عنوان : با تشکر از آقای مبشری
من با خواندن مطالب آقای مبشری عزیز و همچنین دوستان دیگر به این نتیجه رسیدم که آن گروه از آقایان که مثلن از فلسطینیها دفاع میکنند براستی حرفی برای گفتن ندارند. آنها رندانه سعی میکنند از جوابگویی به این مسئله که خود فلسطینیها اسرائیل را برسمیت میشناسند خودداری کنند. واقعن جای تاسف است که این افراد به اصطلاح جزء روشنفکران این مملکتند. به آقای مبشری عزیز اطمینان میدهم که روشنگریهای ایشان و امثال ایشان در آگاهی مردم بسیار مفید است و تا آنجا که من شاهدم نسل جوان ایرانی فریب رویافروشان ایدئولوژی زده نسل گذشته را نمیخورد.
۲٣٣۰۱ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : واسه ی کسی بمیر که برات تب می کنه. چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران.
آخه این فلسطینی ها که شما انقدر سنگشان را به سینه تان می زنید، یک سر سوزن به فکر ایران و ایرانیان هستند. آیا غیر از اینه که در این ۳۱ سال، هر وقت پول می خواستن میامدن ایران و رژیم کیسه هاشونو پر پول می کرد و با عزت و احترام بدرقه شون می کرد؟ لقمه رو از دهن مردم ما می کشید بیرون و به این غریبه ها میداد. وقتی جنگ ایران و عراق شد، فلسطینی ها طرف کی را گرفتن، مگه غیر از اینه که طرفه صدام را گرفتن، مگه صدام براشون چیزی جز یک قهرمانه؟ یک کمی بخودتون بیاین. آیا شما چپ ها براتون مسئله ای نیست وقتی مردم ما میگن که پول ما را به این فلسطینی ها ندین؟ مگه مردم نباید تعیین کنند که چی میخوان، مردم چقدر بگن و تا کی بگن که «فلسطینو رها کن، فکری به حال ما کن»، نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران تا شما بفهمین. دنیا نتونسته/نخواسته مشکل اسراییل و فلسطین حل بشه، حالا هنوز هم فکر میکنین شما می تونین مشکل این دو پسر عمو را حل کنین؟ شما اگر راست می گین بیاین مشکل ایران رو اونجوری که مردم میخوان حل کنین. ما توی ایران مگه مشکل کم داریم که کاسه داغتر از آش برای دیگران بشیم. مردم گرفتار خودمونو ول کنیم و با رژیم بر سر فلسطین همسو و با اسراییل دشمن بشیم؟ نه اسراییل ناموس منه و نه فلسطین، ایران و ایرانی ناموس منه. منافع ملی ایران ناموسه منه، گور پدر بقیه دنیا کرده. ۳۱ سال زجر کشیدیم و از دنیا کمک خواستیم هیچکدوم غلطی برامون نکردن. ما هنوز رو پاهای خودمون نتونستیم وایسیم، حالا بیایم به این و اون راه رفتن یاد بدیم؟ واقعا مسخره است، آخه کدوم آدم عاقلی اینکارو می کنه که ما بکنیم؟

واسه ی کسی بمیر که برات تب می کنه. چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران.
۲٣۲۹٨ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : ما با جنایتکاران همراه نیستیم چه رژیم اسلامی ایران چه رژیم اسرائیل وطرفداری از اسرائیل باعث شرمساری است همانقدر که طرفداری از رژیم اسلامی ایران باعث شرمساری است
مجمع عمومی سازمان ملل گزارش گلدستون را پذیرفت


Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: مجمع عمومی سازمان ملل‌ متحد، روز پنجشنبه (۵ نوامبر / ۱۴ آبان) در نیویورک با اکثریت آرای اعضای خود، گزارش ریچارد گلدستون را پذیرفت که در آن اسرائیل به جنایت جنگی در غزه و حماس به نقض قوانین جنگی متهم شده‌اند.

گزارش ریچارد گلدستون، وکیل اهل آفریقای جنوبی که در آن موضوع تحقق یا عدم تحقق جنایات جنگی در جنگ یک ماهه غزه بررسی شده است، با اکثریت آرای اعضای سازمان ملل پذیرفته شد.

۱۱۴ عضو سازمان ملل به این گزارش رای مثبت، ۱۸ عضو، از جمله ایالات متحده آمریکا، به آن رای منفی و ۴۴ عضو از جمله روسیه به آن رای ممتنع دادند. به این ترتیب قطعنامه‌ای که کشورهای عربی و نیز کشورهای غیرمتعهد با اتکا به این گزارش ارائه کرده‌اند، مورد پذیرش واقع شده است. در این قطعنامه، از بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، خواسته شده، رسیدگی به گزارش گلدستون را به شورای امنیت محول سازد.


کشورهای عضو اتحادیه اروپا اگر چه در تلاش بودند، موضعی یکپارچه در قبال گزارش گلدستون اتخاذ کنند، اما تلاش‌های‌شان بی‌نتیجه ماند. در حالیکه ۵ کشور با دادن رای مثبت با اکثریت اعضای سازمان ملل همصدا شدند، ۷ کشور، از جمله آلمان، ایتالیا و هلند، به گزارش گلدستون رای منفی و ۱۵ عضو دیگر از جمله انگلیس و فرانسه به آن رای ممتنع دادند.

انگیزه‌ی تهیه گزارش گلدستون

در جریان حمله یک ماهه اسرائیل به باریکه غزه (دسامبر ۲۰۰۸- ژانویه ۲۰۰۹)، حدود ۱۴۰۰ فلسطینی و یازده اسرائیلی به قتل رسیدند. بعد، چند سرباز اسرائیلی با صدور بیانیه‌هائی شهادت دادند که برخی از همقطاران آن‌ها، غیرنظامیان فلسطینی را به صورت هدفمند به گلوله بسته و خانه‌های آنان را بدون هیچ دلیلی بر سرشان ویران کرده‌اند.

در گزارش ۵۷۰ صفحه‌ای کمیسیون تحقیق به ریاست گلدستون این نکته تایید شده است که نیروهای اسرائیلی در حمله به غزه با استفاده از فسفر سفید مرتکب جنایات جنگی شده و فلسطینی‌ها نیز، با پرتاب موشک‌های قسام به مناطق مسکونی و کشتن یازده اسرائیلی، قوانین جنگی را نقض کرده‌اند.

برخلاف قطعنامه‌‌هایی که از سوی شورای امنیت سازمان ملل صادر می‌شود، قطعنامه‌های مجمع عمومی این سازمان لازم‌الاجرا نیست. در این قطعنامه از اسراییل و فلسطینیان خواسته شده است که در عرض سه ماه، تحقیقاتی مستقل، باورکردنی و مطابق با استانداردهای بین‌المللی برای روشن‌شدن نکات و اتهاماتی که گزارش گلدستون مطرح گردیده، انجام دهند.

با توجه به لازم‌الاجرا نبودن قطعنامه‌ی مزبور، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که نه اسراییل و نه فلسطینیان درصدد اجرای خواست‌های مطرح شده در آن برنیایند، به ویژه آنکه هر دو طرف اتهامات مطرح شده درباره جنایات جنگی و نقض قوانین جنگی را بی‌اساس خوانده‌اند.

واکنش ‌تند اسراییل

گزارش گلدستون و همکارانش پیش از رای‌گیری مجمع عمومی سازمان ملل هم با اعتراض شدید اسرائیلی‌ها روبرو شده و گلدستون که در ماموریت‌های پیشین خود از جمله در ارتباط با جنایات جنگی روآندا و بالکان قابلیت و دقت از خود نشان داده بود، از سوی اسراییل به داشتن گرایش‌های یهودی‌‌ستیزانه متهم گردید.

مقامات اسراییل پس از اعلام نتیجه رای‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل، بار دیگر انتقاد شدید خود را ابراز داشته و تصریح کردند که قطعنامه‌ای که حال پذیرفته شده، از واقعیت‌های جنگ غزه کاملا به دور است. به گفته‌ی آنان، شمار بالای آرای منفی و ممتنع نشاند‌هند‌ه‌ی عدم پشتیبانی گسترده‌ی جهانیان از این گزارش است.

خلاصه گزارش گلدستون درباره جنایات جنگی در غزه
تصویب گزارش گلدستون در شورای جهانی حقوق بشر خشم صهیونیست ها را برانگیخت تا جایی که نتانیاهو لغو تبعات قانونی این قطعنامه شورای حقوق بشر را اولویت کاری کابینه خود برشمرد. *این سند ترجمه پیش نویس بوده و خلاصه اجرایی گزارش محسوب می شود و گزارش کامل به عنوان سند اصلی به همه زبان ها ـ بر اساس امکانات موجود در دفاتر سازمان ملل ـ ترجمه خواهد شد.

به گزارش رحماء در پی جنگ ۲۲ روزه "اسرائیل" علیه مردم فلسطین در نوار غزه و قتل عام بیش از ۱۵۰۰ فلسطینی و زخمی کردن بیش از ۵۰۰۰ نفر دیگر و تخریب کامل زیرساخت ها و تاسیسات دولتی و ویران کردن بیش از ۲۰ هزار باب منزل و ارتکاب جنایات دیگری، سازمان ملل متحد با اعزام کمیته ای حقیقت یاب به ریاست قاضی گلدستون به نوار غزه جنایات جنگی رژیم صهیونیستی علیه ساکنان این منطقه را مورد بررسی قرار داد. قاضی گلدستون پس از تحقیق در این زمینه گزارشی درباره جنایات جنگی "اسرائیل" تهیه کرد و اخیرا هم در شورای جهانی حقوق بشر به تصویب رسید. این گزارش با ۲۵ رای موافق و ۶ رای مخالف و ۱۱ رای ممتنع به تصویب رسید. تصویب گزارش گلدستون در شورای جهانی حقوق بشر خشم صهیونیست ها را برانگیخت تا جایی که نتانیاهو لغو تبعات قانونی این قطعنامه شورای حقوق بشر را اولویت کاری کابینه خود برشمرد.

در زیر متن کامل برگردان فارسی خلاصه اجرایی این گزارش از نظر خوانندگان محترم می گذرد:

سازمان ملل متحد

مجمع عمومی

شورای حقوق بشر

دوره دوازدهم

بند ۷ دستور کار


وضعیت حقوق بشر در فلسطین و دیگر مناطق اشغالی عرب نشین

گزارش کمیته حقیقت یاب سازمان ملل درباره نزاع در غزه


خلاصه اجرایی*


*این سند ترجمه پیش نویس بوده و خلاصه اجرایی گزارش محسوب می شود و گزارش کامل به عنوان سند اصلی به همه زبان ها ـ بر اساس امکانات موجود در دفاتر سازمان ملل ـ ترجمه خواهد شد.


الف: مقدمه

۱.رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل در ماه آوریل سال ۲۰۰۹ میلادی کمیته ای به نمایندگی از سازمان ملل برای بررسی حقایق مناقشه غزه تشکیل و به این کمیته اختیار تام داد تا درباره کلیه حوادث مربوط به نقض قانون بین المللی حقوق بشر که در تمام مدت عملیات نظامی انجام شده از تاریخ ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۸ میلادی تا ۱۸ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی در منطقه غزه به وقوع پیوسته است، تحقیق و بررسی کند.

۲.رئیس شورای حقوق بشر برای این منظور قاضی ریچارد گلدستون را که در گذشته عضو دادگاه قانون اساسی کشور آفریقای جنوبی، دادستان سابق دادگاه های جنایی بین المللی در یوگسلاوی سابق و روآندا نیز بوده است، به عنوان رئیس کمیته حقیقت یاب، منصوب کرد.

سه عضو دیگر این کمیته عبارتند از: خانم کریستین چیکین استاد رشته حقوق بین الملل در دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی لندن که پیش از این نیز به عنوان عضو کمیته بلندپایه حقیقت یاب درباره حوادث بیت حانون (در سال ۲۰۰۸ میلادی) فعالیت کرده است و خانم هینا گیلانی وکیل دادگاه عالی پاکستان و نماینده ویژه دبیر کل در امور حمایت از مدافعان حقوق بشر و عضو کمیته بین المللی تحقیق در حوادث دارفور در سال ۲۰۰۴ میلادی و سرهنگ دیزموند تراویرس افسر سابق نیروهای دفاعی ایرلند و عضو شورای اداری کالج بین المللی تحقیقات جنایی.

۳.بر اساس معمول، نماینده سازمان ملل در حقوق بشر، مرکزی را برای کمک به فعالیت های کمیته معین کرد.

۴. کمیته ماموریت خود را این گونه تفسیر کرد که از این کمیته خواسته شده است وضعیت حقوق بشر ساکنان منطقه را در راس اهمیت قرار دهد.

۵. اعضای کمیته نخستین نشست خود را از تاریخ ۴ تا ۸ ماه مه سال ۲۰۰۹ میلادی در شهر ژنو برگزار کرد. نشست های بعدی این کمیته در تواریخ ۲۰ مه و چهارم و پنجم ماه ژوئن و ۱ تا ۴ ماه آگوست بوده است.

کمیته همچنین سه بار به منطقه سفر کرد که دو بار آن در تواریخ ۳۰ مه تا ۶ ژوئن و ۲۵ ژوئن تا ۱ ژوئیه به نوار غزه و یک بار نیز در تاریخ دوم و سوم ژوئیه به عمان، انجام گرفت و طی آن شماری از اعضای کمیته در دوره تاریخی ۲۲ مه تا ۴ ژوئن برای انجام تحقیقات محلی به مناطق مختلف نوار غزه سفر کردند.

۶. کمیته برای انجام مسئولیت خود در هفتم ماه مه سال ۲۰۰۹ میلادی و هشتم ژوئن این سال از همه کشورهای عضو سازمان ملل و نهادها و هیأت های این سازمان و همه افراد و نهادها درخواست کرد تا هر گونه اطلاعات و اسناد مرتبط با موضوع را به این کمیته ارسال دارند.

۷. در تواریخ ۲۸ و ۲۹ ماه ژوئن و تواریخ ۶ و ۷ ماه ژوئیه جلساتی در غزه و ژنو برای شنیدن اظهارات علنی افراد مرتبط با قضیه برگزار گردید.

۸.کمیته بارها از کابینه اسرائیل برای همکاری در این زمینه دعوت به عمل آورد و پس از ناکامی در چندین اقدام، کمیته از دولت مصر خواست تا زمینه را برای ورود به نوار غزه از طریق گذرگاه رفح هموار کند و دولت مصر نیز با این امر موافقت کرد.

۹. کمیته در این مدت از حمایت و همکاری تشکیلات خودگردان و کمیته دائمی ناظر فلسطین در سازمان ملل برخوردار بوده است. به سبب عدم همکاری دولت اسرائیل، کمیته نتواست با اعضای تشکیلات خودگردان در کرانه باختری رود اردن دیدار و ملاقات کند. اما اعضای کمیته موفق شدند با شماری از مقامات تشکیلات خودگردان از جمله یکی از وزرایش در شهر امان ملاقاتی انجام دهد.

کمیته حقیقت یاب در نوار غزه نیز نشست هایی برگزار کرد که در آنها شماری از مسئولین بلندپایه نوار غزه حضور داشتند و این افراد همکاری کاملی با کمیته داشته اند.

۱۰.پس از انجام نشست های علنی برای شنیدن اظهارات شهود در ژنو، به کمیته اطلاع داده شد که نیروهای امنیتی اسرائیل آقای محمد مسرور را هنگام بازگشت به کرانه باختری رود اردن بازداشت کردند. این نگرانی در میان اعضای کمیته حقیقت یاب به وجود آمد که این اقدام نیروهای اسرائیلی در پی همکاری این فرد با کمیته حقیقت یاب صورت پذیرفته باشد. از این رو کمیته با وی در تماس بوده و تحولات مرتبط با این موضوع را پیگیری می کند.

(ب): روش کار

۱۱. کمیته حقیقت یاب چنین استنباط کرد که برای انجام مأموریت خود باید درباره هر کاری که در ارتباط با این موضوع انجام شده و احتمال می رود در حیطه نقض حقوق بشر و قوانین بین المللی مرتبط با آن باشد، تحقیق کند. به همین منظور همه اقداماتی را که در اراضی اشغالی فلسطین و نیز در اسرائیل انجام شده، مورد بررسی قرار داده و آن را به اطلاع برساند.

۱۲. کمیته حقیقت یاب چارچوب زمانی پوشش حوادث را از آغاز روز ۱۹ ژوئن سال ۲۰۰۸ میلادی و هنگامی که توافق آتش بس میان اسرائیل و حماس به اجرا در آمد، تعیین کرد. کمیته همچنین حوادث مربوط به پس از زمان پایان عملیات نظامی اسرائیل در منطقه غزه را که در آنها نقض حقوق بشر و قانون بین المللی آن صورت گرفت و با این عملیات نظامی در ارتباط بود یا نتیجه آن تلقی می شود، بررسی کرد. آخرین تاریخ بررسی های کمیته به حوادث روز ۳۰ ژوئن سال ۲۰۰۹ میلادی مربوط می شود.

۱۳. کمیته حقیقت یاب همچنین سیاق تاریخی حوادثی را که عملیات نظامی در غزه ـ از ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ تا ۱۸ ژانویه ۲۰۰۹ میلادی ـ در چارچوب آن رخ داد و نیز پیوندهای میان عملیات و سیاست های عمومی اسرائیل در اراضی اشغالی فلسطین را تحلیل کرده است.

۱۴. کمیته بر این باور است که اشاره به موضوع تجاوزات صورت گرفته در چارچوب عملیات نظامی اسرائیل در ماه های دسامبر و ژانویه، در سند مأموریت این کمیته بر این امر تاکید دارد که کمیته باید محدودیت های مربوط به حقوق بشر و آزادی های اساسی و نیز مسائل مرتبط با راهبردها و اقدامات اسرائیل در این عملیات نظامی را نیز مطرح کند و در گزارش خود درج نماید.

۱۵. تهیه کنندگان گزارش ادعا ندارند که این گزارش در زمینه ثبت و ضبط شمار زیادی از حوادث مرتبط با موضوع که در مدت مسئولیت کمیته انجام گرفته، جامع و کامل است، اما باور دارد که مسائل اصلی و مهم مرتبط با تجاوزات در گزارش طرح و ذکر شده است.

برای نمونه در گزارش آمده است که کمیته حقیقت یاب در باره ۳۶ حادثه در نوار غزه تحقیق کرده است.

۱۷. کمیته حقیقت یاب در فعالیت های خود به یک تحلیل مستقل و بی طرفانه طرف های درگیر در مناقشه اخیر در نوار غزه از میزان پایبندی طرف ها به مبانی حقوق بشر و و قوانین بین المللی آن و معیارهای مرتبط با آن دست زده است.

۱۸. این کمیته در گردآوری اطلاعاعت و آگاهی از آرا و نظرات به روشی جامع و فراگیر اقدام کرده است. گردآوری اطلاعات به روش های زیر صورت گرفته است:

الف: بررسی به گزارش های ارسال شده از منابع مختلف ب: دیدار و ملاقات با همه قربانیان و شاهدان و افراد دیگری که اطلاعاتی درباره مسائل مرتبط با کار کمیته در اختیار داشته اند. ج: بازدید از شماری از اماکن در نوار غزه که حوادث در آنها رخ داده است. د: تحلیل تصاویر فیدئویی و عکس ها از جلمه عکس های گرفته شده به وسیله ماهواره ها

ه: بررسی گزارش های پزشکی مربوط به جراحت های قربانیان

و: بررسی و ارزیابی سلاح ها و مهمات باقی مانده در اماکن حمله متناسب با روش های پزشکی قانونی

ز: برگزاری جلسات متعدد با گروه های مختلف و سخنگویان متعدد.

ح: ارسال دعوتنامه برای ارائه اطلاعات از سوی افراد درباره نیازهای کمیته در جهت انجام وظایف تحقیقات.

ط: درخواست عمومی و همگانی برای ارائه گزارش ها و نظرات مکتوب خود.

ی: برگزاری جلسات علنی برای شنیدن اظهارات شاهدان در غزه و ژنو.

۱۹. کمیته در این مدت ۱۸۸ بار با افراد مختلف به صورت فردی گفت و گو و بیش از ۳۰۰ گزارش و اظهار نظر وسند دیگر را بررسی کرده است. برخی از این گزارش ها از سوی اعضای کمیته، برخی دیگر از سوی افرادی که از آنها دعوت کتبی به عمل آمده بود و برخی دیگر از سوی افرادی که به درخواست همگانی کمیته پاسخ گفته بودند، تهیه شده بود. شمار دیگری از این گزارش ها، اظهارات شفاهی افراد است که به وسیله اعضای کمیته مکتوب گردید و تعدادی نیز در نشست های عمومی گردآوری شده بود. همه این ها بیش از ۱۰ هزار صفحه و بیش از ۳۰ نوار ویدیویی و ۱۲۰۰ تصویر فتوگرافیک است.

۲۰. دولت اسرائیل همکاری با کمیته حقیقت یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل را رد کرده است. مضاف بر آنکه از نشست اعضای کمیته با مقامات دولتی اسرائیل نیز جلوگیری کرد و حتی مانع از سفر اعضای کمیته به اسرائیل برای انجام گفت و گو با قربانیان اسرائیلی حادثه شده است. این دولت همچنین مانع از حضور اعضای کمیته حقوق بشر در کرانه باختری رود اردن برای ملاقات با نمایندگان تشکیلات خودگردان و قربانیان فلسطینی این درگیری شده است.

۲۱. اعضای کمیته بارها به مناطقی در نوار غزه که درگیری ها در آنها رخ داده است، سفر کرده و از آنها بازدید کرده اند. برای این منظور به اعضای کمیته اجازه داده شد به صورت مستقیم وارد محل حوادث شده و با بسیاری از شاهدان و افراد دیگری که با موضوع در ارتباط هستند، گفت و گو کند.

۲۲. هدف از برگزاری نشست ها برای گوش دادن به اظهارات شاهدان که به صورت زنده از تلویزیون پخش شد، این بود که قربانیان و شاهدان و کارشناسان همه طرف های درگیر در مناقشه بتوانند به صورت مستقیم با شمار زیادی از مردم منطقه و جامعه جهانی سخن بگویند.

کمیته، شرکت قربانیان درگیری و افرادی را که به نهادهای غیر دولتی وابسته اند در این نشست ها و استماع سخنان آنان را در اولویت قرار داد. در این نشست ها ۳۸۱ اظهارنظر گردآوری و نیز به مسائل حقوقی و نظامی نیز پرداخته شد. کمیته در ابتدا قصد داشت این نشست ها را هم در نوار غزه و هم کرانه باختری و هم اسرائیل برگزار کند، اما با مخالفت اسرائیل با برگزاری این نشست ها در کرانه باختری و اسرائیل، کمیته تصمیم گرفت که جلسات مربوط به کرانه باختری و اسرائیل را در ژنو برگزار کند.

۲۳. کمیته برای نتیجه گیری، یافته ها و اطلاعات به دست آمده به وسیله خود را اولویت قرار داد. اطلاعاتی که از سوی دیگران به کمیته ارائه شده از جمله گزارش ها و اظهارات مکتوب ـ که همراه با سوگند از افراد اخذ شد ـ و گزارش های رسانه ای در اصل به عنوان دلایل اضافی مورد استفاده قرار گرفته اند.

۲۴. نتیجه گیری نهایی کمیته درباره میزان قابلیت استفاده از اطلاعات کسب شده از شهود به ارزیابی کمیته از این اظهارات باز می گردد و تلاش شده است که منابعی که این اطلاعات از آنها کسب شده، قطعی باشند و در تهیه گزارش ها نیز اصول و ضوابط تهیه گزارش رعایت گردد و میان اطلاعات و مواد متعدد مرتبط با یک موضوع مقایسه شود و هر گاه اطلاعات کافی و مناسب از موضوعی وجود داشت، آنگاه کمیته به نتیجه گیری می پردازد.

۲۵. بر این اساس، کمیته تلاش کرده است تا تمام توانایی خود را درباره تحلیل و ارزیابی وقایع بکار گیرد. در بسیاری از مواردی که کمیته به این نتیجه رسید که جنایتی از سوی فردی مشخص رخ داده است، از اطلاعات موثق و کافی برای اثبات عناصر جرم استفاده شود.

تقریبا در تمامی موارد ذکر شده، کمیته این امکان را یافته است تا عمدی و غیر عمدی بودن حوادث را مشخص سازد و این نکته را آشکار کند که آیا به هنگام وقوع جرم یا رخداد حادثه، پیامدهای آن از سوی عاملان شناخته شده است یا نه. همچنین، کمیته در بسیاری از موارد عناصر اشتباه مرتبط با وقوع جرم را معین کرده است.

کمیته حقیقت یاب برای اصل برائت اهمیت زیادی قائل است. از این رو، نتیجه گیری های گزارش به هیچ وجه، مخل این اصل نیست. در نتیجه گیری ها همچنین سعی نشده است هویت افرادی که جنایت ها را مرتکب شده اند، ذکر گردد. مضاف بر آنکه کمیته ادعایی در این باره ندارد که همه نظراتش به عنوان برهان قاطع برای اجرا در محاکم جنایی پذیرفته گردد.

۲۶. به منظور فرصت دادن به طرف های مختلف جهت ارائه اطلاعات جدید مرتبط با قضیه و اعلام مواضع خود و پاسخ به اتهامات وارد شده، کمیته، پرسش هایی را برای کابینه اسرائیل و تشکیلات خودگردان و مقامات اداره کننده غزه ارسال کرده است. این کار پیش از تکمیل تحلیل ها و ارزیابی ها و نتیجه گیری ها انجام گرفته است که مقامات تشکیلات خودگردان و مسئولان نوار غزه به این پرسش ها پاسخ داده اند، اما اسرائیل از ارائه جوابیه به این پرسش ها خودداری کرده است.

ج: وقایعی که کمیته درباره آنها تحقیق و از آنها نتیجه گیری حقوقی کرده است

نوار غزه:

۱.محاصره

۲۷. فصل پنجم: کمیته در این بخش موضوع مربوط به محاصره اقتصادی و سیاسی نوار غزه از سوی اسرائیل را مورد توجه و تحلیل قرار داده که در گزارش در قالب کلمه محاصره به آن اشاره شده است. محاصره مذکور شامل تدابیر مختلفی از جمله ایجاد موانع واردات کالا به نوار غزه و بستن گذرگاه های مرزی به روی افراد و کالاها و خدمات بوده که گاهی چندین روز ادامه یافته است. کاهش ارسال سوخت و برق نیز از آن جمله به شمار می آید. همچنین، اقتصاد غزه به علت آنکه اسرائیل مساحت دریایی اطراف غزه را برای صیادان فلسطینی محدود ساخته، به شدت آسیب دیده است. مضاف بر آنکه ایجاد منطقه ورود ممنوع در طول مرز میان نوار غزه و اسرائیل و به تبع آن، کاهش اراضی برای فعالیت های کشاورزی و صنعتی فلسطینیان بر مشکلات اقتصادی فلسطینیان ساکن نوار غزه افزوده است.

از دیگر مشکلاتی که محاصره نوار غزه به وسیله اسرائیل برای فلسطینیان ایجاد کرده است، ایجاد وضعیت فوق العاده در این منطقه است. این وضع توانایی و امکانات فلسطینیان در بخش های بهداشت، آب و دیگر بخش های عمومی را به شدت محدود ساخته و امکان تعامل مناسب در وضعیت فوق العاده به ویژه در زمان عملیات نظامی را برای فلسطینیان ناممکن ساخته است.

۲۸. به نظر اعضای کمیته حقیقت یاب، اسرائیل به موجب معاهده چهارم ژنو باید امکان واردات مواد غذایی و لوازم پزشکی و وسایل مورد نیاز بیمارستان ها و دیگر کالاهای مورد نیاز ساکنان نوار غزه را فراهم سازد و هیچ گونه مانعی بر سر این امر ایجاد نکند.

۲. عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه و جراحات وارده

۲۹. اسرائیل نیروهای دریایی و هوایی و ارتش خود را در عملیاتی که به آن نام مستعار گلوله هدفگیری شده اطلاق کرد، وارد نبرد کرد. عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه در دو مرحله اصلی شامل: مرحله اول، بمباران و حملات هوایی و مرحله دوم شامل حملات همزمان هوایی و پیشروی نیروهای زمینی، انجام گرفت. این عملیات از تاریخ ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۸ میلادی آغاز و تا تاریخ ۱۸ ژانویه سال ۲۰۰۹ میلادی ادامه یافت. اسرائیل عملیات خود را ابتدا با حمله هوایی آغاز کرد که این حملات حدود یک هفته به طول انجامید. سپس عملیات زمینی آغاز شد و در همین حال نیز نیروی هوایی نقش مهمی در پشتیبانی و حمایت از حملات زمینی ارتش اسرائیل ایفا کرد. در تاریخ ۳ ژانویه نیروهای زمینی از شمال و شرق به غزه حمله کردند و اطلاعات به دست آمده نشان می دهد که تیپ های گولانی، جیفاتی و چتربازان و نیز پنج تیپ زرهی در این عملیات نظامی مشارکت داشته اند. از نیروی دریایی نیز در بخشی از عملیات و به منظور گلوله باران سواحلغزه در اثنای عملیات استفاده شد. در فصل ششم این گزارش به اماکن و مواضعی که حوادث در آن رخ داده و کمیته آنها را مورد بررسی قرار داده، اشاره شده است. از فصل هفتم تا فصل پانزدهم گزارش نیز به ابعاد مختلف عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه پرداخته شده است.

۳۰. آمارهای مختلفی از شمار فلسطینیانی که در اثنای عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه جان خود را از دست داده اند، منتشر شده است. با استناد به بررسی های محلی انجام شده، نهادهای غیر دولتی شمار کشته شدگان را بیش از ۱۳۸۷ نفر اعلام کرده اند و در برخی آمارها نیز نام ۱۴۱۷ نفر آمده است. مقامات فلسطینی در نوار غزه نیز شمار کشته شدگان این حمله نظامی اسرائیل را ۱۴۴۴ نفر اعلام کرده است. در مقابل اسرائیل می گوید تنها ۱۶۶ نفر در این حملات کشته شده اند.

گزارش های منتشر شده از سوی گروه ها و نهادهای غیر دولتی نسبت غیر نظامیان کشته شده در این حملات را بسیار زیاد و مایه نگرانی دانسته اند.

۳۱. بنا بر گزارش های منتشر شده در اسرائیل در جریان این عملیات، چهار اسرائیلی در جنوب فلسطین کشته شده اند که سه تن از آنان غیر نظامی و یک نفر نظامی بوده است.

این افراد در جریان حملات موشکی و شلیک گلوله های خمپاره از سوی گروه های مسلح فلسطینی به قتل رسیده اند. مضاف بر آن، نه نظامی دیگر اسرائیل در جریان عملیات نظامی در داخل نوار غزه کشته شده اند که چهار تن از آنها بر اثر حمله اشتباهی نیروهای خودی (اسرائیلی) به قتل رسیده اند.

۳. حملات نیروهای اسرائیل به ساختمان ها و مقامات فلسطینی در نوار غزه

۳۲. نیروهای نظامی اسرائیل حملات زیادی علیه ساختمان ها و افراد مسئول در نوار غزه انجام داده اند. کمیته حقیقت یاب، ساختمان های مجلس قانون گذاری و زندان اصلی نوار غزه را مورد بررسی قرار داد که در فصل هفتم به این موضوع پرداخته می شود. در این حملات هر دو ساختمان به صورت کامل منهدم شده و امکان استفاده از آنها وجود ندارد. در بیانیه های صادر شده از سوی مقامات نظامی و نیروهای مسلح اسرائیل این حملات این گونه توجیه شده است که موسسات سیاسی و اداری در غزه بخشی از زیرساخت های تروریستی حماس است. اما کمیته حقیقت یاب این ادعا را رد می کند، زیرا هیچ دلیلی به دست نیامده است که نشان دهد از ساختمان مجلس قانون گذاری و زندان اصلی نوار غزه برای عملیات نظامی استفاده شده باشد.

به باور کمیته و با استناد به اطلاعات به دست آمده، حملات صورت گرفته به این دو ساختمان، حملات عمدی به اهداف غیر نظامی بوده که نقض قوانین بین المللی حقوق بشر تلقی می شود که در آنها تاکید شده است عملیات نظامی فقط باید علیه مواضع و اماکن نظامی صورت گیرد.

این حوادث نشان می دهد که قوانین به صورت خطرناکی نقض شده اند و اموال و دارایی های غیر نظامی به صورت گسترده مورد حمله قرار گرفته و منهدم شده اند که البته این امر هیچ توجیه نداشته و ضرورت نظامی تلقی نمی شود و انجام آنها نامشروع و افراطی هستند.

۳۳. کمیته همچنین حملات انجام شده به شش مرکز پلیس نوار غزه را نیز بررسی کرده است. چهار مرکز در همان دقایق اولیه حمله اسرائیل به نوار غزه هدف قرار گرفته و ویران شده اند. بر اثر این حملات ۹۹ پلیس و ۶ غیر نظامی کشته شده اند.

به صورت خلاصه باید گفت که افراد پلیس که از سوی نظامیان اسرائیلی کشته شده اند و تعداد آنها بالغ بر ۲۴۰ نفر است، بیش از یک سوم کشته شدگان را تشکیل می دهند. با توجه به ابعاد این حملات، چنین به نظر می رسد که افراد پلیس به صورت عمدی هدف قرار گرفته و کشته شده اند. گزارش های صادر شده از سوی مقامات اسرائیلی در ماه ژوئیه درباره عملیات نظامی در نوار غزه نیز این نظر را تایید می کند. به نظر مقامات اسرائیل، نیروهای پلیس یا شمار زیادی از آنها بخشی از نیروهای نظامی فلسطینی در نوار غزه محسوب می شوند.

۳۴. برای بررسی این موضوع که آیا حملات صورت گرفته به مراکز پلیس با اصول مربوط به جداسازی اهداف غیر نظامی و نظامی و افراد غیر نظامی و افراد نظامی، همخوانی دارد یا نه، کمیته به بررسی روند تشکیل نهاد پلیس در غزه از زمان سیطره کامل حماس بر نوار غزه در ژوئیه ۲۰۰۷ میلادی و ادغام نیروهای پلیس غزه در نیروهای موسوم به نیروی اجرایی پرداخته است. کمیته به این نتیجه رسیده است که با آنکه شمار زیادی از افراد پلیس نوار غزه از هواداران حماس یا اعضای گروه های مسلح بوده اند، اما پلیس نوار غزه یک نهاد مدنی بوده و مسئول اجرای قوانین بوده است.

کمیته همچنین به این نتیجه رسیده است که نمی توان گفت که افراد پلیس کشته شده در تاریخ ۲۷ دسامبر سال ۲۰۰۸ میلادی به صورت مستقیم در جنگ شرکت داشته و به همین سبب نمی توان گفت که آنان مصونیت مدنی شان را در مقابل حمله نظامی از دست داده اند. در برخی اطلاعات ارسال شده برای کمیته آمده است که برخی از افراد پلیس غزه همزمان عضو گروه های مسلح بوده اند و به همین سبب جنگجو به شمار می آیند. اما کمیته به این نتیجه رسیده است که حملات انجام شده به مراکز پلیس در روز اول حمله اسرائیل به نوار غزه با ادعای نظامی بودن این مراکز و کشتار این تعداد از افراد پلیس و شماری افراد غیر نظامی که احتمالا در اطراف محل حضور داشته اند به بهانه وجود شماری عناصر مسلح در میان آنها، همخوانی ندارد. بر همین اساس این حمله، نقض قوانین بین المللی حقوق بشر به شمار می رود.

۴. تعهدات گروه های مسلح در غزه نسبت به اتخاذ تدابیر لازم برای حمایت از جان افراد غیر نظامی و اماکن مدنی

۳۵. کمیته حقیقت یاب درباره احتمال اینکه آیا گروه های مسلح فلسطینی تعهدات خود را جهت حفظ جان غیر نظامیان در غزه در برابر خطرات ناشی از عملیات نظامی انجام داده اند یا نه، تحقیقات و برررسی هایی انجام داد. (فصل هشتم)

کمیته برای این منظور با شماری از افراد گفت وگو کرد که بسیاری از آنها در سخن گفتن درباره فعالیت های گروه های مسلح تردید داشتند. بر اساس اطلاعات به دست آمده، کمیته بر این باور است که اعضای گروه های مسلح در اثنای عملیات نظامی در مناطق مسکونی نیز حضور داشتند و گاهی موشک هایی از نزدیکی این مناطق شلیک شده است. این احتمال نیز وجود دارد که مبارزان فلسطینی در بیشتر اوقات خود را از ساکنان غیر نظامی منطقه متمایز نساخته باشند. اما کمیته حقیقت یاب دلایلی که این ادعا را تایید کند که مقامات غزه یا گروه های مسلح فلسطینی از بیمارستان ها به عنوان سپری برای فعالیت های خود استفاده کرده یا از خودروهای امدادی برای نقل و انتقال مبارزان یا برای اهداف نظامی استفاده کرده باشند، نیافته است. با استناد به تحقیقاتی که کمیته انجام داده و با توجه به بیانیه های صادر شده از سوی مسئولان سازمان ملل، کمیته حقیقت یاب این موضوع را بعید می داند که گروه های مسلح فلسطینی فعالیت های نظامی خود را از ساختمان های سازمان ملل که به عنوان پناهگاه در اثنای عملیات نظامی از آن استفاده می شود، انجام داده باشند. اما این احتمال وجود دارد که گروه های مسلح فلسطینی در نزدیکی تاسیسات وابسته به سازمان ملل و بیمارستان ها، فعالیت هایی داشته اند. این نکته نیز باید مد نظر قرار گیرد که فعالیت نظامی در مناطق مسکونی به ذات خود نقض قانون بین المللی به شمار نمی آید. اما ممکن است گروه های مسلح فلسطینی به هنگام انجام حملات از نزدیکی ساختمان های مسکونی و غیر نظامی یا ساختمان هایی که از مصونیت قانونی برخوردارند، غیر نظامیان را به صورت غیر ضروری با خطراتی مواجه ساخته باشند.

۵. الزامات اسرائیل در اتخاذ تدابیر لازم برای حمایت از غیر نظامیان غزه

۳۷.کمیتهحقیقت یاب همچنین این موضوع را نیز مورد بررسی قرار داده است که نیروهای مسلح اسرائیلی در چه حد ضرورت ها و الزامات مربوط به اتخاذ همه تدابیر ممکن برای حمایت از غیر نظامیان در غزه انجام داده اند. به ویژه آیا پیش از انجام حملات هشدارهایی را به این منظور داده اند یا نه. (فصل نهم)

کمیته گزارشی از تلاش های اسرائیل درباره اتخاذ تدابیر لازم از جمله هشدارهای تلفنی و پخش اعلامیه های تبلیغاتی و رادیویی دریافت کرده است. در این گزارش همچنین آمده است که این هشدارها به ویژه آنهایی که به اندازه کافی معین بوده اند، ساکنان منطقه را به ترک منطقه و دور شدن از محل خطر تشویق کرده است، اما کمیته به این نتیجه رسیده است که عوامل متعددی وجود داشت که هشدارهای صادره را تا حد زیادی بی اثر ساخت. از جمله این عوامل می توان به عام بودن هشدارها در بسیاری از پیام های تلفنی ضبط شده و اعلامیه ها و به تبع آن نا مشخص بودن مصادیق آنها، اشاره کرد. مضاف بر اینکه هشدارهایی که درباره انتقال به مرکز شهرها برای حفظ سلامت صادر شده بود، به علت آنکه مراکز شهرها نیز هدف حملات هوایی و عملیات نظامی قرار داشت، غیر قابل پذیرش بود.

کمیته همچنین اقدامات مربوط به انفجار بمب هایی که به آنها "سقف کوب" لقب داده شده است، روی ساختمان ها را مورد بررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که این روش به عنوان یک هشدار، تاثیری نداشت و یکی از انواع تهاجمات به غیر نظامیان ساکن در منازل تلقی می شود. مسأله دیگر مورد تاکید کمیته این است که صدور هشدار فرماندهان و افراد تحت امر آنان را از مسئولیت اتخاذ تدابیر لازم برای متمایز ساختن میان غیر نظامیان و مبارزان مبرا نمی سازد.

۳۹. کمیته حقیقت یاب درباره اتخاذ احتیاطات لازم از سوی نیروهای مسلح اسرائیل در چارچوب سه حمله مشخص نیز بررسی هایی انجام داد.

در تاریخ ۱۵ ژآنویه ۲۰۰۹ میلادی مجتمع دفاتر محلی سازمان امدادرسانی سازمان ملل متحد در غزه (موسوم به اونروا) هدف گلوله باران به وسیله مهمات سنگین و گلوله های فسفر سفید قرار گرفت. کمیته بر این باور است که این تهاجم بسیار خطرناک بود زیرا در این مجتمع حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ نفر از غیر نظامیان پناه گرفته بودند و یک مرکز بزرگ سوخت نیز در این محل قرار داشت. با آنکه بارها به اسرائیلی ها درباره خطراتی که ممکن بود جان غیر نظامیان را تهدید کند هشدار داده شد، اما نظامیان اسرائیلی ساعت ها به حملات خود ادامه دادند.

کمیته حقیقت یاب به این نتیجه رسیده است که نظامیان اسرائیلی وظیفه خود را در اجرای قوانین بین المللی مربوط به اتخاذ تدابیر لازم در جهت انتخاب ابزارها و روش حمله برای جلوگیری از کشته شدن افراد غیر نظامی و خسارت دیدن اماکن مسکونی غیر نظامی، انجام نداده اند.

۳۹. کمیته همچنین به این نتیجه دست یافت که نظامیان اسرائیلی در همان روز به صورت مستقیم و عمدی بیمارستان قدس واقع در شهر غزه و مرکز خودروهای امدادی را که در مجاورت آن قرار داشت، با گلوله های فسفر سفید هدف حمله قرار دادند که بر اثر آن آتش سوزی گسترده ای در محل رخ داد که خاموش کردن آن یک روز کامل طول کشید و بیماران و مجروحان را وحشت زده کرد و بر اثر این حمله، مسئولان مجبور به تخلیه بیماران و مجروحان از محل شدند.

کمیته حقیقت یاب همچنین دریافت که هیچ هشداری درباره وقوع چنین حمله ای از سوی اسرائیلی ها صادر نشده است.

کمیته این ادعا را که گفته می شود از داخل بیمارستان به سوی نیروهای اسرائیلی تیراندازی شده است، مردود می داند و تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام داده است.

۴۰. کمیته حملات توپخانه ای علیه بیمارستان الوفا در شهر غزه را که در آن از گلوله های فسفر سفید استفاده شد، نیز مورد بررسی قرار داده است. این بیمارستان محل نگهداری و مراقبت از بیمارانی است که به زمان بسیار طولانی برای مداوا و درمان نیاز دارند و از جراحت های خطرناک رنج می برند. کمیته حقیقت یاب به این نتیجه رسیده است که با استناد به اطلاعات جمع آوری شده، ممنوعیت حمله به بیمارستان های غیر نظامی در هر دو مورد نقض شده است. کمیته همچنین در تحقیقات خود دریافته است که هشدارهای صادر شده از طریق اعلامیه ها و پیام های تلفنی ضبط شده درباره بیمارستان الوفاء نشان می دهد که هشدارهای عمومی و معمولی هیچ فایده ای ندارند.

۶. حملات بی برنامه نظامیان اسرائیلی و کشتار غیر نظامیان

۴۱. کمیته حقیقت یاب با بررسی حادثه حمله خمپاره ای به تقاطع فاخوره در منطقه جبالیا در نزدیکی مدرسه وابسته به سازمان امداد و اشتغال اونروا که حدود ۱۳۰۰ نفر در آن پناه گرفته بودند، (فصل دهم) دریافت که نظامیان اسرائیلی حداقل ۴ گلوله خمپاره به این محل شلیک کرده اند و یکی از آنها در حیاط خانه ای در آن محل منفجر شد و به کشتار ۱۱ غیر نظامی انجامید. سه گلوله خمپاره دیگر نیز به خیابان فاخوره اصابت کرد و دست کم ۲۴ نفر را قتل عام کرد و تعداد زخمی های حادثه نیز به بیش از ۴۰ نفر رسید.

کمیته، ادعاهای نمایندگان کابینه اسرائیل را در این باره که این حمله در پاسخ به حمله خمپاره ای یک گروه مسلح فلسطینی انجام شده است، بررسی کرد و با آنکه این احتمال را ناممکن نمی داند، اما بر این باور است که موضع اسرائیل به سبب وجود سلسله ای از تناقضات و ناهمگونی در اظهارات و عدم دقت در صدور بیانیه هایی که حمله را توجیه کند، سست و غیر قابل اتکاست.

۴۲. کمیته حقیقت یاب ضمن بررسی های حقوقی درباره حمله به تقاطع خیابان فاخوره، اعلام می دارد که تصمیمات مرتبط با تناسب ویژگی حمله با آنچه ادعا می شود ـ که انتظار می رود درباره آن تحقیقاتی صورت گیرد ـ و کشتار غیر نظامیان نادرست بوده است، هر چند که کمیته اعتراف می کند تصمیم گیری دقیق در باره حوادث مشابه از سوی ارتش ها با مشکلاتی مواجه است، اما این مورد را در این حادثه محقق نمی داند، زیرا شلیک حداقل چهار گلوله خمپاره برای کشتن تعداد اندکی از افراد در وضعیتی که شمار زیادی غیر نظامی و شهروند در اطراف محل حضور داشته و در حال انجام امور زندگی بودند یا حدود ۱۳۶۸ نفر در پناهنگاهی در نزدیکی محل حضور داشتند، ناموجه و غیر قابل پذیر است و هیچ فرمانده عاقلی این تعداد کشته و زخمی از غیر نظامیان را در برابر هدف نظامی مورد نظر، نمی پذیرد.

کمیته بر این باور است که حمله بدون برنامه و بی هدف بوده و این امر نقض قوانین بین المللی تلقی می شود و حق زندگی شهروندان فلسطینی را که در این حوادث کشته شده اند، از آنان گرفته است.

۷. حملات عمدی به غیر نظامیان

۴۳. کمیته حقیقت یاب درباره ۱۱ حادثه ای که نظامیان اسرائیلی در آنها به صورت مستقیم غیر نظامیان فلسطینی را هدف قرار دادند و به کشته شدن تعدادی منجر شد (فصل یازدهم) تحقیقاتی انجام داده است. در همه موارد به استثنای یک مورد، هیچ دلیلی مبنی بر اینکه حمله به یک هدف نظامی صورت گرفته باشد، وجود ندارد.

اتفاقات رخ داده در همه حوادث به جز یک مورد نشان می دهد که هیچ هدف نظامی وجود نداشته تا این حمله توجیه گردد. نظامیان اسرائیلی در دو حمله اول به منازل شهروندان فلسطینی در منطق سامونی در جنوب شهر غزه یورش برده و آنها را در یک منزل جمع کرده بودند. اتفاقات بعدی شامل هفت حادثه تیراندازی به سوی غیرنظامیانی بود که آنها تلاش می کردند منازل خود را ترک کنند و به مکان های امنی پناه ببرند. گاهی نیز آنها پرچم های سفید در دست اوامر نظامی نیروهای صهیونیست را اجرا می کردند. حقایق جمع آوری شده از سوی کمیته حقیقت یاب حاکی از آن است که نیروهای مسلح اسرائیل پیش از انجام عملیات در منطقه مورد نظر بایستی با اشخاصی که مورد حمله قرار می گرفتند ارتباط برقرار می کرد یا دست کم آنها را زیر نظر می گرفت تا بفهمند که که غیر نظامی هستند یا خیر. نتایج حملات صهیونیست ها علیه غیر نظامیان زمانی بحرانی تر می شد که که نیروهای رژیم صهیونیستی اجازه نقل مجروحان را نمی دادند یا از ورود آمبولانس به محل یورش جلوگیری می کردند.

۴۴ـ این حوادث نشان می دهد که دستورات صادره از سوی نیروهای مسلح اسرائیل که به غزه یورش بردند، بر استفاده آزادانه از آتش سنگین علیه غیر نظامیان دلالت دارد. کمیته با توجه به اظهارات نظامیان اسرائیلی که در دو مجموعه گردآوری کرده است به دلایل محکمی دست می یابد که این نظریه را تأیید می کند. کمیته همچنین یک حادثه دیگر را که در آن یکی از مساجد در هنگام نماز مغرب با گلوله توپ هدف قرار گرفت بررسی کرده است در این حادثه پانزده نفر کشته شدند. همچنین حادثه حمله ای را که در آن از مهمات کشنده علیه یک خانواده که به همراه همسایگان خود در چادر عزاداری حضور داشتند و به کشته شدن ۵ نفر انجامید بررسی کرده است. از نظر کمیته هر دو حمله تجاوز عمدی به ساکنان غیر نظامی و اهداف غیر نظامی محسوب می شود.

۴۶ـ کمیته با استناد به حوادثی که درباره آنها تحقیق کرده چنین نتیجه می گیرد که رفتار نیروهای مسلح اسرائیلی نقض آشکار توافق نامه چهارم ژنو بوده و حوادث قتل عمد و ایجاد مشکلات شدید برای افراد پناه گرفته به صورت عمدی از جمله این موارد است. از این رو اتهام جنایی برای تک تک افراد ایجاد می کند. این کمیته همچنین نتیجه گرفته است که هدف قرار دادن مستقیم و کشتار وحشیانه غیر نظامیان فلسطینی نقض حق زندگی محسوب می شود.

۴۷ـ حادثه دیگر به گلوله باران منزلی مربوط می شود که به کشته شدن ۲۲ نفر از اعضای یک خانواده انجامید. نظر اسرائیل درباره این حادثه این بود که این اتفاق یک اشتباه عملیاتی بود و هدف اصلی خانه مجاور این خانه بود که در آن اسلحه انبار شده بود. کمیته با استناد به تحقیقات انجام شده خود درباره این نظر مقامات اسرائیلی در مورد این حادثه تردید جدی دارد و چنین نتیجه گرفته است که اگر این حادثه اشتباهی صورت گرفته نمی توان آن را قتل عمد شمرد، اما با این وصف مسئولیت بین المللی برگردن اسرائیل به خاطر انجام یک کار نامشروع بین المللی همچنان باقیست.

۸. استفاده از سلاح های معین

۴۸ـ با استناد به بررسی های انجام شده به وسیله کمیته، درباره حوادثی که در آنها سلاح های مشخصی مانند گلوله های توپ حاوی فسفر سفید و خمپاره استفاد شده است، با آنکه به موجب قانون بین المللی استفاده از فسفر سفید ممنوع نبوده است، کمیته چنین نتیجه می گیرد که نیروهای مسلح اسرائیل بی محابا آن را در مناطق مسکونی استفاده کرده اند. علاوه بر این پزشکانی که بیمارانی را که با فسفر سفید مجروح شده، درمان کرده بودند از شدت سوختگی ناشی از این ماده سخن گفته و حتی آن را درمان ناپذیر عنوان می کردند. کمیته بر این باوراست که ممنوعیت استفاده از فسفر سفید در مناطق مسکونی باید به شکل جدی مورد توجه قرار گیرد، اما درباره خمپاره ها معتقد است که این سلاح از جمله سلاح هایی است که قدرت تشخیص بین اهداف در آن وجود ندارد، از این رو بکارگیری آن در مناطقی که احتمال می رود غیرنظامیان در آن حضور داشته باشند، مناسب نیست.

۴۹ـ کمیته با توجه به اینکه گزارشی از پزشکان فلسطینی یا غیر فلسطینی دریافت نکرده است از این رو در وضعیتی نیست که بتواند با تأکید اعلام کند نیروهای مسلح اسرائیل در خلال عملیات از مواد منفجره حاوی فلزات سنگین در غزه استفاده کرده اند که نتیجه آن وجود درصد بالایی از مجروحانی است که با این سلاح ها مورد حمله قرار گرفته اند. این سلاح ها و مواد منفجره در حال حاضر از نظر قوانین بین المللی ممنوعه به شمار نمی آیند، اما نگرانی های زیادی را درباره سلامت و بهداشت افراد ایجاد کرده است. کمیته اخیرا نیز گزارشی دریافت کرده است که در آن اعلام شده که نیروهای نظامی اسرائیل در حمله خود به نوار غزه از اورانیوم غنی شده استفاده کرده اند، اما هنوز تحقیقی درباره این مطالب صورت نگرفته است.



۹ـ حملاتی که به زیربنای اساسی زندگی غیرنظامیان در غزه صورت گرفت:

تخریب زیرساخت های صنعتی، منابع غذایی و شبکه های آب و فاضلاب و منازل

۵۰ـ کمیته حقیقت یاب حوادثی را که به تخریب تأسیسات صنعتی و بخش های تولید مواد غذایی و شبکه های آب و فاضلاب و نیز منازل انجامیده بود، بررسی کرد. (فصل ۱۳). آسیاب البدر تنها آسیاب آردی است که هنوز در نوار غزه کار می کند، در ابتدای عملیات نظامی در ۹ ژانویه ۲۰۰۹ در سلسله حملات هوایی هدف قرار گرفت. چند روز پیش از این حملات هشدارهای غیر واقعی داده شده بود. کمیته چنین نتیجه گیری کرد که تخریب این آسیاب توجیه نظامی نداشت؛چرا که طبیعت حمله ها به ویژه هدف قرار دادن دقیق دستگاه های حساس و مهم نشان می دهد که هدف از کار انداختن توان تولیدی این کارخانه بوده است. کمیته از حوادث بررسی شده نتیجه می گیرد که در این عملیات، توافقنامه چهارم ژنو که مربوط به حملات خطرناک است، نقض شده است. این ویرانگری های غیر قانونی که استفاده از حملات نظامی در آن توجیهی ندارد به مثابه جنایت جنگی است. کمیته همچنین نتیجه می گیرد که تخریب این آسیاب به منظور محروم ساختن ساکنان غیر نظامی از روزیشان صورت گرفته است که تجاوز به قوانین و عرف بین الملل محسوب می شود و ممکن است که جنایتی جنگی را باعث شود و علاوه بر آن حمله به آسیاب آرد تجاوز به حق دستیابی به غذا و اسباب معیشت است.

۵۱ـ گزارش ها نشان می دهند که مرغداری سید سامح سوافیری در محله الزیتون در جنوب غزه که ده درصد نیاز تخم مرغ بازار غزه را برآورده می کرد توسط بلدوزرهای اسرائیل با خاک یکسان شد و همه مرغ های داخل آن که بالغ بر ۳۱ هزار قطعه بود، کشته شدند و مرغداری و وسایل داخل آن از بین رفتند. نتیجه گیری کمیته حقیقت یاب این بود که این اقدام عمداً بدون هیچ دلیل موجه نظامی صورت گرفته است و همان نتایج قانونی تخریب آسیاب را می توان از این عملیات ویرانگر گرفت.

۵۲ـ نیروهای مسلح صهیونیست همچنین دیواره یکی از منبع های آب تصفیه نشده که ۲۰۰ متر مکعب از آب کارخانه تصفیه غزه را تأمین می کرد، ویران کردند که مقادیر زیادی از آن در زمین های کشاورزی مجاور روانه گردید. شواهد نشان می داد که این حمله عمدی بوده است. چاه های نمر در جبالیا متشکل از دو چاه آب، موتورهای پمپاژ و ژنراتور و انبار سوخت و ساختمان ها و تجهیزات مرتبط با این فعالیت همگی با حملات هوایی متعدد در روز اول حمله اسرائیل ویران شده بودند. بنابر گزارش کمیته غیر ممکن است که هدفی به بزرگی چاه های نمر به اشتباهی مورد حمله قرار گرفته باشد و نتوانست هیچ دلیل موجهی نظامی را برای حمله به این چاه ها پیدا کند و اعلام کرد که هیچ نشانه ای مبنی بر اینکه گروه های مسلح فلسطینی از این چاه ها برای مقاصد خود استفاده می کرده اند، وجود ندارد. کمیته می گوید: حق دستیابی به آب شرب بخشی از حق دستیابی به غذای کافیست که همان نتیجه گیری های قانونی آسیاب آرد بدر را می توان از این حملات گرفت.

۵۳ـ کمیته در خلال دیدار از غزه میزان تخریب ساختمان های مسکونی را از طریق حملات هوایی و شلیک خمپاره، حملات موشکی، عملیات تخریب به وسیله بلدوزرها و بسته های انفجاری مشاهده کرد.

در بعضی موارد محله های مسکونی هدف بمباران هوایی قرار گرفته است و نیروهای زمینی اسرائیل نیز در زمین آنها را با خمپاره هدف قرار داده اند. در موارد دیگر حقایقی که از سوی کمیته حقیقت یاب جمع آوری شده است قویا بر این امر تأکید می کند که تخریب خانه ها در حالی صورت گرفته است که هیچ گونه نشانه ای از درگیری های گروه های مسلح فلسطین یا عملیات نظامی دیگر وجود ندارد.

با گردآوری نتایج به دست آمده از تلاش های گروه حقیقت یاب در منطقه و نیز تصاویر دریافتی از ماهواره ها با استفاده از برنامه وابسته به کالج آموزشی و پژوهشی سازمان ملل و نیز اظهارات منتشر شده نظامیان اسرائیلی، کمیته به این نتیجه می رسد که علاوه بر تخریب گسترده منازل که پیشروی نیروهای مسلح اسرائیل آن را اقتضا می کرد، این نیروها در سه روز آخر حضور در شهر غزه و با آنکه می دانستند به زودی آن را ترک می کنند، موج دیگری از تخریب های هدفمند را به کار بردند و در آن به تأسیسات شهری آسیب فراوان رساندند. رفتار نیروهای مسلح اس
۲٣۲۹۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : آیا شما چپها حاضرید ایران اسرائیل را به رسمیت بشناسد و با امریکا رابطه برقرار کند ؟ مشکل ایران وجود دو قشر ارتجاعی مذهبی و کمونیستی است . عوام را مذهبیون مسخ میکنند و روشنفکران را مارکسیست های عقب مانده روسی .
ایشان نخست وزیر صدام هستند . اصلا عجیب نیست اگر بتواند به کمک عربستان و بقیه شیوخ یک جنگ علیه ایران راه می اندازد. ایران باید اسرائیل را به رسمیت بشناسد و با امریکا رابطه برقرار کند وگرنه این اعراب کشور را در معرض نابودی قرار میدهند . اپوزیسیون ایران باید مسوولانه در این زمینه عمل کند . رژیم بسیار افراطی و ناشیانه دارد کشور را به لبه پرتگاه میبرد با این حمایت احمقانه از عرب ها .
بعضی چپ ها گاهی طوری دست پیش میگیرند که اگر کسی آنها را نشناسد و سابقه دشمنی آنها با امریکا و اسرائیل را نداند واقعا ممکن است فکر کند این مذهبی ها هستند که با اسرائیل مخالفند !
حکومت مذهبی ایران به انضمام خط امام خصومت کور علیه اسرائیل و امریکا را از حزب توده و احزاب چپ گرفت . جالب است که همین چپها ج ا را همزمان متهم میکنند با اسرائیل روابط دارد . احمدی نژاد یهودی و اسرائیلی است . به مشایی حمله میبرند چرا مردم اسرائیل را دوست خوانده و ...
آیا شما چپها حاضرید ایران اسرائیل را به رسمیت بشناسد و با امریکا رابطه برقرار کند ؟
پیک نت اولین وب سایتی بود که شناسنامه احمدی نژاد را نشان داد و مدعی شد او یهودی است . بارها به جاسوس بودن احمدی برای اسرائیل تلویحا مطلب نوشته . هنوز معتقد است گروهی داخل حکومت برای اسرائیل کار میکنند . جالب این است که از صدام دفاع میکند و معتقد است ایران با امریکا و اسرائیل در سرنگون کردن او توطیه کرده .
چپ ایرانی با هیاهو و شلوغ کاری از زیر بار مسولیت همواره شانه خالی میکند . همین جنبش سبز را اول افراطی کردند بعد به سازش کشاندند . موسوی را به زور به این جنبش قالب کردند . دولت آبادی به سروش حمله برد چرا ؟ چون او کروبی را نامزد کرده بود . سایت پیک نت به زید آبادی و توکلی و تحریم و کروبی و نوری و حتا خاتمی حمله برد و از موسوی یک آزادیخواه که هیچ مسولیتی در ۶۰ تا ۶۸ نداشته چهره سازی کرد . حالا ۴ تا چپ سنتی قرن ۱۹ دوباره روضه مبارزه طبقاتی و ماتریالیسم دیالکتیک و نبرد طبقه کارگر و .... میخوانند . آنها که در خارج کشور مسائل سیاسی جهان را دنبال میکنند به خوبی میبینند که هیچ حزب چپی در اروپا و امریکا از این خزعبلات حتا داخل روزنامه های حزبیش استفاده نمیکند . حتا چین و روسیه و ویتنام هم ادبیات تازه در بیانیه ها و سخنرانی ها به کار میبرند .
مشکل ایران وجود دو قشر ارتجاعی مذهبی و کمونیستی است . عوام را مذهبیون مسخ میکنند و روشنفکران را مارکسیست های عقب مانده روسی .
اسرائیل و امریکا تابو هستند چون حتا روشنفکران ایرانی جرات ندارند بگویند مساله اعراب و اسرائیل مساله ایران نیست یا حد اقل ما وکیل وصی اعراب نیستیم .
هیچ روشنفکر مارکسیستی اینجا نمی اید صادقانه بدون فرافکنی بگوید ما باید با اسرائیل و امریکا رابطه داشته باشیم مثل چین و روسیه و ویتنام و ...
چپ ها همیشه گناه را به گردن لیبرال ها و ملیون و ملی مذهبی ها می اندازند . دکتر یزدی بارها گفته جریان صلح طلب فلسطینی مایل به مذاکره با اسرائیل است و ما از ان حمایت میکنیم ، به همین دلیلی او منفور چپ هاست . ولی موسوی که با حماس و حزب الله دمخور است را تایید میکنند . محتشمی پور پدر خوانده حزب الله است و به همین دلیل مصونیت سیاسی دارد بیش از رفسنجانی . چپ ها پشتیبان محتشمی پور هستند .
وقتی مردم شعار نه غزه نه لبنان دادند چپ ها زود تر از همه بر آشفتند . جمهوری ایرانی چپ ها را بیش از رژیم آشفته کرد .
۲٣۲۹٣ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : در زمینه اورشلیم شرقی نیز من به کرات عرض کردم که از بازگرداندن آن به فلسطینیها دفاع میکنم.
دانشجوی ایرانی محترم؛ وقتی می گوید از بازگرداندن اورشلیم شرقی به فلسطینیها دفاع میکنید، حتماً آنرا متعلق به فلسطینی ها می دانید، پس بهتر نیست نام فلسطینی آنرا که قدس شرقی است به کار ببندید؟ و چه اسراری در بکار بردن اصطلاحات عبری در ارتباط با بخش عربی فلسطین دارید؟ لطفاً این را توضیح دهید: اگر ادعای شما در اینکه رهبران سازمان صهیونیست سال ۱۹۴۷ قطعنامه ۱۸۱ مجمع سازمان ملل را احترام گذاشته و قبول کرده اند، پس از گذشت ۶۳ سال از آن تاریخ، چه لزومی به دفاع از حق فلسطین از سوی شما و ما وجود داشت.
دوست محترم: کما کان هیچ اشاره ای به ریچارد گلدستون و گزارش او در ارتباط با جنایت جنگی نکردید.
۲٣۲۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : ما با جنایتکاران همراه نیستیم چه رژیم اسلامی ایران چه رژیم اسرائیل وطرفداری از اسرائیل باعث شرمساری است همانقدر که طرفداری از رژیم اسلامی ایران باعث شرمساری است
گزارش گلدستون در شورای حقوق بشر سازمان ملل از جنایات رژیم اسرائیل

با وجود رأی منفی آمریکا؛
مجمع عمومی سازمان ملل گزارش گلدستون را تصویب کرد
مجمع عمومی سازمان ملل با وجود تلاش‌های گسترده سران اسرائیل و رأی منفی آمریکا با اکثریت آراء گزارش گلدستون در زمینه محکومیت جنایات جنگی در نوار غزه را تصویب کرد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اتفاق آراء گزارش گلدستون در مورد جنایات جنگی اسرائیل در غزه را به تصویب رساند.
در جریان رأی گیری برای گزارش گلدستون، ۱۱۴ کشور به این گزارش رأی مثبت دادند و تنها ۱۸ کشور این گزارش را رد کردند، ۴۴ تن از نمایندگان کشورها نیز از رأی گیری در این مورد خودداری کردند.
بر اساس تصویب این گزارش، مجمع عمومی از فلسطین و رژیم اسرائیل می‌خواهد تا تحقیقاتی را در زمینه ارتکاب جنایات جنگی در نوار غزه بر اساس آنچه در گزارش گلدستون قید شده به انجام برسانند.
در حالی که کشورهای عربی و کشورهای عضو عدم تعهد به این گزارش رأی مثبت دادند، آمریکا در رأس کشورهایی بود که این گزارش را رد کرد. رژیم اسرائیل استرالیا، کانادا و برخی کشورهای اروپای شرقی از دیگر کشورهایی بودند که به این گزارش رأی منفی دادند. روسیه نیز از شرکت در این رأی‌گیری خودداری کرد.
این مصوبه از رژیم اسرائیل و جنبش مقاومت اسلامی فلسطین می‌خواهد که تحقیقات مستقل و مطابق با معیارهای جهانی را در زمینه جنایات جنگی در غزه انجام دهند. همچنین از "بان کی مون " دبیرکل سازمان ملل نیز خواسته شده است تا بر حسن اجرای این مصوبه نظارت داشته باشد و ظرف سه ماه آینده گزارشی را در این مورد به مجمع ارائه دهد.
بر اساس این مصوبه، اگر یکی از طرف‌ها از اجرای تحقیقات مزبور امتناع ورزد، موضوع به مجمع ارجاع داده می‌شود تا تصمیم مناسبی در مورد آن اتخاذ گردد، حتی ممکن است این موضوع به شورای امنیت سپرده شود.
"علی عبدالسلام التریکی " رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در این باره گفت که مجمع به بان کی مون سه ماه مهلت می‌دهد تا گزارش خود در زمینه اجرای تحقیقات را به این مجمع ارائه دهد.
التریکی با تاکید بر نقش شورای امنیت در این مورد گفت که مسایل مربوط به پیگیری اجرای گزارش گلدستون به مجمع عمومی سازمان یا شورای حقوق بشر ارجاع داده خواهد شد.
مصوبات مجمع عمومی سازمان ملل متحد مانند مصوبات شورای امنیت این سازمان الزام‌آور نیست، اما بنا به گفته کارشناسان فشارها بر رژیم اسرائیل برای اجرای تحقیقات در زمینه جنایات جنگی نظامیان خود در جنگ غزه را افزایش می‌دهد.
این گزارش در حالی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید که آمریکا به عنوان همپیمان اصلی رژیم اسرائیل به شدت با تصویب این گزارش مخالف بود. مجلس نمایندگان آمریکا دیروز در اقدامی جانبدارانه با تصویب درخواستی غیرالزام آور از رئیس جمهور این کشور خواست تا از بررسی این گزارش در تمامی محافل بین‌المللی جلوگیری کند.
"ریچارد گلدستون " رئیس کمیته حقیقت یاب سازمان ملل در بررسی جنگ ۲۲ روزه رژیم اسرائیل علیه نوار غزه در گزارش خود اعلام کرده که رژیم اسرائیل در این جنگ جنایات جنگی و حتی جنایت علیه بشریت مرتکب شده و به طور عمد غیر نظامیان را مورد هدف قرار داده است.
رژیماسرائیل در جریان تجاوز به غزه بیش از ۱۴۰۰ فلسطینی را شهید و حدود ۵ هزار و ۵۰۰ نفر را زخمی کرد.

ریچارد گلدستون: ادعای اسرائیل درباره صلح دروغ است / روند صلحی وجود ندارد

۲۹ مهر ماه ۱۳۸۸ ساعت : ۰۳ , ۱۳

رئیس کمیته حقیقت یاب بین المللی درباره جنایات غزه اظهار داشت که ادعاهای رژیم اسرائیل درباره صلح دروغ و بی اساس است.
به گزارش مهر به نقل از پایگاه خبری فلسطین الیوم، ریچارد گلدستون تصریح کرد: ادعاهای اسرائیل مبنی بر اینکه گزارش گلدستون به ضرر روند صلح میان اسرائیل و فلسطین است بی اساس است.
وی با بیان این مطلب افزود: اصلا روند صلحی وجود ندارد و "آویگدور لیبرمن" وزیر امور خارجه اسرائیل اساسا به برقراری صلح تمایلی ندارد.

گلدستون در ادامه این پرسش را مطرح کرد که اسرائیلی ها از چه صلحی سخن می گویند؟ هیچ چیزی در این رابطه وجود ندارد و لیبرمن خواهان صلح نیست.

وی خاطرنشان کرد: اگر اسرائیل با تحقیق درباره جنایات خود در جنگ غزه موافقت کند توجه و اهتمام به گزارش گلدستون پایان خواهد یافت.

گزارش ۵۴۷ صفحه ای کمیته حقیقت یاب سازمان ملل متحد که با استفاده از ۲۰ هزار صفحه سند و عکس مختلف و گفتگوی رو در رو با بیش از ۲۰۰ نفر تهیه شده بود، رژیم اسرائیل را به ارتکاب جنایات جنگی مختلف در جنگ غزه متهم کرده است.

شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد روز جمعه در نشستی علنی با اکثریت قاطع ۲۵ رای موافق در برابر ۶ رای مخالف و ۱۱ رای ممتنع گزارش گلدستون را تایید کرد.
۲٣۲۹۰ - تاریخ انتشار : ۱۱ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : تاسیس اسرائیل
آقای فرید گرامی، وقتی کسی حقیقت را نمیگوید در زبان پارسی از واژه "دروغگو" برای بیان حال او استفاده میکنند و کار او را هم "دروغگویی" بیان میدارند. من واژه مناسبتری برای بیان حال چنین افرادی در زبان پارسی نمییابم. اگر فردی حقیقت را کتمان کرد شایسته آن است که دروغگو خطاب شود و من شخصاْ برای استفاده از این واژه، برای افرادی که حقایق را وارونه جلوه میدهند، ابایی ندارم. در مورد واژه "حماقت" نیز نه از شما و نه از هیچ کس دیگری برای استفاده از آن عذرخواهی نمیکنم، چرا که اعتقاد دارم قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل مناسبترین راه حل برای اعراب ساکن فلسطین بود که آنها در کمال حماقت آن را رد کردند. حال که صحبت از ادب و تربیت است من هم میتوانم به شما در مورد استفاده از اصطلاح "کاسه داغتر از آش" اعتراض کنم..... بگذریم.......
همانطور که قبلاْ خدمتتان عرض کردم، جامعه یهودیان اسراییل با کمال میل قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل را در سال ۱۹۴۷ قبول کرد و این ادعای شما در مورد رد آن قرارداد از طرف اسراییل حرفی کاملاْ بی اساس است. لینکهای زیر فقط سه نمونه از اثبات بی اساس بودن این ادعای شماست. من به دوستان عزیز توصیه میکنم که تجسس بیشتری در زمینه این مسئله به عمل آورند تا ثابت شود که ادعاهای امثال آقای فرید (بر اساس مدارک معتبر تاریخی) چقدر بی اساس است.
http://en.wikipedia.org/wiki/Partition_of_Palestine
http://www.mideastweb.org/unpartition.htm
http://www.jafi.org.il/education/۱۰۰/maps/part.html
شما در مورد نحوه تاسیس اسراییل داستان سراییهایی میکنید که ارزش پاسخگویی ندارد و بی اساس بودن آن براحتی قابل اثبات است. در زمینه اورشلیم شرقی نیز آقای محترم من به کرات عرض کردم که از بازگرداندن آن به فلسطینیها دفاع میکنم. آقای محترم، من به زبان فارسی نوشتم که میتوان با عملکرد یک دولت مخالف بود ولی نمیتوان موجودیت بک ملت را نفی کرد. باز این سوال را از شما و دیگر عاشقان و شیدایان فلسطین میپرسم:::::
اگر فلسطینیها با موجودیت کشور اسراییل مخالفند پس چرا روسای جمهور منتخب آنان بطور رسمی و قانونی در معاهده های اسلو و نقشه راه موجودیت کشور اسراییل را پذیرفتند؟؟؟؟؟ آیا شما آقایان، مصالح فلسطینیها را بهتر از رهبران آنها میدانید؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خواهش میکنم از پاسخ گفتن به این سوال شانه خالی نکنید!!!!!!
آقای فرید، شما میفرمایید که سندی که نشان از حمایت آخوندها و حماس از تروریزم باشد وجود ندارد. خواهش میکنم به تروریستهای انتحاری حماس در اسراییل رجوع کنید تا به بی اساس بودن حرفهایتان بیشتر پی ببرید.
آقای محترم، مشکل من با شما آن است که شما از قول ملت بزرگ ایران درفشانی مینمایید که "تنها موردی که جمهوری اسلامی، به حق اکثریت مردم ایران را نمایندگی می کند، مخالفتتش با اسراییل است" (در مطلب شماره ۲۳۲۲۸).
تکرار میکنم، برای من سر سوزنی اهمیت ندارد که شما و یا دوستانتان چه فکر میکنید. این مسئله شخصی شماست. ولی شما حق ندارید به نمایندگی از طرف مردم ایران تراوشات ذهنی خود را نتیجه افکار آنان بیان دارید. این عرض بنده است! عزت زیاد!!!
از دیگر دوستان نیز بخاطر به درازا کشیده شدن مطالب عذرخواهی میکنم. با تشکر از آقای سهراب مبشری گرامی!
۲٣۲٨۵ - تاریخ انتشار : ۱۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : تاسیس اسرائیل
دانشجوی ایرانی محترم، من به شما پشنهاد می کنم از به کار بردن عبارت های "یک دروغ بسیار بزرگ" و "فلسطینی ها در کمال حماقت"و متهم کردن به تروریسم و یا همصدایی با تروریسم و .... خودداری کنید. زیرا خارج از ادب یک گفتگوی منطفی است و در ادبیات دیگری میگنجد و ادامه گفتگو را با مشکل جدی مواجه می سازد، که خوشبختانه من از چنین ادبیاتی بدورم . . در ضمن بر خلاف شما که کاسه ی آش اسراییل خطاب شدنتان شما را برآشفت از اینکه مرا در کنار مردم فلسطین قرار دهید احساس شرمندگی نمی کنم.
ماجرای تاسیس اسرائیل:
تجمع طبیعی گروه هایی از مردم در یک سرزمین و گذار تکاملی مرحله به مرحله آنان بر آن خاک، قوام ملی آنان را در یک پروسه تاریخی دراز مدت، شکل می دهد. در این شرایط سرنوشت آن مردم به جغرافی محیط شان پیوند می خورد و سپس به خاطر حفظ منافع مشترک و دفاع از منافع ملی، اقدام به تاسیس "ارتش" می کنند. برخلاف این روند طبیعی که قوام ملت ها، مقدم بر تاسیس "ارتش" است، اسرائیل موردی استثنائی و بی ابقه بود. زیرا این "ارتش" بود که یهودیان را از سراسر جهان به سرزمین تاریخی فلسطین با هزاران حیله و نیرنگ، فراخواند و ملت خودرا تاسیس کرد. این "ارتش" ملت فلسطین را مانع اصلی پیشرفت و پایان پروژه ملت سازی خود می شمارد و بر این اساس استراتیجی نابودی ملت فلسطین را پی ریزی کرد و به یاری قدرت های استعماری در اجرای آن است.
خانم یا آقای محترم:
سال ۲۰۰۲ به پیشنهاد ولیعهد آن زمان عربستان سعودی که اکنون پادشاه این کشور است، سران اتحادیه ی عرب در بیروت پایتخت لبنان، طرح صلحی را به اجماع به تصویب رساندند. در این طرح صلح تقسیم فلسطین بر اساس مرزهای قبل از سال جنگ ۱۹۶۷ مورد پذیرش و از سوی اعراب پشنهاد شد. شارون نحست وزیر وقت اسراییل بلا فاصله آن پیشنهاد را رد کرد و اعلام نمود بیت المقدس شرقی را که در سال ۱۹۶۷ به اشغال اسراییل در آمده بود را به عنوان پایتخت ابدی اسراییل ضمیمه ی بیت المقدس غربی کرده و تحت هیچ شرایطی باز پس نخواهد داد؛ و این در حالیست که قطنامه های سازمان ملل قدس شرقی را سرزمینی اشغالی معرفی کرده است. شما در حالیکه جوهر گزارش گلدستون در محکومیت جنایت اسرائیل در جنگ علیه غزه ‌درکمیته حقوق بشر هنوز تر است، حماس و آخوندها را بی آنکه سندی ارایه کنید به جنایت کاری علیه اسراییل متهم می کنید.
همچنین شما بدون ارایه سند ادعا می کنید که رهبران اسراییل قطعنامه ۱۸۱ را پذیرفتند. بنابراین ادامه بحث پس از ارایه سند از سویتان برای اثبات ادعا هایتان ممکن خواهد بود، در غیرایصورت نه تنها سودبخش نیست بلکه اتلاف وقت است.
http://www.dw-world.de/dw/article/۰,,۴۸۶۶۳۶۹,۰۰.html
در باره گزارش ریچارد گلدستون در مورد جنایت اسراییل در غزه
۲٣۲٨۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : عقل و استدلال در برابر احساسات
همانطور که انتظار میرفت آقای "صلحجو"، ناتوان از پاسخگویی، قضاوت را به دیگران واگذار کردند که البته باید اذعان داشت این تنها حرف منطقی بود که ایشان در مطالبشان بیان فرمودند.
من نمیدانم اسراییل در مورد رهبران الفتح چه کرده که دل نازک آقای "صلحجو" را چنین بدرد آورده. ولی همانطور که عرض کردم رهبران الفتح تا به امروز همچنان به تعهد خود در زمینه برسمیت شناختن کشور مستقل اسراییل پایبندند و این مسئله بسادگی از طریق رسانه های همگانی قابل اثبات است. برای همه هموطنان گرامی سالی خوب و پربار آرزو دارم و امیدوارم که برخلاف به اصطلاح فعالان سیاسی نسل سوختهء گذشته عقل و استدلال را در قضاوتهایشان بر احساسات و عواطف کور و غیرواقع بینانه ارجحیت بخشند.
۲٣۲٨۰ - تاریخ انتشار : ۱۰ فروردين ۱٣٨۹       

عنوان : قضاوت با خوانندگان
فکر نمی کنم احتیاجی به پاسخگویی به «دانشجو» ی محترم باشد. خوانندگان می توانند با مراجعه به دو کامنت پیشین من (یکی در همین صفحه، و دیگری در صفحات قبلی) و جواب آقای «دانشجو» قضاوت خود را داشته باشند.

همچنین، خوانندگان می توانند با مراجعه به دانسته های خود و اخباری که از طریق رسانه های متعدد و مختلف خارجی به دست آورده اند درستی و نادرستی سخن ایشان را در مورد این که اسراییل حاضر به قبول دو دولت متساوی الحقوق و مستقل (و یا حتی غیر متساوی الحقوق) فلسطین و اسراییل بود یا هست محک بزنند.
دولت های اسراییل، چه لیکود و چه کارگر و چه ائتلافی، از دیرباز تا همین امروز،

و نیز این که اسراییل با سازمان آزادی بخش فلسطین، با رهبر تاریخی آن یاسر عرفات در سال ها و ماه های پایانی عمر او، و حتی با کسی که فعلا این تشکیلات را اداره می کند چه رفتاری داشت و دارد.

و اینکه آیا در گفتگو با همین مسئولان کنونی نوار غزه حتی حاضر به پذیرش لفظی دولتی به نام فلسطین (نه حداکثر، چیزی به نام «خودگردانی» با صد شرط) بود و هست یا نه.

باز تکرار می کنم که:
فکر نمی کنم احتیاجی به پاسخگویی به «دانشجو» ی محترم باشد. خوانندگان می توانند با مراجعه به دو کامنت قبلی و این آخرین کامنت من (در همین صفحه و صفحات قبلی) و جواب آقای «دانشجو» قضاوت خود را داشته باشند.
با تشکر فراوان از صبوری خوانندگان گرامی.
۲٣۲۷۹ - تاریخ انتشار : ۱۰ فروردين ۱٣٨۹