از : محبوبه محمدی
عنوان : خویی
آدم لال و مبهوت می ماند با خواندن این شعر شگفت انگیز اقای خویی. شعری مال اوایل دهه پنجاه. زنده باشی شاعر جان که خون شرافتی در تن انسان آگاه ایرانی. این شعر در غم و اندوه مرگ فداییان باید سروده شده باشد. حقا که تو روح همه کشنگان فدایی هستی
۴۵۰٣۵ - تاریخ انتشار : ۲٨ فروردين ۱٣۹۱
|
