عنوان : انقلاب یا رفرم ؟
نکات جالب و قابل تعملی را در مقاله تان طرح کردید. از جمله موضوع اصلاحات در برابر انقلاب. یک درک غلط از مفهوم انقلاب، برابر انگاشتن آن با خشونت است. همانطوریکه برابر دانستن رفرم و عدم خشونت نیز درست نیست. بطور مثال سرنگونی رژیم آپارتایید که اساسا بدون توسل به خشونت بود انقلاب حوانده میشود. و "رفرم هایی"در رابطه با نظام های دیکتاتوری سراغ داریم که همراه با خشونت هستند. اما اگر مفهوم انقلاب را بوجود آوردن تغییرات اساسی در ساختار قدرت سیاسی و یا تغییرات احتماعی ، فرهنگی بدانیم. مسلما هدف جنبش کنونی آزادی خواهی دارای خصوصیتی انقلابی خواهد بود.
چرا که هدف سیاسی آن بزیر کشیدن رژیم ولایت فقیه است. از نظر احتماعی نیز خواست جدایی دخالت دین در امر دولت و تاکید بر نفی تبعیضات فرهنگی و جنسیتی دارای ابعادی انقلابی از نظر فرهنگی و اجتماعی هستند. این جنبش با هر نامی خواسته های متعددی دارد و بعید بنظر میرسد که با شرایط موجود در حد خواسته هایی سطحی متوقف بماند.
۱۷٣۰۹ - تاریخ انتشار : ۲۵ مهر ۱٣٨٨       

عنوان : تاکید بر انتخابات آزاد پارلمانی و ادواری
انتخابا ت ریاست جمهوری:
در کشورهای آزاد چند حزبی ، معمولا نمی شود، فردی به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود ، که تمام اقشار مختلف اجتماعی را نمایندگی کند. از آمریکا بگیر بیا پائین ... در جمهوری های اسمی مثل ایران که تا بحال انتخابات آزاد بمعنی مدرن آن وجود نداشته تا مردم بتوانند به کاندیداهای خود آزادانه رای دهند. همیشه یا خمینی و یا شورای نگهبان «قیم » مردم بوده اند اصلا موضوع فرق می کند.
در «انتخابات» ۲۲ خرداد ایران ، از همان قبل از انتخابات روشن بود که ۴ کاندیدا ی خودی که از «فیلتر» شورای نگهبان رد شده بودند، نماینده ی نیروهای سکولار ، دموکرات، چپ ، ملی و شهروندان غیر سنتی نبودند. با این وجود در یک رفتار مبتکرانه اکثریت ایرانیان واجد شرائط رای دادن در «انتخابات» غیر آزاد و قیم مآبانه ، تحث کنترل نظامیان شرکت کردند و با عزم راسخ در کنار زدن رئیس جمهور وقت احمدی نژاد به سایر کاندیداها رای دادند. شور و هیجان مردم در انتخابات آنقدر عظیم بود که در سراسر جهان با ابعاد گسترده ای منعکس شد. خامنه ای دست پاچه و با وفاحتی بی نظیر ، منتظر شور و مصلحت تشریفاتی شورای نگهبان هم نشد و خود راسا با تبریک به احمدی نژاد او را برنده ی «انتخابات » اعلام کرد.
تمام وقایع شکوهمند بعداز ۲۲ خرداد که مردم و آقایان موسوی و کروبی برای احقاق حق خود بعنوان کاندیداهای ریاست جمهوری به منصه ظهور رساندند و ادامه دارد در چارچوب انتخابات ریاست جمهوری و پیامدهای آن قابل بررسی ست. مردم در انتخابات شرکت کردند تا :
- از «انتخاب» مجدد احمدی نژاد خودداری کنند.
- اکثریت مردم امید داشتند که آقایان موسوی ، کروبی و رضائی گزینه های بهتری از احمدی نژاد برای اداره ی کشور هستند.
- خطر تشنج آفرینی در سیاست خارجی کم خواهد شد
- کابینه ی معقول تری از کابینه ی احمدی نژاد تشکیل خواهد شد ولی با مجلس ذوب شده در ولایت و عاملان حزب پادگانی کاری پپش نخواهد رفت آیا کسی بود که از این ها غافل باشد.
رای های به صندوق ریخته شده اصلا نمی تواند ملاک ترکیب اجتماعی رای دهندگان و آرزوها و امال واقعی آنها باشد.
بسیاری از نیروهای سکولار به موسوی و یا کروبی رای دادند ولی میزان آن معلوم نیست . مسئله انتخاب بین بدتر و بد بود
به نظر من با تمام فجایع اجتناب پذیر که جان های پاکی را از دامن خانواده های شریف ایران زمین گرفت دستاورد های تاکنونی این مبارزات
از روند معمولی تعویض ریاست جمهوری از احمدی نژاد به موسوی یا کروبی پر بار تر بوده ست.

انتخابات آزاد:
تاکید بر انتخابات آزاد پارلمانی و ادواری
مسئله ی ارزش رای و تعلق حق رای به هر شهروند در جامعه ی مدنی در هیچ برهه ی ای از تاریخ بعداز مشروطه به این شفافی نبوده ست. ممارست و پی گیری مردم حاکی از این رشد و خودآگاهی تاریخی ست.

- اگر مردم اولین انتخابات آزاد را برای راه یافتن نمایندگان خود به مجلس شورای ملی یا موسسان تجربه کنند علیرغم ۳۰ سال خیمه ی اسلام و سرکوب های مستمر و خونین این امکان پیدا خواهد شد که مردم بتوانند ترکیب جدیدی از نمایندگان در مجلس داشته باشند.
- اگر آقایان موسوی و کروبی - خاتمی و رفسنجانی بر خلاف ۳۰ سال انحصار طلبی و سکوت در برابر تمام جنایات و سرکوب و ترور نسبت به دگر اندیشان ، شروع به همکاری و همگامی با آنها نمایند . از نهضت آرادی شروع کنند تا جنبش مسلمانان مبارز - آیت الله منتظری تا آیت الله طاهری و همینطور نیورهای ملی و چپ مردم امیدوار خواهند شد و پس از چند دوره انتخابات تعادل سیاسی برقرار شد.
البته در عمل به این سادگی نیست ولی باید از یک جا شروع کنند و مانند دکتر مهاجرانی نسبت به سکوت خود انتقاد کنند.
در این بستر امکان تغییران قوانین وجود دارد و قانون اساسی و سیاست های کلان .
مسلما با نیروهای زیادی در درون حاکمیت و سپاه و روحانیون در این باره امکان حرف زدن نیست و اگر تقسیم قدرت با شرکت نمام نیروها با نقشه و تدریجی صورت نگیرد قدر مسلم ایران با بحران های ناشناخته ی دردناکی روبرو خواهد شد.

راه نجات ایران رفع موانع انتخابات آزاد ست تا مردم با شرکت خود سرنوشت خویش و تقسیم قدرت بین نمایندگان تمام اقشار به رادیکالیزم روی نیاورد. تحقق سکلاریسم نیز از همین مسیر میگذرد نه انقلاب ، نه کودتا ، نه جنگ و نه تحریم اقتصادی
۱۷۲۹۶ - تاریخ انتشار : ۲۴ مهر ۱٣٨٨       

عنوان : سپاس
تحلیل بسیار ارزنده ای بود.
پاینده باشید.
۱۷۲۶۶ - تاریخ انتشار : ۲٣ مهر ۱٣٨٨