عنوان : تامل در برخی نکات !
در حاشیه ی این گزارش تامل بر چند نکته را لازم می دانم :
به هنگام انقلاب در سال ۱۹۱۷ ، روسیه یک کشور کاپیتالیستی نبود.
به هنگام ضد انقلاب در سال ۱۹۹۲ نیز روسیه یک کشور کاپیتالیستی نبود.
نظام مبتنی بر "برنامه متمرکز" در فاصله ی ۱۹۱۷ تا فروپاشی موفق شد ، با "انباشت سرمایه"ی سوسیالیستی بر توسعه نیافتگی و عوارض آن، برغم مشکلات و موانع بسیار ( از جمله ویرانی و مصائب باقی مانده از جنگ اول جهانی و انقلاب ، محاصره اقتصادی ، جنگ های داخلی ، جنگ دوم جهانی و جنگ سرد) غلبه کند.
از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۹ از روسیه شوروی ویرانه ای باقی می ماند که کماکان از آن مطلعیم ...
معلوم هم نیست که روسیه بالاخره یک کشور کاپیتالیستی می شود یا نه . آنچه که مسلم است این است که فدراسیون روسیه را سرمایه داران ( به مفهوم کلاسیک ) اداره نمی کنند . همان " الیگارشی" اداره می کند. در فقدان زیر ساخت ها و سازمان های اقتصادی- سیاسی فعال در کشورهای توسعه یافته ی کاپیتالیستی(آمریکا و اروپا و...) همین الیگارشی موفق به چند اقدام بزرگ شده است :
یک)رهاندن کشور از تهدیدات امنیتی ناشی از فروپاشی و اعاده ی ثبات به کشور
دو) بازسازی بر اساس بنیادهای اقتصادی کلان به جا مانده از اتحادشوروی و ارتقاء کشور به هشتمین اقتصاد جهان
سه) بازگشت به عرصه مناسبات بین المللی بعنوان یک بازیگر معتبر و موثر
تا اینجای کار نمی توان چشم بر خدمات "پوتین و دارودسته اش" بست ! مقایسه های آماری روسیه با آمریکا و آلمان هم از فردی در جایگاه دبیرکل حزب کمونیست پذیرفته نیست . اصلا کسب جایگاه موجه سیاسی براساس "پروپاگانادا" روز به روز سخت تر می شود . باید واقعیت را به درستی آنالیز کرد و نیروی اجتماعی لازم بر مبنای آنالیز درست را به دست آورد . می توان محبوبیت "مردمی" پوتین را انکار کرد ؟ این مجبوبیت می تواند در جامعه ای مدرن و توسعه یافته مثل روسیه صرفا متکی بر دروغ و تبلیغ و فریب و فاقد مولفه های "عینی"باشد؟ حزب کمونیست در جایی مثل روسیه نمی تواند با روش ها یا تحلیل های "در پیتی" رایج در این ور دنیا ، با رقبایش طرف شود و احراز هژمونی کند. از این رو کار دشواری در پیش رو دارد.
۶۴۹٨٣ - تاریخ انتشار : ۲۱ مهر ۱٣۹٣