عنوان : قوچانی، پدیده ای نادر در تاریخ مطبوعات ایران
آقای عزیزی عزیز، به گمانم به خال زده اید. تاریخ مطبوعات ایران در سال های «اصلاحات حکومتی» چهره های بسیاری به خود دید. عباس عبدی، اکبر گنجی، شمس الواعظین، مسعود بهنود، ابراهیم نبوی، حسین درخشان و البته محمد قوچانی. هر یک از نام های مذکور طی سال های اخیر از سویی به سویی دیگر حرکت کردند و تاثیراتی در حد خود داشتند. اما قوچانی که از جوانترین روزنامه نگاران این دوره است، از مطلب «رفسنجانی یک حزب تمام» به نوشتن بیانیه ی انتخاباتی رفسنجانی رسید. از حمایت همه جانبه در شرق از اصلاحات حکومتی به «برنده شدن دمکراسی» در فردای «انتخاب» محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری در اولین دور به دست گرفتن این پست رسید.
از نامه ی سرگشاده اش به ابراهیم نبوی و تشویق او به عدم دخالت در سیاست (در فردای توبه نویسی و خوانی او در دادگاه سعیأ مرتضوی) به خوش رقصی کامل و همه جانبه برای نهادهای سرکوب رژیم رسید. به گمانم محمد قوچانی فردی است که قلمی شیوا دارد، اما روزنامه نگاری نان به نرخ روز خور است.
۲۵۰۰۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ ارديبهشت ۱٣٨۹