دست دارد و نیز عراق نگران "تمامیت ارزصی" خود هستند و می دانند هدف های بعدی خودشانند. بحث دیکتاتور بودن دولت اسد نیست. مگر سایر کشورهای خاورمیانه دموکراتیک اند که اسد نیست. بحث دفاع از حق حاکمیت و استقلال ملی مطابق قوانین بین المللی است و اینکه مردم هر کشور باید سرنوشت خود را خودشان تعیین کنند. به اوباما و دیگران چه که می گویند اسد باید برود!
۷۱۱۰۴ - تاریخ انتشار : ۲۵ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : اوضاع بدی ست
آیا به جنگ جهانی می انجامد آخر این توحش ها؟

http://www.donya-e-eqtesad.com/news/۹۶۲۹۱۴/
۷۱۱۰۱ - تاریخ انتشار : ۲۵ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : همه راهها به....
پس از خواندن این مقاله به این نتیجه می رسیم که عامل اصلی وقایع سوریه تنها یکی است و آنهم رژیم جمهوری اسلامی ! در تمام مطلب هیچ اشاره ای به نقش آفرینان اصلی فجایع سوریه یعنی دولت های ترکیه، عربستان و قطر و همکاری تنگاتگ آنها با دولت های اسزائیل و آمریکا در این زمینه نمیشود . این را میگویند یک تحلیل عمیق و بی طرفانه !!
۷۱۰۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۵ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : بطور اتفاقی
شما بطور اتفاقی انترناسیونالیست شده اید . یا خواب نما شده اید که انترناسیونالیست هستید.چرا که انترناسیونالیستها از جمهوری جهل ؛ جنایت و خرافه آنهم از نوع ایرانیش با این شدت و حدت دفاع نمیکنند . شما در بهترین حالت یک " ناسیونال سوسیالیست " ایرانی واز نوع مذهبی اش هستید.
۷۱۰٨٨ - تاریخ انتشار : ۲۴ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : موافق با نطر "اتفاقاً یک انترناسیونالیست"
صمن موافقت با نطر دوست گرامی پیشین، باید پرسید آیا نگاه نویسنده به جز "صلح طلبی" ناشی از بی عملی است؟ تا مادامی که تروریسم وحشی مورد حمایت ارتجاع غربی و عربی در سوزیه ریشه کن نشده، صلح در آن کشور معنا ندارد. به اعتقاد من انچه در سوریه جریان دارد، جنگ داخلی نیست، بلکه جنگ بین دولت و نیروهای متجاوز صادراتی است که در صدد سرنگونی دولت اسدند. سرنوشت دولت اسد را فقط مردم سوریه و در یک انتخابات دموکراتیک تعیین باید تعیین کنند، البته پس از ریشه کنی نروریسم.
۷۱۰٨۶ - تاریخ انتشار : ۲۴ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : پاسخ یک دستی برای بحران سوریه و نقش سپاه در آن وجود ندارد.
پاسخ یک دستی برای بحران سوریه و نقش سپاه در آن وجود ندارد. با تحول اوضاع در خاورمیانه و به ویژه پدید آمدن نیروی بربریت و توحشی به نام داعش، نقش سپاه و نیروهای نظامی ایران در سوریه تغییر پیدا کرده و از شعار کمرنگ شده و یا بیرنگ شده "آزادسازی قدس" عملا به مشارکت در کوبیدن آن چیزی درآمده که خود درواقع آغازگر آن بود، یعنی بنیادگرایی اسلامی. علاوه براین، ایران تنها قدرت خارجی در سوریه نیست و در وضعیت فعلی لازمست به کمک و با تعامل با قدرتهای درگیر دیگر راه حلی سیاسی برای بحران سوریه پیدا کرد.
از طرف دیگر، تلفات سپاه در سوریه ممکن است درسی ناخواسته برای نظام باشد که نهایتا از بلندپروازی های اسلامی سردمداران آن بکاهد. اگر وقتی بحران سوریه حل شود، خیلی چیزها در خاورمیانه ممکن است تغییر پیدا کرده باشد.
۷۱۰٨۵ - تاریخ انتشار : ۲۴ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : سهم ایران در ایجاد هرج و مرج در خاور میانه
آقای "اتفاقا یک انترناسیونالیست",
ایران در کشاندن عربستان به سوی سیاست رورارویی با ایران در منطقه نقش بسزایی دارد , وقتی فرد نادانی همچون فرمانده سپاه در عالم مستی از گسترش حلال شیعی و صدور انقلاب می گوید مگر غیر از این است که به طور غیر مستقیم رژیم پادشاهی و سنی عربستان را تهدید می کند ؟ نگاه ایدئو لوجیک ایران به رویدادهای منطقه یکی از ریشه های بحران منطقه است , این درست است که عربستان به دنبال روی کار آوردن یک رژیم دست نشانده در سوریه است تا از این طریق به عراق و ایران فشار بیاورد , این درست است که عربستان هنوز رژیم عراق را به رسمیت نمی شناسد ولی باید ببینیم چرا این کشوربه جایی رسیده است که علیرغم مشگلات داخلی و اقتصادی فراوانی که دارد میلیاردها دلار خرج می کند تا از نفوذ ایران جلوگیری کند , جواب این سوال را باید در همان نگاه فرقه ای ایران به منطقه و چرت و پرت گویی های امثال همان سردار نادان که بدبختانه فرماندهی سپاه را به عهده دارد جستجو کرد .
.
۷۱۰٨۴ - تاریخ انتشار : ۲۴ آبان ۱٣۹۴       

عنوان : نقش ایران در سوریه مثبت است
ضمن اینکه با بخش اعظم یادداشت نویسنده محترم موافقم، از درک انگیزه ایشان از ارتباط دادن جنایت پاریس که تا حد قابل ملاحظه ای نتیجه سیاست های دولت آن کشور و متحدانش در منطقه است به سیاست ایران در قبال سوریه عاجز مانده ام.
هر کس که اندکی انصاف داشته باشد، باید بدین مسئله اذعان کند که ایران دارای منافعی استراتژیک در سوریه، لبنان و عراق می باشد. این منافع ربطی به حاکمیت وقت ندارد. شاه هم از شیعیان لبنان و عراق حمایت می کرد و با سوریه نیز روابط نسبتا خوبی داشت.
الویت اول در سوریه این چیست؟
۱- به کناری نشستن و نظاره گر اجرای سیاست های شوم ارتجاع آل سعود و عثمانی های شوینیست بودن؟
یا اینکه
۲- بیرون راندن مزدوران سعودی-عثمانی از سوریه، برگردندان آرامش و جستجوی راه حلی منطقی برای درازمدت در آن کشور بود؟
به نظر می رسد که گزینه دوم برای ایران و روسیه ارجهیت و الویت بالا برخوردار است.
حال نویسنده محترم مقاله نیز باید الویت "زمینی" خود را معرفی کند تا ببینیم راه سوم چیست؟ آیا از نظرات نیروهای چپ و کمونیست های سوریه مطلع است و در این شرایط در کنار آنهاست یا در جهت مخالف آنان موضع می گیرد؟
این که اپوزیسیون با همه مسائل روزمره داخلی و خارجی قهر کند و به بهانه حضور حاکمیت فقط در شیپور قهر و محکومیت هر اقدام و عمل آن بدمد، نباید بعنوان نوعی شانه از زیر مسئولیت خالی کردن تلقی شود؟
۷۱۰٨۲ - تاریخ انتشار : ۲۴ آبان ۱٣۹۴