از : فرهاد
عنوان : یک واقع بین
در مورد اعراب دو نکته را باید همیشه در نظر داشت:
یک اینکه, زبان عربی هم مثل همه ی زبانهای دیگر عالم است و نه بیشتر و نه کمتر و البته مانند همه ی زبانهایی که انسانها بدان تکلم می کنند زیبایی های خاص خودش را دارد همانطور که فارسی و کردی و ترکی و بلوچی و انگلیسی و آلمانی و غیره هم بدینسان هستند.
دوم اینکه, متاسفانه فرهنگ عربی بر راه حل های خشن تاکید داشته و دارد و نهایتا راه حل هر چیزی زور و زور بیشتر و در آخر کاربرد خشونت عریان است چیزی که قبل از همسایگان اعراب خود اعراب در آتش آن سوخته و می سوزند.
خشونت به منزله ی راه حل در مقیاس خانوادگی و بعد مقیاس عشیره و قبیله و طائفه و نهایتا مقیاس مذهب(شیعه و سنی و شعباتشان) و مقیاس داخل ممالک عربی همیشه مطرح بوده و تا هیچ تغییر بنیادینی در نوع نگرش اعراب به جهان پدید نیاید جهان به همین منوال برایشان و برای همسایگانشان خواهد چرخید.
اصولا پذیریش این واقعیت نباید ما را به این نتیجه گیری برساند که اعراب به ذاته بدند که اینطور نیست و مانند همه ی انسانهای دیگر روی زمین در میانشان همه گونه بشر از "نیک خصالِ فرشته خو" تا "بد سگال اهریمن خو" پیدا می شود ولی باید زُعما و نخبگانشان به مساله ی راه حل های خشن توجه کنند و جوامعشان را به سمت راه حل های منطقی, عادلانه و بدون خشونت راهبر شوند.
۴٣۴۹٨ - تاریخ انتشار : ۲۱ بهمن ۱٣۹۰
|