عنوان : آزادی بیان ؟!
به نظر من در رابطه با تناقض ها و کمبود های اساسی "تحلیل" جناب تابان - باید به وضعیت اسفناک سانسور بی رویه و بی پرنسیپ - و بر اساس دیدگاه "خودی - غیر خودی" - در سایت مطبوع ایشان یعنی همین سایت - توجه لازم را مبذول داشت. براستی چنین رویه آشکارا نا معقول و ضد دمکراتیکی از چه بستر های فکری و روانی بر می خیزند؟! چگونه سخنان "غیر خودی"ها به بهانه منافات با "ادب و اصول اخلاقی" براحتی آب خوردن دایما سانسور می شود - اما سخنانی صد بار "بی ادبانه تر و غیر اخلاقی تر" از جانب "خودی ها" چپ و راست مانند آب خوردن منتشر می شوند؟! من تا کنون در سایتها نسبتا زیادی - از طیفهای گوناگون - به ابراز نظر پرداخته ام - و به جرات می توانم بگویم که در هیچ سایتی سانسور نظرات به سنگینی این سایت نبوده است.

آن "غیر خودی هایی" که سعی در ابراز نظر در اینجا داشته اند و تیغ سانسور "اخبار روز" را فراوان بر تن قلمشان چشیده اند خوب می دانند که من چه می گویم. البته بسیار ممکن است که این پیام هم سانسور شود - اما همه این پیامها در نزد من و من ها ضبط می شوند تا روزی اگر لازم شد نشان دهیم که چه نوع دیدگاههایی به چه اقداماتی در این سایت متوسل شده اند تا صدای "غیر خودی" چندان انعکاسی نیابد. همزمان مطمئن باشید که چنین اقدامات تاسف بر انگیزی - که در تضاد آشکار با شعارها و ادعا های "دمکراتیک" سایت قرار دارند - نه از زبان ما و بازگویی آنها برای دیگران و دیگر سایتها باز می مانند و نه از دید دیگران.
۵۵۴۹۹ - تاریخ انتشار : ۶ تير ۱٣۹۲       

عنوان : شرکت و تحریم هردو ‫همسنگ و مهم میباشند
‫اندیشه درست تکثرگرایی، مردم آزاده و ‫جامعه روادار و دموکرات اندیش یعنی همین چیزی که اتفاق افتاد. یعنی همواره یک عده رای به رژیم میدهند، یک عده به اپوزیسیون، و یا در نبود یک اپوزیسیون عرفی رای به دورترین جناح از رژیم (نظیر معتدلین برهبری رفسنجانی و روحانی و اصلاح طلبان به رهبری خاتمی) رای میدهند. برخلاف نظر آقای تابان، هیچ امتیاز و مقام و "شأن تحلیل" ویژه ای برای هیچکس و هیچ گروه و تشکیلاتی بخاطر شرکت و یا تحریم این انتخابات وجود ندارد و امتیازی تعلق نمیگیرد. هرشهروندی حق دارد هر جور که دوست دارد بطور شفاف و واقعی عمل کند. از نظر علمی و علم آمار رفتار واقعی فرد و اجتماع مهم است. همان قدر که تعداد تحریمی ها مهم است، تعداد پیروان رژیم، اصلاحات و میانه روها هم مهم است. مهم اینست که ما با آماری دقیق تعداد واقعی رای دهندگان و تحریم کنندگان مستقل و یا وابسته به گروه ها و جناحای مختلف را بدانیم. تا این آمار دقیق را نداشته باشیم، نمیتوانیم رو به پیشرفت حرکت کنیم. تمام گروه های مخالف، از جمله فدائیان، حق دارند انتخابات را تحریم کنند، حتا اگر بعد از انتخابات پشیمان شوند. یکی از دلایل این نتیجه انتخابات وحشت همه از تحریم بود. هم خامنه ای، هم هواداران محافظه کارش، هم میانه روها، هم اصلاح طلبان و هم مردم مخالف رژیم از ضربه تأثیر تحریم و عدم شرکت و در ‫نتیجه بالا آ‫مدن کاندید غیردلخواه و مخالف ‫رای و نظر خود در هراس بودند. شرکت و تحریم هردو ‫همسنگ و مهم میباشند. هردو همزمان میتوانند باعث افزایش تدریجی قدرت مردم و کاهش قدرت حاکم در بلند مدت بشوند...
‫

‫
۵۵۴٣۶ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹۲       

عنوان : اتحاد دموکراسی خواهان ضروری است
یکی از دوستان اظهار کرده اند که چه آنانی که رای داده اند و چه کسانی که تحریم کرده اند عموما خواهان دموکراسی هستند و بهتر است همدیگر را تخریب نکنند این حرف درستی است اما به این دوست عزیز و دوستان دیگر پیشنهاد میکنم به این هم بیندیشند آیا بهتر نیست همه طرفداران دموکراسی در چنین مواقعی یکپارچه عمل کنند ؟
هیچ ترازویی نمی تواند تعیین بکند که آیا شرکت کردن بهتر بوده است یا شرکت نکردن و تاثیر کدام یک به نفع جامعه است . ولی این را به اعتقاد من ، می توان با اطمینان گفت اتحاد همه طرفداران دموکراسی به نفع جامعه است و چون اکثریت تصمیم به شرکت گرفتند و اتفاقا بر خلاف نظر آقای تابان تحلیلهای عمیقی هم پشتش بوده بهتر بود دوستان حمایت می کردند بنده از اول هم جمع بندی ام این بوده که اگر هسته اصلی اصلاح طلبان به رهبری خاتمی تصمیم به شرکت گرفتند بهتر است همه حمایت کنند . روح موتور بزرگ و موتور کوچک متاسفانه همچنان جولان می دهد .
۵۵۴۲٨ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹۲       

عنوان : متهم به پوپو لیسم ارزان
در شرایطی که همهء مدافعان خیر و صلاح مردم و مملکت ،یکدیگر را دعوت به آرامش در بر خورد با یکدیگر و توصیه به همگرایی می کنند،تا با کمترین هزینه از این پیچ تند تاریخی به سلامت عبور کنیم،شایسته نیست کسانی که چنین ادعایی دارندو از موضع یک تئوریسین ادعایشان تحویل خلایق می دهند،با این تلقی که اگر کسی در یک یا چند بزنگاه تاریخی حرکت مردم را که متاثر از معدل شعور سیاسی_اجتماعی آن لحظهء تاریخی مردم است،تایید کند،گویا تعهد داده است که مدافع تمام حرکات درست و نادرست آنان باشد و انتقاد از عملکرد مردم را به مثابه خوردن میوهء ممنوعه ارزیابی کند و انتقاد کننده را از بهشت خیالیش بیرون کند.به گمانم تابان عزیز وقتی با چنین پیشداوری ای منتقد نوشته و نگاهش را متهم به "پوپولیسم چیپ" می کند،این شائبه ایجاد می شود که احتمالا در صدد تاراندن منتقد بخت برگشته از بهشت مورد نظر خویش است.جناب تابان،شما حق دارید که بحث حول مقاله ات را مدیریت کنید و برای هرز نرفتن انرژی و وقت عزیزان شرکت کننده ،آیتم هایی را پیشنهاد کنید که برای جلوگیری از تشتت و پراکنده گویی،به آنها پرداخته شود.جالب توجه است که این حق را برای مخاطبینت هم قائل شده ای که سوالات دیگری را اگر به نظرشان می رسد می توانند به آنها اضافه کنند و بدون اتهام زنی و در فضای آرام به گفتگو بپردازیم.جالب تر می شد این رویه را قبل از اینکه یکی را به ارزان بودن دیدگاهش متهم کنی و دیگری را شایستهء پاسخگویی ندانی ،در پیش می گرفتی.اما در مورد نکاتی که طرح کردید:
۱_کسی که نتیجهء (برد_برد) را هم در بازی دور از ذهن نمی داند ،در این بازی مشخص می پذیرد که هر دو طرف بازی با بدست آوردن امتیازاتی و از دست دادن امتیازات دیگری در حقیقت توانسته اند بعضی از نقشه های طرف مقابل را خنثی کنند و در بعضی موارد هم موفق به انجام این کار نشده اند.
۲_برخلاف دیدگاه شما می توان از این گفتگو نتیجه گرفت که بخش وسیعی از اصلاح طلبان و کسانی که در انتخابات شرکت کردند،نه تنها از خواست انتخابات آزاد عدول نکرده اند،بلکه در شرایطی که امکانات واقعی برای برگزاری چنین انتخاباتی موجود نیست ،از حداقل هایی که وجود دارد و می تواند موجب حرکت مردم شود استفاده کردند،و بخشی از شعارهای جنبش را مجددا بر سر زبانها انداختند بطوریکه بیانگر سوی مطالبات مردم باشد.
۳_این گفتگو می گوید و بار دیگر یاد آوری می کند که: "سیاست علم ممکنات است"
شاید بتوان گفت جنبش بنفش محصول زیرکی و وقت شناسی تحول طلبان و اصلاح طلبان در استفادهء بهینه از موقعیت های موجود و بدست آمده در راستای شادابی جنبش سبز است.
۴_در این شرایط،با توجه به انگیزهء عمومی و درونی جنبش بنفش که گفتن "نه" به افراط و برقراری تعامل بین المللی و خارج کردن کشور از انزوا بود،طبیعتا پیگیری این جدی این مطالبات نباید نافی مطالبات مدنی ،صنفی و... تلقی شود.آنچه که می تواند باعث پویایی جنبش دموکراسی خواهی و عدالتخواهی کشور ما شود،پیگیری منطقی و معقول همین مطالبات است.که الزاما نباید با پیشداوری مبنی بر این که دولت روحانی برآورده شدنشان است همراه باشد.
جناب تابان تصور می کنم پاسخ این سوالات را به شکلی دیگر هم من و هم بقیهء دوستان در چهار چوب دیدگاه کلی اشان در نوشته های قبلی داده باشند.تفاوتش این است که این بار پاسخگویی با احساس "دانش آموزی که سر جلسهء امتحان نشسته" و یا.... همراه بود.
۵۵۴۲۷ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹۲       

عنوان : برای دوستانی که غره ی این "پیروزی"شده اند
دوستانی که تحریم انتخابات ۹۲ را اشتباه ارزیابی می کنند، به "پیروزی" شان غره نشوند و خود را در نقطه مقابل آنان قرار ندهند که انتخابات را تحریم کردند، هر چند مراد من آن دسته از جریانات و افرادی نیست که هر انتخاباتی را از بدو تاسیس ج.ا.ا. تحریم کردند، بل که آنانی است که بسته به شرایط برای مشارکت یا تحریم تصمیم گرفته اند. به نظرم همانند تحریم کنندگان، کسانی که با نگاه انتقادی به روند آنتخابات در آن شرکت کرده اند، به مهندسی این انتخابات اذعان دارند، و می پذیرند که برگزاری "سالم" انتخابات در همان محدوده ی مهندسی شده ی انتخابات صورت گرفت. تنها تفاوت این است که تحریم کنندگان به حاکمیت در امر برگزاری "سالم" انتخابات همچنان بدگمان ماندند و رای ندادند، و شرکت کنندگان خوشبین شدند و به ریسکی (تیری در تاریکی، به گفته تابان) تن دادند. این خوش بینی به ویژه پس از آن تقویت شد که خامنه ای از مخالفان نظام هم خواست که به خاطر کشور رای بدهند. یعنی، به اعتقاد من، اگر پیش از انتخابات، در همان حد مهندسی شده (تایید صلاحیت کاملاً معنادار ۸ کاندیدا)، این اعتماد (شفافیت) وجود داشت که همانند ۸۴ و ۸۸ تقلبی بزرگ صورت نخواهد گرفت، مشارکت همانند ۸۸ بسیار بالا می شد. بنابراین، هم رای دهندگان و تحریم کنندگان باید با تکیه بر خواست تغییر با هم متحدانه عمل کنند نه اینکه در برابر هم قرار گیرند. بدیهی است که مرادم از این گفته نفی گفتمان منطقی و سازنده نیست.
اما چرا نباید به این "پیروزی" غره شد؟ اگر به سیاست ج.ا. پس از ۸۸ نگاه کنیم، می بینیم که رژیم که کارگزار اصلی اش ولی فقیه است، هیچگونه عقب نشینی در برابر خواست های مردم در چنان جنبش عظیمی که جهان را تکان داد، نداشته است. همچنان به سرکوب و بگیر و ببند بی امانش ادامه داد، به شکایت خانواده های قربانیان کودتای انتخاباتی رسیدگی نکرد و... این نشان می دهد که به خلاف این تحلیل سازشکارانه و فریبکارانه که خامنه ای بر ان شد از این پس خود جریان اصلاح طلبی را پی بگیرد و رهبری کند، او همچنان پیگیر سیاست های ارتجاعی خود هم پیش از انتخابات و هم در فرایند آن بوده است. اگر قرار بود که او از این پس بشود رهبر اصلاحات، چنین نشانه ای را از ۸۸ به بعد از خود به جای می گذاشت. لذا، غره شدن به این "پیروزی" می تواند این خطر را پدید بیاورد که باید از این پس با نگاه خوش بینی به ج.ا. نگریست. حداقل پیامد این خوش بینی بی اساس آن است که توده ها، همانند مرض همیشگی ایرانیان، عرصه سیاسی را ترک کنند و اجازه دهند رژیم سیاست های ضدمردمی خود را همچنان با شدت گذشته پیش ببرد.
۵۵۴۲۶ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲       

عنوان : نیروهای به اصطلاح چپ
از اصلاح طلبان حکومتی که همیشه رویای شراکت در حکومت را در سر میپرورانند وتنها در آن جایگاه خودرا قادر به ادامه مبارزه میدانند انتظاری نیست .اما وضعیت نیروهایی که داعیه چپ بودن داشته و خودرا مدافع طبقات محروم میدانند بهیچ عنوان مواضع شان در ارتباط با انتخابات اخیر قابل دفاع نمی باشد.آیا این نیروهای چپ نمیدانند چه طبقاتی خیز گرفته اندوسوار بر نارضایتی توده ها ضمن به انحراف کشانیدن مبارزات شان براریکه قدرت سوار می شوند .؟! عده ای از نیروهای به اصطلاح چپ چنان از انتخابات اخیر به وجد آمده اند که گمان میرود حتی اتاق خواب های خود رانیز به تمثال مبارک "روحانی" مزین کرده باشند.واقعا موضعگیری های اخیر بخش هایی از فعالین چپ شرم آور وننگین است.
۵۵۴۱۹ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲       

عنوان : با بخش هایی از این مصاحبه موافق و با بخش هایی مخالفم.
اولا: این حسن ( فریدون) روحانی به اندازه طول اتم هم با قوانین جمهوری اسلامی و خود نظام اختلاف ندارند اما از آنجائیکه از رقیبانی مانند جلیلی و دیگران کمی دور اندیش ترند به فکر منابع دراز مدت نظام هستند و حاضرند یک کمی طناب دور گردن مردم را شل کنند که آنها برای رهایی از خفه گی دست به عصیان نزنند که بنیان های نظام را در هم بکوبند. گفتم که ایشان هیج اختلافی نه با رهبری و نه با نظام ندارند اما مثلا اگر هم از سنگسار دفاع کنند ترجیح می دهند که این عمل در پشت دیوار های زندان اتفاق افتد که در افکار عمومی بین المللی به ابرو و حیثیت نطام خدشه وارد نشود. کلا با هر گونه افراطگرایی که ضررش بیش از منفعت برای نظام باشد مخالفند. یعنی ایشان بهتر از دیگران با روانشناسی توده ها و اینکه چگونه می توان آنها را سالها در خواب نگه داشت و سرشان شیره مالید اشنایی دارند.
ثا نیا: برای درک اینکه چرا در این مرحله از تاریخ فردی بمانند حسن روحانی انتحاب شد احنیاجی به نابغه بودن نیست. ایران قبل از انتخابات دقیقا به لبه پرتگاهی نزدیک شده بود. که فقط لگدی کافی بود که آنرا به قعر دره عمیق-- از نوع دره هایی که صدام و قذافی فرستاده شدند--- روانه کند. در عرضه خارجی روزی نبود که تروریست هاییکه از طرف ایران ارسال می شدند در آمریکا و افریقا و هندوستان و تایلند و ترکیه و خدا میداند در کدم کشور دیگر دستگیر نشوند. ایران در بحران سوریه گیر کرده است و بخوبی می داند که چیزی به پایان عمر بشار اسد نمانده است. در مسئله هسته ای هم با گذشت زمان حتی روس ها و چینی ها هم کم کم به مواضع آمریکا و غرب نردیک می شدند. ایران با هیج یک از همسایگانش رابطه حسته و دوستانه ندارد و یکی از منزوی ترین کشور ها در سراسر جهان است که به جز اسب چلاقی به نام اسد و حزب الله لبنان که در عرضه بین الملل نیرویی بحساب نمی آید دوست وفاداری ندارد.-- حتی ترکیه را هم از دست داده بود--- در عرضه داخی هم که تحریم های اقتصادی هم کارش را با موفقیت انجام داده و اقتصاد ایران را به ویرانی کشیده بود که می رفت که یواش یواش صدای مردم را در بیاورد. در مذاکرات هسته ای هم وضع اش هر روز بد تر می شد و امریکا و غرب حاضر به عقیب نشینی حتی یک سانتیمتر هم نبود. معلوم بود که در این لبه پرتگاه هر آدم عاقلی که به اندازه نخودی عقل و خرد در بالاخانه اش داشته باشد باید کمی عقب نشینی کند. حتی دیکتاتوری مانند هیتلر که از خود خدا هم حرف نمی شنود گاها وقتی ارتش اش در مخمصه می افتاد جام زهر را بالا می کشید و به حرف فرمانده هان ارتش اش گوش می کرد-- با اینکه به ندرت.

این انتخابات از ماه ها قبل مهندسی شده بود که با یک تیر چندین گنجشگ شکار شد. همانطوریکه اقای تابان هم نوشته اند هم مردم موقتا راضی به نطر می رسند و هم اینکه اپوزیسون " اصلاح طلبان" را از درون اخته کرده است. نتیجه این انتخابات برای خامنه ای اصلا و ابدا هم سوپرایز نبود و ایشان دقیقا می دانستند به این مردمی که داشتند از ناامیدی غرق می شدند چگونه یک توهم امید و زندگی ایجاد کنند.
من به شخصه در درستی و صحت در درک وقایع اتفاق افتاده اصلا و ابدا نه شکی دارم و نه مشکلی .اما معضل بزرگ و گنده ترین گره ایکه باید در اینده باز شود فعلا بی پاسخ مانده است و آن اینکه ایا این رژیم همانطوریکه اقای تابان هم اشاره کرده اند در برنامه های هسته اش حاضر به سازش با امریکا و غرب خواهند شد. یا نه؟ من به شخصه بر خلاف اقای تابان معتقد هستم که نه جمهوری اسلامی و نه آمریکا و غرب هیجکدام حاظر به عقب نشینی از مواضع شان نخواهند بود و این لجاجت از هر دو طرف عاقبت کار را به مداخله نطامی آمریکا خواهد کشانید. ایران نمی تواند آن خواست های آمریکا را که بازرسان حق خواهند داشت که بدون اطلاع قبلی بتوانند به هر نقطه و تاسیسات نظامی و هسته ای ایران سرک بکشند را قبول کند. این یعنی کاپیتولاسیون و ایران این خواست ایشان را بر آورده نخواهد کرد و امریکا هم بخوبی از روانشناسی رهبری اطلاع دارد.

پس باید منتظر توفان بعد از این ارامش موقتی باید بود
۵۵۴۱٨ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲       

عنوان : روشنگری: بسترسازی برای تغییر
دوستِ گرامی، جنابِ آقای تابان

با سپاس از شما بابتِ این مطلبِ خوب، ذکرِ دو نکته را ضروری می دانم. یکی اینکه آنچه به عنوانِ «میزانِ مشارکت» در «انتخابات» منتشر شده و امروز موافق و مخالف به آن استناد می کنند، به طورِ عمده از رسانه های رسمیِ جمهوری اسلامی به درآمده، که به هیچ وجه قابلِ اعتماد نیست. بنابراین، مشخص نمی شود که میزانِ رای-دهندگان و رای-ندهندگان در واقع چقدر بوده است. شواهد نشان می دهد که مشارکت بسیار کمتر از دورهِ قبل بوده، و حتی گزارشهای افرادِ نزدیک به نظام یا طرفدارِ رای دادن در روزِ رای-گیری هم نشان می دهد که زیاد شلوغ نبوده. منتهی اینکه چطور در نهایت ۷۲ درصد اعلام می شود را باید گفت: «اللهُ اعلم!» لذا صحیح این است که ما هم در دامِ این تبلیغاتِ منفی نیفتیم. ما نمی توانیم به طورِ قطع میزانِ مشارکت را تعیین کنیم، اما شایسته است که زیاد به آمارِ جمهوری اسلامی هم اعتماد نکنیم.

نکتهِ دیگر اینکه آنها که رای ندادند یا به دلخواه و به زور دادند، بسیاری شان جدا به رژیم اعتقاد ندارند و آن را نمی خواهند. آنها هر کدامِ به دلایلی کاری را کردند که کردند، و این از سرِ وجدِ به تغییر بوده که این کار را کرده اند. لذا، به دور از جهت-گیری های حزبی و جریانی، من فکر می کنم بخشِ عظیمی از جامعه - که بنده و شما هم جزِ آن باشیم - خواهانِ تغییر هستند، و این امتیازی برای تغییرخواهان است. حال اینکه جمهوری اسلامی همه چیز را به سودِ خود مصادره می کند نباید ما را ناامید کند. این از اول هم قابلِ پیش-بینی بود که ج ا این کار را خواهد کرد، منتهی به طریقی دیگر که اکثرِ ما پیش-بینی نکرده بودیم چنین کرد. لذا ما باید به فعالیتِ خود ادامه دهیم. می بینیم که تا اینجای کار هم بسیار مفید بوده است. اصولا هنگامی که بر اصول بایستیم و مدام روشنگری کنیم، بستر برای تغییر ایجاد می شود. نقشِ خود را در تغییری که صورت گرفته - بدونِ اغراق و با آگاهی نسبت به عواملِ دیگر - دستِ کم نگیریم. با آرزوی بهروزی برای شما.

ارادتمند
رضا پرچی زاده
۵۵۴۱۷ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲       

عنوان : در مورد موارد طرح شده از طرف تابان
۱-"تا چه حد سیاست «امید و تدبیر» سیاست تحمیلی به آقای خامنه ای است.................."
۲ سوال بالا از هم جدا شدنی نیستند ، سیاست اجازه دادن به حضور روحانی هم تحمیل شده به آقای خامنه ای بود و هم تدبیر حکومت برای خروج از بحران .به نظر من روحانی انتخاب اول آقای خامنه ای نبود ولی ایشان و بلوک قدرت تصمیم گرفتند وجود او را که به اصلاح طلبان نزدیک تر بود تحمل کنند ، حاکمیت در ایران نمی خواهد به سرنوشت صدام ، قذافی و بشار اسد دچار شود ، مخالفان دموکرات حکومت باید از این رویکرد حاکمیت و ظرفیت های موجود در آن استقبال کنند .
۲-صحنه سیاست در ایران بسیار متغیر و بی ثبات است و باید مطابق این تغیرات مداوم در باره آنها سیاست گذاری کرد ، تغیر در روش های مبارزه امروز نفی خواسته های دیروز جنبش سبز نیست ، هر گونه پیشرفت حتا اگر بسیار ناچیز باشد در نهایت به تحقق همان اهداف دیروز کمک می کند .
۳-"این گفتگو می گوید در پهنه ی سیاست کلان در ایران چرخش به راست صورت گرفته است........"
در بخش دوم تا حدودی در این مورد گفته شد ، تغیر فضای به شدت امنیتی موجود می تواند زمینه لازم برای طرح مطالبات را فراهم کند و مخالفان دموکرات باید از هر روزنه ای در این مورد استفاده کنند .
۴-"در این شرایط وظیفه ی جنبش مدنی این است که به دولت آقای روحانی اعتماد کند............"
طرح موضو ع به این شکل اشتباه است ، وظیفه جنبش مدنی در همه جای دنیا عدم اعتماد به حاکمان است و باید از هر فرصتی برای طرح خواسته خود استفاده شود .و اما در مورد ایران ، آقای روحانی هنوز کرسی ریاست جمهوری را تحویل نگرفته است ،حدود ۲ ماه دیگر او رسما رییس جمهور ایران خواهد شد .باید به روحانی فرصت بیشتری داده شود .ضمن اینکه نباید جنبش مدنی را متوقف کرد باید این را هم در نظر داشت که طرح مداوم مطالبات تلمبار شده به خصو ص اگر خارج از توان روحانی و ظرفیت های موجود فضای سیاسی کشور باشد می توان به عکس خود تبدیل شده و زمینه امنیتی و بسته شدن بیشتر فضا ی سیاسی کشور را فراهم کند .وظیفه جنبش مدنی استفاده از ظرفیت های موجود جامعه برای رسیدن به خواسته های خود و تلاش برای ارتقاء این خواسته ها و ظرفیت ها به سطحی بالاتر است .
۵۵۴۱۶ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲       

عنوان : به أقای تابان
شما در جوابکًونه خود از برج عاج خود کًفتید که:
آقای امیرخان هم از نظرات من تعجب کرده اند و مسائلی را هم به من نسبت داده اند که زبانم لال هرگز نگفته ام و ننوشته ام. از جمله هر که رای داده بی تحلیل بوده است و هر که رای نداده تحلیل داشته است. من به این طور انتقادات جواب نمی دهم.
حال این را از متن مصاحبه خود ببینید و تا دلیل نظر تند مرا متوجه شوید:
ًاخبار روز: ولی در همین شرایط هم عده ای از شرکت در انتخابات دفاع کردند..
ف. تابان: دفاع آن ها از شرکت در انتخابات بر اساس «تحلیل» نبود. آن ها همیشه و در هر انتخاباتی شرکت می کنند. در ایران کمتر کسانی هستند که شرکت و یا عدم شرکت در انتخابات را از یک تحلیل معین نتیجه بگیرند، شرکت در انتخابات یا تحریم آن برای اکثر نیروهای اپوزیسیون جزو اصول تخطی ناپذیر در آمده است. کمتر کسی می تواند مدعی شود بر اثر «تحلیل وضعیت» رای به شرکت و یا عدم شرکت در انتخابات داده است. ً
حال خود دانید و در جواب دادن یا ندادن مختار. قصد مجادله نیست تنها خواستم به یکی از دهها تناقض در موضع شما أشاره کنم . با شما موافقم که حال باید در شرایط جدید به رآه کار درست فکر کرد و رآه نشأن داد البته با درس از روز کًار و وقائع . درس از روزکًار یک نکته منفی نیست بلکه شرط اساسی خردورزی است.
۵۵۴۰۹ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹۲