عنوان : ‫با خُنَک نسیمی
‫تقدیم به سخن و آزادیش، که در تضاد دائم است، با پدیده ای به نام سکوت.
‫سخن و آزادیش، منادیان و سرناهای نشاطند. و به جای مستی، باورهای واقعی زمینی می آفرینند، باور به زندگی، به انسان و اندیشه های گوناگون ....
 
‫‫او می رود،
‫چون عزم رفتن دارد.
‫
‫دیگری می ماند در سکوت،
‫سکوتی معنادار.  
‫
‫سکوتِ مدرسه خاموشش،
‫تبعیض به ناف سخن می ریزد،
و با تبعیض نهان،
‫نه می تواند قناعت بیاموزد،
‫و نه صبوری.
‫
‫فقط عبور،
‫عبورهای معلق،
‫عبورهای موازی،
‫عبورهای بی ارتباط،
‫عبور در خواب،
‫خوابهای بی رویا.
‫
دیروز، امروز، فردا،
‫سه زمان متفاوت،
‫اما مساوی و هم عرض،
‫در سکوتِ مدرسه خاموش.
‫
‫در سکوتِ مدرسه خاموش،
‫سبزینه گی در سایه دیوار،
‫و در چسبندگی خود، رونده.
 
و ‫در نبودِ دیوار، در هم می ریزد،
‫و در جای خالی دیوار،
‫با خُنَک نسیمی،
بین چاله های کوچک،
‫به جا مانده از دیوار،
‫در حرکتی پاندولی.
‫
‫البرز
۶۶۲۷۵ - تاریخ انتشار : ۲۷ دی ۱٣۹٣