عنوان : سپاس
البرز گرامی، ممنون، زنده باشید.
۶۴۴۲۷ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : شرمنده از تعجیل
آقای نویسنده، سلام از ماست.راست است. من پس از گذاشتن کامنت، متن را دوباره خواندم و از تعجیل خود در این مورد شرمنده شدم، ببخشید.پرسش من اگر اعتبار خود را بعنوان پرسشی در پاسخ یک پرسش از دست داده باشد، به گمانم اما هنوز یک پرسش است و باور کنید که گزینشی نیست. من می پرسم در زمانی که در سه پارچه از چهار پارچه ی کردستان، جهان کم و بیش به کام نیروهای سیاسی کرد می چرخد،وقتی که همه ی کلان رسانه های این جهان در ستایش ایشان می نویسند، در روزگاری که اسد از خیر آنها گذشته، اوجلان با اردوغان چای نوشیده و صدام با خط مام جلال به گور رفته است، چرا باید جنبش خود مختاری در پارچه ی ایرانی کردستان دچار رکود شود. شما با شجاعت و صداقتی کمیاب تلاش کرده اید به گوشه هایی از این پرسش پیچیده پاسخ دهید، پاسخ کامل به آن شاید بی باکی زیادتری را طلب می کند. من اجازه می خواهم توجه سرکار را به این نکته جلب کنم که این رکود تنها نیروهای سیاسی کرد را شامل نشده بلکه آشکارا تمامی آن بخش از اپوزیسیون ایرانی را که تا کنون به نامهایی چون جیش عدل و جنود الله و لشکر فاروق دخیل نبسته اند ، به کام تیره ی افسردگی انداخته است. روزگار عجیبیست. جان شما سلامت باشد.
۶۴۴۲۵ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : با سپاس از مقاله روشنگرانه شما
‫آقای نعمت پور گرامی، با سپاس از مقاله روشنگرانه شما در باره واقعیتهای گوناگون استان کردستان ایران.
چندی پیش مطلبی شنیدم در باره آموزش به زبان کردی ‫در مدارس کردستان عراق تحت لوای حکومت صدام.
۶۴۴۲۱ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : جواب به آواره عزیز
سلام آواره عزیز و ممنون از کامنت. سئوالی که شما مطرح کردهاید سئوالیست که اصل توجه مرا که یک توجه پلورالیستی دلایل می باشد را نادیده گرفته و چنین به نظر می رسد که شما گزینشی در مورد متن من عمل کردهاید. یعنی سئوال شما یکی از جوانب را می رساند و نه همه را، بنابراین عزیز لطفا بیشتر به متن توجه کنید. با درود مجدد
۶۴۴۱۹ - تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : حق شهروند شدن
باید گفت : مردمانی در یک سرزمین زندگی می کنند وتصمیم می گیرند خود را بصورت یک شهروند کل کشور تعریف کنند ،اما گروهی ویا افرادی به آنان گوش زد می کنند ،نخیر شما حق ندارید خود را بدین صورت تعریف کنید ،بلکه شما خواسته های قومی و قبیله ای دارید وشما باید اسلحه بر دارید وبرای این خواسته بجنگید،. این گوش زدها در نوع خودش جالب است . آقای نعمت پور گرامی ، چرا شما اصرار دارید چهار گروه کرد در چهار کشور مختلف که نحوه وصل شدنشان به مجموعه افراد دیگر کشور متفاوت است ،به یک طریق تحلیل کنید وخواسته های آنان را یکی بپندارید. جناب آواره گرامی مطالب جالبی را ذکر کرده اید و سئوال جالبی را نیز مطرح نموده اید
۶۴۴۰٨ - تاریخ انتشار : ۱٣ شهريور ۱٣۹٣       

عنوان : پرسشی در پاسخ به یک پرسش.
اگر سرکوبهای خونین و دسته جمعی خلق های کرد در منطقه را مکان یابی کنیم به آسانی به کردستانهای ترکیه ی فاشیستی دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی و به ویژه به عراق صدام حسین خواهیم رسید. حکومت ایران در این دو مورد و به هر دلیلی تا آنجا که توان و مقصدش اجازه داده است از هیچ گونه کمکی به احزاب، نیروهای سیاسی و تودهای آواره ی این دو کردستانها دریغ نکرده است. برای پی بردن به احترام وعلاقه ی صمیمانه ی ایران دوستانه ی مردم این کردستانها، تنها به یک گفتگوی معمولی با مردم معمولی این کردستانها نیاز است. بنده صرف نطر از اینکه به جمهوری چه احساسی داشته ام، به دفعات این واقعیت آشکار را تجربه کرده ام. آنرا در گفتگوهایم با پیشمرگه های انها و حتا با مردم کردستان سوریه مشاهده کرده ام. به گمان نزدیک به یقین اینجانب، هیچ نیرویی با توجه به حوادث تاثیر گذارنده بر ذهنیت تاریخی توده های کرد کشورهای غیر ایرانی، توان دشمن سازی ی از ایران در ذهنیت این مردمان واقعیت بین بسیار بلا دیده را ندارد. آنها همیشه به ایران، تحت هر حکومتی، به دیده ی احترام و علاقه مندی ی صمیمانه نگریسته اند. بر خلاف فرمایش شما، همکاری و همیاری ی حکومت ایران با کردهای عراق منحصر به حوادث شوم امروزی ی منطقه نیست و دارای سابقه ای روشن و دهها ساله می باشد. جنگ های مشترک سپاه پاسداران و پیشمرگه های کرد عراقی با ارتش شیمیایی عراق را به خاطر آورده و پناه آوردن صد ها هزار توده ی بینوای کرد عراقی به خاک ایران و رفتار دوستانه ی تودهای ایرانی با آنان از چشم هر تحلیلگر واقع بینی اگر دور بفتد خطاست. به خاطر بیاوریم که در جریان سرکوب نیروهای مسلح کرد ایرانی و هوادارانشان در جنگ های کردستانی ایران دهه ی شصت هجری شمسی، توده های شهر های کردستان ایران،که اکثریت قریب به اتفاقشان با این نیروها همدل بودند هرگز مجبور پناه بردن به کردستان عراق تحت اشغال بعثی ها نشدند. شما خود علت عدم موفقیت سیاسی های ذهنی اندیش کرد ایرانی در بسیج ذهنیت توده هایشان در جنگ علیه حکومت ایران را بخوبی تشریح می کنید ، آنجا که مرقوم می فرمایید: با سقوط رژیم بعث(عامل کشتار جمعی مردم کرد در عراق) و قدرت گیری بیشتر حکومت اقلیم( نیروهای سیاسی ی کرد در عراق) احزاب اپوزیسیون کردستان ایران بیش از پیش از این تجربه متاثر شدند.
راستی چرا سقوط صدام حسین و چیرگی ی نیروهای سیاسی ی مردم کردستان در عراق، می باید سبب رکود مبارزه ی سیاسی کرد ایرانی شود؟
به گمانم پاسخ به این پرسش، پاسخی دلپذیر نیست.
۶۴٣۹٨ - تاریخ انتشار : ۱٣ شهريور ۱٣۹٣