عنوان : طبیب و بیماری لاعلاج
پیشمرگه اگر توانی داشت باید برای آزادی کردستان و تبدیل آن به سنگر تداوم انقلاب می کرد که البته با سیاست های مخرب جریانات شبه کمونیستی که روزگاری کومله را هم با خود همراه کردند آن توان را در حال حاضر ندارد چه رسد به دخالت در سرزمینی دیگر. راه حل آقای طبیب - که البته در حد تخیلات ایشان باقی خواهد ماند - چیزی نیست فرستادن مردم به زیر سرکردگی دولت مالکی و اعوان و انصارش. این همان انتخاب بد و بدتری است که سالهاست در ایران نتایج ویرانگرش را دیده ایم.
۶٣۱۱۶ - تاریخ انتشار : ۴ تير ۱٣۹٣       

عنوان : کردستان
آقای بهروز،

اتفاقا اقای برزویه طبیب نیز به این فکر افتاده بود که از "پیشمرگه های کرد" برای دخالت نظامی چپ ایرانی در عراق استفاده کند. این بخشی از یکی از کامنتهای ایشان است که در اینجا نوشته بود:
"نیروی بالقوه انقلاب در شرایط فعلی عراق، سربازان فراری و نیروی پالقوه پشتیبان، پیشمرگه های کرد هستند."

چنین استفاده ای از "پیشمرگه های کرد" من را یاد به روی مین فرستادن کودکان و نوجوانان توسط جمهوری اسلامی در جنگ ایران و عراق می اندازد. امیدوارم کردهای ایرانی اینقدر آگاهی داشته باشند که در چنین دامی نیفتند.
۶٣۱۱۲ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹٣       

عنوان : با شعارهای پاسفیستی علیه پاسیفیسم
آقای برزویه طبیب. ما برخلاف شما سختی و مرارت ماندن در این کشور را تحمل می کنیم چون اندکی نور تاباندن در این تاریکی را ثمربخش تر از رقص نورهای آنسوی آب ها می دانیم. شاید این هم نوعی پاسیفیسم باشد اما خود را به این راضی می کنیم که در ارتباط مستقیم با حوادث جاری و مشکلات و پیچیدگی سازماندهی جنبش انقلابی هستیم. البته نمی خواهم از لفظ خارجه نشینی و نظایر اینها استفاده کنم و دیوار چینی بین داخل و خارج بکشم ولی حقیقتی است شما که به قول خودتان در جای دنج و راحتی نشسته اید نهایت کاری که می توانید بکنید تبلیغ به نفع جنبشهای اجتماعی درون مرزهای ایران است نه نسخه پیچی و تئوری پردازی. می توانید خود را با رهبران جنبش سوسیال دمکراسی روسیه یا سایر نیروهایی که در مهاجرت به امر انقلاب مشغول بوده اند مقایسه کنید که البته قیاس مع الفارق است. و در پایان، اگر می خواهید بر پاسیفیسم غالب شوید و این را با تشکیل بریگاد و گذشتن از مرزها انجام دهید کردستان ایران مرجح است. می توانید آن را تبلیغ کنید.
۶٣۱۰۹ - تاریخ انتشار : ٣ تير ۱٣۹٣       

عنوان : عدم تشخیص شرایط
رفیق برزویه عزیز
بحث بر سر آن نیست که حالش را نداریم، بحث بر سر عدم تشخیص شرایط توسط شما و قدری آنارشی گری است. بحث بر سر قیاس های نابجای شماست. از فعالیت های مارکس و انگلس مثال می اورید، آیا فکر می کنید آنها اگر در شرایط امروز بودند به راحتی می توانستند مانند آن زمان از این کشور به ان کشور رفته و فعالیت کمونیستی داشته باشند؟ آیا فکر می کنید یک بین الملل به سبک و سیاق آن دوران می تواند فعالیت داشته باشد؟ ایا بلشویکها در کشور خودشان سربازها را قانع می کردند یا به کشورهای متخاصم رفته و سربازان آنها را مجبور به ترک جبهه می کردند. ایا اسپانیا در زمان جنگهای داخلی اصلا" مرزی داشت که از ورود کسی جلوگیری کند؟ ایا می توانید پاسخ دهید که کمینترن و بین الملل ها چرا منحل شدند که حالا به قول شما " چرا دوباره بر پایشان نکنیم"؟
و اما جالب تر از همه درک شما از شعار اتحاد پرولتاریای جهان است که آن را بصورت فیزیکی و بصورت جمع شده به گرد هم می بینید و نه بصورت فعالیت مشترک اگرچه در مرزهای جدا. اگر به زعم شما مارکس و انگلس انتظار داشتند که دیگران همجون آنها فعالیت کنند پس چگونه است که در مانیفست هدف اول طبقه کارگر را تسویه حساب با بورژوازی در درون مرزهای ملی خود می داند؟ من با شما رفیق عزیز جهت مبارزه با ارتجاع بین المللی موافقم ولی نه بصورت آنارشیستی.
۶٣۱۰٨ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹٣       

عنوان : اقای بهروز خیلی وقت بود که منتظر این کامنت بودم
من ادم بزدلی هستم که گوشه امنی برایم فراهم شده و در رفاه کامل زندگی میکنم. بنابراین به عراق که سهل است، به دوبی هم نخواهم رفت.بنابراین خیال چپ آبکی راحت باشد کسی قرار نیست کاری بکند. حتی هیچکس دعوت به انجام کاری نکرده است. همه مشغول مک زدن پستانک هایشان هستند. تنها عضله ای که تکان میخورد عضله ماضغه است و تنها صدایی که شنیده میشود صدای ملس ملس آن. به همین دلیل درعنوان مقاله از پاسیفیسم ( اشاره به پستانک)استفاده کرده ام و نه از پاسیویسم به معنی انفعال گرایی. بنابراین چپ آبکی میتواند بقول رفیق افسانه دوباره رب دوشامبر فاخر چپ را به دلایل زیباشناسانه به تن کند و تخت بخوابد. صدای آزار دهنده ای وجود ندارد . شب بخیر. برزویه طبیب
۶٣۱۰۵ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹٣       

عنوان : این گوی و میدان
پس از آقای برزویه طبیب درخواست می شود تشکیل اولین بریگاد بین المللی را اعلام نموده و خود در راس آن به سمت عراق حرکت کنند تا بقیه نیروها نیز در طی مسیر به آن ها بپیوندند.
۶٣۱۰۴ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹٣       

عنوان : رفیق ایکاروس نمیشود یا حالش را نداریم
اولا صحبت از لشکرکشی نیست، صحبت از ایجاد تماس مستقیم با سربازان عراقی و جنگجویان ساده سنی مهاجم از طریق داوطب شدن جهت امکانپذیر شدن این تماس و برای ترویج و تبلیغ ایده برگرداندن اسلحه به طرف رهبران خودشان است همان کاری که بلشویک ها در جنگ اول انجام میدادند. ثانیا صحبت از در درجه اول توصیه به چپ و مردم عراق است که به امید اوباما یا فلان کنفرانس بین المللی (طبق توصیه چپ آبکی) دست روی دست نگذارند، نه سرایز شدن همه به عراق. حالا گیریم که لازم شد کمینترن برپا کنیم، چرا نکنیم؟ مگر قرار نیست پرولتاریای جهان متحد شود؟ گیریم لازم شد جنگجو به عراق بفرستیم چرا نمیشود؟ پس القاعده چطور امریکایی را از لس اجلس میتواند به عراق بیاورد و ما نتوانیم عرب خوزستانی را به بصره بفرستیم؟ در مقاله هم اورده ام که اگر نمیتوانیم ، لااقل کمپین کمک انساندوستانه راه بیاندازیم نه کمپین توصیه به دول که بیایید لنگش کنید.در نهایت اینکه چه کسی خط عبور ممنوع برای کمونیست ها کشیده که فقط باید با ارتجاع کشور متبوع خود مبارزه کنند؟ ایا مارکس و انگلس فقط با بیسمارک ها میجنگیدند و با ناپلئون ها کاری نداشتند؟ برزویه طبیب
۶٣۱۰۰ - تاریخ انتشار : ۲ تير ۱٣۹٣       

عنوان : با نگاه به عراق، برای نجات ایران تلاش کنیم!
پیش از ورود به بحث، مایلم به آقای برزویه طبیب یادآوری کنم که "آزاده سپهری" یک خانم است و نه "آقا."

واقعیت آنست که داعش با حمایتهای مالی و نظامی و لجستیکی عربستان و سایر کشورهای حوزه ی خلیج فارس ایجاد شده و به حیات خود و دست اندازیهایش درخاورمیانه ادامه میدهد. از سوی دیگر، کشورهای پیش گفته همگی تیول آمریکا در منطقه هستند. پس برمبنای این واقعیت، باید سیاست کلی آمریکا در منطقه را ارزیابی کرد که رقیبی را درمقابل خود تحمل نمیکند. درمورد سوریه، عراق، لبنان و بحرین نیز باید مسائل آنها را در رابطه با رقابت بین آمریکا و جمهوری اسلامی درمنطقه ارزیابی نمود.

جمهوری اسلامی با هدف ماندن طولانی درقدرت، از بدو پایه گذاری، سیاست راهبردی (استراتژیکی) خود را برپایه ی "تقابل" بجای "تعامل" چه درداخل و چه درخارج از مرزهای ایران قرارداده است. این سیاست به کوچکترین مخالفِ داخلی حتی از نوع سیاسی آن هم اجازه ی عرض اندام نمیدهد. در سیاست خارجی، بجای اتخاذ سیاست تعامل با آمریکا و بخاطر مصون ماندن ازخطر آمریکا و نیز به منظور توسعه ی قدرت خود در منطقه، سیاست تقابل یا تخاصم را برگزیده است. برای به رسیدن به این منظ.ور،خطوط دفاعیش را از مرزهای ایران فراتر برده و آمریکا و متحدان منطقه ای اش را درگیر کشمکشهای متعدد کرده است.

بادرنظرگرفتن اشتباههای متعدد آمریکا درمنطقه، اکنون این کشور در صدد است تا آب رفته را به جوی بازگرداند. یکی از این کارها، حمایت غیرمستقیم آمریکا از گروه داعش است. با پیشرویهای بیشتر داعش درعراق و سوریه، از نقوذ جمهوری اسلامی درآنها کاسته شده و نیز اخطاری به رژیم دستاربندان است تا بیش از این چوب لای چرخ آمریکاومتحدانش درمنطقه نگذارند. چرا که تداوم وجود داعش در عراق باعث خواهد شد تا خودمختاری عراق تبدیل به تجزیه ی آن کشور شود. این تجزیه هم به نفع کردها تمام خواهد شد وهم به نفع سنی ها. پس از آن ایران نیز بخاطر تمامیت خواهی رژیم دستاربندان، درمعرض ناآرامیها قرار گرفته و ممکنست تجزیه شود.

آینده ی منطقه بستگی به این دارد که رژیم آخوندی تا چه حد حاضر به کنارآمدن باآمریکا و دست برداشتن از سیاستهای فعلی خود چه درداخل و چه درخارج باشد. درداخل، باید بجای سیاست تقابل، از سیاست تعامل با سایر گروههای سیاسی بوده و درخارج نیز با هدف یک پارچگی تمامیت ارضی ایران، همین گونه رفتارکند.

فرماندهان میهن پرست ارتش و سپاه پاسداران نیز باید به این واقعیت توجه کنند که ادامه ی این سیاستهای تقابل بجای تعامل آخوندها، در دراز مدت هم تمامیت ارضی ایران را مورد خطر قرارمیدهد و هم موجودیت ارتش و سپاه را بخطر خواهد افکند. بنابراین
۶٣۰۹٨ - تاریخ انتشار : ۱ تير ۱٣۹٣       

عنوان : موضع گیری عجیب و غریب
واقعا" من تعجب می کنم از این موضع گیری عجیب و غریب رفیق برزویه که چگونه یکشبه به این نتیجه گیری رسیده که باید بصورت بین المللی همه به عراق سرازیر شوند و بعد هم آن قیاس مع الفارغ جنگ داخلی اسپانیا در آن شرایط آن روز دنیا. اولا" که ارتجاع اسلامی به شکل غیر دولتی در غالب داعش و بوکوحرام و حزب الله و اخوان المسلمین و غیره که در زیر بال و پر ارتجاع دولتی در غالب حکومت اسلامی ایران و عربستان و غیره و به وسعت آفریقا و آسیا و خاورمیانه رشد کرده و بعضا" نیز به نوعی در ارتباط با بعضی کشورهای بزرگ است . خوب اینکه نمی شود به همه جای دنیا برای مبارزه با آن لشکر کشی کرد. هر نیروی انقلابی و مبارزی باید در کشور خود با این ارتجاع و برای از بین بردن شرایط آفریننده آن مبارزه کند. سرنگونی هر دولت ارتجاعی گامی بزرگ در خفه کردن این نیروهاست. برای مثال چپ ایران و یا اتقلابیون عریستان اگر همه نیروی خود را برای سرنگونی حکومت جور و جنایت اسلامی و پادشاهی سعودی بگذارد قطعا" کمک بزرگی به نابودی جریان های ارتجاعی مورد حمایت این جکومت ها کرده است.
ثانیا"، با این موضع گیری باید بار دیگر به فکر ایجاد یک کمینترن دیگر و بین الملل چپ و کمونیستی به سبک و سیاق همان دوران جنگ های داخلی اسپانیا بود تا بتوان با ایجاد ارتباط بین مبارزان چپ دنیا، یک لشکر بین الملل برای این چنین مداخلاتی فراهم کرد.
ثالثا" به فرض تصمیم به اعزام جنگجو، این امر در شرایط امروز دنیا چگونه عملی خواهد شد. آیا هر کس می تواند اسلحه به دست گرفته و وارد مرزهای یک کشور شود.آیا این یک سیاست آنارشیستی غیر واقع بینانه نیست؟بهتر نیست همانگونه که مثال آوردید همانند کارگران انگلیس و آمریکا برای جلوگیری از جنگ افروزی این دولتها و حمایتشان از این ارتجاع در درون کشورها مبارزه کرد؟
من هرچه فکر می کنم، منطق این موضع گیری رفیق برزویه را نمی فهمم.
۶٣۰۹۷ - تاریخ انتشار : ۱ تير ۱٣۹٣       

عنوان : ما و گام های لازم توقف حرکات ضدبشری داعش در عراق
جناب برزویه عزیز!
فرقی ندارد چه چپ باشی یا لیبرال وطنی یا عراقی؛عرب و کرد باشی یا هر تعلقات مذهبی داسشته باشی از موج تروریسم کور داعش در امان نیستی. هرکس باشی و هرگونه بیندیشی از فجایع جاری تکفیری های داعشی در عراق کنونی به خشم خواهی آمد و به دنبال چاره جوئی برخواهی خاست . چاره جوئی که جز توقف جریان تروریستی داعش نمی تواند باشد. اما رفیق شفیق! هر روز که می گذرد و تعرضات ضدبشری داعش ( مدل القاعده ای آمریکاساخته ) که آشکارتر و رسانه ای شد؛ همگی خواستار افشاء اقدامات ضدانسانی جریان تکفیری- سلفی داعش شدیم. اما با توجه به عمق فجایع غیرانسانی داعش باید به چاره اندیشی اساسی تر برخیزیم و با صدور بیانیه و اعلامیه ها خواستار محکوم کردن جریان تروریستی داعش شویم. اما هرروز که می گذرد عمق فجایع غیرانسانی این گروه مخلوق امپریالیسم بیشتر آشکار می شود. اما امپریالیسم آمریکا نماد سرمایه داری نئولیبرالی چرا زائیده ای چون داعش را خلق کرد و اساسا هدف آتی از خلق داعش چه بوده و در خدمت چه سیاستی است. در این رابطه باید به دهه ای قبل برگردیم که بحث پایان دادن به خاورمیانه قدیم وترسیم خاورمیانه جدید مطرح شد و نقشه راه را ترسیم کردند. در تبیین استراتژی آمریکا در رابطه با خاورمیانه باید دانسته شود که سیاست خاورمیانه ای ایالات متحده بی گمان حول محوراسرائیل شکل گرفته است.دراین طرح«خاورمیانه جدید » خاورمیانه ای است با تعدادی کشور بی ثبات، ضعیف، سرخورده ونابسامان که در پذیرش سیادت و برتری اسرائیل هیچ تردیدی به خود راه ندهد و چاره ای جزاین نداشته باشد. رژیم صهیونیستی درچارچوب این طرح تلاش می کند تا نقش محوری داشته باشد. ودراین بین آمریکا نیز از اسرائیل درایفای نقش محوری حمایت می کند ، چرا که این رژیم با سیاست آمریکا همراهی کامل دارد و همواره می کوشد تا درتحولات خاورمیانه ودر حوزه های مختلف و زمانها ی گوناگون درکانونهای بحرانی که آمریکا در سطح منطقه با آنها درگیر است حضور پیدا کند وهمراهی خود را با آمریکا به اثبات رساند. بحران عراق که جزئی از این طرح می باشد ومی توان گفت اسرائیل خود در بحرانی کردن آن نقش به سزایی داشته است. کردستان عراق را که می توان آنرا از برندگان اصلی تحولات عراق دانست که با توجه به ژئوپولتیک این منطقه اسرائیل بستری ایجاد کرد تا داعش تحرکات وسیع را آغاز کرده واز آنجا زمینه ایجاد ناامنی در خود عراق و کشورهای همجوار با آن را بوجود آورد که شدت و ضعفش را تنظیم می کند .
۶٣۰۹٣ - تاریخ انتشار : ۱ تير ۱٣۹٣