عنوان : کمی دقت
دوست گرامی من بی هیچ عنوان از بکار بردن لوچ قصد بی احترامی نداشتهام ، کلمه لوچ در ساختار زبان مثل همه ی دیگر اجزای مشخص "بازی های زبانی" یک استعاه است . اصلن خود زبان وجهی استعاری دارد . پس وقتی به کسی می گویند لوچ یا کور بلکه در تمامیت خود یک معنای بیرون از کلمات را عاریتن با خود حمل می کند به قصد نشان دادن اهمیت زیادی و بی اهمیتی ،با به عبارت بهتر عدم توجه به پدیدهای در ظرف واقعی خودش
۵٨۱٨۵ - تاریخ انتشار : ۷ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : شکایت
آقای اخبار روز, شما کامنت اول من پای نوشته ی این آقا را مرور و تایید کرده اید. چگونه راضی می شوید که ایشان اینگونه جاهلانه, متکبر و بی مسئولیت مرا که خود و خویشانم قربانیان زنده و مرده ی این رژیم ستمگریم,حامی جنایات آن بداند. من به شدت از شما آزرده و از کم توجهیتان گله مندم. با احترام.
۵٨۱۵۴ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : باز هم دقیق ننوشته اید.
من اعدامهای مورد اشاره شما توسط حکومت را تبهکارانه خواندم و اصولا هر کشتنی را تبهکاری می دانم. من شما را هرگز به تایید حشونت متهم نکرده ام. من تنها به سکوت شما در قبال خشونت یکی از دو طرف خشونتگر انتقاد کرده ام. من از آغاز کسب شعور اجتماعی, با چشمانی باز و قلبی گشاده حامی جانباز حقوق پایمال شده ملتهای غیر فارس ایران بوده ام و تا هنگام داشتن این شعور اینگونه خواهم ماند. من در نظر خودم پای مطلب شما, با جوانان ستمدیده و خشمگین بلوچ که به سرسام القاعده دچار شده اند نیز همدردی کرده ام و به سرنوشت شومشان افسوس خورده ام, چون شریک و شاهد فقرعظیم خلقشان بوده و ستمی را که می کشند دیده ام.اما راهی که آنان بدان پا گذاشته اند به جهنم می رود. لطفا اجازه دهید که من, "شما" را که نوشته ی مرا با پیش قضاوتی متکبرانه پاسخ داده اید نه آنگونه که شما "مرا" لوچ دانسته ای, بلکه با عرض معذرت کور بدانم.
۵٨۱۵٣ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : تاملی بیشتر
خانم یا آقای بنفشه متاسفانه دقت کافی در تحلیل شرایط را به خرج ندادهای ، هر نیرویی خشونت طلب و هر خشونتی که از جانب اقلیتهای ملی یا مذهبی رز می دهد کنش و علت نیست ، بلکه واکنش و معلولی است ، به جنایتهای سی و چند ساله این رژیم سفاک و خونریز که برای نابودی صدای حق خواهی از هیچ جنایتی دریغ نکرده ، من به عنوان یک منتقد و روزنامه نگار وابسته به هیچ جریانی نیستم و هیچ گاه هم خشونت را تایید نکردهام ، حتی در هیچ کجای نوشتهام تاییدی برای خشونت وجود ندارد ، این یک واقعیت است ، که متاسفانه شما در نگاه به این واقعیت نسبت به ظلمی که به اقلیتها شده چشمانتان را بستهاید و در اتهام زنی ، برچسب زدن به من منتقد و دیگران و حمایت از جنایات رژیم لوچ شدهاید ،
۵٨۱۴۲ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : دقیفن اینگونه نیست که می نویسید
شما از اعدام تبهکارانه فعالان بلوچ و اعضای زندانی پژاک بعنوان فاکت استفاده می کنید. اما "کنش" زمینه ساز های این واکنش تبهکارانه را در سکوت چال می کنید. در ماه گذشته پژاک در ضدیت با عهد آتش بسی که با پاسداران بسته بود به گروهی از آنان شبیخون زد و شماری از آنها را کشت.شبه نظامیان بلوچ نیز که به گواه بسیاری از روشنفکران بلوچ با کینه توز ترین دشمنان حکومت ایران همپیمان شده اند, روز پیش از اعدامها به مرزبانان کمین زده و شمار زیادی را کشتند.
چند روز پیش, عبدالله اجلان, رهبر افتخاری کردهای ترکیه, سوریه و حزب پژاک در ایران, از این حزب خواست که به جای مبارزه مسلحانه با حکومت ایران, در راه ایجاد مذاکرات سیاسی تلاش کند. اجلان جمهوری اسلامی را بهتر از پژاکی های جوان می شناسد.سپاه پاسداران قاعدتن با گروهایی که با حکومت مسلحانه برخورد می کنند, سیاسی بر خورد نمی کند. اگر تعدای از نیروهایش غافلگیر شده, در کمین نیرویی افتاده و تلف شوند, فردای آن روز , یاران اسیر آن نیرو را بیرحمانه, بیشرمانه, و در پیروی از رسوم ابتدایی "جنگهای داخلی" اعدام می کند.امروز هیچ نیروی دمکراتی در اپوزیسیون ایرانی, حال به هر دلیلی, با حکومت ایران جنگ مسلحانه نمی کند.اما گذشته از پژاک جوان و مغشوش, گروهی از جوانان ستمدیده,خشمگین و ساده دل بلوچ هم در کمال بی طاقتی, مرتکب اشتباهی کلان شده و بی آنکه مستعد فرهنگ دگماتیک جهادیان القاعده باشند, با برگزیدن نامها و انجام کارهایی به شدت "درشت وخشن" که هیچ گونه مناسبتی با طبیعت مهربان و آرام مردمشان ندارد, سرنوشتی غم انگیز را برای خود, مردمشان و مبارزات دمکراتیک دیگر مردمان ایران رقم می زنند. امید و آرزو اینکه هم پژاک جوان به پند معلم باران دیده خود توجه کند, و هم شما, جندالله یا جیش العدل نیز شاید بهتر باشد که به دستورات سازمان امنیت سعودی ها بی توجه گردد.
۵٨۱٣٣ - تاریخ انتشار : ۵ آبان ۱٣۹۲