عنوان : .................توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را
با سلام خدمت جناب آقای قنواتی عزیز

آقای قنواتی ممنون از پاسخ شما و تعهد شما نسبت به مخاطبین
عزیز مشکل من و شما در آنجاست که شما این وضعیت خراب در مصر و دیگر کشور های دیکتاتوری را برآمده از شخص دیکتاتور و اطرافیان آقایان میبینید و این حقیر نوع حکومتها و رفتار آنها را مستقیما ناشی از سطح فهم و درک و پیش زمینه های فکری و فر هنگی این ملتها میبینم مگر آقای" فلانی " یکنفره میتواند خواستی را بر میلیونها اعمال کند ؟ حتی اگر کلمه اعمال را درست تلقی کنیم باز به وجود واسطه های برای این منظور نیاز است این واسطه ها را ما اعوان و انصار حکومتها مینامیم از شما سئوال میکنم(صد ها هزار سپاهی و بسیجی رزمنده و جهادی و بنیادی خانواده شهید ..............) هم از کرات دیگر بر سر ما فرود آمده اند یا آنها همین مردم کوچه و بازار راتشکیل میدن و از طرف دیگر میلیونها ناراضی نق نق کن و نه معترض جدی که ما آنها را توده های ستمکش مینامیم روی دیگر سکه ملت ایران را تشکیل نمیدن؟ که در پر وجود این دو گروه مفهوم نظامات مطلقه تکوین میابد؟
از منظری شما شاهد هستید تفاوت چندانی میان رفتار ناصرالدین شاه و رضا شاه و جناب خمینی و شر کا وجود ندارد و مردم نیز همان رعیت دوران ناصرالدین شاه باقی مانده اند منتها در رخت و لباس جدید ، و اضافه کنم که در این موارد مشابهت تام و تمامی میان تمام دول اسلامی عالم از جمله مصر و ایران وجود دارد که در این خصوص آقای سیرجانی مطلب زیبائی دارند که اگر مطالعه نفرموده اید مطالعه آن مقاله را به شما توصیه میکنم عنوان مقاله است "خاک مصر طرب انگیز است" و همچنین مطالعه کتاب تامل بر انگیز آقای آرامش دوستدار "امنتاع تفکر در فرهنگ دینی".آقای سیرجانی در آن مقاله به تشابهات تاریخی و فکری ملت ایران و مصر میپردازد همچنین اشاراتی به کنایه به وضعیت جاری دو ملت و حکومتهای آنها دارد . و جناب دوستدار در کتاب مذکور به خوبی نشان میدهند که ملتهائی که به دلائلی عقل فعال و خرد را از زندگی روزمره شان بیرون کردند و خواهان یک ضغارت خود خواسته شدند امروزشان با چهارصد سال پیششان تفاوتی با هم ندارند جز در جزئیاتی مثل رخت و لباس و احیانا تفاوتهای در این سطح که حائز اهمیتی نیست . من برای شما نقل کنم که در این چند روزه اخیر برای چندمین بار مشغول مطالعه کتاب خاطرات حاج سیاح هستم نمیدانم جنابعالی هم این کتاب را خوانده اید یا نه و یا اگر خوانده اید چقدر با دقت مطالعه فرمودید ولی هر آینه یک ایرانی که کم وبیش آشنای با خلقیات و روحیات ما ملت داشته باشد به مطالعه دقیق این کتاب بپردازد اذعان خواهد کرد که این ملت پس از گذشت صد سال به همان دلائل ذکر شده در رفتار و کردارشان تغیری حاصل نشده و همانی هستند که بودنند به همان نحو گذشته حکومت درست میکنند به همان نحو درظل این حکومتها یک مشتی میخورند و میچرند بقیه هم با هزار چاپلوسی و پای بوسی منتظر هستند بلکه بتوانند با پشت پا بقیه را سرنگون کنند و خودشان به نان و آبی برسند بقیه هم که نام رعیت میگیرند(همان خلق که برای بسیاری مفهومی مقدس به حساب میاد) مشغول چس ناله کردن و ننه من غریبم در آوردن و اگر صدتا امیر کبیر هم را جلو رویشان سر ببرند اصلا و ابدا قضیه را به خودشان مربوط نمیبینند.آقای قنواتی موضوع مصر را هم من در مشابهت تام و تمام با مشکلات خودمان میدانم منتها یکخورده جدی تر و عقب افتاده تر آقای قنواتی مبارک دیکتاتور بود برای آن کسانی که درکی از دمکراسی داشتند ونه برای ملت مصر و رفتن این دیکتاتور جز به پیچیده تر شدن اوضاع به چیزی کمک نخواهد کرد سهل است که اوضاع و احوال میتواند به مراتب بدتر از کذشته شود یک قلم به در گیری و تقابل میان ده میلیون مسیحی و مسلمانان فکر بفر مائید به تشنج بیشتر میان مصر و دولتهای همسایه و این قبیل مشکلات که احتمال بروزشان کم هم نیست.
برای شما آرزوی سلامتی و سر بلندی دارم
۴۵۰۰۰ - تاریخ انتشار : ۲۶ فروردين ۱٣۹۱       

عنوان : تصحیح یک کلمه در پاسخ قبلی
بدون شک مصر امروز با قدرت گیری اسلامگرایان فرجام مطلوبی نخواهد داشت اما به جای ایستایی و قبول شکست از قبل باید برای گذشتن از این موقعیت بد راهکار ارائه داد.
با عرض پوزش اردشیر
۴۴۹٨٣ - تاریخ انتشار : ۲۶ فروردين ۱٣۹۱       

عنوان : گفت جرم راه رفتن نیست راه هموار نیست
با سلام جدمت جناب عباس ارمنی دوست همیشه منتقد من
از اینکه نوشته های مرا همواره دنبال می کنید و بعضا حتی به آرشیو نیز جهت یافتن تناقض می گردید بسیار سیاسگزارم. اصولا نقد موجب پویایی بحث و توضیح یا تصحیح بهتر آن خواهد شد که در جای خود می تواند تکمیل کننده نیز باشد. تفسیر و تبیین پدیده های تاریخی و تحولات اجتماعی معمولا در بستر زمانی و مکانی خاص خود انجام می گیرد و مسیر چندان همواری نیست که از قبل بتوان برای آن حکم کلی صادر کرد. اما این به مفهوم آن نیز نخواهد بود که ضرورت های تاریخی و الزامات سیاسی - اجتماعی را به بهانه ی خطرات پیش رو و احتمال شکست های محتمل نادیده گرفت و در شرایط پاسیو دست از تلاش برداشت. به قول خودتان "مومن" برای یک لحظه هم که شده دست از این تئوری ازدیاد موالید خود بردارید و وقایع را همان گونه که هست رصد کنید البته با درک عینی و شناخت ذهنی از شرایط مشخص همان موضوع. شما اگر بیشتر از آنچه دنبال تناقض در نوشته های من در خصوص تحولات مصر بودید به عمق مطلب بهتر پی می بردید که از یک طرف موضوع تفسیر و تبیین یک پدیده ی سیاسی - اجتماعی فارغ از میل نگارنده ی بیرونی است و از طرف دیگر نفی یک موقعیت تثبیت شده ی بد (در مصر دیکتاتوری سکولار حسنی مبارک) است پی می بردید که راه رسیدن به دمکراسی و پیشرفت حتما و هرگز منوط به تضمین فوری و آنی یک نتیجه مطلوب نخواهد بود. اینکه یک سال پیش تحول طلبان حاضر در میدان التحریر که اکثرا جوانان و طبقات مترقی دمکراسی خواه بودند امروز به حاشیه رانده شده و برادران مسلمان اخوان المسلمین و النور در کنار شورای عالی نظامیان مصدر امور شده اند دلیلی برای پذیرش نامطلوب اولی به دلیل نامطلوب دومی نیست. من هنوز نیز از کلمه کلمه ی نوشته های قبلی خود در مورد مصر و دیگر کشورهای عربی دفاع می کنم اما به همان جدیت نیز در راه ناهموار کنونی و بستر نامساعد موجود معتقدم که برای رسیدن به هدف باید از موانع گذشت. اخوان و دیگر اسلامگرایان دقیقا محصول عملکرد رژیم منحط حسنی مبارک ها می باشند که با سد کردن مسیر درست دمکراسی بستر رشد چنین گرایش و گروه هایی را فراهم کرده اند. یک مثال ساده می زنم، بسیاری از کسانی که برای فتح قله اورست به دامنه های هیمالیا می روند از قبل می دانند که امکان رسیدن به قله از قبل تضمین شده نیست و با مصائب بسیاری در این راه مواجه هستند اما باز هم این قافله سر باز ایستادن ندارد. درست است که تصویر و مطالبات میدان التحریر دیروز با التحریر امروز به طور اساسی متفاوت است ولی این تناقض نفی کننده اقدام اولی نخواهد بود. بدون شک در طی تحولات سیاسی - اجتماعی راه هموار نیست و شرایط جدید به کنش و واکنش یا توازن نیروهای اجتماعی حاضر در صحنه بستگی خواهد داشت. بدون گذشتن از سد اولی راه برای در هم شکستن سدهای بعدی وجود نخواهد داشت و به قول ما ایرانی ها باید از هفت خوان گذشت. مصر امروز صحنه یک نبرد اجتماعی است که فرجام نهایی آن حاصل خواست و اراده نیروهای درونی آن جامعه است هر چند که در این بین از شامورتی بازی شورای نظامیان و اسلامگرایان در کنار بازی های ژئوپلتیک نیروهای بیرونی برای به شکست کشاندن جنبش دمکراسی خواهی و عدالت طلبی مورد نظر نباید به سادگی گذشت. دوست گرامی راه هموار نیست اما ضرورت تاریخی حکم می کند که برای رسیدن به مطلوب گام در همین راه ناهموار گذاشت چرا که به عقب انداختن این زایش دردناک نه تنها راه حل نبوده که حتی می تواند تشدید کننده ی وضعیت نامطلوب فوق هم باشد. بدون شک مصر امروز با قدرت گیری اسلامگرایان فرجام مطلوبی خواهد داشت اما به جای ایستایی و قبول شکست از قبل باید برای گذشتن از این موقعیت بد راهکار ارائه داد. تازه همین نیز وظیفه نیروهای درونی آن جامعه است و کار یک مفسر بیرونی تنها تحلیل مشخص از موضوع فوق در وضعیت عینی است.
با سپاس اردشیر
۴۴۹٨۲ - تاریخ انتشار : ۲۶ فروردين ۱٣۹۱       

عنوان : از مکا فات عمل غافل مشو............. گندم از گندم بروید جو زجو
تحولات مصر از هم اکنون وارد مرحله بعدی گردیده و این کشور در مسیر "عصر جدید" خود که تغییر در ساختار کهن و بنیان گذاشتن نظم تازه به حساب می آید، قرار گرفته است است. گذاشت.....................................
این بخشی از مطلب شما مندرج در سایت اخبار روز است که در آغاز حوادث مصر نگاشته بودید مقاله شما تحت نام "آخرین مومیائی مصر" انتشار یافت و بنده آن را از آرشیو همین سایت استخراج کردم
به قول آخوند ها"مومن" من که همان روزها برای شما نوشتم آنچه جامعه مصر ازش در عذاب است وجود دیکتاتوری نیست بلکه مشکل ازدیاد موالید است و کسی آنجا دنبال دمکراسی نمیگرده و این نگاه معجزه جوی شما است که باعث میشه در پس هر حادثه ای به دنبال نتایج خارق عادت مطلوب خودتان بگردید.
حضرت جامی شاعر در خصوص این نوع خطا ها ی بصری و نظری اعتقادی دارد مشعر بر اینکه چشمهای بسیار جوینده خیلی اوقات به خطا میروند و چیز دیگری را بجای چیز دیگری تصور و درک میکنند و شعری هم به همین مضمون دارد :
بسکه بر جان حزین و قلب بیمارم توئی
هر که پیدا میشود از دور پندارم توئی
در عجبم از شمای غیر ایده الیست که تا این اندازه شما نخوانده اید یا نشنیده اید شعر :گندم از گندم بروید جو ز جو
در مصر کدام فعالیت فرهنگی و یا عقلی و یا علمی صورت پذیرفته بود که قرار بود در پناه آن حاصلی غیر از این بدست آید حتی آن قشر متوسط هم در طی سالیان اخیر جذب تفکرات مذهبی رایج شده بود و هیچ عجب نبود و نیست که گروه اخوان و سلفی ها صاحب قدر ت شوند به اعتقاد این حقیر تنها این واقعه اخیر را (تصاحب قدرت توسط مذهبیون را ) باید به فال نیک گرفت چون قطعا رفتار این آقایان بخشی از جامعه را به فکر کردن وادار خواهد کرد همچنین که در مملکت خودمان اتفاق افتاد.
موفق و موید باشید
۴۴۹٣۷ - تاریخ انتشار : ۲٣ فروردين ۱٣۹۱