عنوان : بنویس
تنهایی تو چنگی به دل نمی زند، آن شعرت اما بی نهایت زیبا بود. ولی بنویس، بنویس، و باز بنویس؛ تا در پروسه ی خود پخته و آموخته گردی. تا چون آستری به کُت شعر، جدایی ناپذیر دوخته گردی، تو این استعداد را داری. برایت شکوفایی آرزو دارم. تا بهار چیزی نمانده است، دنیا را چه دیده ای، ناگهان دیدی که از منقار بلبل جانت، بُلبُل کنان، آوا و نغمه ی شراب بر می خیزد و به دل می ریزد. بنویس که تو استعداد شیشه شدن را داری بُلبُل کنان.
۱۷٨۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۷ آبان ۱٣٨٨