عنوان : حقوق ملت ها
با سپاس از امید منتظری و علی رضا شجاع که این مطب را برشته تحریر آوردند. تعجب از تیتر مطلب " جنبش سوسیالیستی شکست خوردنی نیست" را نمی توانم ساده از کنارش بگذرم.
اینجانب با فرصتی که از زندگی در تبعید نصیبم شد توانستم با یک سری آموزشهای طوطی واری خود برخورد دقیق و اصولی نمایم. نتیجه ی این برخوردها شاید برای خیلی ها غیر قابل قبول باشد اما می توان در باره ی آنها بحث کرد.

۱. )در سراسر دنیا شکل غالب تولید سرمایه داری ست و از همه فرم های قبلی در مجموع تکامل یافته تر ست. اگر به سطح تکامل کشورهای مختلف جهان نظاره کنیم تفاوت از ماقبل از برده داری ، انواع فئودالیسم ، انواع سرمایه داری یا امپریالیسم و تک و توکی " گذار به سوسیالیسم " می باشد.

۲. )امپریالیست ها و سرمایه داران "شریف " در مورد رقبای سیاسی "راست" در کشورهای مترو پل و ما قبل سرمایه داری اصلا مشکلی ندارند. اما همانطور که "جن" از" بسم الله" می ترسد آنها هم از سوسیال دموکراتها ، سوسیالیست ها و کمونیست ها در سراسر جهان وحشت دارند. بهمین دلیل در هر کشور در هر سطح از تکامل اجتماعی ، اگر مردم بخواهند برای اداره مملکت خودشان راسا تصمیم بگیرند با "چماق" امپریالیسم روبرو میشوند. مهم نیست که رهبران این کشورها ملی ، مذهبی و یا چپ باشند. منافع امپریالیست ها "باید" تامین شود.

سرمایه داری مشکلات عدیده داشته و دارد و لی مارکسیسم می تواند مانند فیزیک و شیمی و بقیه علوم کاملتر و کاملتر گردد وگرنه همان نقش را خواهد داشت که "آیه ها" .

۳.) انقلاب اکتبر "شکست" خورد ،باید با ین سئوال پاسخ داد که مانند مارکس و انگلس معتقد بود که، طبقه ی کارگر در سطح جهانی باید سرمایه داری را بزیر کشد یا روش های دیگر.

من شخصا معتقدم که با اتکاء به منشور حهانی حقوق بشر و حق حاکمیت مردم کشورها باید از دخالت امپریالیسم در سرنوشت دیگر کشورها جلوگیری کرد تا مردم هر کشور آزادانه برای پیشرفت و عدالت اجتماعی جامعه شرکت نمایند. اگر این خواسته تحقق پیدا کند چه بسا گذار به سوسیالیسم در بعضی کشورها صورت گیرد و مردم جهان باید این امکان را به بینند و امتحان کنند.

به نظر من سرمایه داری این گذار را هرگز تحمل نخواهد کرد. ما هم باید از حق تعیین سرنوشت ملت ها دفاع کنیم تا آنها بتوانند آزادانه هر نظامی را که قبول دارند انتخاب کنند. اگر نظرات خنده داری دارم ببخشید.
۲۷٨ - تاریخ انتشار : ۱۲ اسفند ۱٣٨۶       

عنوان : با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود
این آقای دکتر انگاری یادش رفته که صاحبان سرمایه در مواقعی که سرمایه به خطر می افتد به چه کارهای دست می زنند که فکر می کند که با مذاکره و گفتگو می شود آنها را از خر شیطان پائین آورد! شاید باید از بمبارانهای آتش زا در ویتنام یا از پرتاپ مخالفان از آسمان در اقیانوس در آرژانتین یا از کشتار در استادیوم در شیلی او را یادآوری کرد تا این دکتر کمتر از بیماری فراموشی رنج نبرند! شاید ایشان نمی داند اکنون در عراق نزدیک به یک ملیون انسان برای بقای امنیت سرمایه نابود شده اند! گفتمان وقتی بدرد صاحبان سرمایه می خورد که نمی توانند مخالفشان را نابود کنند!
۲۷۵ - تاریخ انتشار : ۱۲ اسفند ۱٣٨۶