یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

بازگشت یقه آبی ها

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : وحید و

عنوان : گزاره ی "درست" نتیجه می دهد "غلط"، گزاره ی غلطی است
مالجو اگرچه تصویر نسبتا گویایی از طبقه کارگر ترسیم می کند اما پایان بندی کاملا ایدئولوژیکی را به کار می گیرد. او می گوید طبقه کارگر بر سر دو راهی است. انزوای طبقاتی یا ائتلاف طبقاتی. و بدین ترتیب بحث را طوری فرموله می کند که خواننده بگوید اگر عقل داشته باشد این طبقه باید ائتلاف طبقاتی را انتخاب کند چرا که انزوا را هیچ عاقلی انتخاب نمی کند. و درنتیجه غیرمستقیم می خواهد کارگران را به زیر نیروهای بورژوایی بکشد. اما چند نکته را ناگفته گذاشته تا چنین تجویزی امکان پذیر شود. ائتلاف اصولا میان دو یاچند قدرت یا نیروی متشکل یا سازمان یافته است. وقتی که خودش می گوید طبقه کارگر هنوز متشکل نیست یا قدرت سیاسی خود را شکل نداده، پس بحث از ائتلاف بی معناست و معنای دقیق آن سرباز دیگر طبقات شدن است. دوم اینکه ائتلاف با چه طبقاتی؟ چرا طبقه کارگر بجای ائتلاف با بورژوازی نرود با دهقانان و بیکاران متحد نشود؟ در حال حاضر و در شرایط جهانی کنونی، اصلن بورژوازی ایران کیست و آیا در قدرت نشسته یا در اپوزیسیون است؟ دوران تزار نیست که الان که دیکتاتوری در دستان فئودال ها و اشراف باشد و بورژازی بخواهد آن را به چالش بگیرد
٣۷۴۷۹ - تاریخ انتشار : ۱۴ ارديبهشت ۱٣۹۰       

  

 
چاپ کن

نظرات (۱)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست