عنوان : ئه ساس ژین بسکه، وه شی بُوَد ۱ --- به آیین ِ خرد خوشی بُوَد، اگر زخمدار است ز نا بخردان آدمی --- بیایید شویم ما کنون مرهمی
باید مرهمی باشیم برای دردمندان، برای دایه سلطنه های عزیز. باید در عین مبارزه مبلغ اندوه نباشیم، باید آیین شادی را بپراکنیم تا به قلب اردوی غم زده باشیم. و این هنر بزرگ مبارزان است.
باید گاه ترانه گردیم، باید عاشقانه تا بیکرانه کردیم؛ تا سیاست را هرچه بیشتر مردمی سازیم. دیدم با تمسخر نوشته بودید ... که شعر و عشق و عاشقی و ...! من کارم زندگی را ترانه آجین کردن است. این فریاد من است. من با دهان شعر فریاد می کنم. در ضمن سروده برای کردستان پاره پاره و رنجدیده نیز فراوان دارم. منظومه ی هاوار را نوشته ام، رنج نامه ی رویا طلوعی را سروده ام. برای فرزاد کم نظیر و بزرگ فراوان نوشته ام. به امید روزی که رنج مردم ایران پایان بیابد و کردستان رنجدیده و خون آلود نیز حالی دگر یابد برای زندگی کردن؛ برای زیبا، شاد، آرام و خوشبخت زندگی کردن.
۲٨۷۷۹ - تاریخ انتشار : ۱۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : در شکوه و عمق آدم ها بسی دریا بُوَد --- گر به اعماق اش روی، دریا ترا همراه بُوَد
پروین کرد عزیز سلام
ممنونم از توضیحات صادقانه ی شما، و این را نیز بدانید که من با شما هیچ مخالفتی ندارم. من همه ی زندگی ام را برای حق طلبی داده ام. و رنجی را که من در این راه برده ام و می برم، نصیب کمتر کسی در جهان شده است. من آدمی متملق نیستم. آزادگی برای من یک شعار نیست، ستون زندگی من است. به فلان شیخ بی عمامه و با عمامه نیز دل خوش نمی کنم. اما تغییر را می ستایم و این به معنی پیروی من از فلان و به همان شخص نیست، این گویای شناخت من است از جامعه. جامعه ای که گاه به شکل عجیب و باور نکردنی ای طرح نوع در می اندازد. شما مطمئن باشید که اگر حتی کروبی و موسوی - در صورت پیروزی - بخواهند دیکتاتوری کنند، دیگر نمی توانند. من برای این سخن خود دلایل فراوان دارم. پس تضعیف امروز این دو، آب به آسیاب آدمشکان ریختن است. حرف من این است. من امید زیادی از اینکه کروبی و یا موسوی بتوانند ملت ایران را نجات دهند ندارم، اما از این دو شخصیت به عنوان کسانی که به مردم پیوسته اند دفاع می کنم. این وظیفه ی تاریخی من است. این وظیفه ی انقلابی من است. همین. پیوستن اینان به مردم از درون تکانی ایجاد کرد که من و شمای شیدا و عاشق مردم از بیرون هرگز نمی توانستیم ایجاد اش کنیم.
این گویای آن است که دریای سیاست گاه خیلی عمیق تر از آن است که ما رویش را می بینیم. تاکتیک های زندگی گاه عین استراتژی هستند. من یک انقلابی ام. وجودم پر از شور و عشق به مردم است. اصلاً راست گرا و حکومت گرا نیستم، هرگز نبوده ام. اما با ساده کردن راه مبارزه نیز مخالفم. و این بحث می تواند ساعت ها ادامه یابد، که در این اندک نمی گنجد. ولی این سخن به معنی بستن این بحث زیبا نیست. پس اگر سئوالی باشد باز با کمال میل جواب می گویم.
برایتان پیروزی و دل شاد آرزو دارم.
۲٨۷۴۹ - تاریخ انتشار : ۱۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : برای هموطن لیثی حبیبی
جناب لیثی حبیبی م تلنگر عزیز : اگر درشتی ای در نوشتهء من مشاهده فرمرده اید مطمئن باشید نه بر علیه خط وربط ظریف و زیبای شما /بلکه نشان از حقیقت درآلودیست که رژیمی وحشی وخشن نه تنها من زن را تا حد بردگی تحقیر کرده /که طبعهای لطیفی از نوع شمارا نیز بلطائف الحیل از طریق باصطلاح (مخالفان) خودی اش) باصلاح پذیری خود امیدوار نموده است ! لیثی گرامی :من در هیئت یکزن نه فقط هر خوشه /که هریک از تار و پود وجودم مالامال ازکینهء این دغلبازانست که وجود زنرا موجب فتنه میدانند و(لاکن)سرکوبش را برای پیشگیری فتنه انگیزی واجب شرعی ! اگر جنابتان و بسیارانی دیگر امید به تحول وتغییر و بهروزی ار طریق ( آژیر وضعیت زرد انتخاباتی) ! شیوخ وسادات بسته اید. من اما در یک صورت بامیدواریتان دل خوش خواهم کرد که این حضرات نقش فکاهی چیچو وفرانکوها و لورل وهاردیهای قرن بیست ویکمی را کنار بگذارند بجای (جمهوریت//اسلامیت اجراء باید گردد) کروبی و (راه امام احیاء یایدگردد) موسوی /اگر واقعآ صادقندو دلی برای ملت میسوزانند بیایند و اعلام کنند: آی عالمان دین آی حضرات فضلا و روحانی معظم! بیائید همگی بجایگاه اصلی خودمان( حوزه ها )بازگردیم واحترام دینرا لاقل برای موئمنان نگهداریم که درین ۳۲ سال اسلام عزیز سیاسیمان ارمغانی جز پیسی /فقر / اعتیاد/ دزدی/ قتل/فحشا / ننگ و بیآبروئی برای ملت فلکزدهء ایران نیاورده و سیاست بی پدر مادر وبیروح را به سیاست باز ان بیروح بسپاریم . اگر پرزیدنت عربده نژاد از ۵سال پیش چند بار و همین چندروزپیش در مورد حجاب جرآت وافاضه فرموده اند که (حجاب مسئلهء دولت نیست و زیر سر رهبر معظم) است و آخوندهای ریز ودرشت تاکرهء ابله مطهری توی دهنش زدند و سرکوب زنان را بیشتر وبیشتر کردند . اما مطمئن باشید اگرپارسال یکی زوجین موسوی کروبی ازصندوق درمیآمد امروز همه بادگنک اسلامیت درحال طی طریق دربزرگراه امام راحل میبودیم همان راهی که دربدو (قیر ریزیش) تیغ مقدس سبزرا بر لب ولوچهء زنان کشیدند و در کردستان بفتوای همان امام بدرجهء رفیع( غنیمت جنگی) نائل گردیدند! جناب لیثی همانطر که فرموده اید انسانهای زیادی( عمیقآ) تغییر تفکر داده اند اما متآسفانه درین این زمانهء کثیف تغییر تفکر ات شدیدآ بستگی بآب وهوای ونا نرا بنرخ روز و عرضه وتقاضای سیاسی وارباب ونوکری مربوط میشود ! حیفست طایری چوتو دربند (امید بصلاح نژاد بوزینگان ) !؟می خور که شیخ و حافظ ومفتی و محتسب// چون نیک بنگری همه تزویر میکنند! ضمنآ منهم جد اندر جد پدری و جد پدری مادرم کردم ونامم استعاره ایست نزدیک بواقعیتم . شاد باشید
۲٨۷٣٣ - تاریخ انتشار : ۱۰ تير ۱٣٨۹       

عنوان : دعا
هم دعا میکنم برای سلامتی کروبی و موسوی و هم تشکر از سخنان ققنوس عزیز
۲٨۶۹۲ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : تا نزاید در تو بسیار کاستی --- در سیاست، پیشه کن هم راستی، گر که شد همراه تو یک آدمی --- شو ز اعماق دل او را همدمی
من این را قبلاً هم نوشته ام، بگذار این نیک را یک بار دیگر تکرار کنم.
کلاس سوم ابتدایی بودیم، "معلمین" درست مثل یک خوک وحشی به جان کودکان بی پناه می افتادند و بیرحمانه می زدندشان؛ چرا؟ نمی دانم! گاه یک نیمه سنگ بلوک، و یا سنگی را به دست کودک میدادند و می گفتند یک پایت را هم بلند کن. اگر پا به زمین می رسید ترکه چنان ساق پا را می گرفت که زوزه ی کودک به آسمان می رفت. کودکی رنگ پریده که شاید حتی صبحانه نخورده بود. و زد این میان جوانی از کردستان به ماسال آمد و شد سپاهی دانش ما. زدن بلد نبود. ما حضور اش را در کنار خود مانند خورشید امید و مهر می دیدیم، و کودکانه در خلوت زنگ تفریح بهش می خندیدیم که زدن بلد نیست!
بعد ها که با صمد آشنا شدم، بار ها او را در صمد دیدم. نام اش محمد جمیل وزیری بچه سنه دژ بود. یادش نیک اش جاودان باد!

در ضمن دوست عزیزی که نوشته اید ما از کروبی به عنوان یک ابزار استفاده می کنیم ... حتماً شما صادقانه این نظر را نوشته اید بی آنکه به جنبه ی ضد انسانی آن توجه کرده باشید. من صداقت وجود شما را می ستایم، اما نمی توانم با شما عزیز موافق باشم. کروبی یک ابزار نیست، انسانی دگر شده است، و به جای جمع آوری میلیارد های محصولی ها، به مردم پیوسته، کروبی امکان خیلی گنده تر شدن از محصولی ها را داشت. این مرد لُر تیپ شریف آمد و به مرم پیوست. در آن نظر شما ناخود آگاه دیدگاه فرصت طلبانه و ماکیاولیستی نهفته است. این دیدگاه بسیاری از سیاست مداران زشت پندار و زشت کردار جهان آلوده ی ما می باشد. در ضمن این رسم ِ با هم به راه افتادن هم نیست. اگر شما می نوشتید که از کروبی ها هم استفاده می کنیم باز می شد سکوت کرد، ولی دوست عزیز من، این توهین به انسان است، که انسان را ابزار ببینی.
کروبی و موسوی با همه امکاناتی که می توانستند داشته باشند، به صف تو آمده اند، پس وقتی دستشان را می فشاری، دوستانه بفشار و چون برادرت به آنها نگاه کن و نه ابزار. زیرا پذیرفتن این دیدگاه برای خودت نیز بسیار خطرناک است، زیرا دویی را در تو می پرورانَد آدم کُش.
پیروز باشی دوست عزیز من
۲٨۶٨۴ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : این واژه نیست و هست کف --- چون ما شوی آیی به صف
سلام آقا و یا خانم پروین کرد. نمی دانم شما راستگی کُرد یا کورد هستید یا اینکه اسم مستعار خود را به این واژه آمیخته اید. من نه فقط کورد ها را مثل همه ی مردم ایران و جهان دوست میدارم، بلکه ارادتی خاص به این مردم دارم. مردم سرزمینی پاره پاره و پیوسته خون آلود و فقر زده. رفته بودم به خانه بنشینم و به کار روی زبان و ... بپردازم، که ناگهان فرزاد سفر کرد؛ این بود که دوباره آمدم و اینجا ماندگار گشتم چندی، و حالا تلاش خواهم کرد که دیگر اینجا ها پیدایم نشود، خیلی زیاد اینجا نوشته ام، نوبتی هم که باشد، نوبت دیگران است.
متأسفانه نمی دانم که چه دیدگاهی دارید تا با شما به گفتگو بنشینم، تا دری به روی خرد بگشاییم و آفتناب ِ جهان ِ جان بنماییم.
فرض کن من نیز از شما دوست عزیز پیروی کردم و به موسوی و کروبی تاختم، به چه دل ببازم. بروم در خانه بنشینم و سی و یک سال دیگر وقتی کروبی و موسوی دیگری آمدند همراه شما بیایم دوباره بیرون نغ زنان!؟
پس لحظه ای هم بی احساسات بازی بیندیشید، شاید مرا دریافتید، گرچه بعید می دانم. پس راه دیگری نمی ماند برای ما که هر کس نظر خود را بدهد و تلاشی هم نکند که آن را بر دیگری تحمیل نماید. بگذار تاریخ فردا به قضاوت بنشیند. فکر کنم این بهترین راه است برای شما و من. زیرا شما حتی نمی دانید که رود ِ روان، در شعر ِ جان من، نظریه ی من است، نه قافیه بندی و احساسات سطحی. من اعتقادی به قافیه بندی ندارم، اما موسیقی شعر در جان من موج می زند، وقتی می نویسم زبان از خانه ی آدمیزاد خارج گشته می رقصد بی اجازه ی من، و هر لحظه شوریده وار به اوج می زند، به اوج می زند، به اوج می زند و این گفتنی نیست، باید آمد و دید.
چه اشکالی دارد، بگذار در کنار نظر شما، ما هم نظر خود را داشته باشیم.
همانطور که گفتم: من شعر را در حد قافیه بندی و حتی احساس خالی به دفتر نمی نشانم، من شعر را عمیقتر از اینها می دانم. شعر من با همه ضعف و قوت خود مُهر پروسه ی دلپذیر زندگی را در خود دارد، با همه ی رنج وگنج زندگی، با همه ی گژی و کاستی و نیکی و راستی زندگی.
همانطور که خدمت شما عرض کردم، شما را نمی شناسم، اما موضعگیری شما را سیاسی و سطحی می بینم. شعر من اما نظریه ی من است، عقیده است، برایش بسیار گذاشته ام تا به این رسیده ام. شما متأسفانه به شعر توجه نکرده اید، فقط بخاطر موضعگیری خود فوری عکس العمل نشان داده اید. من نه از کروبی و نه از موسوی دفاع نکرده ام، من از تغییر پذیری انسان دفاع کرده ام. این بحثی است کهن، علمی و جامعه شناسانه و حتی پسیکولوژیکی. شما دریافت بسیار ضعیفی از انسان و دگر شدن او دارید. ای کاش به جای یافتن نگاهی سطحی، به آثار کلاسیک ایرانی می پرداختید؛ تا نمونه های فراوان بیابید از نعره زنان دگر شده. شعر من برای سرگرمی نیست، دیالکتیک زندگی را در خود دارد. قانونمند است و منطبق بر طبیعت هسی. از این بابت است که شما در آن می بینید شوق و هاوار و سر مستی. من این را از زندگی - از بهار، از گل برگ، از برگ، از شکوه لحظات بی مرگ، از چشمه، از رود، و پاییز های پر سرود - آموخته ام؛ و آنگاه، چکیده ی آن را، چون گل دوزی بر صفحه ی جان دوخته ام. جانم بار ها، سوزن سوزن شده است، و آنگاه پیدا دو چند روزن شده است، و من آنجا خود را و جهان ما را دیده ام به روشنی روز. نمی خواهم دیدگاه شما را تحقیر کنم، ولی باور کنید که ما خیلی با هم فرق داریم. این بدان معنی نیست که من از شما برتر و یا بهترم، نه، هرگز!
اما بدین معنی است که سوخت و سوزی که رنج آدم سوز و آدم ساز هستی در من به آزمایش گذاشته را برای هیچ انسان شریفی آرزو نمی کنم. این نغمه ها که می خوانید قافیه بندی نیست، اینجا، بوی سوختن جان می آید، نشانه های آتش گرفته نهان می آید. باور کنید که اصلاً تلاشی نمی کنم که نظم بنویسم، اما وقتی در مسیر وَشتَن واژه ها قرار می گیرم، دیگر سخن به زبان آدمی زاده گفتن ناممکن می گردد؛ این است که در میانه ی راه پَرپَر زنان می شوم از این دست، ناخورده مست:


این نغمه ی ایران ماست
عشق اش درون جان ماست
جان و دلم شیدای اوست
هر لحظه در رویای اوست
آتش به جانم می شود
دریا نهانم می شود
آتش به آب آمیخست
آبی به آتش ریختست
که شعله صد چندان کند
زخم درون خندان کند
پس خنده ی خندان من
چون گریه ی باران من
از شعله می خیزد همی
این خنده نیست از بیغمی
هر خوشه ی"پروین" تو
آغشته است با کین تو
من کین و مین را کشته ام
پَست ِ زمین را گشته ام
در جان من پروانه است
شمعی درون خانه است
سوزیم و پرپر می زنم
بر شعله ها سر می زنیم
سر شعله می گیرد ز دل
در شعله هایم آب و گِل
رقصان شویم همراه جان
با تو چه گویم از نهان؟؟؟
این واژه نیست و هست کف
چون ما شوی آیی به صف
....................
۲٨۶۷۷ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : تداوم جنبش سبز است که مهم است.
تا زمانیکه کروبی به صدمه زدن به این رژیم ادامه دهد من از او حمایت می کنم. هر چه بیشتر و متداوم تر ماهیت این رژیم افشا شود جنبش سبز را بیشتر تغذیه می کند و مردم را در مبارزه خود مصمم تر و آگاهتر می کند. مرگ هم در ایران سیاسی است و مراسم باید در جاهای حساس مثل دانشگاهها برگزار شود تا دانشجویان را منسجم تر کند و یار گیری آسانتر شود و مرتب به رژیم یادآوری شود که ما هنوز هستیم. تداوم جنبش سبز و مبارزه علیه این رژیم است که مهم است. در این راه ما از هر ابزاری مثل کروبی استفاده می کنیم.
۲٨۶۷٣ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : با پوزش
درکامنت قبلی در بیتی که از حافظ آورده شده درست اینست ( مفتی شهر بین که چون لقمهءشبهه میخورد //پاردمش درلز باد آن حی یوان خوش علف)
۲٨۶۶۴ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : ترانه سرائی و عشقو عاشقی
دوستان آنچه که سال گذشته برمردم درخیابانها وکهریزکها رفت :در حکومت آدمخواران اسلامی ساببقه ای ۳۱ساله داشت ودقیقآ مورد کوری وکری ولالی جناب شیخ مهدی و دیگر (فدائیان ) امروزین مردم قرار داشت !! . نه (شعر وترانه سرائی ) این حضرات را به پاکی نمیبرد . واقعآ خیال میفرمائید اگر همین جنابان شیخ وسید اگر در شعبده بازی خرداد ۸۸ بجای پرزیدنت (زیر بغل پاره)!از صنودقهای مارگیری درآمده بودند
امروز وهنوز گلوی مبارک خودرا برای امت در (جمهوریت /اسلامیت) خفه شده اینقدر گلوی مبارک را جر میدانند ؟. کروبی میگوید "من آنسالها با مسجدسازی دردانشگاهها مخالف بودم" لاکن امروز برای "هیاهو برپا کردن توسط همان بسیجهای مقدس " بهمان دانشگاه که با جراحی پلاستیک به مسجد تغییر جنسیت داده میروم !! اگر این تزویر نیست پس چیست ؟مگر ایرانیها درمنزل مراسم سوگواری مردگانشان نمیگرند ؟ پس چرا شیخ مهدی دانش دوست برای دوری جستن از هیاهو ولاتبازی بسیجیهای مقدس وعزیز بخانهء دکتر عارف نرفت که خالصانه و خودمانی تر میبود ! اما حافظ درین گونه موارد میگود " مفتی شهر بین که چون لقمهء شبهه میخورد //یال ودمش دراز باد این حی یوان خوش علف .. کل این نظام سر وته یک کرباسند و حیواناتی بسیار خوش علف و دیگر هیچ
۲٨۶۶٣ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹       

عنوان : اگر در بند می خندند ققنوسان آزادی --- دو صد بند است اسیرشان ز آن شادی
توضیح: کامنت رود و زیر نویس هایش قدیمی است.

در ضمن من با ققنوس گرامی صد در صد موافقم که اگر کسی روان گشت، نیکیهایش را دیدن، وجود اش را به سوی دریا کشیدن است. و دریا آن می کند تو را که باید. یعنی اندک اندک شعر وجودت سروده می شود، یعنی در پروسه ای جان هستی ات، پاک ز هر دوده می شود، وقتی که هی دگر می شوی.
دگر شدن یک شعار نیست، روندی دارد بلند بالا. کسان دیگری نیز در حکومت بودند، همچون برادران لاریجانی، رفسنجانی ۱، و جانیان دیگر ............. پس باید ارج نهاد این همراهی درویشانه را، باید ارج نهاد، این طلوع، در تاریک این خانه را.

۱ - من هرگز شیخ دنیاپرست حیله بازی به نام رفسنجانی را باور نکردم. ای کاش من در اشتباه باشم.
۲٨۶۴۵ - تاریخ انتشار : ۹ تير ۱٣٨۹