عنوان : یاد این انسانگرای وارسته در دل های مردمان جاودانه خواهد ماند و در فردای روشنی که انسان یار انسان شد از او در کنار بسیاری آزادگان دیگر به نیکی یاد خواهد شد.
آقای کیومرث نقی پوز!
اولاً: تسلیت می گویم. مثل همه ی ماها که به علت تسلط مافیای مذهبی، اقتصادی و اجتماعی رژیم «ضد انسان» پرور جمهوری اسلامی حتی در مراسم تشییع جنازه عزیزانمان نیز نتوانستیم شرکت کنیم، درد بزرگ شما را می فهم. اما تسلای بزرگ ما جمله ای است که نوشته اید: «یاد این انسانگرای وارسته در دل های مردمان جاودانه خواهد ماند و در فردای روشنی که انسان یار انسان شد از او در کنار بسیاری آزادگان دیگر به نیکی یاد خواهد شد.».
شک نکنید که علیرغم همه ی بدی ها و نا مهربانیها موجود، هنوز هم در جامعه ی ایران قدر اقدامات برادر شما را می دانند و خواهند دانست.
دوماً: در جوامعی که ما زندگی می کنیم (منظور جوامع غربی است)، همه روزه شاهد آن هستم که انسانها نه برای «اجر اخروی» و نه برای بدست آوردن مقامی و منالی به همدیگر کمک می کنند. کار برادر شما نیز کاری از این دست بود و شک نکنیم که به اندازه ی مبارزه برای آینده ی روشن برای بشریت ارزش دارد.
مطمئن باشید که کار برادر شما در ایران و زادگاهش سرمشق جوانان زیادی خواهد شد. کمیت مهم است ولی کیفیت از آنهم مهمتر است.
اندوه واپسین تان باشد.
۵٨۹۷٣ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : گرامیداشت
یاد و نامش گرامی باد
۵٨۹۶۹ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣۹۲       

عنوان : دوستدار دکتر علی اکبر نقی پور
برای نخستین بار دکتر علی اکبر نقی پور را پس از حوادث سال ۱۳۶۳ در منزل پدری ام در تهران ملاقات کردم. دکتر علی اکبر نقی پور ناچار شده بود بدلیل فعالیت های سیاسی و تحت تعقیب بودنش توسط نیروهای امنیتی رژیم از زادگاهش به تهران نقل ممکن پیدا کند. از پیش بواسطه روابط مشترک خانوادگی مطلع شده بودیم دکتر در تهران هم در پی یافتن کار و مکانی برای زندگی است. البته میبایست تمام این مراحل با حفظ رعایت کامل پنهانی کاری انجام میگرفت و تحت هیچ شرایطی نمی بایست کسی نه از محل زندگی دکتر مطلع میشد و نه از محل کار او. خوشبختانه تمام این مراحل تا آنزمان که با دکتر همراه بودیم با رعایت کامل صورت گرفت. دکتر علی اکبر نقی پور انسانی بزرگ و وارسته بود. او در کنار همه مشغله های کاری و سیاسی داشت هرگز دوستان و هموطنانش را در شرایط سخت امنیتی نیازمند کمک بودن فراموش نکرد و هرگز ار هیچ کمکی نسبت به آنها دریغ نورزید. هنوز مرگ او را باور نکردم و حتی وقتی خبر مرگ دکتر را که شنیدم بدون فاصله با برادرم حسن تماس گرفتم و این خبر ناگوار را هم به اطلاع هم زساندم. ولی هنوز او هم مرگ دکتر را باور نکرده است. چقدر دردناک است وقتی انسان خبر مرگ کسی را میشنود که تمام طول عمر خود را به خاطر انسانیت زیست و بخاطر انسانیت از این دنیا رفت. خاطر با دکتر نازنین بسیار است. خبر مرگ دکتر به یکایک اعضای خانواده او تسلیت میگویم که همگی این عزیزان خانواده منهم میباشند.
۵٨۹۶۲ - تاریخ انتشار : ٨ آذر ۱٣۹۲