از : کیومرث نویدی
عنوان : شادزی
اسماعیل جان! شده‌ای چشمه‌ی شعر؛ شاد زی هرگز نبینم بر رخت چین غمی. شادی زی عزیز که جان زیبائی شعر است و جان شعر شادمانه‌زیستن، به رغم همه‌ی دردهای گاه جانکاه هستی.
گمان دارم که اگر انسان شعر را اختراع نمی‌کرد که مادر همه‌ی هنرهاست، به خودکشی همگانی روی‌آور می‌شد. و تو که شده‌ای چشمه‌ی شعر باید شادمانه‌تر از هر یک از ما باشی و بزی‌یی: شاد زی عزیز!
۲٣۴٣٣ - تاریخ انتشار : ۱۵ فروردين ۱٣٨۹
|
