عنوان : سنتی نه چندان پسندیده که همچنان نقدناپذیر مانده
پیش از هر چیز می بایست شکل گیری چنین گرایشی را به فال نیک گرفت و صاحبان چنین اندیشه ای را خوشامد گفت.
اما «چپ دمکرات ایران» بیانگر هیچ هویتی نیست. چپ دمکرات ایران پیش از نقد نظرات سوسیال دمکراسی ایرانی ( که هنوز صاحب جایگاه و هویتی تاثیرگذار نیست و تاریخا چنین نبوده)، می بایست تفاوت های خود را با بینش حاکم بر چپ ایران روشن کند. چپ دمکرات ایران کیست ؟ در کجای تاریخ سی سال اخیر ایران جای دارد ؟ نمایندگان فکری اش کیستند ؟ طی سال های اخیر شکل گیری گروه ها و جریانات خلق الساعه که نه سنت و نه پایه در تاریخ این جنبش داشته اند و تنها حاصل تمایل شخصی چند نفر و یا حتی یک نفر بوده اند، کم نداشته ایم. گروه ها و گرایشاتی که شاید تنها به دلایلی سیاسی در شرایطی خاص سر بر آورده اند و سپس رو به اضمحلال گذاشتند. شاید نمونه هایی از نوع «حزب کمونیست کارگری»، «جمهوری خواهان دمکرات و لائیک» و ... انواع انجمن های خلق الساعه که تنها چند هفته ای، چند ماهی و در برخی موارد چند سالی آمده اند و سپس رفته اند را داشته ایم. تصور نمی کنم نیازی به توضیح باشد که این آمد و شدها از آنجا که ریشه در ضرورت نداشته، چندان تاثیری از خود باقی نگذاشته و بر ضخامتِ فضای سکون در خارج از کشور افزوده است. سازمان هایی که گروهی بیش نبودند و در خارج از کشور سازمان و چه بسا حزب شدند و ... تنها میان خود و رفقای خود به رهبری پرداختند.
تصور می کنم دوستان «چپ دمکرات» بهتر باشد به سنت های خود، به ضرورت های وجودی خود، و در درجه ی اول به جایگاه و نقش خود در جنبش چپ بپردازند. برای اعلام موجودیت فرصت هست. دیر نمی شود.
۱۶۵۷ - تاریخ انتشار : ۱۴ تير ۱٣٨۷