یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

نقد بنیادهای کمونیست کارگری منصور حکمت - ۴ - روزبه م.

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : بهروز م

عنوان : در پاسخ به شکست نخوردگان
دوست گرامی همانطور که در پاسخ قبلی به نظر شما اشاره کردم،اگر به خود مبا حث مطرح شده پرداخته شود کمکی بهتر در شناخت ما از مارکسیسم خواهد بود.من رابطه ای بین فروختن کلیه یا دستمزدهای معوقه کارگران را با نقدهای وارده بر شعار ازادی بی قیدو شرط سیاسی نیافتم خوشحال می شوم اگر شما یافته اید ما را هم درجریان امور قرار دهید.ضمنا این اولین بار نیست که من از اینگونه شیوه های نقدوبررسی را در طرفداران حکمت می بینم انها معمولا یا خود را به ندیدن می زنند و یا با پاره ای کلمات تهمت امیز سعی در متهم کردن افراد دارند.در اضافه باید گفت باز هم صمیمانه ازشما تشکر می کنم که وقت می گذارید و مطالب را به جد پیگیری می کنید ارزوی موفقیت برای شما دارم
٣۴٨۶٨ - تاریخ انتشار : ۱۹ بهمن ۱٣٨۹       

    از : بهروز

عنوان : کلی گویی و شعارپردازی
جنبش شکست نخوردگان کمافی السابق و انچنان که از هواداران حکمت انتظار می رود به شعارگویی و پرطمطراق گویی می پردازد. وی نمی داند که انتساب اطلاق به آزادی مستلزم پذیرش اطلاق در ابزار بیان می باشد. امیدوارم کمی ذهن خود را به کار بیندازید و مسلسل وار به شعاردادن نپردازید.
٣۴٨٣۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨۹       

    از : جنبش شکست نخوردگان

عنوان : ایا حفظ نظامی که در آن ۵۰ درصد ان زیر خط فقر هستند جوک نیست
عجبا که نظامی می تواند مزد کارگر را ۶ ماه به ۶ ماه ندهد و حداقل دستمزد را یک سوم خط فقر انتخاب کند و این جوک نیست ولی نیروی سیاسی که بخواهد این رژیم کار مزدی را حذف کند جوک است. منافع طبقاتی انسانها اگر اقتضا کند حتی بدهیی ترین حقایق را هم انکار می کنند. متاسفانه وقتی که از زاویه حفظ نظام سرمایه نقد کرد به این نتایج هم می رسیم. آزادی بدون قید و شرط هم ممکن است و هم می تواند به اجرا در بیاید. برنامه ای که منصور حکمت ارایه داد خیلی روشن قدرت شوراهای مردم را مطرح می کند که در آن احزاب سیاسی آزادند که فعالیت کنند و شوراها این آزادی را باید تضمین کنند. دولت شوراها بایستی امکانات اجتماعی و از جمله وسایل ارتباط جمعی را در اختیار احزاب مختلف قرار دهد تا بتوانند صدای خود را به مردم برسانند. رشد تکنولوژی و جود اینترنت اجرای این مساله بسیار ساده می کند. جمهوری شوراها حق مردم را برای دسترسی به اینترنت تضمین می کند. این مساله هم ممکن است و هم میتواند اجرا شود. برای کسانی که در چارچوب سرمایه مالی چرتکه می اندازند ممکن است دشوار باشد که انرا قبول کنند ولی برای کسانی که کلیه فروشی کارگران و زیر خط فقر زندگی کردن بیش از ۵۰ در صد جامعه یک تراژدی است اجرای این مساله ممکن و قابل اجرا است. بازهم از اقای روزبه تشکر می کنم که این چنین بنیادهای کمونیست کارگری را نقد می کنند. به نظر من به بهترین وجهی خود همین نقد نشان می دهد که به غیر از جنبش کمونیست کارگری ، جنبش های دیگر در ایران نه آزادی بیارند و نه به آن اعتقادی دارند. منافق اقتصادی جنبش های دیگر در تضاد با وجود ازادی در ایران است و من از آقای روزبه تشکر می کنم که در نقد خود آنرا نشان میدهند. این مساله را منصور حکمت در مقاله زیبای خود پیرامون نظام سرمایه داری ایران اساسش بر کار ارزان و خاموش است و نیاز ان به دیکتاتوری بخشی از ضرورت وجودی این نظام است بخوبی صحت خود را در نقد شما نشان میدهد. هیچ جناحی از بخشهای مختلف بورژوازی در ایران نمی تواند و نه قادر است آزادی بیاورد بدون اما و اگر. این جنبش طبقه کارگر و نماینده سیاسی آن جنبش کمونیست کارگری است که می تواند آزادی بدون قید و شرط را بر زمینه لغو کارمزدی در ایران بیاورد.
٣۴٨۰۷ - تاریخ انتشار : ۱٨ بهمن ۱٣٨۹       

    از : بهروز

عنوان : آزادی بی قید و شرط و مالکیت خصوصی
این توضیح من ربطی به نظر من درباره پذیرش یا رد آزادی مطلق سیاسی ندارد. اما نویسنده بر نکته پراهمیتی انگشت گذاشته است. حکمتیون در برنامه های پرطمطراق خود می گویند (و البته این را من مستقیما در یکی از سخنرانی های حکمت شنیدم) که انها در صورت کسب قدرت روابط پول کالایی و مزدی را در همان فردای به قدرت رسیدن لغو می کنند! بماند که این شعار به یک جوک بیمزه شبیه است تا یک برنامه عملی سیاسی این سوال مطرح می شود که در کشوری که سکانش دست چنین حزبی باشد و از پول هم طبعا اثری نباشد یک نیروی سیاسی حتی بورژوایی که می خواهد ار "ازادی بی قید و شرط" بهره ببرد باید بتواند مدیای خود را داشته باشد از تلویزیون و چاپخانه و شبکه های توزیع محلی و کشوری نشریات و غیره و غیره. خب چنین جریانی هزینه را چطور می پردازد تا از آن موهبت برخوردار شود؟ آیا دولت کارگری خرج مدیای بورژوازی را خواهد داد؟ یا بورژوازی در سوسیالیسم کذایی حکمت می تواند در این حوزه فعال باشد؟ برنامه های حکمتیون از این تناقض ها زیاد دارد.
٣۴۷۶۱ - تاریخ انتشار : ۱۷ بهمن ۱٣٨۹       

  

 
چاپ کن

نظرات (۴)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست