عنوان : و تقاضایی صمیمانه و دوستانه...
آقای عاصمی گرامی، بی آنکه قصدی برای کم ارزش جلوه دادن نظر اخیر شما داشته باشم، میخواهم بگویم، که در آخرین نظرم در پای همین نوشتار، پاسخی روشن برای موارد مورد اشاره ی شما نوشته ام.
اگر قصد رسیدن به تفاهماتی اساسی برای تنظیم منشوری مشترک است، بازی با کلمات راه به این منشور نمی برد. اینکه نظرم بطور مشخص در باره ی این یا آن معضل چپ ایران چیست، نه که بی اثر باشد، محوریت ندارد.
آنچه در حال حاضر از اهمیتی خاص برخوردار است، تلاش برای ایجاد نشستهای اتحاد(و نه وحدت) و شرکت برابر حقوق همه ی نیروهای چپ در نشستهای اتحاد برای مذاکره پیرامون آنچه که اساس پیشرفت زندگی و رفاه جامعه ایرانی را موجب میشود.

چپ ایران نه توانِ یَدِ واحده شدن را دارد، و نه لزومی برای چنین موجودیتی وجود دارد. چپ ایران با اتحادش پیرامون منشوری مملو از مشترکات، میتواند حاملِ توانایی بالایی برای ایجاد تغییرات بنیادین در ساختار زندگی ایرانی باشد.

و تقاضایی صمیمانه و دوستانه از اولیای محترم اخبارروز دارم. اگر قصدمان پیشرفت اجتماعمان است، بخشی از این پیشرفت در گرو آزادی بیان است. برای نظر آقای ستاری در پای همین نوشتار نقدی نوشته و ارسال داشتم، اما درج نشد
۷۱٨٣۷ - تاریخ انتشار : ۷ دی ۱٣۹۴       

عنوان : «فراهم آوردن شرایط لازم»
البرز گرامی، شما پراهمیت ترین وظیفه کنونی را چنین بیان می کنید: «فراهم آوردن شرایط لازم برای برگزاری نشست های اتحاد است. باید بکوشیم، با عمق دادن به فکر اتحاد، به خود و پیرامونیانمان اثبات کنیم، بدون اتحادی سازمان یافته گریزی از استبداد نخواهیم داشت.»
«فراهم آوردن شرایط لازم» و «عمق دادن به فکر اتحاد»، چکیده فکر راتشکیل می دهد. صحبت اما بر سر چگونه باید «شرایط لازم» را فراهم ساخت و نقش «تعمیق فکر اتحاد» - که خود بیان تغییر شرایط لازم است -، به چه معناست؟ گیریم «برگزاری نشست های اتحاد» که می طلبید، ازجمله آن طور که نویسنده مقاله، دنیز ایشچی امیدوار است، کنگره آینده سازمان فدائیان اکثریت است، چه چیز باید آنجا مطرح گردد؟! چرا آن را برای تدارک نشست، اکنون مطرح نسازیم؟ طرح اندیشه را نباید به معنای «دیکته یا الگوبرداری از برنامه مشخصی» ارزیابی نمود، بلکه گامی در جهت پاسخ به وظیفه روزی که تعیین کرده اید دانست، بیان «تکثرگرایی در حوزه اندیشه» دانست که امیرایرانی با آن موافق است!
برخلاف شیوه ”از این شاخته به آن شاخه، فرج است“ - که «تعمیق فکر اتحاد» بدون نشان دادن جهت این تعمیق، چنین شیوه ای را نمایندگی می کند -، شیوه ی بی توجهی به ”کلیت“ است که "واقعیت" را به گفته هگل تشکیل می دهد. بدون بیان کل واقعیت، «شرایط لازم برای تغییر» از این رو نمی تواند ایجاد شود، زیرا رابطه علت و معلول ها در کلیت شناخته و درک نمی شود.
باید جسارت طرح مضمون مورد نظر و استدلال منطقی و علمی برای آن را داشت. این حق دموکراتیک فرد و بیان «تکثرگرایی اندیشه» است. دفاع از زحمتکشان، کمک به «تعمیق فکر اتحاد» از این طریق است که ”جهت و مضمون اتحاد اجتماعی“ را برای مدافعان «طبقات خاص» زیر فشار در نظام سرمایه داری، شفاف و قابل شناخت می سازد. رابطه علل و معلول ها را قابل شناخت می سازد و به «تغییر شرایط» کمک می کند.
مخالفت با «ایده ها و تئوری های حق پندار و با وابستگی طبقاتی خاص» که علیه دفاع از منافع زحمتکشان اینجا و آنجا مطرح می شود، چیزی نیست، جز «ایده ها و تئوری های حق پندار و با وابستگی طبقاتی خاص» به سود حاکمان غارتگر! از آن نباید هراسی به دل راه داد.
۷۱٨٣۲ - تاریخ انتشار : ۷ دی ۱٣۹۴       

عنوان : توافق چپ ایران
با سپاس از همه عزیزانی که در این زمینه نظرات و انتقادات خود را در میان گذاشتند. در مدت کوتاهی رویهمرفته سی و پنج نظر در "اخبار روز"، "کار آنلاین"، " ایران گلوبال" در مورد به کجا رسیدن پروژه وحدت چپ مطرح شده که خود نشانگر این امر می باشد که علیرغم عدم موفقیت در بالا، در مقیاس بدنه جنبش چپ تا چه اندازه نظرات مسئولانه و سازنده در این زمینه مطرح می گردد. این در شرایطی می باشد که هنوز مقاله من در سایت "وحدت چپ" نشر نشده است و مدت نسبتا کوتاهی در کار آنلاین در صفحه اول قرار گرفت. چند پیشنهاد عملی در زمینه پی ریزی زمینه های اجرائی گسترده تر کردن دامنه های نظری و عملی جبهه چپ ایران.
یک- سازمان فدائیان خلق ایران "اکثریت" از پوسته پسیو خویش بیرون آمده و در این زمینه نقش پیشگامی و پیشرو به عهده بگیرد.
دو- آماده ترین نیروها از نظر روانی و برنامه ای را نسبت به پلاتفورم خویش شناسائی کرده و جایگاه فعالی را برای دخالت دادن آنها در کارکردهای خویش در نظر بگیرد.
سه- کنگره آینده سازمان اکثریت با شرکت فعالتر مهمانان کنشگران چپ و بخش های دیگری از چپ دموکرات که آمادگی نظری و روانی لازم برای همگامی چپ واحد را دارا می باشند، به پیش برده شود.
چهار- جشن چهل و پنجمین سالگرد تولد جنبش فدائی که توسط سازمان اکثریت راه اندازی شده است، با حضور فعال کنشگران چپ و بخش های دیگری از چپ های دموکرات که عمدتا ریشه هایشان به جنبش فدائی می رسد، زمینه های نظری روانی لازم برای این همگامی را دارا می باشند به پیش برده شود.

پس از همکاری های چندی مشابه تجربیات بالا، میشود نتایج این همکاریها را جمعبندی کرده و پلان های اجرائی پلّه های بعدی را برنامه ریزی کرد.
۷۱٨۲۵ - تاریخ انتشار : ۷ دی ۱٣۹۴       

عنوان : مجریان پروژه وحدت چپ نقش برآب می زنند
در مطلب بالا نوشته شده است که " موضع شورای موقت سوسیالیستها از اول مشخص بود. از اولش گفته و تاکید می کردند که خواهان وحدت نیستند و از این تریبون میدانی برای ترویج اندیشه ها و نقد اندیشه های دیگران استفاده کرده و تلاش می کردند تا وزنه خویش را در مجموعه جنبش چپ ایران سنگین تر کنند." باید خطاب به رفقای شورای موقت سوسیالیست ها گفت که اگر در زمین خودی با قوانین " خود رمدم پنداری " بازی کنید کنش شما نامتقارن منفی است و این بد است. این همه سال که چوب لای چرخ وحدت گذاشتند و حتی مجموعه قابل توجهی از ساکنین کوی چپ سوسیالیستی را به حریم خود راه ندادند. چه حاصلی برایتان داشت؟ چه میزان بر وزن وزنه های خود در جنبش چپ افزودید؟ افزایش وزن سیاسی تان را نشان دهید. شما درد تفرقه چپ را ندارید شما مشکل تان قلت حامی و ناشناخته بودن است و در راه تحقق آرزوی محال مشهور کردن تشکل خود، چه ها که نکردید و حتی تیر و خدنگ خدعه را به سوی هواداران سوسیالیسم عملا موجود پرتاب کردید آخر چه شد؟ به جائی رسیدید که بودید؛ فیدبکی را طی کردید بیهوده.
اما شیدان وثیق که از نوجوانی از ایران دور شده و با جامعه چپ داخل کشور الفتی ندارد و پیوندی برقرار نکرده است و پیشتر از آن اهمیتی به پیشینه و تجارب تاریخی ۷ دهه رویکرد سوسیالیسم دولتی نمی دهد. باید هم کماکان تزهای " خود خواننده پندار" را بسراید، ایشان در مست و مبهوت سراب خوش خیالی است. با این وجود دیگر نیازی به این نیست که سعی کرد جریان وحدت شکن درونی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران را از پروژه وحدت کنار گذاشته شود. حال چندین سال میلادی هم که بگذرد آب در همان مسیر می رود که وحدت شکنان طالبش هستند. رفقای به ظاهر خواهان وحدت به سیاق خود کوچکترین وجه ذهنی ناموجود خویش را از بزرگترین چیزموجود بزرگتر می دانند.
زفهو
۷۱٨۲۰ - تاریخ انتشار : ۶ دی ۱٣۹۴       

عنوان : با عمق دادن به فکر اتحاد...
آقای عاصمی گرامی، هر یک از مواردی را که نام برده ام، به نحوی از انحاء به آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی وصل است. مثلا اگر عدالت اجتماعی نباشد، حق آزادی بیان احاد اجتماع هم تأمین نیست. و خود عدالت اجتماعی در نبود آزادی و دموکراسی امکانی برای ایجاد ندارد.

قصدی برای دیکته یا الگو برداری از برنامه ی مشخصی ندارم. در گردهمآیی های اتحاد میتوان و باید پیرامون تمامی طرحهای مختلف موجود بحث و تفحص صورت پذیرد، تا بتوان از راه تلفیق، بهترین شیوه را برای سازماندهی عدالت اجتماعی در تمامی زمینه های زندگی ایرانی ابداع و اجرایی کرد.

در اکنون، آنچه که بیش از هر مطلب دیگری حائز اهمیت است، فراهم آوردن شرایط لازم برای برگزاری نشستهای اتحاد است. باید بکوشیم، با عمق دادن به فکر اتحاد، به خود و پیرامونیانمان اثبات کنیم، بدون اتحادی سازمان یافته گریزی از استبداد نخواهیم داشت
۷۱۷۹۴ - تاریخ انتشار : ۵ دی ۱٣۹۴       

عنوان : آزادی و دمکراسی،تحقق عدالت اجتماعی را بصورت پایدار پی ریزی و آنرا نهادینه می کند
خواستن! توجه به تمام اشتراکاتِ تاثیرگذار بر زندگی مردمان، انهم از کسانیکه مبانی فکری و سازماندهیی کاریشان بگونه ایست که هیچ هماهنگی با خواسته ها و مفاهیم مطروحه ی جدید ندارند و حتی آنان بر خورد قیم مابانه ای با مسائل دارند که این اعمالشان می تواند:ناشی از برداشت آنان از ایده ها و تئوری های حق پندار و یا وابستگی ی طبقاتی خاص باشد که ایده ها هم بگونه ای تکثرگرایی در حوزه اندیشه را بر نمی تابند، می تواند اتلاف وقت باشد. ::::: وقتی درپی این باشیم:دریک کلیتی بنام کشور، در اقداماتی برای تمام شهروندان کشور، یک زیست جمعیِ مناسب با سطح استاندارد های مورد قبول، آنهم با پتانسیل ها و داشته های درونیِ کشور ایجاد کنیم که در این تلاش، قطعاً ! رواج روحیه تحول خواهی[ که این تحول خواهی هم می تواند در اصلاح امور نیز خود را هم نشان دهد] که یکی از ضروریات هرجامعه برای تحرکات اجتماعی است، می بایست در تمام شهروندان جاری وساری شود و فعال شدن و اثرگذاری تمام شهروندان هم مدنظر باشد! نیازمند به راهکار و تئوری اجتماعی خاص خودش خواهیم شد. در این تئوری اجتماعی برای درگیر کردن مردمان در سرنوشتشان و تمرکز روی مشترکات فراوان موجود در جامعه،آن شهروندان کشور، به دو صورت سازمان دهی می شوند: یکی در احزاب سراسری که یک حزب چپ گرای ملی می تواند بسیار کارساز و تاثیرگذار در بعد عدالت اجتماعی باشد. ودیگری ان-جی-اوها هستند که می توانند تعدادکثیری را در خود سازمان دهی کنند و در پی تحقق اشتراکات فراوان درون جامعه برآیند. در این راهکار دو مفهوم کلیدی واساسی (یا بقول گروهی فقط دو عنوان) آزادی و دمکراسی نقش اساسی را بازی می کنند. که وجود این دو می توانند تحقق عدالت اجتماعی را بصورت پایدار پی ریزی کنند و آنرا نهادینه کنند.
۷۱۷٨۷ - تاریخ انتشار : ۴ دی ۱٣۹۴       

عنوان : تلاش برای بهبود وضعیت کار، رفاه و زندگی زحمتکشان جامعه
البرز گرامی، با همه تلاش هایی که نوشته اید موافقم. برای تلاش برای بهبود وضعیت کار، رفاه و زندگی زحمتکشان جامعه که تنها موردی است که به عدالت اجتماعی بازمی گردد، باید کدام "اقتصاد سیاسی" را مطرح ساخت؟ کدام برنامه اقتصاد ملی را ارایه داد؟ دسترسی به چنین برنامه ای را چگونه باید سازمان داد؟
۷۱۷۷۶ - تاریخ انتشار : ۴ دی ۱٣۹۴       

عنوان : آنگاه از فراگیرترین خواستها رونمایی خواهد شد...
آقای عاصمی گرامی، دقیقا حق با شماست، «آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی» عنوان ها هستند، یا به عبارتی دیگر مشخص کننده ی فضا و ماهیت اتحاد مورد نطر است.
وقتی معتقدین به این فضا، گرد هم نشسته و لب به سخن گشودند، آنگاه از فراگیرترین خواستها رونمایی خواهد شد.
اما از طریق آنچه که تاکنون شنیده و خوانده ام مواردی چون؛
تلاش برای آزادی فعالیت احزاب، سازمانها، جمعیتها و گروههای اپوزیسیون
تلاش برای فراهم آوردن شرایطی آزاد برای نامزدی در انتخابات و فعالیتهای انتخاباتی
تلاش برای داشتن مطبوعاتی خالی از دست درازی ممیزی این یا آن
تلاش برای بهبود وضعیت کار، رفاه و زندگی زحمتکشان جامعه
تلاش برای فراهم آوردن شرایطی برابر حقوق برای زنان، کودکان و مردان
تلاش برای داشتن دستگاه قضایی مبنی بر رعایت حقوق بشر
تلاش برای داشتن سیاست خارجی مبنی بر رعایت حقوق بشر
و تلاش برای....
میتوانند در زمره ی خواستهای مشترک قرار گیرند، که فعالیت مشترک تمامی گروههای انسانی کشور متضمن برآورده شدنشان خواهد بود.
۷۱۷۷۰ - تاریخ انتشار : ٣ دی ۱٣۹۴       

عنوان : فراگیرترین خواست ها
البرز گرامی، مضمون فراگیرترین خواست ها چیست؟ لطفا آن ها را مطرح سازید، یعنی نظر خود را به طور مشخص و شفاف و صریح مطرح سازید، تا برای همه راهگشا باشد و بتوانند موضع مشخص خود را در باره آن طرح کنند. «آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی» که عنوان ها هستند، کافی نیستند. اگر اتحادهای اجتماعی پانمی گیرند و یا پاقرص نمی کنند، به علت روشن نبودن مضمون موضع ها هنگام بحث در باره اتحادها، ازجمله نزد چپ ایران است.
در مقاله "به چه کسی رای خواهم داد؟ نگرشی به مضمون اتحادهای اجتماعی!" به همین موضوع پرداخته شده و تکرار آن در اینجا ضروری نیست.
۷۱۷۶۹ - تاریخ انتشار : ٣ دی ۱٣۹۴       

عنوان : البرز گرامی
شاید ، و حتما قصور از من بوده در این زمینه که نظر حود را قادر نبوده ام با شفافیت لازم بیان کنم. منظور من هیچگاه این نبوده که سازمان های فعلی اضمحلال اجباری یافته و کاملا منحل شده و در سازمان جدیدا تشکیل شده ای ادغام گردند. هیچکدام از مقالات من هم چنین مساله ای را مطرح نکرده است. سازمان جدید می تواند تعاونی از سازمان های فعلی بر محور منشور و برنامه ای مشترک شکل بگیرد و این اشتراک عمل به موازات کار کرد مستقل سازمان های فعلی می تواند به فعالیت خویش بپردازد، و برای خویش نهادهای لازم را شکیل داده و بیافریند. اما، واقعیتهای چندین ماه گذشته نشان می دهند که اگر بخواهد وحدتی صورت بگیرد، در ترکیب نیروهای آن لازم خواهد بود بخشی از نیروهای پروژه فعلی نباشند، و در صورت امکان نیروهای جدیدی به پروژه نوین افزوده گردند.
تجربه تلخ چندین ساله اخیر ثابت کرد که اگر در هسته اولیه سازمان هایی که پیشگام پروژه وحدت می باشند، کسان و نیروهائی قرار گرفته باشند که با اهداف غیر وحدت گرایانه وارد این پروژه شده اند و عده ای آشکارا اعلام می کنند که به پروژه ای بنام "وحدت چپ "باور ندارند، و عده ای دیگر با تظاهر به شرکت در وحدت تنها کاری که می کنند وحدت شکنی است، این پروژه معدوم به شکست می باشد. حالا شما پیشنهاد می کنید ملقمه ای از تمامی نیروهایی که خود را چپ می نامند گرد هم آمده و "نشست های مسترک" تشکیل بهند و سپس هر کدام رقته و در سازمان های خویش بازتاب این تصمیم ها را به تا حد مقدور پیاده بکنند، نه تنها عملی نیست، بلکه وقت تلف کردنی بیش نمی باشد که آخرش هم ناپیداست. تفاهمات و نطفه های سند های همکاری مشترک باید مابین مستعد ترین نیروها صورت گرفته، با یکسری همکارهای اجرائی و عملی همراه باشد که برای اجرا کردن این پروژه های اجرائی ساختاربندی های متناسبی باشد شکل بگیرد. پس از تقویت نسبی این پروژه در فازهای بعدی نیروهای مستعد تر دیگر میتوانند مرحله به مرحله به این پروژه بپیوندند.
مینویسید، منطقی ترین و موثرترین شیوه برای اتحاد، یافتن فراگیرترین خواستها در موضوعات مورد بحث می باشد. در دنیای مجازی امروز همه از نظرات و نوشته ها و گفته های همدیگر آگاه هستند، لذا، فراگیرترین خواستها و موضوعات مشخص هستند و خود شما هم در نوشته هایتان به آنها پرداخته اید، موضوع اصلی سر این است که کدام نیروها مستعدانه و بدون "اجنداهای پشت پرده ای" خالصانه آماده گذشت در رسیدن به تفاهم های لازم می باشند. این کار باید مرحله به مرحله و فاز به فاز پیش برده شود، نه آش شله قلمکاری از از همه گان در صحبت های بی در و پیکری که اول و آخرش معلوم نسیت و هیچ کار برنامه ریزی شده و هدفمندی را تعقیب نمیکند.
۷۱۷۶۷ - تاریخ انتشار : ٣ دی ۱٣۹۴