عنوان : جوانه دمکراسی در ترکیه و گل های آن
مقاله آقای همن سیدی به خوبی تفاوتهای دو سیاست ، دو استراتژی را نشان می دهد. هرچند دولت فعلی ترکیه به اسلامی گرایی متهم می شود ولی طرز برخورد و سیاست این دولت نشانگر اعتماد به نفس بسیار قوی ناشی از ریشه مردمی این دولت است. عمق بینش آنها این فکر را ایجاد می کند که اسلام گرایی این دولت تا حدی برای احترام به باورهای میلیونها ترک و کردی است که زیر دیکتاتوری الوگارشی سکولار دهه ها سرکوب شده اند. رنگ اسلامی دولت یک زمینه برای اتحاد و آشتی مردمی است که از ملی گرایی افراطی توسط سیاستمداران و نظامیان بیگانه از مردم به تنگ آمده بودند.

این مقاله به طور خلاصه به تفاوتهای دو دولت پرداخته ولی نیاز یک بر رسی در مورد دیدگاه های متفاوت مردم دو کشور نیز بسیار جالب خواهد بود. کاش آقای سیدی به این مهم نیز اقدام کند.

با آشنای مختصری که از ترکیه دارم به نظرم یک هماهنگی مشخص بین سیاسیون و مردم در ترکیه وجود دارد که شاید هیچ موقع ما در ایران همچون همسویی را تجربه نکرده ایم. سیاستهای اقتصادی ترکیه مانند قطب توریستی شدن و یا به توزبع کننده منابع انرژی در آمدن و همچنین اهداف مبنی بر پیوستن به اتحادیه اروپا همه و همه به خوبی توسط اکثر مردم درک شده و احزاب مخالف نیز تنها در تاکتیکهای رسیدن به این اهداف مناقشه می کنند. در کل ترکها چشم به آینده دارند هرچند سنتها و باورهای گذشته را هم ارج می نهند.

اما متاسفانه در ایران یک روند پس نگری به صورت باستان پرستی در ذهن ملی گرایان ما جا می کند. دوست کردی دارم که خود را ذرتشتی معرفی می کند و الگوی آزادیخواهیش کورش کبیر است!

آیا چشمان ما پشت سر ما هستند؟ آیا با انقلاب بهمن هم همین کار را نکردیم که حد اقل از لحاظ حقوقی ۱۴۰۰ سال عقب افتادیم و حالا معیار آزادی ما را روسری خانمها نشان می دهد؟
۲۶٨٣٨ - تاریخ انتشار : ۱۴ خرداد ۱٣٨۹