عنوان : در تشریح ناهنجاریها
‫آقای الیاسی گرامی، ضمن تشکر از اطلاعات ذیقیمت تاریخی که با خوانندگان نوشتارت در میان گذاشته ای. ‫در ادامه با طرح چند مسئله قصد آن دارم، که با شما و خوانندگان نوشتارت به صحبتی دوستانه بپردازم

‫آیا میپذیریم، که طبق روایات تاریخی این مادها بودند، که نخستین حکومت ایران را تشکیل و ایران را ایران نام نهادند، و ‫آیا میپذیریم، که زبان کردی رایج در کردستان ایران ریشه در زبانِ مادها دارد.
‫اگر به اصالتِ نقل قولهای تاریخی معتقدیم، پس باید اعتراف کنیم که مردم کردستان ایران، ضمن آنکه کرد هستند، ایرانی هم میباشند.
‫پس چگونه است که، در جمع شهروندان کرد ایرانی فرهیخته گانی یافت میشوند که اِبا دارند از اینکه‫ خود را ایرانی بنامند، و مدام سخن از تجزیه و استقلال به میان می آورند. تجزیه و استقلال از چه و از که.

‫در طول تمامی آن دورانهایی که در نوشتار بر شمرده شده است،‫ آیا حاکم کشور انتصاب به یک قوم خاص ایرانی داشته، یا آنکه در طول قرون، اقوام مختلف ایرانی عنان اداره کشور را برعهده داشته اند

در نوشتار ‫‫حرف از ستم و بیداد مستبدان در حق مردم شریف کردستان ایران به کرات به میان آمده، ‫اما آیا میتوان‫ مقاطعی از تاریخ ایران را یافت، که در آن مقاطع‫ ایرانیان در جامعه ای عاری از ستم زیسته باشند

‫آیا از خود پرسیده ایم چرا در پس هر جنبش ضد استبدادی، از یک استبداد به استبدادی دیگر رسیده ایم،
نمی خواهد جای بسیار دوری از تاریخ کشور برای آوردن دلیل برویم، مگر همین حاکمان فعلی کشور، وقتی در اپوزیسیون حکومت شاه بودند، دم از آزادی، مبارزه با اختناق و ستم نمی زدند.
پس چرا امروز که آنان حاکمند، به جای آنکه مردم بتوانند با آرامش در کنار هم نشسته و در باره ‫مشکلات بحث و با استفاده از خردِ جمعی به حل مشکلات بپردازند، باز هم زندانهای کشور مملو است از زندانیهای آش و لاش شده از شدت شکنجه های روحی و جسمی.

‫با توجه به ملاحظات فوق، در جواب سئوال شما که طرح کرده ای، «اشکال کار کجاست» میتوان گفت، که در طی قرون فرو افتاده ایم در «...ناهنجاریهای ... درون...» و به جای پیشرفتِ به جلو، مدام به دور خود چرخیده و چرخانده شده ایم.

‫اما این ناهنجاریهای درون چیست، در تشریح ناهنجاریها میشود هزاران صفحه کاغذ را منقش به حروف و کلمات کرد،
اما از مهمترین نتایج این ناهنجاریها میشود به این اشاره کرد که، ‫از تصویب اولین قانون اساسی کشور بیش از یک قرن می گذرد، اما در طول تمام سالهای قرن، خبری از حق آزاد اجتماعات، تشکیل احزاب و.... نبوده علیرغم قید این حقوق در قانونهای اساسی کشور.
‫
‫
۶۲۱۹۴ - تاریخ انتشار : ٨ ارديبهشت ۱٣۹٣