عنوان : حرف حق تلخ است. ولی چه می شود کرد.
البرز عزیز!
من با اینکه نه یک کرد بلکه آذربایجانی هستم، به سئوال شما جواب می دهم.
عزیز!
همانطوریکه شما زندانیان آذربایجانی، کرد، عرب، تورکمن و بلوچ را از خودتان نمی دانید (اگر می دانستید، در بیانیه هایتان اسم دهها زندانی وابسته به این ملتها را می آوردید) آنها هم دیگر شما را از خودشان نمی دانند. مبارزه علیه ستم ملی برای روشنفکران وابسته به ملیت فارس و روشنفکران مرکزگرا (صرف نظر از ملیتشان) در بهترین حالت امریست مزاحم ( و گرنه خیانت و به خطر انداختن تمامیت ارضی کشور نیز می تواند محسوب بشود). این گونه روشنفکران از ترس فعالین ملی وابسته به ملیتهای بالا ( نه ترس از افراطیون حاکم)، دور امامزاده ی حسن روحانی حلقه زده اند و مثل آقای فانی یزدی ( در مقاله و افاضات اخیرشان) از ما انتظار توبه و اقرار به گناهانمان!! را دارند.
البرز عزیز! به هر حال با شیرینی گفتن تنها دهان شیرین نمی شود. می ترسم که برای اینگونه همدلیها کمی دیر شده باشد. البته از آذربایجانیهائی که از امامزاده ی سیستم فدرال هنوز امیدشان قطع نشده، چند تائی را می توان پیدا کرد. اما چنین کسانی در میان ملیتهای کرد و بلوچ - و به مقدار زیادی ملیت عرب- کم کم کمیاب می شوند. حرف حق تلخ است. ولی چه می شود کرد.
۵٨۲۶۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : اعتراض به اعدامهای وحشیانه در ایران
حکومت ترور و جنایت مرزهای توحش و سبعیت را شکسته است. ابعاد حنابات انقدر وسیع شده که ملیتهای همزبان ان طرف مرزهای کشور به حمایت از همزبانان هحصور هرزهای ایران میکنند، معدودی قاضی جنایتکارر مانند صلواتی بسان همکیش ملعونش صادق خلخالی احکام انتقام صادر میکنند زهی بیشرمی، افرین بر همت معترضان و باید ادامه یابد، بر همه ایرانیان خارج کشور است که با تمام امکانات اعتراضی هم صدا شونم، ظاهرن دولت روحانی نه مخالف اعدامهاست، حکومت جمهودی اسلامی مسیول تمام عواقب بعدی جناباتش می باشد. هنوز در تهران خوشبختانه کامیون منفجر نمیشود و امیدواریم نشود اما ما فقط امیدواریم!
۵٨۲۵۹ - تاریخ انتشار : ۱۱ آبان ۱٣۹۲       

عنوان : فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگاران کُرد
ضمن همدردی با فعالان سیاسی کرد در زمینه مطالبات حق طلبانه آنان در جهت تأمین آزادی بیان برای سازمانهای سیاسی و مدنی مردم، در استان کردستان ایران، و محکوم کردن شکنجه و اعدام فعالان سیاسی کرد، به جرم فعالیتهای سیاسی و دموکراسی خواهانه آنان، چند پرسش دارم، که ذیلا به طرح آنان می پردازم. امید است پرسش و پاسخهایی از این دست، اسباب مودت بیشتر مردم ایران، در مبارزات دموکراسی خواهانه و عدالت طلبانه اشان را فراهم آورد
چرا فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگاران کُرد، خطاب فراخوانشان، فقط به مردم کردستان ایران است.
‫چرا فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگاران کُرد ‫خود را همدرد با دیگر فعالان سیاسی، مدنی و هموطن خود از اقصی نقاط ایران‫، که دائم به مانند آنان ‫و گاها بسیار شدیدتر از وضعیت آنان، تحت فشار خشونت طلبان ج.ا.ا قرار میگیرند،‫ احساس نمی کنند.
چرا فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگاران کُرد، نمیتوانند ببینند، ‫همانقدری که آنان از فرهنگ خشونتگرای ج. ا.ا در عذابند، مادر، ‫زنده یاد ستار بهشتی، نسرین ستوده و میلیونها ایرانی دیگر هم، در اقصی نقاط ایران،‫‫در عذابند.
۵٨۲۵۴ - تاریخ انتشار : ۱۰ آبان ۱٣۹۲