عنوان : فلسفه اعتراض
جناب شاهین نجفی. شکر به کلامتان. زبان شیوا و اندیشمندی دارید و فلسفه ای مدرن که از چپ و راست هماورد می طلبد. نظرتا ن را در مورد زحمات و آثار اساتید برجسته موسیقی سنتی و کلاسیک ایرانی مانند شهنازی و خالقی و لطفی و علیزاده و حنانه و فخراادینی می توان حدس زد، ولی میخواستم بپرسم مثلا در مورد بتهون و یا استراوینسکی چه احساسی دارید؟ تا جایی که من خبر دارم در یک کنسرت ارکستر سنفونیک ازین دست، کسی نمی رقصد و شنونده محکوم به انفعال در صندلی خویش است و در نهایت می تواند هیجان زده شود و اشکش از غم یا شوق سرازیر شو د. راستی در فلسفه موسیقی معترض شما ـ از عارف و علیزاده نمی گویم ـ جایی برای واگنر و وردی هست؟ (یا نوحه سرایی اروپایی جای دیگری دارد؟). سنتی نیستم ، قصد مکدر کردن شما را ندارم و از همه گونه موسییقی از جمله موسیقی شما لذت می برم ، فقط توصیه می کنم کمی آهسته برانید تا از کاروان عظیم موسیقی جهانی و ملی خود خیلی جلو نیفتید و راه را گم نکنید. طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل / بیفتد آنکه در این راه با شتاب رود!
۱٨۰۱۶ - تاریخ انتشار : ۲۱ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : مروری زیبا
مقاله بسیار زیبا و آموزنده ای است. من به سهم خود هم لذت بردم و هم آموختم. کارهای شما به قول برشت توانسته دو عنصر تعلیمی و التذاذی را به خوبی با هم تلفیق کند. شاد و موفق باشید.
۱۷۹۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣٨٨       

عنوان : درود
آقا شاهین
از طرفداران جدی کار موزیکی شما هستم (گرچه البته با پیشنهادهایی مخصوص خودم). همیشه فکر کرده بودم که نوعی شاعری. دیدن این مقاله ات به عنوان دریچه ای به نگرشت به دنیا و موزیک باعث شد بیشتر به اینکه میتوانی و میشود با وجود تمام کمبودها فرهنگی و غیره شاعر زمان خود بود امیدوار بشم. آقا دمت گرم.
۱۷۹۱۹ - تاریخ انتشار : ۱٨ آبان ۱٣٨٨