یادداشت سیاسی سیاسی دیدگاه ادبیات زنان جهان بخش خبر آرشیو  
  اجتماعی اقتصادی مساله ملی یادبود - تاریخ گفتگو کارگری گزارش حقوق بشر ورزش  
   

فرصت‌های دموکراسی در ایران (۳) - حمید آصفی

نظرات دیگران
اگر یکی از مطالبی که در این صفحه درج شده به نظر شما نوعی سوءاستفاده (تبلیغاتی یا هر نوع دیگر) از سیستم نظردهی سایت می‌باشد یا آن را توهینی آشکار به یک فرد، گروه، سازمان یا ... می‌دانید لطفا این مسئله را از طریق ایمیل abuse@akhbar-rooz.com و با ذکر شماره‌ای که در زیر مطلب (قبل از تاریخ انتشار) درج شده به ما اطلاع دهید. از همکاری شما متشکریم.
  
    از : بهرنگ ایرانی

عنوان : "نان نسیه نداریم"
آقای آصفی به نظر می رسد که متاسفانه "اخبار روز" تمایلی به انتشار نظراتی که
با دیدگاه شما همسویی دارند،نشان نمی دهد.به گمانم اگر قرار باشد در تحلیل اوضاع ایران و ارائه ی راهکارها، به واقعیت های عینی موجود بی توجه نباشیم ،باید با دیدگاه مورد اشاره ی شما همسو شد. اگر به دنبال تاثیرگذاری واقعی در جامعه هستیم ،به قول سید علی صاحی (شاعر معاصر):"کافی نیست که به نبض زندگی مردم نزدیک شوی،بلکه باید خود نبض زندگی مردم باشی" باید وقتی مضمون نوشته ی بر کاغذ پشت شیشه ی نانوایی را می بینی : "نان نسیه داده نمی شود" برخود بلرزی. همانگونه که شاعر ما می لرزد.آقای آصفی شاید یکی از دلایل (نه تنها دلیل)این که اینطور فکر می کنی این است که به قول "زندانی زنجیری" از تهران می نویسی.و به احتمال قریب به یقین با دیدن صحنه هایی شبیه یا به مراتب فاجعه بارتر از آنچه که شاعر ما به زیبایی مطرح می کند بارها به خود لرزیده باشی.به باور من راهکارهای ارائه شده از جانب شما علیرغم ضعفهایی هم که طبیعتا ممکن است وجود داشته باشد،در مجموع "زمینی" است.کامنت اولم که سانسور شد. به امید این که دومی سانسور نشود.
۷۱٣٣۹ - تاریخ انتشار : ۹ آذر ۱٣۹۴       

    از : زندانی زنجیری

عنوان : انقلاب یا رفرم علیه حکومت ولایی یک ضرورت است .
قابل یا فهم است که مقاله از تهران فرستادن با محدودیتهای خاصی‌ مرتبط است.

بی‌ گذار به آب زدن "بدون برنامه و تشکل و رهبری درست" هم اشتباه است.

ولی‌ مردم و مبارزان را هم به گمراهی کشاندن و به آرامش دعوت کردن هم معقول

نیست.

بگذاریم مردم حرفشان را بزنند و در این راه حمایتشان کنیم.
۷۱٣۱۴ - تاریخ انتشار : ۷ آذر ۱٣۹۴       

    از : همایون

عنوان : بررسی یک طرف و جانبدارانه
آقای آصفی در اینجا بررسی کاملا یک جانبه ای کرده است. سیاست براندازی را سر خود و به میل خود از حیطه «سیاست ملی» کنار گذاشته است. معلوم نیست ایشان به نمایندگی از چه کسانی ملی بودن یا نبودن سیاست را تعیین کرده است. علاوه بر آن وی بزرگترین استدلالش در نفی این سیاست «ناکامی» سی و شش ساله ی آن است. پرسش این است که آیا سیاست های اصلاحی تا به حال «کامیاب» بوده اند. بیست سال بعد از شروع اصلاحات دوم خردادی آیا می توان از موفقیتی در این زمینه صحبت کرد. مگر جانشین این سیاست احمدی نژاد نشد؟ آیا آقای منتظری موفق شد؟ پیش از آن آیا سیاست های نهضت آزادی و آقای بازرگان به موفقیتی رسید؟ می بینیم که تا به حال نه سیاست اصلاحات و نه سیاست انقلابی به موفقیتی دست نیافته است. دلیلش هم ادامه ی حاکمیت جمهوری اسلامی است. اما یک نکته را باید تاکید کرد و آن این که در تمام این سال ها در میان نیروهای مخالف و اپوزیسیون، مشی اصلاح طلبانه غلبه داشته و هژمونیک بوده است. خوب است آقای آصفی دستاوردهای ایِن خط مشی را نشان دهد. تا جایی که ما می دانیم، جمهوری اسلامی روز به روز بیشتر به سمت دیکتاتوری و اختناق و تبعیض و بی عدالتی حرکت کرده است.
۷۱٣۰۵ - تاریخ انتشار : ۶ آذر ۱٣۹۴       

  

 
چاپ کن

نظرات (٣)

نظر شما

اصل مطلب

   
بازگشت به صفحه نخست