عنوان : پند بر دیوار
همانگونه که از تاریخ نوشتارپیداست این مقاله نزدیک به بیست سال پیش نوشته شده است و هنوز از اهمیت ونیاز به کارگیری ان چیزی کاسته نشده است.

پرسش این است که روی سخن این مقال با چه کسانی است و علت اینکه این گونه راهبرد های تاریخی چرا در بوته فراموشی میروند و همانند پند بر دیوار البته در ذهن ها نقش نمیبنددچیست?

مکتب اسلام و مریدان ان در طی ۱۴۰۰ سال از ایجاد یک فرهنگ انسانی و منسجم و ارائه یک فلسفه و اخلاق اجنماعی ناتوان بودند.این ناتوانی ناشی از همان اعتقاد بی چون چرای دین است. هنوز پس از ۱۴ قرن قران نیاز به مفسر و تفسیر نوین دارد و متاسفانه گروهی که خود را شکاکین بدانند این مکتب نتوانسته معرفی کند . یا همه اسلام را بدون چون چرا میپذیری و یا اینکه ملحد و کافر کیش هستی و همه چیز بر تو حرام.

روشن است که در یک دمکراسی همه ادیان حق حیات و تبلیغ و ترویج ایمان خود را دارند ولی مدعیان دین و کسانی که خود را محق به بر داشت بهتر ی از دین اسلام میدانند هم با دمکراسی دشمنی دارند و هم با دیگر نحله ای دینی .

ما میتوانیم و باید از آفتی به نام دین زده گی در ایران نام ببریم.در این گذشته طولانی مسلمین مردمان خوشبختی نبوده اند.نیمی از مردمان که زنان باشند در اسلام نقشی نداشته اند و همیشه برای انها تصمیم گرفته اندزنان مسلمان حتا از انتخاب همسر یعنی اولین حق طبیعی محروم بوده اند.

جدائی دین از حکومت اغاز راه است و خرافات زدائی و کسب حقوق بانوان و روشن شدن چرائی پرداخت مالیاتهای دینی و ثرون اندوزی اورکانهای دینی و محدود شدن تسلط دین بر جامعه از اهداف یک دمکراسی پویا باید باشد.
۱۶٣۵۵ - تاریخ انتشار : ۲۱ شهريور ۱٣٨٨