از : امیر آمویی
عنوان : اتاقهای مجازی انزوا
مدتها بود که شعری تا بدین حد زیبا و غم انگیز در باره‍ی انسانهای روزگارمان که در حجمی به غایت تهی از هستی طبیعی خویش که در برابر اتاقهای مجازی بوی سوختگی گرفته اند و در انفرادی به ظاهر وصال آمیز تلف می شوند نخوانده بودم.
سپاس فراوان آقای طارمی.
امیر
۶۵٣٨۰ - تاریخ انتشار : ۱۹ آبان ۱٣۹٣
|
