عنوان : اختلاف خامنه‌ای و موسوی
در اختلاف خامنه‌ای و موسوی، خمینی پشتیبان موسوی بود و از وی در مقابل بازار و خامنه ای حمایت می‌کرد. علیرغم توصیه صریح خمینی به مجلس در سال ۶۴، ۹۹ نفر از جناح طرفدار بازار به سرکردگی ناطق نوری به دولت موسوی رای اعتماد ندادند.
۷۶۷۲ - تاریخ انتشار : ۶ اسفند ۱٣٨۷       

عنوان : حق با لوحی است.
با دورود به هموطن گرامی جناب لوحی و تائید نظرات ایشان در مورد دشمن دوستی ما.البته نه در جهان سیاست بلکه در جهان دین نیز ما مردم دشمن دوست هستیم.من فکر میکنم ما مردم باید به روانشناس مراجعه کنیم .چگونه میشود که ما مرتب فریب این آخوتدها واین بچه مسلمان های دوروغ گو را بخوریم.
شاید یکی از علل آن همان تبلیغ باشد .مثلن بسیار ی از مردم ایران نام فرزند خود را حسین میگزارند واصلن روز عاشورا را تعطیل میکنند.در حالیکه این حسین پسر علی را ما فقط از صبح روز عاشورا تا ساعت ۱۲ روز عشورا میشناسیم.
یعنی یک امام ۴ ساعته .ولی اینکه این مرد عرب به گشور ما ایران حمله کرده
و مردم گشور ما را گشته ونژاد پرست عرب بوده وگشتار ایرانیان را تبلیغ کرده وبه ان افتخار کرده آخوند ها حرفی از ان نمی زنندوحتا شاه اسماعیل آنرا دین رسمی میکند.نوحه های مردم تبریز هنوز هم حقانیت حسین را سر میدهند ولی از گشتار
۲۰۰۰۰ بیست هزار نفری مردم تبریز حرفی یادبودی وحتی شمعی در میان نیست.
ما مردم ساده لوحی هستیم .دشمن دوست دوست ستیز. به اسامی
اسلامی توجه فرمائید. اسامی تیمور چنگیز را ما نام فرزندان خود میگزاریم.بدون اینکه بدانیم این نام ها از کجا می ایند. سوسن وپروانه پروین جای خود را به
فاطمه وکبرا و زینب صغرا داده است.در حالیکه رنجی که یک زندانی در یک ساعت در زندان جمهوری اسلامی میبرد هرگز با تمام افسانه های جنگ طلب های کربلا که آخوندها میگویند برابر نیست.
اما آن زندانی فراموش میشود وآن عرب در اثر تبلیغات دورغ میماند.خاتمی ومیر حسین موسوی و دیگران همه خود را در در جه نخست مسلمان شیعه میدانند ونه ایرانی وچو نیگ بنگری همه تزویر میکنند.
۷۶۲۶ - تاریخ انتشار : ۵ اسفند ۱٣٨۷       

عنوان : تصحیح اشتباه
وزیران کشور دولت موسوی به ترتیب کمال‌الدین نیک روش، ناطق نوری و محتشمی بودند. نوری وزیر کشور دور اول ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی بود.
۷۶۲۲ - تاریخ انتشار : ۵ اسفند ۱٣٨۷       

عنوان : موسوی در سیاست خارجی همان احمدی نژاد خواهد بود ولی مودبتر
ما ایرانیان به طور غریبی در میدان سیاست رویکرد هایی کاملا متفاوت با بقیه ملل جهان داریم۰ یکی از آنها رویکرد عاشقگونه مان به کسان و یا نظرها و یا راهکارایی است که تماما در گذشته آزمایش شده و نتیجه نامطلوبش هم کاملا روشن گردیده است ۰ به عبارت دیگر وقتی به بن بست میرسیم مثل کودکی که از بیم تنبیه مادر کتک زن به اوپناه میبرد به گذشته نه چندان دور و به افرادی که کاملا انها را و مسئولیتشان را در به وجود آوردن این شرایط اسفناک می شناسیم ودرک می کنیم روی می آوریم۰ از آنها عالمانه و عامدانه ناجی می سازیم ۰ گناهانشان و تبه کاریهایشان را یکسره فراموش می کنیم ۰ انقدر در تلطیف چهره آنها به بزک و سرخاب مالیدن سیاسی می پردازیم که حتی خود آن فرد هم باورش نمی شود که منظورما از این چهره باز سازی شده هم او باشد۰ سپس انتظارات بی حدمان را همراه با امید بی پایان به پای او میریزیم تا بیاید و آن کند که مقدور نیست بماند حتی ضد او و خصلت های او و افکار اوست۰
از خاتمی ناجی بزرگی ساختیم که قرار بود حکومت ملاها را سرنگون و نظام مدرن دموکراتیکی مثل کشور های اروپایی در ایران ایجاد کند۰
از رفسنجانی مرد عملی ساختیم که قرار بود ایران را چون ژاپن بسازد و فضای فرهنگی را با پیشوایی دخترش دگرگون سازد۰
حالا هم موسوی را از پستوی تاریک ۲۳ سال پیشش داریم بیرون می کشیم که بیاید آنچه را خاتمی و هاشمی نکردند یا نتوانستند یا نخواستند به طور معجزه آسایی انجام دهد۰
از خود نمی پرسیم که چگونه چنین فردی که در ۲۳ سال پیش با حمایت کامل خمینی و تمام سپاه و بسیج و روشنفکران و دانشجویان و ۰۰۰ زمام امور مملکت را در دست داشت و هیچ اقدامی نه در زمینه فرهنگ و نه در سیاست و نه در اجتماع و اقتصاد انجام نداد که امروز بتوان نشانه ای از آنرا در گوشه ای از این مملکت شاهد بود و به آن بالید حالا پس از ۲۳ سال سکوت و لب فرو بستن بر تمامی جنایت ها و کجرویها و خطاهای مهلک همردیفانش قادر خواهد بود بدون حمایت رهبر مطلق العنان و سپاه خود محور و اصولگریان ضد او و اصلاح طلبان حکومتی سه پاره شده چونان ناجی بزرگ ملی از کمین گاه بیرون آمده و آزادیهای سیاسی را و قانون گرایی را و عدالت خواهی را در سراسر این کشور مصیبت زده نهادینه کند؟
آیا او به اندازه حتی خاتمی به آزادیهای سیاسی پایبند است که در تامین آن بکوشد؟
آیا او به اندازه حتی رفسنجانی به بازی دیپلماتیک با غرب معتقد است که بتواند معضل مواجهه خصومت بار با غرب را که مانع موفقیت داخلی و خارجی هر دولتی در ایران است را حل نموده و کشور را از مهلکه این بازی بی حاصل و مرگبار دشمنی با غرب و ماجراجویی در سرزمین های اسلامی و رویای قدرت اتمی شدن و رقابت با اسرائیل نجات دهد؟

در زمینه اقتصادی یادمان میرود که در زمان دولت او ایران حدودا نصف امروز جمعیت داشت و او از کسانی بود که از رشد بیرویه جمعیت که معضل کنونی بسیاری از مسائل این مملکت است حمایت می کرد۰ هم او بود که گفت ما باازدیاد جمعیت ستمگران را محاصره می کنیم ۰ آیا به فردی با چنین بینش کوتاه و ناقصی می توان به عنوان ناجی اقتصادی در این شرایط بحرانی نگریست ؟
ایا او هرگز کشتارهای دگراندیشان را و زندانی کردن آنها را و سلب آزادیهای مردم را محکوم کرده ؟
آیا صرف دشنام دادن به آمریکا و برقراری سیستم کوپنی در زمان جنگ و دولتی کردن و سوبسید دادن به کارخانه های دولتی ناکارآمد و مدیران نالایق و مصرف ذخیره های ارزی و ثابت نگه داشتن دروغین نرخ ارز جز رواج فساد اداری و فشردن فنر اقتصاد ملی که بعدا بالاجبار رها شد و با قدرت چندین برابر اقتصاد ملی را از درون پوکاند می تواند دلیل بر کارآمد بودن سیاست های انقباضی او در شرایط دشوار کنونی باشد؟
چگونه است که حتی کمونیست های واقع بین دیگر نقاط دنیا مثل چین و ویتنام و کشورهای اروپای شرقی این سیاست های آزمایش شده را کنار گذاشتند و راه دیگری میروند و فقط ایران و کره شمالی هستند که هنوز سر به دیوار این آسیاب کهنه می کوبند و از ان انتظار معجزه دارند؟

این که او خبر نداشته دیگر اوج بلاهت سیاسی است که متاسفانه آنهم در میان بعضی از ما ایرانیها رواج دارد۰
مثلا می گوئیم شاه خوب بود و خبر نداشت زیر دستیها چه می کنند غافل از اینکه همین دلیل بر بی کفایتی اوست ۰
یا خمینی از کشتار ۶۷ مطلع نبود و همه زیر سر حاج احمد بوده ( ادعای سایت پیک نت )
یا موسوی در جریان مصادره ها نبوده ( ادعای سایت پیک نت ) عذر بدتر از گناه ۰ نشان کامل بی لیاقتی دولت او ۰ چرا مثل بازرگان مردانه استعفا نکرد؟
یا موسوی اقتصاد را با نفت ارزان اداره می کرد در زمان جنگ ۰ اولا جمعیت بسیار کمتر ازامروز بود۰ ثانیا بسیاری از ذخایر و معادن و ثروتهای به جا مانده از رژیم شاه هنوز وجود داشت ۰ ارتش به جا مانده از رژیم شاه کاملا مسلط و مجهز بود۰ هنوز نیاز به هزینه کردن جهت نوسازی و تعمیر تجهیزات نظامی و فرستادن نیرو به خارج از کشور جهت آموزش نبود۰ جنگ واقعی وجود نداشت ۰ تاکتیک امواج انسانی و دفاع در سرزمین خود و جنگ فرسایشی عواقبش برای دولت های بعدی است. تحریم ها به اندازه امروز گسترده نبود۰ اقتصاد بین المللی در بحران نبود۰ جنگ به عبارتی به دولت او امکان سرپوش گذاشتن بر ناکامی ها را میداد۰
از دولت او هیچ میراثی جز افزایش جمعیت و رشوه خواری و رانت خواری کارگزاران دولتی که بعدا در زمان رفسنجانی گسترش بیشتر یافت چیزی باقی نمانده است ۰

برای مثال صرفنظر از کمبودها و کوتاهی ها و حتی خیانت ها
از رضا شاه راه آهن و مدرسه و نظام شهری و جاده ها و پل ها به جا مانده۰
از مصدق ملی شدن صنعت نفت
از شاه ایران نوسازی شده و عبور کرده از سنت گرایی قاجارها و دانشگاهها و بهتر شدن وضع زنان
از رفسنجانی پروژه های عمرانی و سدها

موسوی در سیاست خارجی همان احمدی نژاد خواهد بود ولی مودبتر
در سیاست داخلی همان خاتمی خواهد بود ولی کم سر و صداتر و نزدیکتر به اقتدارگرایان
در اقتصاد سیاست تک نرخی ارز حمایت شده توسط دولت و سوبسید های فراوان که بارها در کشورهای مختلف امتحان شده و حاصلش توزیع فقر و ارائه آمار های غیر واقعی و بالا رفتن هزینه های دولت و چاپ اسکناس تا مرز انفجار است۰
خصوصا با توجه به انحصارات و رانت خواری و وجود کانون های متعدد قدرت و شرایط حاکم بر اقتصاد جهانی و رابطه خصومت آمیز با غرب این فروپاشی تشدید نیز خواهد شد۰
۷۶۱۶ - تاریخ انتشار : ۵ اسفند ۱٣٨۷       

عنوان : سازماندهی برای عبور از رژیم چگونه؟
۱- کاربر محترم جیغ غانی پیشنهاد شما مبنی بر سازماندهی برای عبور از رژیم جالب است اما متاسفانه شما آن را در حد یک شعار مطرح کرده اید و راههای رسیدن به این مقصود را مسکوت گذاشته اید!
۲- شما همچنین مقصد را مشخص نکرده اید که عبور از رژیم به کجا؟
۳- بهمراه کی؟ سلطنت طلبان در این میان همراه شما هستند؟
۴- تکلیف همراهی عملی با نیروهای تحول طلب داخلی چه می شود؟
در عالم ذهن می توان بزگترین جنبش ها را بوجود آورد و سنگ های بسیار بزرگ را از سر راه برداشت اما آنجا که به عمل می رسیم (که ۳۰ سال است نرسیده ایم) می بینیم که فاصله ذهنیات ما با واقعیات امروز جامعه امان فاصله فاحشی دارد.
۷۶۱۰ - تاریخ انتشار : ۴ اسفند ۱٣٨۷       

عنوان : آقای "دارالشفا"
آیا هنوز؛ با گذشت بیش از سی سال از عدم وجود حداقل آزادی ها در ایران؛ برای شرکت یا عدم شرکت در "انتخابات" بایستی چشم بدستان شورای نگهبان این نظام ظلم بدوزیم و با "آمادگی" که مورد نظر شماست، باز هم به انتخاب بد در مقابل بدتر رضایت دهیم؟
آیا بجای این همه "آمادگی" جهت "انتخاب ِبد" بهتر نیست که بالاخره روزی انرژی خود را در راه سازماندهی جهت عبور از این نظام ِظلم بکار اندازیم؟
هم میهن گرامی آیا بنظر شما هنوز این روز سازماندهی جهت انتخاب "خوب" برای ملّت شریف ایران فرا نرسیده است؟
۷۶۰۲ - تاریخ انتشار : ۴ اسفند ۱٣٨۷