عنوان : در تمامی نظرهایم با سماجتی آشکار بر اتحاد پای فشرده...
آقای ایشچی گرامی، در پای مقالات متعدد در باب اتحاد چپ ایران نقد نوشته ام. ولی اگر به نظراتم دقت کنی، تمامی آنها از یک مقصد سخن می گویند، و آن اینکه دو واژه، و یا دو مفهوم اتحاد و وحدت متفاوتند. که متأسفانه هنوز هم بسیارانی از فعالین چپ معنای این دو واژه را، با زیرکی آشکار!!! که نشان از هژمونی طلبی دارد، یکی می دانند.
در تمامی نظرهایم با سماجتی آشکار بر اتحاد پای فشرده و چگونگی انجام اتحاد را نیز مطرح ساخته، و به نقدهایی که به طرح اتحاد مورد نظرم شده نیز در حد فکریم پاسخ گفته ام.
۷۱۹۰۹ - تاریخ انتشار : ۱٣ دی ۱٣۹۴       

عنوان : رشد «اتحاد عمل» به «وحدت»
پیشنهاد دنیز ایشچی در پایان مقاله، پیشنهادی واقع بینانه است. او خواستار «پیش برد مستقل پروژه ی وحدت چپ است. به نظر او نباید زمان و انرژی را بیهوده تلف نمود. متاسفانه او اما توصیه مشخص مستقلی برای پیشنهاد خود ارایه نمی دهد، بلکه عملاً در چارچوب «تشکیل کمیسیون برای تشکیل منشور» باقی می ماند که خود آن را به درستی «دور تسلسل و دورخود چرخیدن» ارزیابی کرده است. او مضمون «همکاری با همدیگر» را مطرح نمی سازد. عملاٌ تنها راه کمیسیون باقی می ماند.
اندیشه مارکسیستی- توده ای که می توان آن را "فلسفه عملکرد" نیروی خواستار تغییر شرایط حاکم نیز نامید، مبارزه برای اتحادهای اجتماعی را در روندی دیگر پی می گیرد. این روند، آغازی ذهن گرایانه در کمیسیون ها ندارد. بلکه از درون پراتیک واقعا موجود نبرد روزانه طبقه کارگر استخراج می گردد. انتخاب باید از میان خواست های مشخص مبارزان استخراج شود. امری که از طریق تحلیل شرایط حاکم بر نبرد طبقاتی در جامعه ممکن است. برای نیروی چپ - مارکسیستی یا غیرمارکسیستی - این شیوه علمی یافتن آماج برای اتحادها، تنها زمینه عینی برپایی اتحادها را تشکیل می دهد که می تواند در طول زمان به «وحدت» میان آنان نیز فراروید. اتحادی که باید برای برپایی آن، روشنگری و تبلیغ نمود (که می توان به طور مجزا به آن پرداخت).
در سال های اخیر در یونان، پرتغال، اسپانیا (و چه بسا در انگلستان) اتحادهای اجتماعی ای پاگرفتند که همگی حول محور مبارزه با سیاست «ریاضت اقتصادی» دیکته و تحمیل شده توسط سازمان های مالی امپریالیستی بوجود آمده اند. صرفنظر از موفقیت یا شکست موقتی آن ها (یونان)، برای ایران نیز راه حل دیگری جز محور نیازمندی زحمتکشان و محرومان برای اتحادها وجود ندارد. چپ ایران تنها با جمع شدن دور محورخواست های مرحله کنونی فرازمندی جامعه ایرانی، یا خواست های دموکراتیک وملی زحمتکشان و همه میهن دوستان، «اتحادهای اجتماعی» را سازمان داده و برپاسازد و آن را در خدمت تعمیق و نهایتاً «وحدت» خود به پیش ببرد!
بدون روشن بودن "مضمون" اتحادها، همکاری های مبارزاتی در جامعه نمی تواند برپاگشته و پا قرص نموده و "شکل" تاریخی خود را بیابد! (نگاه شود همچنین به: به چه کسی رای خواهم داد؟!، اخبار روز ۲ دی ۱۳۹۴).
۷۱۹۰۱ - تاریخ انتشار : ۱۲ دی ۱٣۹۴       

عنوان : علّت طرح مساله
البرز عزیز؛

علت طرح این مساله از طرف من این میباشد که انتقادهای پراکنده از نظرات دیگران بدون ارائه آلترناتیو منسجم در بهترین حالت خود به سردرگمی طرفین منجر میشود. انتقاد های پراکنده نیت و هدف انتقاد کننده را روشن نمیکند. مگر اینکه همه کامنت ها و زیرنویس های انتقادی شما همراه با ارائه روشن نظر آلترناتیو و جایگزین شما همراه بوده باشد.
موفق باشید.
۷۱۹۰۰ - تاریخ انتشار : ۱۲ دی ۱٣۹۴       

عنوان : شاید بسیارانی فرصت...
آقای ایشچی گرامی، در باره ی برخی از موضوعات نوشتن مطلبی مستقل را لازم نمی دانم، یکی از این موارد بحثهای پیرامون اتحاد چپ است. چرا که فکر می کنم نوشتن مقالات متعدد و فراوان ضرورتاً به هدف مشترک کمکی نمی کند، بل شاید بسیارانی فرصت خواندن مقالات متعدد را هم نداشته باشند. لذا در برخی موارد بحثهای پای مقالات را موثرتر می بینم.
اما شاید در فرصتی که ببینم، توان گنجاندن منظورم در اختصار یک نظر را ندارم، دست به نوشتن مطلبی مستقل در این باره هم بزنم
۷۱٨۹۷ - تاریخ انتشار : ۱۲ دی ۱٣۹۴       

عنوان : جواب
البرز عزیز،

میتوانم خواهش کنم نظر خویش را بصورتی جامع و با تفصیل لازم بصورتی مستقل در یک مقاله ای بنویسید تا همگان بتوانند از آن استفاده کرده باشند؟
۷۱٨۹۲ - تاریخ انتشار : ۱۱ دی ۱٣۹۴       

عنوان : هر چه این موتور محرکه بتواند علمی تر و منطبقتر با شرایط واقعی واقعا موجود باشد...
آقای ایشچی گرامی، شاید بتوان آنگونه که شما از سخنم برداشت کرده ای؛ «...به فرض شما ده سازمان و تشکیلات چپ ایرانی را با تمام تاریخ و برنامه و سابقه و مناسبات رنگارنگشان در دور یک میز گرد هم بیاورید و سوالاتی را که به درستی عاصمی عزیز مطرح می کنند در دستور جلسه قرار دهید،..» هم عمل کرد.

اما اگر احزاب و سازمانهای معتقد به آزادی، مردمسالاری (دموکراسی) و عدالت اجتماعی بتوانند بپذیرند، که با در دست داشتن طرحهای خود دور میزی مشترک بنشینند. و بحثها را برای یافتن نکات مشترک بیآغازند، بی تردید در پایان این بحثها به منشوری مشترک که همه علاقمند به گذاشتن امضای خود در پای آن باشند نیز خواهند رسید.

اساساً همه ی این تلاشها در جهت ایجاد موتور محرکه ای برای پرداخت به تحولاتی قانونمند است. و هر چه این موتور محرکه بتواند علمی تر و منطبقتر با شرایط واقعی واقعا موجود باشد، به همان نسبت هم امکان طول عمر و موفقیتهایش بیشتر
۷۱٨۷۲ - تاریخ انتشار : ۱۰ دی ۱٣۹۴       

عنوان : چند نکته
استنباط من از نوشته های امیر عزیز این می باشد که چرا ما روحیه و فرهنگ تکثّر گرائی توام با احترام متقابل را در درون طیف های چپ ترویج می کنیم، ولی این کار را در مقیاس کلیّت جنبش سکولار دموکراسی مدرن تعمیم نمی دهیم و برعکس با روحیه ای تخریبی، بی اعتمادی و ساختارشکنانه با طیف های غیر چپ برخورد می کنیم. اگر استنباط من درست باشد، با نظر ایشان موافقم، با این اشاره که این مقاله و بحث های دنباله آن بطور مشخص در مورد طیف ها و سازمان های چپ می باشد. شاید لازم باشد در جای دیگری به تفصیل به موضوعی که ایشان طرح می کنند پرداخت.

در مورد صحبت های البرز و عاصمی عزیز باید اشاره بکنم که مضمون و محتوای چنین پروژه ای نمیتواند و نمیتوانست با اضمحلاح ساختاری سازمان های موجود آغاز گردد. لذا یافتن اشتراکات برنامه ای و فورمولبندی چگونگی کارکرد مشترک در راستای پیاده کردن آنها با حفظ ساختارهای موجود، شیوه عملی چنین راهکاری خواهد بود. تا اینجا با نظرات شما موافقم.
در زمینه شیوه و تاکتیک کارکردی پیشنهادی شما باید بگویم که نمیتوانم چندان با شما همفکر باشم. شیوه ای که شما پیشنهاد میکنید، عملا همان شیوه ای میباشد که طی پنج شش سال گذشته جاری بود و با شکست مواجه شد. در این زمینه من بیشتر با تجربه کارکردی و عملی "موتور کوچک ، موتور بزرگ را به حرکت در می آورد" مسعود احمدزاده و یا به قولی چه گوارا موافقم. امیدوارم دفاع کردن از شیوه چریک های قدیمی کفر نباشد.
به فرض شما ده سازمان و تشکیلات چپ ایرانی را با تمام تاریخ و برنامه و سابقه و مناسبات رنگارنگشان در دور یک میز گرد هم بیاورید و سوالاتی را که به درستی عاصمی عزیز مطرح می کنند در دستور جلسه قرار دهید، فکر می کنید چطور قادر خواهید بود از این اجلاس با یک منشور واحدی که همه زیر آن را امضا کرده باشند بیرون بیائید؟ چقدر طول خواهد کشید تا این اجلاس ها نتیجه ای را که ما انتظارش را داریم به ما بدهد؟ آیا بعد زا چندین نشست و برخاست دوباره زخم های کهنه باز نخواهد شد و شقه شقه نخواهد شد؟
برداشتن سنگ بزرگ نشانه نزدن می باشد. اگر همان پیشنهاد شما را در مرحله اول در مقیاس کوچکتری ما بین سازمان اکثریت و نیروهایی که از نظر سیاسی برنامه ای و فرهنگی آمادگی لازم برای "اتحاد"، یا "وحدت" لازم را دارا می باشند پیاده گردد، آن موقع این موتور کوچک قدرت آن را خواهد داشت تا با وزنه سنگین تری در فازها و موحله های بعدی دیگر نیروها و سازمان های چپ را به "اتحاد" های برنامه ای جلب بکند.

این اتحادها گرچه در مقایسی ابعاد ی سیاسی نظری و برنامه ای دارند، ولی در ابعاد دیگری ابعاد مشخص اجرائی خواهند داشت. همکاری در ابعاد کارگری سندیکائی، جنبش زنان و دیگر جنبش های دموکراتیک زمینه های مناسبی برای همکاری خواهند داشت. در عین حال در زمینه های حساس دیگری مثل چگونگی برخورد و فعالیت در عرصه انتخابات مجلس و غیره اختلافات جدی خواهند داشت که با غلبه فرهنگ سیاسی احترام متقابل باید با حفظ اختلافات به همکاریهای برنامه ای مورد توافق لازم ادامه داد.
۷۱٨۶٨ - تاریخ انتشار : ۹ دی ۱٣۹۴       

عنوان : ای بزرگوار
آورده شده:« مخالفت با«ایده ها و تئوری های حق پندار وبا وابستگی طبقاتی خاص» چیزی نیست جزء« ایده ها و تئوری های حق پندار وبا وابستگی طبقاتی خاص» به سود حاکمان غارتگر! از آن نباید هراسی به دل راه داد.» :::::: ای بزرگوار بایدگفت: آنکسی که خویش را برعلیه غارتگران تعریف می کند و از این طریق می خواهد؛ مشروعیت وحق به جانب بودنی را نیز بیآفریندکه چه بسا، این مشروعیت آفرینیش فقط وفقط از جانب خویشش مقبولیت می یابد! واز جانب غیران ، خیر!آنهم به دلایلی که آن دلایل می توانند منطقی و فلسفی باشند نه احساسی!. :::::: باید گفت:کشورمان نسبت به سایر کشورهای دیگر منطقه که وجودشان را بعد از جنگ جهانی اول می توان یافت، دارای وضعیت خاصی است. که این وضعیت و حالت خاص، خوشبختانه از نظری و متاسفانه از نظر دیگری، تجربیاتِ مبارزاتی زیادی که نتیجه اقدامات انسانهای بزرگ و حرکتهای گروه های مردمی بوده ،در اختیار ما قرار داده است. که این تجربیات که گاهاً تلخ و خونباری هم بوده ، قطعاً درس آموزی های لازم و پند آموزی های مفیدی را فراروی ما قرار داده است. و درس آموزی و پند آموزی برما چنان خواهد کرد که چاره ای نخواهیم داشت که برای پیشبرد امور کشورمان و تحولخواهی های لازم، با بکار گیری همه ی آنانی که وابستگی شدیدی به سرزمینشان احساس می کنند نهایت بهره را برد. که این شیوه مبارزه: سازوکار خویش ومبانی فکری خاص خویش وتئوری اجتماعی خاص خویش را می طلبد. اگر کسی یا گروهی تمام هم وغم خویش را در این می بیند که فقط یک گروه خاص از جامعه را برجسته کند و بر اساس آن حرکات مبارزاتی خویش را به پیش ببرد براساس همان " پذیرش روحیه تکثرگرائی" اقدامات آن کسان یا آن گروه ها قابل قبول و قابل درک و قابل احترام هستند. اما وقتی آنان خود را در تضاد با دیگران تعریف و هویت یابی می کنند این تضاد آفرینیِ عقیدتیِ بدون سازش، دیگر بصورت یک عامل تخریبی عمل می کند و خود را در روند تحول خواهی نشان خواهد داد. که براساس همان روحیه تکثرگرائی که می توان با دیده احترام به آنان نگریست اما همان روحیه تکثرگرائی می گوید اینان نمی توانند قابل اعتماد باشند......
۷۱٨۶۱ - تاریخ انتشار : ۹ دی ۱٣۹۴       

عنوان : شکل و چگونگی انجام بحثها را میتوان...
آقای عاصمی گرامی، نیروهای بالقوه فراوانی در چپ ایران وجود دارند، که دائما در اندیشه ی سرافرازی و پیشرفت چپ و از آن طریق پیشرفت کشور هستند.

اما از جایی که غالب این نیروها در چمبره ی فکر وحدت گیر کرده، و بی آنکه توجه کنند، در پی "یا همه چیز، یا هیچ چیز" هستند، نمیتوانند نیروهای بالفعلی باشند.

نیروهایی چون شما که به نقش محوری اتحاد واقفند، میتوانند با تبلیغ این موضع در تشکل مطبوعشان، دستگاهی را که به نام "وحدت بزرگ چپ ایران" شکل گرفته را در جهت اتحاد بزرگ چپ ایران تحت تأثیر قرار دهند

میتوان تحت لوای فعالیت مشترک برای احقاق آزادی، مردمسالاری و عدالت اجتماعی نشستهای اتحاد بزرگ چپ ایران تشکیل، و شکل و چگونگی انجام بحثها را میتوان و باید در جمع نشستها تصویب و مجری کرد، و در طول بحثها به ارتقاء شیوه های بحث و روش برگزاری نشستها اولویتی خاص داد.
۷۱٨۵۴ - تاریخ انتشار : ٨ دی ۱٣۹۴       

عنوان : «وحدت» در آغاز قرار ندارد!
البرز گرامی، با نظر شما موافقم که «وحدت» در آغاز راه همکاری گروه های چپ ایران قرار ندارد، بلکه «اتحاد» به منظور همکاری برای وسیع ترین «مشترکات»، ”سنگ زیرین بنایی“ است که می تواند به وحدت نیز بیانجامد.
شما بر این عقیده هستید که باید مبارزه برای «اتحاد» را با برگزاری نشست ها «برای مذاکره پیرامون آنچه که اساس پیشرفت زندگی و رفاه جامعه ایرانی» را تشکیل می دهد، به سرانجام رساند، و از این طریق به ”مضمون“ اتحاد دست یافت. با این پیشنهاد شما موافقم.
چه کس و یا گروه و نیرو پیشقدم برای سازماندهی نشست هاست؟ دعوت به نشست را چه کسی به عهده دارد؟ دستور کار مشخص نشست چیست؟ انتظار چه کمکی از علاقمندان وجود دارد؟
۷۱٨۴٨ - تاریخ انتشار : ٨ دی ۱٣۹۴