نه تحریم، نه شرکت؛ انتخابات مساله ما نیست!
-
فرج سرکوهی
نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از
سیستم نظردهی سایت میباشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... میدانید
لطفا این مسئله را از طریق ایمیل
abuse@akhbar-rooz.com
و با ذکر شمارهای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده
به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
از : کیا
عنوان : رفیق سر کوهی حق دارد
۱.ما به عنوان چپ نمیتوانیم در انتخابات نمایشی شرکت کنیم و نظام شناخته شده را تایید نمایم.
۲.ما به عنوان دمکرات نمیتوانیم به دیگران دیکته کنیم که در انتخابات شرکت نکنند.
۳.ما برای اتحاد با نیروهای مترقی و هزمونی معقول مبارزه میکنیم و اکثریت نیستیم.
۷۲۶٨۰ - تاریخ انتشار : ۲٣ بهمن ۱٣۹۴
|
از : م. س.
عنوان : اهمیت انتخابات
باید دانست که در ایران در صد بسیار اندکی از مردمان دارای رانت و موقعیت و یا از نظر فکری آنچنان متحجر و عقب مانده هستند که با انتخا بات، از هر نوع، آن مخالف اند زیرا آنرا خطری بالقوه برای منافع و یا عقاید خود میبینند و آشکارا هم خود را طرفدار ولایت اسلامی (و نه جمهوری اسلامی ) میگویند. البته ای در صد بسیار کم هم مجهزاند و با نفوذ و هم مسلح و از منافع خود با چنگ و دندان و به قیمت هر خون ریزی دفاع میکنند. بعنوان شاهد به وضع سوریه امروزی نگاهی کنید! البته که این در صد قلیل تر جیح میدهند که هر نو رویاروئی
با آن اکثریت در میدان خشونت و جنگ داخلی حل شود که در آن دست بالا را دارند. دعوت به انتخابات، از هر نوع آن، و طرح شعار آشتی ملی و خشونت زدائی، کشیدن حریف به میدانی است که در آن بازنده ی کامل این نبرد است و در موقعیت ضعف قرار دارد و ناچاراست، در عین مایه گذاشتن هر چه بیشتر از وزنه و آبروی اجتماعی و پرده برداشتن از ماهیت منافقانه خود در چشم مردم، هر بارامتیاز های بیشتری هم بدهد. و این برای آن طیف اکتریت دارای ارزش بسیار است. کی ست که نبیند در همین ده سال گذاشته چه ضربه ای از برکت سر برگزاری همین انتخابات نیم بند بر وجه ی رهبر و شورای نگهبان و اصولگرایان و امثال مصباح یزدی و احمدی نژاد غیره خورده است، بطوریکه این آخری رسما اعلام میکند که کار اصول گریان تمام است و در این انتخابات هم شکست سختی از اصلاح طلبان دست سومی که از تیغ رد صلاحیت ها گذشته اند خواهند خورد. آن اقلیت کم انحصار طلب و خشونت خواه امروزه با وحشت خود را در محاصره ی اکثریت مردمی که در میان آنها زندگی میکند میابد و باید این حلقه محاصره را هر چه بیش تنگ تر کرد.
۷۲۶۷۹ - تاریخ انتشار : ۲٣ بهمن ۱٣۹۴
|
از : امیر آمویی
عنوان : اگر انتخابات مسأله ی رزیم است، مسأله ی مردم هم هست، اما چگونه؟
آقای سرکوهی گرامی،
امیدوارم که خوب باشید. اما عزیز ماها،
۱- از مقدماتی که نوشته اید موخره ی نوشته ی شما در پاراگرف آخر منتج نمی شود!
۲- اگر انتخابات برای رژیم مهم است، تنها معنایش از سوی متقابل این است که انتخابات برای مردم محروم و نیمه محروم و حتی قشری از مرفهان هم مهم است. شما چطور متوجه این دیالکتیک یا دینامیزم قانونی «ضددموکراسی-دموکراسی» نیستید؟
۳- انتخابات بر عکس آنچه که شما می گویید برای همه ی ایرانیان فاقد حق رأی و حق گزینش و حق گزیده شدن، مهم است و اگر به خطا فکر کنند که مهم نیست، به شکلی از واقعیات دور افتاده اند و سرشان را کبک وار زیر برف کرده اند. در عرصه ی سیاسی هیچ نیست که برای انسان مهم نباشد.
۴- می گویید برای مردم محرومی که می روند و رأی می دهند تحریم انتخابات یا شرکت در آن مهم نیست. خب اگر مهم نیست چرا می روند رأی می دهند؟ این که تناقضی در سخن شماست!
۵- مشکل اینجاست که فاصله ی ما آنقدر از واقعیت و ماجراهای عینی اش زیاد است که گاهی به یک دوربین واقعنگری نیاز داریم.
۶- دیگر این که جامعه ی ایران گونی سب زمینی نیست که داخلش فقط یک نوع سیب زمینی ببینید! نزدیک به نیمی از مردم متوسط الحال در شهرها زندگی می کنند و نصف بیشتر جمعیت هم زنان و مابقی جوانانی هستند که انتخابات برایشان مهم است، چون جانشان و زندگی شان برایشان مهم است، زیرا در آن مملکت زندگی می کنند و نمی خواهند عمرشان را به هدر بدهند.
۷- این چه نظری است که شما ارائه می دهید؟
۸- دوست گرامی، در همه ی جای دنیا و در همه ی جوامع انتخابات مهم است! مهم است چون برای دشمنان مردم مهم است و از همین رو برای دشمنان حکومت استبدادی یعنی برای مردم آزادیخواه هم مهم است. جایی قبلا مطرح کردم که انتخابات «به عنوان یک ابزار و شیوه ی استفاده ی خلاقانه ای از آن»، فرق دارد با شرکت یا عدم شرکت «انفعالی» در آن! باید انتخابات را به عنوان یک مقطع مهم در زمان حساس و مهم و به عنوان یک مکانیزم موثر در تغییر تناسب قوا مورد استفاده ی خلاقانه و فعالانه قرار داد، نه ضرورتا به صورت انداختن کاغذ توی صندوق رأی یا صرف نشستن توی خانه و گوش کردن به رادیو و تلویزیون. به صورتی دیگر که پیدا کردن راهش باید مسئولیت ائتلافی از نیروهای مترقی باشد! افسوس! کو آن ائتلاف؟
۷۲۶۷۶ - تاریخ انتشار : ۲٣ بهمن ۱٣۹۴
|
|
|
چاپ کن
نظرات (۲٣)
نظر شما
اصل مطلب
|