یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

دریاچه ارومیه و زاینده رود را نجات دهیم

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : دامون سروی

عنوان : درد عمومی
همیشه ثابت شده تا خواسته ای مورد حمایت مردم و بویژه زحمتکشان نباشد به سختی و کند به نتیجه می رسد. مدتی است که می بینیم سازمانهای مدنی با همت بیدریغ حکومت از نفس افتاده و بقایای آنها هر جا می توانند تلاشی بکنند قطره ای در اقیانوسند ،نمونه اینکه سازه های آبی بیشتر با مشکل روبرو می شوند،جنگلها بیشتر تاراج می شوند،ذباله پراکنده شده عرصه بیشتری را می پوشاند،...گویا وقتی شیوه های نادرست زندگی رواج می یابند تلاشی دوچندان می خواهد تا شیوه درست جایگزین شود.مثلن مدتی است که وقتی گذارتان به مناطق روستایی می افتد شاهد مصرف بی رویه ظروف یکبارمصرف می شوید.مردم به این نتیجه رسیده اند که زحمت پاک کردن سفره وشستشوی ظروف ثابت غیر قابل تحمل است و سفره و ظروف کثیف یکبار مصرف را ترجیح می دهند.در چنین شرایطی ثابت کردن نتایج فاجعه بار این سنت جدید(مدرن؟!)انرژی فراوانی می خواهد(ولی نه بیهوده).لاابالیگری روشی است که مدیریت کاسبکار جامعه و در کنار آن،خانواده عمومن نا آگاه مشترکن دنبال می کنند.در این بین متخصصین بی توجه به سرنوشت بشر چه کاره اند؟ سدها ، جاده ها ،ساختمان ها را چه کسانی اجرا می کنند؟ اینه جز اجرای فرامین کار دیگری نمی توانند بکنند.در رسانه ها شور بختانه کسانی که پرچمدار توجیه طرحهای عمرانی مخرب به محیط زیست هستند اهل صنعتند.روزی با مهندسی که می گفت مجری طرحهای آبی-خاک(از جمله سد)است از هدر دادن بخش قابل توجهی آب نادر کشور توسط سدها می گفتم و او مسئله را به طنز گرفته بود. و وقتی یادآور شدم ۷۰آب سطحی در کشور هدر می رود چاره ای جز سکوت ندید.براستی چه کسی باید راه را بنمایاند؟دانشگاههای ما و پروردگانشان یا مردم کوچه وبازار؟ البته درس درست زیستن را از هر جایی می توان آموخت.آنچه روشن است اینکه چالش بزرگ محیط زیست تنها با سیاسیون نیست،و شاید عمده اش به بدنه جامعه بر می گردد.بی شک برای بهبود میط زیست باید به بدنه جامعه رو آورد.
۴۰۲۹۵ - تاریخ انتشار : ۲۶ شهريور ۱٣۹۰       

    از : یک رهگذر

عنوان : اورمیه ، زاینده رود را از مرگ نجات دهیم
از اینکه رودخانه زاینده رود بسرنوشت دریاچه فیروزه آزربایجان " دریاچه اورمیه " گرفتار می شود صمیمانه متاسفم امیدوارم قدم بعدی اعتراض شما ، صدای شما باشد .
ولی تاموقعی که در گفتار و نوشتار شما "... همه ملت ایران ..." ایران را یک " ملت " بدانید آش همان است و کاسه همان . اگر فارس ملت است تورک آزربایجانی نیز یک ملت است ، کرد و بلوچ و عرب و ترکمن نیز ملت است .
مارا بنام خودمان " ترک آذربایجانی " یخوانید و صدا بزنید ما بفریاد شما جواب میدهیم . وقتی در دانشگاه شما " اصفهان " به فرهنگ تورک توهین می شود طبق نوشته شما به همیهنان آذربایجانی شما توهین می شود .نه اینکه صدای ازشما نیست بلکه تایید هم میکنید . با این یک بام دو هوا کار بجائی نمی رسد .فرهنگ و زبان ، هویت مرا تایید کنید تا بدانم هموطن شما آذربایجانی هستم .بامید آنروز.
۴۰۲۶۶ - تاریخ انتشار : ۲۵ شهريور ۱٣۹۰       

    از : اصفهانی

عنوان : آدرس تماس
از دوستانی که این بیانیه را تهیه کرده اند تقاضا میکنم آدرسی از خود برای تماس و همکاری بر پای آن برجای بگذارند. با سپاس
۴۰۲۴۹ - تاریخ انتشار : ۲۴ شهريور ۱٣۹۰       

  

 
چاپ کن

نظرات (٣)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست