از : پنهان
عنوان : برنامه ای آرمانی و ایدهال ولی غیر عملی
باتشکر، جناب صبوری،
ولی تعریف بورژوازی حتا در انگلستان و فرانسه یکسان نیست. رشد و توسعه و تحول معنایی این واژه در اروپا و این دو کشور بسیار آموزنده است. متأسفانه هم استاد و مراد عزیزتان و هم شاگردان و هوادارانشان، چندان توجه ای به این واژه های عاریت گرفته شده ندارند و مسائل و برنامه های خودرا حول و حوش واژگان و معانی تعریف و بازسازی میکنند که غالبن نه ملموس، نه قابل استفاده و نه باظرفیت و نه کارامد و نه توانا و نه عملی است. در اثر بی ظرفیتی و ناکارامدی طرحها و پیشنهادات، مجبورند کل صورت مسئله را عوض کنند. منباب مثال، خود شما مسئله را عوض کردید و تعداد کارگران را ناگهان از ۳۰ میلیون به ۷۰ میلیون تغییر دادید.... لینک زیر از ویکیپیدیا عمق و اهمیت و کاربرد درست، و تعریف مورد نظر هر واژه قبل از نوشتن مقاله را الزامی میکند.
In English, the term "bourgeoisie" is often used to denote the middle classes. In fact, the French term encompasses both the upper and middles classes,[citation needed] a misunderstanding which has occurred in other languages as well. The "bourgeoisie" consists of four evolving social layers: "la petite bourgeoisie", "la moyenne bourgeoisie", "la grande bourgeoisie", and "la haute bourgeoisie".
La Petite Bourgeoisie
The "petite bourgoisie" consists of people who have experienced a brief ascension in social mobility for one or two generations.[citation needed] It usually starts with a trade or craft, and by the second and third generation, the person may have risen to the ranks of the "moyenne bourgeoisie". This class would belong to the British middle middle class and would be part of the American lower middle class. They are distinguished mainly by their mentality, and would differentiate themselves from the proletariat. Professions of this class would include artisans, small traders, shopkeepers, and small farm owners. They are not employed, but may not be able to afford employees themselves.
La Moyenne Bourgeoisie
People who belong to the "moyenne bourgeoisie" have solid incomes and assets, but without the aura of the "grande bourgeoisie". They tend to belong to a bourgeois family that has been bourgeois for three or more generations.[citation needed] Some members of this class may have relatives from similar backgrounds, or even have aristocratic connections. The "moyenne bourgeoisie" would be the equivalent of the British and American upper-middle classes.
La Grande Bourgeoisie
The "grande bourgeoisie" are families that have been bourgeois since the ۱۹th century, or have been bourgeois for at least four or five generations.[citation needed] Members of these families tend to marry with the aristocracy or make other advantageous marriages (advantageous, like all marriages in all social classes). This bourgeoisie has a large historical and cultural heritage, which has accumulated over the decades. The names of these families are generally known in the city where they reside, and their ancestors have often contributed to the region"s history. These families are respected and revered. They belong to the upper class, and in the British class system would qualify as "gentry". In the French-speaking countries they are sometimes called "la petite haute bourgeoisie".
La Haute Bourgeoisie
The "haute bourgeoisie" is a social rank in the bourgeoisie that can only be acquired through time. In France, it is composed of bourgeois families that have existed since the French Revolution.[citation needed] They hold only honorable professions and have experienced many illustrious marriages in their family"s history. The cultural and historical heritage are large, and their financial means are more than secure. These families exude an aura of nobility, which prevents them from certain marriages or occupations. Due to circumstances, the lack of opportunity, and political regime, they have not been ennobled, and remain simply "bourgeois". These people nevertheless live a lavish lifestyle, enjoying the company of the greatest artists of their time. In France, the families of the "haute bourgeoisie" are referred to as "les ۲۰۰ familles", a term which was coined in the first half of the ۲۰th century. Michel Pinçon and Monique Pinçon-Charlot have studied the lifestyle of the French bourgeoisie, and how they boldly guard their world from the "nouveau riche" or "new money".
In the French language, the "bourgeoisie" is almost designated as a caste by itself, even though social mobility into this socio-economic group is possible. Nevertheless, the French term differentiates itself from "la classe moyenne", which consists mostly of white-collar employees. This is where further confusion arises, as the English language does not make this separation when referring to the different layers of the middle class. To complicate things further, a "bourgeois" may appear to have a white-collar job, when in reality they hold a "profession libérale", which "la classe moyenne" in its definition is not entitled to.[citation needed] Yet, in English the definition of a white-collar job encompasses the "profession libérale". As the world becomes globalized and society moves towards a corporate one, "la bourgeoisie" in its pure form has become a somewhat outdated term,[citation needed] which requires a more up-to-date definition.
۵۵٣۶۹ - تاریخ انتشار : ۱ تير ۱٣۹۲
|
|
از : صبوری
عنوان : برای پنهان
پنهان عزیز ، برایت نوشتم که قراگوزلو برای کسانی می نویسد که به مبارزه طبقاتی باور داشته باشند. وی از این لنز به رخداد های سیاسی می نگرد. شما در پاسخ سوال بسیار مرتبطی را طرح فرمودید.
یک تقسیم اجتماع به طبقات پی پول و کم پول و پولدار روش بررسی مارکسیتی نیست که اگر این می بود روش حل معضل تقسیم مجدد ثروت می بود. اساسا مارکسیم طبقات را بر اساس مالک بودن یا نبودن ابزار تولید تعریف می کند . برای اینکه خسته تان نکرده باشم از خود منبع برایتان می آورم.
The petite bourgeousie are economically distinct from the proletariat and the lumpenproletariat, who are social-class strata who entirely rely on the sale of their labor-power for survival; and also are distinct from the capitalist class haute bourgeoisie (high bourgeoisie) who own the means of production, and thus can buy the labor-power of the proletariat and lumpenproletariat to work the means of production. Though the petite bourgeoisie can buy the labor of others, unlike the haute bourgeoisie, they typically work alongside their employees; and, although there are business owners, they do not own a controlling share of the means of production.[citation needed] The means of production owned by the petite bourgeoisie does not generate enough revenue surplus value to permit the accumulation of capital to be reinvested into production; unless they take extreme financial chances
خوب بدین ترتیب برای یک خرده بورژوا حد اقل باید یک کارگر و برای یک بورژوا دو کارگر کار کنند لذا در جامعه مورد نظر شما باید ۲۰X۲=۴۰و ۳۰X۱=۳۰یعنی حد اقل ۷۰ میلیون کارگر باشد. کارگر به مفهوم تولید کننده صنعتی در اینجا منظور نیست و تولید کننده خدمات هم که در ازاء مزد کار خود را می فروشند همانند معلم و پرستار و ... هم در اینجا کارگر در نظر گرفته می شوند. خوب جامعه مورد نظر شما تخیلی است مگر آنکه طبقات مارکسیتی تعریف نشده باشند.
اما چه می کنیم مجددأ در اینجا دارید اشتباه می کنید. انقلاب سوسیالیستی به یک پروسه اطلاق می شود. خوب قطعأ انقلاب سوسیالیستی از طریق صندوق رأی رخ نمی دهد. در یک پروسه اتحادی تحت رهبری کارگران متشکل رخ می دهد که در آن بخش های تحتانی خرده بورژوازی همراه کارگران هستندو هدف مالکیت عمومی بر وسایل تولید است. در این انقلاب قطعأ مرحله ای خواهد بود که کارگران از کار دست می کشند. بورژواها یک مشت ماشین آلات و ساختمان بی مصرف خواهند داشت و امیدوارم که مودبانه به مالکیت عمومی تن در دهند. بنظر من این محتمل تر از فرار آخوند ها و خانواده چند ملیونی آنها از ترس سکولار هاست. در دوران انقلاب کوآپ شکل خواهد گرفت که هسته مرکزی مالکیت عمومی بعدی خواهد بود. مراحل بعدی متناسب با هر جامعه ای متفاوت است. لحظه ای این ورزش ذهنی را تمرین کنید که برای تحقق انقلاب سوسیالیستی ابتدا یک اتحاد طبقاتی تحت رهبری کارگران باید صورت پذیرد. در این پروسه و در نهایت شکست ماشین دولت بورژوا ها قطعا فعال ها بطور اشتراکی ناگزیرند زندگی کنند این بزرگ و بزرگتر خواهد شد.
۵۵٣۴۴ - تاریخ انتشار : ٣۱ خرداد ۱٣۹۲
|
