عنوان : چادر و روسری ننگ ماست چون اینها نه پوشش اسلامی بلکه پوشش سیاسی هستند
خانم عبادی، شما حقوق دانی هستید که هنوز فرق پوشش اسلامی و پوشش اسلامی سیاسی را درک نکرده اید. شما که از این پوشش دفاع می کنید خودتان آنها را به سر و تن کنید و به آنها افتخار کنید. شما که در مصاحبه تان با واشنگتن پست دو سه ماه پیش گفتید مردم ایران آمادگی جدایی دین از سیاست را ندارند، به ما بگویید در کشوری که در آن آزادی بیان وجود ندارد و شرکت های آمارگیری در کار خود با محدودیت های فراوانی روبرو هستند که مبادا با پرسش های خود از مردم گند کار رژیم در بیاید، بر طبق کدام سند علمی و حقوقی شما به این نتیجه رسیده اید که ما مردم آمادگی جدایی دین از سیاست را نداریم؟ شاید منظورتان از مردم رفقایتان خاتمی و موسوی هستند؟ شما که وقتی جایزه نوبل را می گرفتید نگفتید من اولین زن ایرانی هستم که این جایزه را می گیرم بلکه گفتید من اولین زن مسلمان هستم که این جایزه را می گیرم. دنیا روز قدس سابق صدای مردم ایران را شنید که فریاد می زدند «آزادی، استقلال، جمهوری ایرانی»، آیا شما هم شنیدید؟ شمایید که درد دین اسلام و حکومت دینی و حجاب سیاسی و فلسطین و لبنان و زندان گوانتانامو را دارید نه ما. امیدوارم که انقدر سنگ غزه را هم دیگر به سینه نزنید چون مردم روز قدس سابق چنان فریاد ی زدند که همه دنیا شنید، «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران». خانم عبادی شمایید که درد دین اسلام و حکومت دینی و حجاب سیاسی و فلسطین و لبنان و زندان گوانتانامو را دارید نه ما. شما حق ندارید از طرف کسانی که جمهوری ایرانی می خواهند صحبت کنید چون شما نه سکولار هستید، و نه اول ایرانی بعد مسلمان و نه مسائل ایران برایتان حق تقدم بر مسایل غزه و و و . بنا براین، شما فقط حق دارید سخنگوی هواداران «دولت سبز ملی» که همان ملی مذهبی های خودی شما هستند باشید و بس.

چادر و روسری ننگ ماست چون در ایران این پوشش ها سیاسی و بیمارگونه هستند و به هیچ عنوان مایه افتخار نیستند.

حرکت متقابل هم برای خنثی کردن شرمی بود که رژیم می خواست برای توکلی ایجاد کنند و بد جوری بر علیه خودش تمام شد.

خانم عبادی، من در دامان یک زن آزاده ایرانی بزرگ شدم و من پسر او هستم نه شما.
۱٨۹۲۷ - تاریخ انتشار : ۲۵ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : نادان دوست؟!
جنبش شکست نخوردگان در تضعیف جنبش مردم بسیار ماهرانه عمل میکند.
۱٨۹۲۰ - تاریخ انتشار : ۲۵ آذر ۱٣٨٨       

عنوان : البته هر کسی از سمبولیسم میتواند حرف دل خودش را بشنود اما اصل قضیه عوض نمی شود
حرکت سمبلیک بوشیدن مقنعه، بوشیدن روسری خواهر و بسر کردن جادر مادر نبود به مسخره کشیدن این حجاب اسلامی سمبل اسلام سیاسی بود. به قیافه مضحکه انها یک بار دیگر نگاه کنید انوقت متوجه می شوید که این اینه ای بود تمام نما در مقابل شما خانم عبادی تا تصویر مضحکه انهایی را ببینید که حجاب اسلامی بسر می کنند. این به معنای همدردی مردان با ستمی بود که مدت ۲۹ سال است با زنان در ایران میرود. این بیامی بود که می گفت ما را در درد خود شریک کنید. ما نیز در مضحکه شدن شدن شریکیم. مرد و زن ندارد. ما هم همانقدر به این مضحکه حجاب اعتراض داریم که شما دارید. ما هم از اینکه خواهر و مادرمان به اجبار در این بارجه سیاه بوشیده می شوند و با زور اسید به انها تحمیل شد ناراحتیم و با مسخره کردن آن اعتراض خود را بیان می کنیم. آنها یک بیام دیکر نیز فرستادند که خانم عبادی نگرفت. آنها همجنیین به ستمی که به هم جنس گرایان و خصوصا به ترنزکسولها در ایران می شود اعتراض کردند. انها افکار هموفبیک را به مسخره گرفتند. لباس زنانه بوشیدن مردان خود این بیام را دارد که ما را بر اساس لباس قضاوت نکنید. ما هیچگونه تحفیری نمیبینیم که لباس اجباری زنان را بیوشیم. این اغاز به اتش کشیدن حجابها در ایران است خانم عبادی. حجاب مظهر تحقیر زنان است. ما از اسفند ۱۳۵۷ با راهبیمای خود و با شعار حقوق زن نه شرقی است نه غربی است جهانی است با صدای بلند در ۳۰ سال بیش فریاد زدیم و جنبش ما شکست نخوردگان میرود که بزودی حجاب این سمبل و برجم اسلام سیاسی در منطقه را به اتش بکشید. آنروز دور نیست. منتظر بیشرفت جنبش انقلابی مردم باشید. ما باز هم شما را متعجب خواهیم کرد. آزادی برابری حکومت انسانی شعار ماست و جنبش ما می رود که انرا تحقق کند.
۱٨۹۱٣ - تاریخ انتشار : ۲۵ آذر ۱٣٨٨