عنوان : lkl
lkl
۲۵۷۵٣ - تاریخ انتشار : ۲۹ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : شرم آور و نهایت بی فرهنگی و وحشی گری است ...................
به هر حال آدم کشی جنایت است. و پذیرفتن آن هم همکار جنایتکار شدن است. حال این جنایت می خواهد به وسیله طرفداران اوجالان، دولت ترکیه، دولت ایرن و یا پژاک و یا هرکس دیگری انجام بگیرد فرقی نمی کند. همیشه همه جنایتکاران برای توجیه جنایات خود دلایلی نیز دارند. شرم آور و نهایت بی فرهنگی و وحشی گری است که به نام حقوق انسان در قرن بیست و یک آدم بکشی.
۲۵۵۷۹ - تاریخ انتشار : ۲۷ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : آقای هرزندلی عزیز
دوست با سابقه سیاسی من ! متاسفانه شناخت شما از این جنبش بسیار یکسویه هستش. من می دانم که پ ک ک هیچوقت مائوی نبوده، آنها در آغاز مثل حزب توده طرفدار شوروی بودند. نمی دانم شما این را از کجا آورده اید. شما اینقدر نترسید از رهبر خواندن اوجالان،،بسیاری از ایرانی ها هم الان میر حسین میر حسین میگن که در زمان اعدام های جمعی نخست وزیر بوده. من نمی گویم که حتما اوجالان اوجالان بگویند ولی اگر واقعا دوستش دارن به او باور دارند حقشان است که برزبان هم بیاورند. شما بهتر است چند روز هم آثار اوجالان را بخوانید ضرر ندارد آنوقت می تونید در پلمیکها به سخنان خود وی ارجاع بفرمایئد. ده کتاب ایشان در زمینه های جامعه شناسی و علوم سیاسی به فارسی هم هستند با دفاعیات ایشان.
اما دوست من شما اگر دو روز به کانال پژاک نگاه بفرماید که در اینترنت هم می توانید و در ماهواره هم می بینید که همه افکار چپ و راست کرد و غیر کرد آزادنه بحث می کنند و به پژاک هم به اوجالان هم انتقاد می کنند.
من به شما حق می دهم که مخالف پژاک باشید و نگران هم باشید. ولی سیاست و برنامه پژاک برای ایران موزائیک از همه عاقلانه تر است. پژاک توانسته در کردستان در مقابل سرکوب شدید دولت در برابر ظلم به زنان هم از طرف دولت هم از طرف فرهنگ مردسالار کردها به زنان نیرو دهد سازمان دهد آگاه کند. جوانان را در مقابل موج اعتیاد مقاوم کند و از بزهکاری دور کند.
پژاک برای دمکراتیک شدن ایران برای آزادی زنان و برای آزادی خلقها برنامه دارد شما برنامه آن را بخوانید و نقد کنید. پژاک شدیدا مخالف ناسیونالیسم ابتدائی و یا قومی می باشد. بسیاری غیر کرد هم در صفوف پژاک هستند. پژاک را بدبختانه غیر کردها فقط از راه اخبار درگیری ها می شناسند و از اخبار رژیم.

حتما پژاک هم اوجالان هم نواقصی و اشتباهاتی دارند و خوب است که آنها را نقد کنند به نفع آنها هم هستش. ولی کسی که یک مقاله و کتاب اوجالان را نخوانده یک بار کانال نوروز را نگاه نکرده و برای اولین بار یک مصاحبه را از آنها خوانده نمی تواند منصفانه نقد بفرماید. یاد ما نرود که همه احزاب آئینه جامعه خود هستند. در ایران و کردستان دهها گروه مختلف هست همه هم باید باشند ولی خوب است همدیگر را بشناسند که اگر ضد هم باشند بتوانند خوب مقابله کنند البته مقابله سیاسی و فکری

در مورد اعتصاب هم این را بگویم که پژاک هفته گذشته را هفته مقاومت و قهرمانی نامید و از مردم خواست به هر شکل مدنی اعتراض کنند و خواست که پنجشنبه هم اعتصاب کنند. کانال آنها مرتب روی آن کار میکرد. این فرهنگ اعتصاب و مبارزه به این شکلی را هم آنها به کردستان ایران آوردند. در ترکیه سالهاست با رهبری پ ک ک این شیوه مبارزه جریان دارد.
وای چقدر دیر شد برم بخابم
۲۵۵۷۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : کپی کردن عیب نیست، "رهبر پرستی" عیب است!
آقای زاهدی عزیز،
من بخاطر درج دوباره پیام از شما و بقیه خوانندگان معذرت می خواهم. اشکال از سرعت کم اینترنت است، فکر می کردم پیام درج نشده.
و اما در باره پژاک من هنوز بر سر حرف خودم هستم. شما متأسفانه به حرف اصلی من توجه نکردید. اگر پژاک دعوت به اعتصاب کرده من حرفم را پس می گیرم، ولی من حداقل در اینترنت و گوگل چنین دعوتی را ندیدم. با این همه حرف من بر سر جای خودش هست و برای منی که حداقل سه دهه درگیر مسال سیاسی بوده ام، این "رهبر" "رهبر" گفتنهای آقای کردوخ بیانگر خیلی از مسائل آشکار است که کتمان کردنشان فقط به مبارزه مردم در راه آزادی و رسیدن به یک دموکراسی واقعی ضربه می زند. من برعکس تصور شما بدلیل تسلط به زبان ترکی با اعضا و هواداران حزب پ ک ک رابطه نزدیک داشته ام و دارم و اگرچه کتابهای اوجالان را نخوانده ام، ولی اشراف کامل به سلسله مراتب تشکیلاتی پ ک ک دارم و می دانم که کیش شخصیت وحشتناکی در این حزب حاکم بود و هنوز هم هست. کیش شخصیتی که پژاک هم به عاریت گرفته تا همان تشکیلات را در ایران راه اندازی کند. حتی اگر همه مردم کردستان هم طرفدار پژاک باشند و از احزاب سنتی بریده باشند (که می دانیم اینطور نیست) باز هم دلیلی بر حقانیت پژاک و مدرن بودن آن نمی شود. این "رهبر" گفتنهای آقای کردوخ مرا بیاد مائوئیستها می اندازد (پ ک ک هم یک سازمان مائوئیست بود) که وقتی راجع به مائو حرف میزدند، او را "صدر مائو" می نامیدند (صدر کمیته مرکزی حزب کمونیست). سلطنت طلبان هم هیچوقت اسم محمد رضا شاه را بدون پیشوند "شاهنشاه آریامهر" بزبان نمی آورند، همانطور که خمینی چیها "امام" از زبانشان نمی افتد و خامنه ای چیها "رهبر معظم"!

ما هیچ اجباری به تکرار تاریخ نداریم. در کردستان کسانی مثل فرزاد کمانگر بودند و کسانی مثل رویا طلوعی هستند، که راه سعادت مردمشان را در استفاده از ابزارهای مدرن و گفتمانهای دموکراتیک می دانند. اینها حتی اگر بدنبال تجزیه کردستان هم باشند (که نیستند) مطمئنا مردمشان را از چاله بچاه نخواهند انداخت. در صورتی که پژاک و رهبران آن که امروز جرأت اسم بردن از اوجالان را بدون پیشوند "رهبر" ندارند، فردا هم هیچ انتقادی را به شأن ایشان و بقیه رهبران پژاک تحمل نخواهند کرد. و تاریخ تکرار خواهد شد و جای شاهنشاه و امام را اینبار "رهبر آپو" یا پیروانش خواهند گرفت.

در باره سرنوشت شیرین علم هویی که شما آنرا به سیاستهای داهیانه پژاک با الهام از رهبر آپو نسبت می دهید، هیچ چیزی قابل اثبات نیست. ایکاش شهامت شنیدن رنجنامه های جداشدگان از پ ک ک، بخصوص زنهایشان را هم داشتید، تا به کنه نظرات رهبر آپو در عمل پی ببرید. البته من هیچ تعجب نخواهم کرد ذوب شدگانی مثل آقای کردوخ این افراد را سرسپرده و خودفروخته بدانند، اساسا وقتی کسی جرأت ندارد اسم اوالان را بدون پیشوند "رهبر" بزبان بیاورد، به طریق اولی شهامت انتقاد از او را هم نخواهد داشت، مثل مسلمانان که جرأت ندارند پیغمبرشان را به اسم صدا کنند و همیشه یک "رسول الله صلوه الله علیه و سلم" بدنبال اسمش می آورند. پس همانطور که هیچ مسلمانی تا وقتی که محمد را در جایگاه قدسی می بیند، جرأت نگاه انتقادی به اعمال او و دین اسلام را نخواهد داشت، آقای کردوخ و اعضای پژاک هم هیچوقت جرأت زیر سوال بردن شخصیت و افکار اوجالان را نخواهند داشت، زیرا با رهبر نامیدن او، پیشاپیش قبول کرده اند که او باید آنها را "راه ببرد".
باور کنید جناب زاهدی،
ما هیچ احتیاجی به تکرار تاریخ نداریم.
۲۵۵۶۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : عمو جان تو داری زور می زنی
آقای احمد زاهدی بخاطر این کپی کرد که شاید شما ها آن را با دقت بخوانید. او از اعماق جامعه حرف می زند و شما شعار می دهید. لطفاً پیام خودت و او را یکبار دیگر بخوان بعد شاید متوچه شدی که نگاهی جامعه شناسانه با یک نظر احساساتی بی پایه چقدر فرق دارد. عمو جان تو داری زور می زنی.
۲۵۵۶٣ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : به هرزندلی که پیامش را دوباره کپی کرده
این روشنفکران ما باید از خواب غفلت بیدار شوند. اصلا نمی دونند در کردستان چه می گذرد. پژاک نه تنها فراخوان برای اعتصاب عمومی داد بلکه تلویزیون اونا نوروز تی وی بیشترین نقش را در برپایی این اعتصاب ایفا کرد. کانان نوروز بیشترین نقش را در خبر رسانی داشت. این روشنفکرها حتی احزاب سنتی را هم نمی شناسند. نشانه های گسست احزاب سنتی کدام است ؟ با تمام احترام به این احزاب، مگر این احزاب هنوز هم مسلح نیستند البته در کمپ ها؟ این احزاب مگر فدرالیسم را تبلیغ نمی کنند؟ این احزاب مگه از سیاست های امریکا در منطقه حمایت نمی کنند؟ مگر دمکرات از بوش دعوت نکرد که به ایران حمله آورد؟ مگر این دو حزب انتخابات را تحریم نکردند و از مردم کرد نخواستند در ابتدا در قیام بعد از انتخابات شرکت نکنند؟
ولی پژاک چه کرد؟ پژاک فعالانه در روند انتخابات شرکت کرد، تلویزیون اونا برعکس سیاست تحریم را ضررمند معرفی کردند و از سیاست مطالبه خواهی دفاع کردند و مطالبات خود را به همه ارائه دادند.
این روشنفکران هنوز سیاست دفاع مشروع را نفهمیدند. این حزب منسجم باید بتواند از خود و مردمش دفاع کند. مگر همه مسلح نیستند؟ ولی اینها قبل از هر چیز به مبارزه مدنی احتقاد دارند. میگویند که باید نهاد درست کرد و مردم را سازماندهی کرد. اینکار را هم دارند می کنند.
بعد آقای روشنفکر شما اصلا کتابهای اوجالان را خوانده اید؟ به خدا نخوانده اید. میدونید که این حزب پژاک با الهام از افکار آپو اوجالان دخترهای که مدرسه نرفته اند مثل شیرین علم هولو را چگونه پرورش می دهند که به یک فمینست و همانیست تمام عیار تبدیل شوند. در حالیکه شما هنوز در خوابید.
۲۵۵۶۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : کیش شخصیت، ترور، تفکر ارتجاعی
پژاک یک جریان سکتاریستی است که متأسفانه تفکرات دهه شصت و هفتاد میلادی جریانات مارکسیست را تداعی می کند. "دفاع مشروع" همیشه یک بهانه برای اعمال خشونت بوده است. آیا جریانی که فقط بدنبال "دفاع مشروط است، پارتیزان، یا بقول خودشان "گریلا" تربیت می کند؟ اگر مبارزه مسلحانه فقط یک بخش جانبی و یک "شرّ غیر قابل اجتناب" است، پس چرا ما در زمینه مبارزه سیاسی چیزی از پژاک نمی شنویم؟ چرا در فراخوان برای اعتصاب پژاک نقشی نداشت، ولی تنها اخباری که ما در باره این گروه می شنویم درگیری نظامی است؟
آقای کردوخ حتی یکبار هم نمی تواند اسم اوجالان را بدون پیشوند "رهبر" بزبان بیاورد. کسانی که پژاک را یک نیروی مترقی می دانند، بفرمایند آیا این برخورد یک برخورد مدرن و پیشرفته است؟
ایشان می گوید: «در ضمن رهبر آپو تنها رهبر خلق کرد نیست. بلکه با نظریاتی که در حوزه‌ی سیاست، جامعه‌شناسی و حوزه‌های مختلف دیگری دارد، از اندیشمندانی است که بدون شک در آینده نظریاتش در رأس نظریات جامعه‌شناسی و سیاسی جهان خواهد بود»

این شیفتگی به یک رهبر و این کیش شخصیت کجایش به تفکر مدرن ربط دارد؟ آیا واقعا این "رهبر آپو" نظریاتی دارد که در آینده (یابد عقل ما امروزیها هنوز به درک این نظریات نمی رسد) در رأس نظریات جامعه شناسی و سیای قرار خواهد گرفت؟ آیا واقعا کسی به خزعبلات باور دارد؟

پژاک آخرین تیر ترکش بخش عقب مانده و قومگرای کردستان است، بخشی که کم کم در حال از بین رفتن است. جای این بخش را در آینده کسانی مثل خانم رویا طلوعی که هم به منافع مردم کرد وفادار است و هم انسانی با تفکر مدرن است، خواهند گرفت. ازاب سنتی کردستان مثل کومه له و حزب دموکرات هم نشان داده اند که تفکر قومی را رها کرده اند و قدم به قدم به تفکر مدرن نزدیک می شوند.

پژاک نه یک حزب سیاسی، بلکه یک قبیله بزرگ است به همه خصیصه های یک قبیله!
۲۵۵۵۹ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : پیام این جوانان
این روشنفکران ما باید از خواب غفلت بیدار شوند. اصلا نمی دونند در کردستان چه می گذرد. پژاک نه تنها فراخوان برای اعتصاب عمومی داد بلکه تلویزیون اونا نوروز تی وی بیشترین نقش را در برپایی این اعتصاب ایفا کرد. کانان نوروز بیشترین نقش را در خبر رسانی داشت. این روشنفکرها حتی احزاب سنتی را هم نمی شناسند. نشانه های گسست احزاب سنتی کدام است ؟ با تمام احترام به این احزاب، مگر این احزاب هنوز هم مسلح نیستند البته در کمپ ها؟ این احزاب مگر فدرالیسم را تبلیغ نمی کنند؟ این احزاب مگه از سیاست های امریکا در منطقه حمایت نمی کنند؟ مگر دمکرات از بوش دعوت نکرد که به ایران حمله آورد؟ مگر این دو حزب انتخابات را تحریم نکردند و از مردم کرد نخواستند در ابتدا در قیام بعد از انتخابات شرکت نکنند؟
ولی پژاک چه کرد؟ پژاک فعالانه در روند انتخابات شرکت کرد، تلویزیون اونا برعکس سیاست تحریم را ضررمند معرفی کردند و از سیاست مطالبه خواهی دفاع کردند و مطالبات خود را به همه ارائه دادند.
این روشنفکران هنوز سیاست دفاع مشروع را نفهمیدند. این حزب منسجم باید بتواند از خود و مردمش دفاع کند. مگر همه مسلح نیستند؟ ولی اینها قبل از هر چیز به مبارزه مدنی احتقاد دارند. میگویند که باید نهاد درست کرد و مردم را سازماندهی کرد. اینکار را هم دارند می کنند.
بعد آقای روشنفکر شما اصلا کتابهای اوجالان را خوانده اید؟ به خدا نخوانده اید. میدونید که این حزب پژاک با الهام از افکار آپو اوجالان دخترهای که مدرسه نرفته اند مثل شیرین علم هولو را چگونه پرورش می دهند که به یک فمینست و همانیست تمام عیار تبدیل شوند. در حالیکه شما هنوز در خوابید.
۲۵۵۵۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : از نظر من زیبا ترین و موفق ترین و پر دوام ترین شکل مبارزه، مبارزه مسالمت آمیز است. و خشونت در نهایت به ضد خود بدل می گردد.
من در تظاهرات روز شنبه کلن با کمال میل شرکت کردم. برای عدالت، آزادی، برابری و انسان دوستی شرکت کردم. اما هرگز و در هیچ شرایطی با آدم کشی موافق نیستم. این شیوه را اگر ما دیروز صادقانه عملیات چریکی می نامیدیم، امروز با پیشرفت اندیشه بشری فقط و فقط به آن می توان آدم کشی نام نهاد. من هر نوع آدم کشی و به وسیله هر کسی و با هر هدفی که صورت گیرد را جنایت می دانم.
این توضیح را نوشتم تا علت شرکت خود در تظاهرات دیروز را به روشنی روز بیان کرده باشم. آدم کشی چاره ما نیست. آدم کشی کردستان خون آلود و رنج دیده را می تواند هرچه بیشتر به خاک و خون بکشاند. تنها راه مبارزه را من مبارزه مردمی می دانم. پس بیایید سر سوراخ لوله تفنگ ها گل بکاریم و برای همیشه شیوه ای مردمی و انسانی را در مبارزه پیش روی خود قرار دهیم. این چه عدالتی است که برای اجرایش باید دیگری را کشت!؟
پس فرق من و دژخیم آدم کش چیست؟
شاید جواب داده شود که ما داد خواهی می کنیم و نماینده خلقیم!
در این مورد رژیم یک پا از شما جلوتر است، زیرا او هم حرف شما را می زند و هم می گوید در ضمن من نماینده خدا نیز هستم.
بیایید تمامی مبارزه را قانونی کنیم.
قانون موجود ضد بشری است؟
بیایید برای تغییر اش مبارزه کنیم.
کوتاه سخن: کشتن به هر بهانه ای ضد انسانیت و ضد حقوق بشر است. از سوی دیگر به خشونت کشیدن محیط زیبا و سرشار از حس عدالتخواهی ظلم بزرگی است در حق دیگران، دیگرانی که می خواهند با عقل، با اعتصاب، با اعتراض، با به بست نشستن، با افشاگری، با سازمان دهی مردمی، حق طلبی کنند. و ظلم بزرگی است به کسانی که بین آتش دو طرف قرار می گیرند بی آنکه خودشان هرگز چنین شرایطی را آرزو کرده باشند.
کلام آخر: از نظر من، تنها و تنها راه مبارزه ماندگار، زیبا و مردمی، مبارزه مسالمت آمیز است و بس.
با احترام
یک تظاهرات کننده در روز شنبه پانزده ماه مه ۲۰۱۰ در شهر کلن در غرب آلمان
۲۵۵۵۴ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹       

عنوان : کیش شخصیت، ترور، تفکر ارتجاعی
پژاک یک جریان سکتاریستی است که متأسفانه تفکرات دهه شصت و هفتاد میلادی جریانات مارکسیست را تداعی می کند. "دفاع مشروع" همیشه یک بهانه برای اعمال خشونت بوده است. آیا جریانی که فقط بدنبال "دفاع مشروط است، پارتیزان، یا بقول خودشان "گریلا" تربیت می کند؟ اگر مبارزه مسلحانه فقط یک بخش جانبی و یک "شرّ غیر قابل اجتناب" است، پس چرا ما در زمینه مبارزه سیاسی چیزی از پژاک نمی شنویم؟ چرا در فراخوان برای اعتصاب پژاک نقشی نداشت، ولی تنها اخباری که ما در باره این گروه می شنویم درگیری نظامی است؟
آقای کردوخ حتی یکبار هم نمی تواند اسم اوجالان را بدون پیشوند "رهبر" بزبان بیاورد. کسانی که پژاک را یک نیروی مترقی می دانند، بفرمایند آیا این برخورد یک برخورد مدرن و پیشرفته است؟
ایشان می گوید: «در ضمن رهبر آپو تنها رهبر خلق کرد نیست. بلکه با نظریاتی که در حوزه‌ی سیاست، جامعه‌شناسی و حوزه‌های مختلف دیگری دارد، از اندیشمندانی است که بدون شک در آینده نظریاتش در رأس نظریات جامعه‌شناسی و سیاسی جهان خواهد بود»

این شیفتگی به یک رهبر و این کیش شخصیت کجایش به تفکر مدرن ربط دارد؟ آیا واقعا این "رهبر آپو" نظریاتی دارد که در آینده (یابد عقل ما امروزیها هنوز به درک این نظریات نمی رسد) در رأس نظریات جامعه شناسی و سیای قرار خواهد گرفت؟ آیا واقعا کسی به خزعبلات باور دارد؟

پژاک آخرین تیر ترکش بخش عقب مانده و قومگرای کردستان است، بخشی که کم کم در حال از بین رفتن است. جای این بخش را در آینده کسانی مثل خانم رویا طلوعی که هم به منافع مردم کرد وفادار است و هم انسانی با تفکر مدرن است، خواهند گرفت. ازاب سنتی کردستان مثل کومه له و حزب دموکرات هم نشان داده اند که تفکر قومی را رها کرده اند و قدم به قدم به تفکر مدرن نزدیک می شوند.

پژاک نه یک حزب سیاسی، بلکه یک قبیله بزرگ است به همه خصیصه های یک قبیله!
۲۵۵۴۹ - تاریخ انتشار : ۲۶ ارديبهشت ۱٣٨۹