یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

اول ماه مه، کارگران معترض و مستقل در برابر وزارت کار

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : حسن نکونام

عنوان : پوزش و توضیح
مهرزاد چان! با پوزش از اینکه منظورت را اشتباه گرفتم. پس از خواندن نوشته ات،به طرح سمت راست بالای سایت «اخبار روز» بدقت نگاه کردم، و آنچه بنظرم میرسد را، مینویسم. من نمیتوانم بدرستی «منظور و نیت واقعی» طراح این تصویر را بدانم. بویژه اینکه طراح آن، منظور خود را با آوردن «واژه و کلمه»، همراه و بیان نکرده است. بنابراین آنچه ما «خوانندگان» میتوانیم بفهمیم، «تفسیر» این تصویر است. «هرمنوتیک» یا «علم تفسیر» برای همین پا به عرصه وجود گذاشت، تا بما در این مورد کمک کند. بنا بر مبانی این علم، درک واقعی از یک نوشته یا طرح، زمانی حاصل میشود، که «افق فهم» نویسنده یا طراح، با «افق فهم» خواننده در هم «ذوب» شوند. گادامر که یکی از ارائه دهندگان هرمنوتیک است، رسیدن به چنین تفاهمی را «در هم ذوب شدن افق های فهم» مینامد. وارد شدن به این مبحث، این نوشته را طولانی میکند. خلاصه کنم: در تفسیر یک نوشته یا طرح، جنبه ای «سابژکتیویستی»(یعنی درک و دریافت و برداشت «فردی») وجود دارد. تفسیر ها هم بیک اندازه «معتبر» هستند. یعنی تفسیر مهرزاد و من و هر کس دیگری، بیک اندازه دارای «اعتبار» هستند. حالا تفسیر من را از این طرح بخوانید: کمونیسم نظریه ای برای رهائی انسان از «استثمار انسان بوسیله انسان» است. مارکس، ارائه دهنده این نظریه، با کشف دینامیسم حرکت تاریخ، که ماتریالیسم تاریخی اش میامند، «سوژه»(یا عامل) تحول و دگرگونی در ساختار اقتصادی-اجتماعی جامعه را «طبقه کارگر»(بعنوان طبقه ای استثمار شده) میداند. این طبقه است که با سازماندهی خود، خود و تمامی انسانها را، بطور نهائی از استثمار میرهاند. روشنفکران و انسانهائی که خود را کمونیست میدانند، به باور مارکس، منافع و درد و غرض و مرضی، جدا از این طبقه ندارند. باز هم خلاصه کنم: فعلا دنیا را ولش کنیم، و نگاهی به همین ایران خودمان بیندازیم. بیش از یک دوجین «حزب طبقه کارگر» در این کشور خود را مطرح میکنند. کار به جائی رسیده است که، هر روشنفکری با باجناغ و خواهر زن و شوهر خواهر و دختر عمه اش، رفته و اعلام «حزب» کرده است. کشش نمیدهم مهرزادجان، «تفسیر» من هم از تصویر سمت راست بالای صفحه نخست «اخبار روز» اینست که: هستند روشنفکرانی هم، که با سوار شدن بر گرده کارگران، و برای رسیدن به قدرت، از کارگران استفاده ابزاری میکنند. همین.
با سپاس از شکیبائیتان
۶۲۲٣۷ - تاریخ انتشار : ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : مهرزاد

عنوان : طرح بالای سمت راست روی صفحهٔ اوّل سایت اخبار روز
دوست گرامی، نکونام
ممنون برای یادداشت قشنگی که گذاشتید، ولی منظور من آن طرحی که شما به آن اشاره کردید نبود. منظور من طرحی است که در بالای سمت راست صفحهٔ اوّل سایت اخبار روز گذاشته شده است که آقایی کت‌شلواری (ظاهراً روشنفکر یا به هر حال غیرکارگر) برای نصب پلاکارد روز جهانی کارگر و به‌اصطلاح دفاع از حق کارگران، پا روی پشت یک کارگر گذاشته است. این طور که من می‌فهمم، این طرحی بوده است برای تمسخر مدافعان حقوق کارگران.
۶۲۲٣۴ - تاریخ انتشار : ۱۱ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : حسن نکونام

عنوان : طرحی مناسب و گویا
مهرزاد جان! با درود، طرح روی سایت طرحی مناسب و گویاست. «نان» در اینجا، سمبل «زندگی»، «معیشت»، «تامین معاش»، «برخورداری از امکانات تغذیه کافی و سالم و شایسته انسانی»، «حق برخورداری از امکانات مادی کافی برای بقای حیات و تضمین رشد بیولوژیکی-فیزیولوژیکی»، «حق برخورداری از رسیدن تمامی مواد غذائی کافی و لازم، از جمله پروتئین ها، مواد قندی، چربی، ویتامین ها، مواد معدنی، و تمامی عناصری که برای برای یک زندگی سالم و با نشاط، در تمامی عمر انسان، بقا و سلامت جسمانی و روانی انسان را تضمین میکنند» میباشد. خلاصه اینکه: «نان» در اینجا یک «سمبل» است، و بمعنای تمامی ضروریاتی است که، پا بپای آخرین دستاوردهای علمی بشر، برای ادامه زیست سالم انسان، حق برخورداری از آنها را دارا میباشد. اما «زنجیر». زنجیر هم نشانه «اسارت» و «دستگیری» و «زندان» و . . . است. زنجیر سمبل «نبود و غیبت آزادی» است. کل طرح بمفهوم اینست که، برای یک امرار معاش لازم انسانی، بایستی به اسارت رفت. برای گویا بودن این طرح، فقط اشاره کنم که دست در هنگامی که کارگران خود را برای برگزاری اول ماه مه، و طرح مطالبات خود برای یک «حق معیشت انسانی»(با سمبل نان) آماده میکردند، گزمگان حکومت دیشب ریختند به خانه برخی از فعالان کارگری و آنها را به «اسارت» گرفتند(با سمبل زنجیر). اول ماه مه است و جشن روز کارگر. بگذار باین مناسبت یک جوک طنز مانند هم برایتان تعریف کنم. زمانی بر روی پلاکاردی مینوشتیم «نان، مسکن، آزادی». یکی از رفقا که خیلی هم شوخ بود و یادش بخیر که گزمگان اسلامی سرمایه، او را زود هنگام از ما گرفتند، وقتی این شعار را دید، با همان لحن همیشه طنز و شوخ طبعش گفت : « رفقا! نون خشک و خالی که از گلومان پائین نمیره، اقلا یه قاتوقی هم کنارش بیارید که بشه قورتش داد». یاد او زنده و عمر شما دراز باد.
۶۲۲٣۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : مهرزاد

عنوان : طرح روی صفحهٔ اول
سلام.
گمان نمی‌کنم طرح روی صفحهٔ اول سایت طرح مناسبی باشد. به نظر می‌آید که حتی برای نصب پلاکارد بزرگدشتِ روز کارگر، پا روی پشت کارگران گذاشته می‌شود.

توصیه می‌کنم این طرح را بردارید و از طرح‌های گویای دیگری استفاده کنید.
۶۲۲۲۷ - تاریخ انتشار : ۱۰ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : حسن نکونام

عنوان : چاره رنجبران، وحدت و تشکیلات است
عنوان : چاره رنجبران، وحدت و تشکیلات است
هم طبقه ای های عزیز!

۱- ما اکثریت مطلق جامعه ایران را تشکیل میدهیم. ما هستیم که ثروت این جامعه را تولید میکنیم. کارگریم، کشاورزیم، معلمیم، پرستاریم، پزشکیم، وکیلیم، خبرنگاریم، خانه داریم. فرزندانمان، دانش آموز و دانشجو، بیکار و یا کودک کار، اسیر اعتیاد یا گرفتار در چنبره فحشا هستند. ما، همه مردم ایران هستیم، منهای آنها که سعادت و نیک بختی ما را نمی خواهند. ابتدا بایستی به همین «قدرت واقعی» خود باور کنیم.

۲- حکومت ضعیف است، و این واقعیت را در تمامی حرکاتش میتوان بخوبی فهمید. یک حکومت قوی، احتیاج به تهدید مردم خود ندارد. قدرت نمائی حکومت، کاذب است و نشانه ضعف آنست. قدرت «واقعی» قدرت «اجتماعی» است، یعنی «قدرت مردم»، که همه ما هستیم. حکومت بیزار از مردم، قدرت خود را فقط با «زور» و «اسلحه» و «سرکوب» و «تهدید» و هارت و پورت بیان میکند. اما همین قدرت «پوشالی»، وقی در محاصره مردم مصمم، شجاع، نترس، و هدفمند قرار بگیرد، شمشیرش را غلاف میکند.

۳- یازده اردیبهشت(اول ماه مه)، روز جشن و گرامیداشت کارگران و مولدین ثروت اجتماعی، دارد نزدیک میشود. این روز، روز نشان دادن قدرت ما، و روز جشن جهانی ماست. هیچ نیروئی حق ندارد، و نباید بتواند با جشن ما و حضور جهانی ما در خیابان ها جلوگیری کند.

۴- همگی ما مصمم هستیم تا در روز اول ماه مه، قدرت سازندگی خود را در جهان اعلام کنیم. ما نمی توانیم از ابراز همبستگی جهانی خود با هم طبقه ای های جهانی خود طفره برویم. این وظیفه طبقاتی، تاریخی و جهانی ماست. سرمایه، جهانی عمل میکند، و ما نیز طبقه ای جهانی هستیم، و جهانی عمل میکنیم.

۵- وزیر کار دولت «کلید دار سرمایه» فرمودند که بخاطر سخنرانی رئیس جمهور، اجازه تجمع اول ماه مه را نمی دهند. اگر سخنرانی «کلید دار سرمایه» با زندگی و درد ورنج و مطالبات ما کارگران ربطی ندارد، آنگاه محاسبه کنید رابطه «گوز» با «شقیقه» را.

۶- ما کارگران ایران، همراه و همزمان با کارگران سراسر جهان، همراه با کشاورزان، معلمان، پرستاران، وکلا و حقوق دانان، خبرنگاران، دانش آموزان، دانشجویان، مدرسین مراکز آموزش عالی، ورزشکاران، هنرمندان، بیکاران، و همراه با فرزندانمان که به اعتیاد و فحشا کشانده شده اند، و همگی همراه با خانواده های خود، جشن اول ماه مه را گرامی داشته و مراسم آنرا برگذار میکنیم.

۷- همگی ما در روز اول ماه مه، در تهران در جلو وزارت کار، و در شهرستان ها در جلو فرمانداریها(یا هر مکانی که با هم به توافق می رسیم)، جمع می شویم. این روز را جشن میگیریم. مطالبات خود را با پلاکاردها و شعار هایمان اعلام میکنیم. اگر رئیس جمهور هم علاقه به سخنرانی دارد، میتواند در جمع ما حاضر شود، و به «روضه خوانی آخوندی» خود بپردازد، و اگر «روضه خوانی» او ربطی به زندگی واقعی ما نداشت، او را «هو» خواهیم کرد.

اگر عوامل امنیتی و انتظامی حکومت بسراغ ما آمده، و مانع تجمع ما شدند، صبورانه و منطقی و مستدل با آنها وارد بحث میشویم. پلاکاردی هم بدستشان میدهیم، و از انها دعوت میکنیم تا برای ساختن جامعه ای انسانی در کنار ما قرار گیرند.

پیش بسوی برگزاری هرچه با شکوه تر جشن اول ماه مه، روز جهانی کارگر
۶۲۲۱٣ - تاریخ انتشار : ۹ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : غلام عسگری

عنوان : پیش بسوی نافرمانی مدنی
همکاران وهمدردان گرامی دقیقا بیاد می اورم که اوائل سال پنجاه وهفت ما درجریان اعتراضات صنفی نظرات ودیدگاههای خودرا به اطلاع مسئولین وقت رساندیم اما درمقابل خواسته های ما با نشان دادن بی تفاوتی های خود مارا مجبورکردند تا توان واتحاد وهمدلی خودرا انگونه که لازم بود به انها نشان بدهیم وانگاه که شاه ومسئولین تحت امرش اعلام کردند ما صدای انقلاب شما را شنیدیم بسیاردیرشده بود وموجب سرنگونی حکومت شد اما رژیم ملایان با زبان زور واسلحه وسرکوب واعدام حاضربه پذیرفتن حداقل مطالبات جامعه کارگری ایران نیست وروزجهانی کارگرکه حاصل تلاشها وجانفشانیهای هزاران زن ومرد ازادیخواه ومبارز میباشد را به رسمیت نمی شناسد وازتجمع وبرگزاری بزرگداشت این روزبزرگ را نمی دهند پس باید با توان واتحاد وهمدلی درمقابل زورگویی های هیئت حاکمه بایستند وبا اغازنافرمانیهای مدنی اخطاراول را اعلام کنند وبگویند دوران سکوت وتمکین درمقابل غارتگران وسرکوبگران بسرامده وروزجهانی کارگررا باشکوه هرچه تمامتربرگزارخواهیم کرد وارده هایمان را بهم پیوند میزنیم وتا ازادی تمامی فعالین کارگری وگرفتن حقوق ومطالبات بحق خود ازپای نخواهیم نشست.متحد وپیروزباشید.
۶۲۲۱۲ - تاریخ انتشار : ۹ ارديبهشت ۱٣۹٣       

    از : همایون

عنوان : مقایسه دو نظر
آیا خوب نیست گروه هایی مثل گروه خرداد هوادار فدائیان اکثریت، یک نگاهی به این بیانیه ها و قطعنامه های کارگری بیاندازند و ببینند دنیای آن ها چقدر با دنیای فعالان کارگری متفاوت شده است. این ها که دیگر خارج از کشوری نیستند. اما به نظر می رسد فعالین کارگری و گروه خرداد از دو دنیای متفاوت می ایند.
۶۲۲۱۰ - تاریخ انتشار : ۹ ارديبهشت ۱٣۹٣       

  

 
چاپ کن

نظرات (۷)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست