عنوان : خودمختاری
با سلام. در اینکه هر کشور پهناوری چون ایران در سیستم فدرال به بهترین شکل اداره میشود شکی نیست. اما آیا ما پیشزمینه لازم را داریم؟ آیا بیداد قتلهای ناموسی در بین خلق عرب حل شده؟ آیا درگیریهای قبیله ای مرتفع گردیده؟ آیا ما به قانون جاری احترام میگذاریم تا طلب تغییر مطلوب درآن را داشته باشیم؟ آیا تمام مصیبت خوزستان برای عدم خودمختاری است و ما ملت عرب چیزی در خود کم نگذاشتیم؟ آیا تضمینی وجود دارد که پس از کسب خودمختاری ادعای استقلال نکنیم؟ آیا به رشد فرهنگی سیاسی رسیده ایم که خودرا دنباله و طفیلی سایر کشورهای عرب ندانیم؟ و سوال آخر اینکه براستی کدامیک از ما اعراب حاشیه خوزستان بجای تماشای شبانه روزی برنامه ماهواره به فکر سازندگی و ترمیم و بهبود محل زندگی خود هستیم؟ تاوقتی بحث بی محتوای عرب و عجم بین ما هست امیدی نیست. از ماست که بر ماست
۴۲۵۴۶ - تاریخ انتشار : ۱٨ دی ۱٣۹۰       

عنوان : عرب آزاده
عرب نه عرب زبان. ملت عرب اهواز ملتی عرب هستند نه عرب زبان خواهشا دقت فرمائید.ممنون
٣۷۴۲۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : تفاوتها و یاوه گوها
"فارس" ستیزی چه تفاوتی با "عرب" ستیزی دارد و ایندو چه تفاوتی با یهود ستیزی هیتلر دارند؟ هر کسی بگوید همه عربها یا همه یهودیان یا همه امریکایی ها یا همه ایرانیها و و و بدند یا خوبند یا نژادپرستند یاوه گوست. مگر می شود گروه و جامعه ای را بواسطه دین یا تبار یا زبانش همگی را با برچسب خوب، بد، نژادپرست و غیرو طبقه بندی و معرفی کرد و یاوه گویی پوپولیست نبود؟ بجای اینکارهای زشت و نفرت برانگیز که انسانها را با هم دشمن و از هم دور می کند کاری کنیم که مردم را با هم دوست و نزدیک کند. از حقوق طبیعی و انسانی همه صرفنظر از تفاوتهایشان مبارزه کنیم. خدا نکند همه مردم مثل هم باشند و خدا نکند گرفتار تمامیت خواهانی شویم که همه را می خواهند مثل هم کنند.
٣۷۲۴۶ - تاریخ انتشار : ۵ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : یاد آنان را باد با خود خواهد آورد
ما عرب ساکن کنگان هستیم و در آن روزهای سرکوب اعراب توسط مدنی در خوزستان شهر کنگان را هم پر از پاسدارانی کردند که همه فارس بوذند و غیر محلی. تشنج شدیدی بر شهر حاکم بود اما بطور غیر قابل تصوری یکهو امکان مهاجرت عربها به کشور امارات باز شد و اکثریت تقریبآ مطلق عرب های ساکن بنک، کنگان تا عسلویه همه به امارات مهاجرت کردند چون فشار روانی شیعیان فارس زبان خیلی شدید شده بود.
اما غرض از نوشتن این نظر این بود که میخواستم بگویم دو تن از فعالان کانون فرهنگی خلق عرب از خوزستان به کنگان پناه آوردند و در خانه ما جای گرفتند یعنی مخفی شدند. من خودم هم نمی دانم چطور شد که آنها به خانه ما آمدند و اصلا چطوری ما را پیدا کردند.
البته قبل از ان هم دو سه نفر از اتحادیه کمونیستها هفته ای در خانه ما ماندند و تحقیقی حول کشاورزی و کشاورزان منزقه می کردند که الته بطور خیلی مخفی صورت میگرفت.
خلاصه آن دو عرب مبارز با زن و بچه هایشان هم بودند. اگه درست یادم باشه حدود دو هفته خانه ما بودند و بعد یکی از آنها گویا به خوزستان برگشت اما دیگری ماند و بعدآ با زن و بچهه اش به امارات پناهنده شد که مصادف شد با پناهندگی بخشی از خانواده خود ما به امارات اما چون ان عرب خوزستانی هیچ آشنایی در امارات نداشت فکر کنم روزهای خیلی سختی را گذراند و بعد من به اروپا امدم و دیگه نمیدانم چه بر سرشان امد. خیلی خوشحال میشوم اگه امکان تماس با آنها برام فراهم بشه.

گفتنی است که بعد از شروع جنگ کنگان پر از عرب هایی شد که از خوزستان آمده بودند و خانواده ای هم در خانه ما ماندگار شد.

تبصره: من ایرانی ام و با استقلال خوزستان از ایران شدیدآ مخالفم.
٣۷۲٣٨ - تاریخ انتشار : ۴ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : پا گیری دمکراسی در ایران بدون برابری ملیت های آن ممکن نیست
برقراری دمکراسی که ظاهرا خواست اکثریت ما ایرانیان هست ، بدون رفع تبعیض های مللی، جنسی و عقیدتی بی معنی است. پس از همین حالا بایستی به طرق مشارکت ملیت های مختلف در روند سیاسی و حکومت آینده ایران نظر داشت. اسم این را خود مختاری، خود گردانی، دولت فدارلی و هر چه که بگذاریم این واقعیت را باید بپذیریم که ایران خانه یک ملت خاص، یک نژاد خاص (اگر همچو چیزی باشد) و یا خانه مذهب خاصی نیست. ایرانی کسی است که در داخل مرزهای این کشور زندگی می کند. نمی توان در قرن بیست ویکم و عصر اینترنت انتظار داشت که میلیونها نفر حقوق انسانی خود را نادیده بگیرند. شهروند درجه دو قابل قبول نیست.

عربهای ایران متحمل سخت ترین برنامه های آسیمیله در ۱۰۰ سال گذشته بوده اند. آریائیسم و نژاد پرستی پان ایرانی به طرق مختلف ضمینه های حکومت و سیاستهای فاشیستی را علیه اعراب آماده کرده. تاثیر این سیاستها را در نظرهای این صحیفه هم می توان یافت، (با کمال تاسف)
٣۷۲٣۶ - تاریخ انتشار : ۴ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : معادله
جناب صفوی،
هیچ انسان منصف و صلح دوستی مدافع ستم های اکثریت بر اقلیت نیست و هیچ انسان عاقلی منکر تاریخ نمیشود ولی مهم است که شرایط محیط را هم در معادله وارد کرد.
ایران تنها کشوری نیست که در آن به اقلیت و حتی اکثریت ظلم شده است که صد البته این حقیقت به معنی تائید ظلم نیست.
در زمان وقوع این حوادث از یاد نبریم که کوس پان عربیسم جمال عبدالناصر گوش دنیا را کر کرده بود تا به حدی که هنوز هم عربها خلیج فارس را خلیج عربی مینامند و نمیدانم آیا کسی از عرب های خوزستان واکنشی به این ادعا ها نشان داد یا نه ؟ و همین عبدالناصر در تائید فرمایشات خود ابلهانه از حمله به یمن هم خود داری نکرد.
و مدتی بعد دیدیم که دولت بعثی عراق با حمله به کویت نیز دنباله همان سیاست تهاجمی را پیش گرفت. آیا این حرکات موجب نمیشود که زنگ خطر در خاطر ایرانیان بصدا در آید؟
اگر فارس را در برابر عرب گذارده و مقایسه کنید آیا رفتار صدام حسین با عربهای شیعه عراقی خیلی بهتر از رفتار " فارس ها " با " عرب های " ایرانی بود؟ رفتار او با کرد ها چطور ؟ رفتار عربهای بحرینی با عرب های بحرینی شیعه چطور؟ رفتار عربهای سوری با عرب و کرد های خود چطور؟ و نمونه زیاد است.
فکر میکنم عرب های خوزستان باید خدا را شکر کنند که تحت سلطه صدام نبودند وگرنه بر آنها همان میگذشت که بر شیعه های عراق گذشت.
جناب صفوی ، نمیتوان انتظار داشت که ما تنها گلی باشیم که در این جهنم دنیا و یا اقلا جهنم خاورمیانه میروید.
٣۷۱۹۶ - تاریخ انتشار : ٣ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : درس معلم ار بود زمزمه محبتی ، جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را !
حکومت مردمی آنست که حل مشکلات مردم را به مردم همان منطقه واگذار کند.این سیاست فقط در یک جمهوری دموکراتیک میسر خواهد بود راهی‌ که در دراز مدت و مبارزات پیگیر تمام خلق‌های ایران انجام گیرد .
٣۷۱۵۰ - تاریخ انتشار : ۲ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : صدام
یا این دوست ما زمان حمله صدام توی خرمشهر نبودند؟ آیا دلشان برای دختر‌های عرب بستان که از توی شهر ربوده شدند و برای ضیافت سربازان عراقی‌ به خدمت گرفته شدند و بعد قتل عام شدند و در گور دسته جمعی پیدا شدند نمی‌سوزد؟ در زمان جنگ صدام و آمریکا، خوزستانی‌های خودمختاری طلب در ستایش صدام در اهواز تظاهرات کردند. آیا میشود تصور کرد که عرب خوزستان باشی‌ و از جنایت های صدام خبر ناداشته باشی‌؟
٣۷۱٣۷ - تاریخ انتشار : ۱ ارديبهشت ۱٣۹۰       

عنوان : خود مختاری
دوست عزیز، منظور از خود مختاری چیست؟ شما اگر خودتان شخص اول یک مملکت باشید حاضرید به یکی‌ یکی‌ مناطق کشورتان خودمختاری بدهید؟ چنین چیزی ممکنه؟ در چنین حالتی سنگ روی سنگ بند میشود؟ فاصلهٔ بین خودمختاری و تجزیه چقدره؟ آیا بحرین حاضره به فارسی زبان‌های این کشور خودمختاری بده؟ کرد‌ها چطور؟ آیا ما باید چهار منطقه خودمختار کرد در ایران، ترکیه، سوریه و عراق داشته باشیم؟ اگر همین خوزستان که شما به آن عربستان میگوئید خودمختار شود، تکلیف شوشتر، دزفول و مسجد سلیمان چیست؟ اونها هم باید از خوزستان خودمختاری بگیرند چون عرب نیستند؟ محرومیت یک طبقه از جامعه ربطی‌ به نژاد نداره. توی این مملکت صد برابر فقیر‌های عرب فقیر فارس داریم. در خوزستان هم عرب‌هایی‌ بودند که ثروت افسانه‌ای داشتند و شما حتما آنها راه میشناسید.
٣۷۱٣۶ - تاریخ انتشار : ۱ ارديبهشت ۱٣۹۰