عنوان : انقلابی«در طرز نگاه و کارهای سنتی و پوسیده ای که اسیر آن شده ایم»
‫حمید عزیز، به گمان من، شما مطلب خوب و حائز اهمیتی نوشته اید. در جایی از مطلب مینویسید، «...جرأت فکر کردن و نگاه کردن به خارج از کادرها و چهارچوبهای شناخته شده...»
‫خاطرم میآید روزهای نخستین پس از وقایع بهمن ۵۷ ، همه صحبت از نو اندیشی و انداختن طرحی نو در تمامی زمینه ها داشتیم. خاطرم هست، بسیاری یا اکثر هموطنان عزیز نو اندیشی را در طرد آنچه مربوط به گذشته بود، میدیدیم.
‫به عنوان مثال یکدفعه صدای خوانندگانی که تا دیروز محبوب قلوب بسیاری از ایرانیان بوده و با نغمه های شاد و عاشقانه خود محفل خانواده گی و غیره را گرم میکردند، در ضبط صوت هیچ خانه ای شنیده نشد. ناخودآگاه گویی همه با هم توافق کردیم، تنها موسیقی مجاز،‫ موسیقی معروف به موسیقی اصیل ایرانی است،‫ و چندی بعد با حمله ارتش صدام به کشور و شروع جنگ، موسیقی دیگری به نام نوحه خوانی وارد خانه های مردم شد.
‫در دنیای سیاست، پاره ای از نیروها چندی کوشیدند که از راه مسالمت آمیز تمامی اندیشه و منش‫ خود را غالب بر جامعه کنند، و وقتی با جواب نه، انحصارطلبانی سخت تر از‫ خود، که از قضا حاکم بر جامعه بودند، روبرو گردیدند، سخت برآشفته شده و با علم کردن بهانه های مهیا، به جنگ و تقابل فیزیکی با نیروی انحصارطلب حاکم روی آوردند.
‫پاره ای دیگر از نیروهای سیاسی به بهانه درس گرفتن‫ از وقایع حدودا سی سال قبلش و اینکه دشمنان خارجی در صدد براندازی قیام(انقلاب) ضد امپریالیستی هستند با اختراع خطی موسوم به خط امام، چشم بر روی بخش بزرگی از اجحافات بستند. این گروه از سیاسیون ایرانی، علیرغم تمامی اشتباهات خود، از جایی که‫‫ به تدریج آموختند، با قهر و خشونت نمیتوان هیچ اندیشه و منشی را از جامعه طرد کرد، منشا و مبدائی شدند برای‫ ارزشگذاری به سیاست، مدارا و سازش علنی، در دنیای سیاست ایران.
‫به گمان من، جرأت فکر کردن و نگاه کردن به خارج از کادرها و چهارچوبهای شناخته شده، میتواند همواره منشأ اثر باشد، ولی اگر من، شما و دیگر هموطنان ایرانی خواهان اثر و تحولی مثبت در سیر تحولات کشور هستیم، این جرأت و نگاه باید که همزمان و همراه‫ با طرد تمامی‫ آنچه که مربوط به گذشته است، نگردد. اگر همواره بکوشیم در زمان حال زندگی کرده و خود را مجاز به استفاده از تجربیات گذشته بدانیم، گذشته میتواند چراغی برای آینده باشد.
‫به گمان من، مانع اصلی پیشرفت مذاکرات در راه همگامی تمامی نیروهای اپوزیسیون ج.ا.ا حول یک برنامه مشترک سیاسی اجتماعی، وجود خاصیت و بینش انحصارطلبانه در نزد اکثریت این نیروهاست، به بیان دیگر هر نیرو از نیروهای اپوزیسیون، از سیاست همگامی به عنوان تاکتیکی برای رسیدن به کل قدرت در فردای ایران بهره میگیرد. اگر این بینش عوض شده، و به جای آن نیروهای مختلف سیاسی ایرانی بپذیرند وجود یکدیگر را، و این پذیرش را در عمل، با نوشتن برنامه ها و بیانیه های مشترک در رابطه با وقایع، موضوعات و زمینه های مختلف تجربه و تمرین کنند.‫ دیری نخواهد پائید، که ‫ایران عزیز‫ شاهد داشتن اپوزیسیونی قوی، متحد و معتقد به ارزشهای انسانی، چون آزادی بیان، قلم، رسانه، اجتماعات، سفر و اقلیتهای قومی و مذهبی‫ ....... خواهد بود.
‫مطمئنم، تلاش در جهت ایجاد چنین اپوزیسیونی، و‫ وجود چنین اپوزیسیون متحد، خودباور و دوراندیشی، حول منافع ملی کشور، خواهد توانست، انقلابی«در طرز نگاه و کارهای سنتی و پوسیده ای که اسیر آن شده ایم» بوجود آورد.
۵۱۰۵۱ - تاریخ انتشار : ٨ بهمن ۱٣۹۱