عنوان : در تحولات اجتماعی پیوند و جای اعداد مهم است نه تعداد و انفراد آنها
بررسی آماری نیروها در هنگامه ی تحولات،اگرچه برخی کمییت های لازم را پیش رو می نهد،اما کافی و قادر به رمزگشایی از کیفییت پنهان و سیر دگرگونی آتی آنها نیست. در این موردبا فرض نامعقول قبول صحت تمامی اعداد، قدرت کانون ها و مخازن آماده ی حریق، چه در میدان حاکمیت و چه در جبهه ی تود ه ای،چنان پنهان در پرده هایی از سطح معرفت سیاسی، منافع آنی، ترس، انتظار و مولفه های گوناگون دیگراست که قطعیت آمارها را به درجه ای لرزان می کنند که دیگر ازکنش بعدی و اغلب غافلگیر کننده ی آنها نمی توان با اعداد پرده برداشت.ریاضی قدرت نیروهای اجتماعی،بنا به تجارب متعدد تاریخی،چه در ایران و چه در جهان، پیش از اینکه بر کثرت اعداد آنها متکی باشد، ازسویی برچگونگی قربت و تمرکزشان بر گرانیگاه تحولات جامعه، و از سوی دیگر بر هشیاری ،درجه ی احاطه بر رویدادها و دخالت فعال آنها در نبرد قدرت استوار است.بهتر بود نویسنده به جای
زحمت اینگونه چرتکه انداختن برای تهیه ی صورتحساب مخالفین و موافقین انتخابات،نگاهی بر امکان انفجار مخازن قدرت در حاکمییت به صورت کودتا، ترور،حکم حکومتی،شورش خودسران ...وغیره می افکند که می تواند پی آمد این انتخابات باشد .که در این صورت هم مخالف و هم موافق در یک تنور خواهند سوخت.اگر قرار بود کٹرت پر ها رمز پرواز باشد. بوقلمون را می بایست در آسمانها جستجو کرد.
۷۴۱۴۱ - تاریخ انتشار : ۹ ارديبهشت ۱٣۹۵       

عنوان : در سمتِ ایجاد ادبیاتِ مشترک ...
آقای رحمانی گرامی، ضمن قدردانی و سپاس از تلاشت برای این بررسی یا تحلیل آماری انتخابات اخیر، بایسته است که اقرار کنم با اندک سوادم در زمینه ی آمار نتوانستم تمرکز و احاطه ای بر اعداد و با درصدهای ارائه شده ی پی در پی برقرار کنم.

اما با شما در این جمله که می گوی؛ «...من اعتقاد دارم که زیر پوست جامعه ایران جریان جوشان میل به تغییر وجود دارد...» کاملا موافقت دارم.

و درست بخاطر وجودِ همین "جریان جوشان میل به تغییر در کشور" است که مدام اینجا و آنجا و هر جایی، سخن را به اتحاد حولِ فراگیرترین خواستها و مشترکات کشانیده ام. اینک در مطلب حاضر، شما از آن با عنوان زیبایِ «...ایجاد وسیع ترین اتحاد عمل حول خواسته های عمومی مردم و زحمتکشان جامعه...» یاد می کنی. اینهمه را در سمتِ ایجاد ادبیاتِ مشترک به فال نیک می گیرم.

امروز در هر گوشه و مکانی از کشور نیروهایی هستیم که استبداد یا وضع موجود را بر نمی تابیم، و شاید بتوان گفت که حتی آقای خامنه ای و حواریون نیز «... خواستار حفظ وضع موجود نیستند...»، اما از جایی که هر نیرویِ سیاسی اجتماعی "ما" مردمان ایران زمین خود محور است، یا آنگونه که شما می نویسی در «خود حق پنداری» غوطه وریم، اگر تغییری هم ایجاد شود، تعویض مستبدینی با مستبدینی تازه نفس تر خواهد بود
۷۴۱۱٨ - تاریخ انتشار : ۷ ارديبهشت ۱٣۹۵